Monday, February 2, 2015
(၄)
ဆရာမက စာသင္လို႕ျပီးသြားေသာအခါအခန္းထဲမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါသည္။ ေကာင္းသန္႕ စားပြဲေပၚရွိသူ႕စာအုပ္မ်ားကို လြယ္အိတ္ထဲသို႕ျပန္ထည့္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းရန္ ငါးမိနစ္သာလိုေတာ့သည္မို႕ အိမ္ျပန္ရန္ ျပင္ဆင္ေနမိသည္။ သူ႕အနားမွလမင္းက မတ္တတ္ရပ္လိုက္ျပီး ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးကို ျပင္၀တ္လိုက္ေလေသာအခါ ပုဆိုးေပၚတြင္ စိုေနေသာ အကြက္တစ္ကြက္ ကိုသူအမွတ္မထင္လွမ္းျမင္လိုက္သည္။
ရုတ္တရက္မို႕သူရယ္ခ်င္သြားသည္........
လမင္းကလည္း မိမိကိုယ္ကိုသိဟန္ရွိပါသည္။ မ်က္ႏွာၾကီးနီျမန္းလုိ႕ေနသည္......
"ကဲ လမင္း....... ငါ့စာအုပ္ကိုျပန္ယူသြားျပီကြာ"
သူလမင္းေရွ႕ရွိသူ႕စာအုပ္ေလးကို ျပန္ေကာက္ယူလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ လြယ္အိတ္ထဲသို႕အသာထည့္လို္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးေသာအခါ သူတို႕အသီးသီးအခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းေပါက္၀နားသို႕ေရာက္ခါနီးေသာအခါ သူ႕ကိုအေနာက္မွ တစ္စံုတစ္ခုက လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
"ေကာင္းသန္႕"
သူလည္ျပန္ၾကည့္လုိက္သည္။ လမင္းပါ သူ႕ကိုဘာေျပာခ်င္လို႕ပါလိမ့္.....
"ဟုိ......... "
လမင္းကိုမ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီးတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ လမင္းမ်က္နွာက ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ။ နီစပ္စပ္နွင့္ တစ္ခုခုကို အားနာေနတာလုိလို ေၾကာက္ေနတာလိုလို သူခြဲျခား၍မရပါ။
"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး ေနာက္မွေျပာေတာ့မယ္"
လမင္းကထိုသို႕ေျပာျပီးေနာက္ သူ႕ေရွ႕ကေနေက်ာ္တက္ကာ ေလွ်ာက္သြားပါသည္။ သူလမင္းေက်ာျပင္ကို ေငးရင္းေနာက္မွက်န္ရစ္ခဲ့သည္.........
ညေနမိုးခ်ဳပ္ေသာအခါ သူ႕အေမဆိုင္အတြက္ ေစ်း၀ယ္စရာရွိသည္မ်ားကို သူသြား၀ယ္ေပးရသည္။ အိမ္သို႕ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ထမင္းစားေရမိုးခ်ိဳးျပီး စာၾကည့္ဖို႕ျပင္သည္။ မနက္ျဖန္တြင္ေျဖမည့္ လပတ္စာေမးပြဲ အတြက္ျပင္ဆင္သင့္သည္မ်ားကို ျပင္ဆင္ရမည္။ စားေမးပြဲျပီးသြားလွ်င္ေတာ့ ေခါင္းေအးရပါရဲ႕ဟု ေတြးမိသည္။ည၁၀နာရီေလာက္ထိစာၾကည့္ျပီးသြားေသာအခါ ငိုက္လာသျဖင့္ စာအုပ္ေတြကိုသိမ္းျပီးသူအိပ္ယာ၀င္ခဲ့သည္။
ေနာက္ေန႕ေတြတြင္ လမင္းႏွင့္သူသိပ္ျပီးစကားမေျပာျဖစ္ပါ။ ထိုင္သည့္ခုံျခင္းကလဲ မတူသျဖင့္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ တကူးတက သြားျပီးစကားမေျပာပါက ေျပာျဖစ္ဖို႕မလြယ္။ လပတ္စားေမးပြဲျပီးသြားေသာ အခါသူ႕စိတ္ထဲလန္းဆန္းသြားသည္။ စိတ္ထဲမွ၀င္ေနသည့္ စားေမးပြဲဆိုသည့္ ဖိအားၾကီး ေပ်ာက္ဆံုးသြား ေလျပီ။ ေက်ာင္းသားေတြကို အႏွိပ္စက္ဆံုးမွာ စာေမးပြဲဆိုသည့္ မေကာင္းဆိုး၀ါးၾကီးပဲ မဟုတ္ပါလား။
ေက်ာင္းကေနျပန္လာေသာအခါ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္စက္ဘီးကေလးကိုနင္းကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ ဒီရက္ပိုင္းေတြတြင္ ရာသီဥတု အလြန္သာယာပါသည္။ နည္းနည္းအုိက္စပ္စပ္ျဖစ္ေနတာမို႕ သူ႕အေပၚအက်ႌကို ခြ်တ္လိုကျပီး အထဲက စြပ္က်ယ္အက်ႌေလးျဖင့္သာ စက္ဘီးကိုနင္းလာခဲ့သည္။ ေလေလးက တျဖဴးျဖဴးတုိက္ခတ္လာတတ္ေသးသည္မို႕ စက္ဘီးစီးရတာအဆင္ေျပပါသည္။
"တီ......... တီ......."
သူ႕အေနာက္မွ ဆုိင္ကယ္ဟြန္းသံ ၾကားရသျဖင့္ အမွတ္မထင္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ေကာင္းသန္႕ ခဏေနဦး"
လမင္းျဖစ္ေနသည္။ ယိုးဒယားကလပ္ဘီးေလးျဖင့္ ဆုိင္ကယ္ဦးထုတ္ေလးေဆာင္းျပီး ေမာင္းနွင္လာသည္။ သူ႕အနားသုိ႕ေရာက္ေသာအခါ ဆုိင္ကယ္စက္ကိုသတ္လုိက္သည္။
"မင္းအိမ္ျပန္ေတာ့မလို႕လား"
လမင္းကေမးသည္။ သူေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သည္။
"ဒီညငါတုိ႕ ကလပ္ကုိသြားဖို႕ရွိတယ္လို္က္မွာလား"
သူတစ္ခ်က္ေတြေ၀သြားသည္။ကလပ္ဆိုတာ သူတစ္ခါမွသြားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာမဟုတ္ပါ......
"ကလပ္ကိုဘာသြားလုပ္မွာလဲ"
လမင္းကတခစ္ခစ္ရယ္ပါသည္။ သူေမးတာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္မ်ား ႏိုင္သြားလို႕လား...
"ကလပ္မွာသြားကဲမယ္ေလကြာ စားေမးပြဲျပီးတဲ့အထိမ္းအမွတ္ေပါ့ ငါတိုက္မွာပါ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လဲ ပါဦးမယ္"
"ငါမွမေသာက္တတ္ပဲ..... ျပီးေတာ့ငါ့အေမ...."
"မင္းအေမကိုေျပာလုိက္ သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႕ရွိလုိ႕သြားကူတယ္လို႕"
ခက္ေတာ့ခက္ေနပါျပီ။ လမင္းကဘယ္ကတည္းက အကြက္ခ်စီစဥ္ထားလဲမသိပါ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာလဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရွိေနသည္မို႕ လမင္၏အၾကံကို မျငင္းခ်င္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ အလြယ္တကူပဲလုိက္မည္ဟုေျပာလုိက္မိသည္။ ျပီးေတာ့ ကလပ္ဆိုသည့္ေနရာမ်ိဳးကိုလဲ သူေရာက္ဖူးၾကည့္ခ်င္သည္။
(၅)
အ၀င္၀သို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ဆူညံေနေသာ ဂီတသံမ်ားက နားထဲသို႕ ဆုိက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္၀င္လာပါသည္။ ၾကီးမားလွေသာ ေရာင္စံုစလိုက္မီးေရာင္ေတြနဲ႕အတူ အေရာင္အေသြးစံုလွေသာ ညေအာက္တြင္ တစ္မ်ိဳးစီ လွေနေသာ မိန္းမပ်ိဳမ်ား၊ ဂီတလိႈင္းလံုးၾကားတြင္ ယစ္မူးေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ လူငယ္မ်ား ကခုန္ျမဴးတူးလွွ်က္ရွိသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေအးကနဲျဖစ္သြားမိတာအမွန္ပါ။
၀တ္ပံုစားပံု ပံုစံမက်သည့္မိမိကိုယ္ကိုလဲ အားငယ္သြားသလိုခံစားမိသည္။ ဤေနရာမ်ိဳးတြင္ လူတိုင္းက ေက်ာ့ေမာ့ေနေအာင္ ၀တ္စားထားၾကျပီး အလန္းဆံုးစတုိင္ေတြျဖင့္ ကဲေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ သူ႕ကေတာ့ မေသမသပ္ဆံပင္ပံုစံနွင့္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအ၀တ္အစားမ်ားသာ ၀တ္ဆင္လာသည္မို႕ လူေတာမတိုးရဲ သလိုလိုျဖစ္ေနမိ၏။ ဒီထက္ပိုမိုဆိုး၀ါးသည္က သူ႕အိတ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံလံုလံုေလာက္ေလာက္ ပါမလာျခင္းသာ။ တစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ သူ႕မွာအားကိုးစရာဘာမွမရွိသလိုခံစားမိသည္။
ဘယ္ကေနဘယ္လို ၀င္လာမွန္းမသိေသာ သူ႕အားငယ္စိတ္ေတြကို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ျပီး ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးစိတ္ကို ေလ်ာ့ျပီးလြတ္လပ္ေပါ့ပါးေအာင္ ျပဳျပင္လုိက္သည္။
"ေကင္းသန္႕လာ အထဲကိုသြားရေအာင္"
ကလပ္ထဲသို႕ေရာက္သြားေသာအခါ မီးေရာင္ေတြရွဳပ္ေထြးေနေသာ ၾကားထဲသူေငးေမာေနမိသည္။ လူတစ္ခ်ိဳ႕က ၀ီစကီခြက္မ်ားကိုေမာ့လွ်က္ ရယ္ေမာေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ စီးကရက္မီးခိုးမ်ားကို မႈတ္ထုတ္လွ်က္ သီခ်င္းသံမ်ားၾကားထဲ နစ္ေျမာေနၾကသည္။ ထိုလူမ်ားကို က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္ မ်က္လံုးမ်ား ျဖင့္သူလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ လမင္းက ကလပ္ထဲရွိေနရာလြတ္တစ္ခုသို႕ေရာက္ေသာအခါ ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္သူ႕ကို ခဏေနဦးဟုဆိုကာ ဘားတြင္ ဘီယာပုလင္းမ်ားသြားယူလာျပီး လာခ်ေပးသည္။
"လမင္း ေသာက္ၾကည့္"
သူေခါင္းညိတ္ျပလုိက္သည္။ ပိုက္ဆံရွိသည့္လူတန္းစားမ်ားၾကေတာ့လည္း ဒီလိုသံုးမယ့ျဖဳန္းမယ့္ေနရာ ေတြကိုလာႏိုင္ၾကတာေပါ့ဟု စိတ္ထဲေတြးမိသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူ႕အတြက္ေတာ့ အေတြ႕ၾကံဳသစ္ေတြပါ။ ထိုအေတြ႕ၾကံဳသစ္ေတြကို ေက်နပ္စြာလက္ခံရယူဖို႕ကသာ သူ႕အလုပ္မဟုတ္ပါလား။
လမင္းကယူလာေသာ တိုက္ဂါးပုလင္းပုဘီယာမ်ာကို အဖံုးဖြင့္ျပီး သူ႕ကိုတစ္လံုးကမ္းေပးသည္။
"Cheer........."
ပထမဦးဆံုးေသာက္ဖူးသည့္ ဘီယာ၏အရသာက ေအးစိမ့္ခါးသက္လွ်က္ ရင္ဘတ္ထဲသို႕ စီး၀င္သြားသည္။ လမင္းက သူ႕ကိုျပံဳးလွ်က္ၾကည့္ေနသည္။
"လမင္း မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြပါေသးတယ္ဆို ဘယ္မွာလဲ"
သူေျပာတာကိုလမင္းက သည္းသည္းကြဲကြဲၾကားပံုမေပၚပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ လမင္းကို အနားသို႕ဆြဲလိုကျပီး နားနားကို ကပ္ကာထိုစကားကိုထပ္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါလမင္းက သူ႕နားနားကို ျပန္ကပ္ျပီးေျပာသည္။
"လာလိမ့္မယ္ကြ..... ငါေခၚထားတာေစာ္ေလးေတြ အလန္းဇယားေတြ"
သူသြားေပၚေအာင္ရယ္လိုက္မိသည္။ လမင္းဆိုသည့္ေကာင္က နဂိုကတည္းက ႏွာဘူးျပီးသားမဟုတ္ပါလား။ ဘာမွေထြေထြထူးထူးေျပာစရာမရွိသည္မို႕ ဘီယာကိုေနာက္တစ္က်ိဳက္ခန္႕ ေမာ့ခ်လုိက္သည္။
"အား............မဆိုးဘူးပဲကြ"
"ဟားဟားဟား.........."
သူတို႕ႏွစ္ဦးသားလံုး တုိက္မထားပဲျပိဳင္တူရယ္ေမာမိလိုက္ၾကပါသည္။ ခဏၾကာေသာ စကပ္တိုတုိျဖင့္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာၾကသည္။ လမင္းကထိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို သူႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကလဲ ပြင့္ပြင္လင္းလင္းႏွင့္ ေခတ္လူငယ္ေတြမို႕ ခဏအတြင္းမွာပဲ သူတုိ႕ေတြရင္းနီးသြားၾကျပီး သူတို႕အရက္၀ိုင္းကေလးက စိုစိုေျပေျပျဖစ္သြားသည္။
"ေကာင္းသန္႕က လမင္းနဲ႕သိတာၾကာျပီလား"
စကပ္အနက္ေရာင္၀တ္ထားေသာေကာင္းမေလးက သူ႕ကိုစကားဆိုသည္။ ျဖဴေဖြးေနေသာ ေကာင္မေလး၏ ေပါင္တံေတြကို သူေငးၾကည့္ေနမိရင္ ေခါင္းညိတ္လုိက္မိသည္။
"အတန္းေဖာ္ေတြဆိုပါေတာ့"
"ေနာက္ဆိုရင္တို႕ေတြ ေဘာ္ဒါေတြျဖစ္သြားျပီေနာ္ အတူတူကဲၾကမယ္ေလ ဟုတ္ျပီလား"
"OK သိပ္အဆင္ေျပတာေပါ့"
"ဟား.....ဟား......ဟား........"
လမင္းက ေသာက္ၾကဦးဟုဆိုကာ ခဏထသြားျပီး ဘားမွဘီယာမ်ားကို ထပ္ယူလာပါသည္။ ေကာင္မေလးေတြႏွင့္ ပုလင္ခ်င္းတုိက္ရင္း သံုးေလးလံုးခန္႕ သူေသာက္မိသြားသည္။ မ်က္စိထဲတြင္ ေရးေတးေတးျဖစ္လာကာ သူ႕စိတ္ေတြျမဴးၾကြလာသည္။ လမင္းကသူ႕အနားထုိင္ေနရာမွ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ သို႕ေျပာင္းထိုင္လုိက္ျပီး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို သူ႕အနားသို႕အေရာက္ပို႕ေပးလုိက္သည္။
ထိုစကပ္အနက္ေရာင္ႏွင့္ေကာင္မေလးက သူ႕ကိုရီေ၀ေသာမ်က္လံုးေတြျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။ သူကလဲ ထိုေကာင္မေလးကို မမွိတ္မသံုျပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထိုေကာင္မေလးက ဘီယာပုလင္းကိုယူျပီး သူႏွင့္ပုလင္းခ်င္းတိုက္လုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ဘီယာကိုတစ္က်ိဳက္ခန္႕ေမာ့လုိက္၏။
"ကဲေကာင္းသန္႕ သြားကရေအာင္......"
လမင္းကထုိသို႕ေျပာျပီး အနားရွိေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုလက္ဆြဲကာ အရက္၀ိုင္းမွထသြားသည္။ သူကလဲ အလိုက္သင့္ထလိုက္ျပီး သူ႕အနားရွိေကာင္မေလးကို ေခၚကာ လမင္းတို႕ရွိရာသို႕လုိက္သြားလိုက္ပါသည္။ DJ ၀ိုင္းနားသို႕ေရာက္ေသာအခါ ကေနေသာသူမ်ားနွင့္ သူတို႕ေတြေရာေထြးက ၀င္လိုက္ၾကသည္။
လမင္းကသူ႕ေကာင္မေလးကို ခါးမွဖက္ျပီးကေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ေကာင္းသန္႕စိတ္ေတြ ယစ္မူးေနသျဖင့္ သိပ္ျပီးေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ သူေခၚလာေသာ ေကာင္မေလး ဆြဲဖက္ျပီး ကလိုက္သည္။ ေကာင္မေလကလဲ ေကာင္းသန္႕ကိုလိုလိုလားလားရွိသည္မို႕ ျပံဳးရႊင္စြာႏွင့္ ကကြက္ဆန္းေတြၾကားထဲ ယိမ္းႏြဲလႈပ္ရွားေန၏။
ထိုေကာင္မေလးက အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ ေကာင္းသန္႕ကိုရီေ၀စြာၾကည့္ေနရင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းကို ျဖတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ေလသည္။ အစကေတာ့ ေကာင္းသန္႕က ေၾကာင္သြားသည္။ ေနာက္မွေကာင္မေလးကို အလိုက္သင့္ေလးျပန္နမ္းလိုက္ပါ၏။ သို႕ေသာ္ သိပ္ၾကာၾကာမနမ္းလို္က္ရေသးပဲ အနမ္းေတြကို သူရပ္တန္႕လုိက္သည္။
"ေဟ့ ဘာျဖစ္လို႕လဲကြာ...."
ေကာင္မေလးက သူ႕ဆီကအနမ္းေတြကို ထပ္မံေတာင္းတေနဟန္ျဖင့္ ေမးသည္။ သူအသာေခါင္းခါျပလုိက္သည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ထိုေကာင္မေလးႏွင့္အနမ္းေတြကို သူေရွ႕ဆက္လို႕မရျဖစ္သြားသည္။ သူ႕ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးအေတြ႕အၾကံဳေၾကာင့္လားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။
ေကာင္မေလးကို ျပံဳးရံုသာျပံဳးျပလုိ္က္ျပီး ဘာမွသူျပန္မေျပာျဖစ္.......
ကရတာေမာပန္းသြားေသာအခါ သူတို႕ျပန္လာၾကသည္။ လမင္းကေကာင္မေလးေတြကို အိမ္ျပန္မပို႕ေတာ့ပဲ တည္းခုိခန္းတြင္ သြားအိပ္မည္ဟုဆိုသည္။ သူကေတာ့ အိမ္ကအေမစိတ္ပူေနမည္ဟူေသာ စိုးရိမ္စိတ္ေၾကာင့္ လမင္း၏ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္မခံခဲ့ပါ။ ထို႕အျပင္ မိမိကုိယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္ စြမ္းအားနည္းေန သည့္အခ်ိန္ကာလလဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္မျဖစ္ထုိက္သည့္ ေနာက္ဆက္တြဲဆိုးက်ိဳးေတြ ျဖစ္ပ်က္လာမွာကို သူမလိုလားပါ။
သူကဆိုင္ကယ္ပါမလာပါ။ လမင္းဆုိင္ကယ္ႏွင့္လုိက္လာျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လမင္းတို႕ႏွင့္မလုိက္ပါက လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရမည့္ကိန္းျဖစ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ သူသိပ္ျပီးဂရုမစိုက္ပါ။
လမင္းကသူ႕ကိုေျပာမရမွန္းသိေသာအခါ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို တီးတိုးစကားတစ္ခ်ိဳ႕ေျပာျပီး လမ္းခြဲႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ဆုိင္ကယ္ကိုသူရွိရာသို႕ ေမာင္းလာသည္။
"ေကာင္းသန္႕ တက္ကြာ မင္းကိုငါလုိက္ပို႕ေပးမယ္......."
လမင္းဆုိင္ကယ္ေပၚသို႕ သူအသာတၾကည္ပဲလိုက္တက္လိုက္သည္။
"ဟိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ေရာ မင္းဘယ္လိုေျပာခဲ့လည္း"
"သူတို႕ကမျပန္ခ်င္ဘူးတဲ့ကြာ ကလပ္ကညႏွစ္နာရီဆိုပိတ္မွာေလ။ အဲ့ဒါ KTV ဆက္သြားခ်င္ေသးတယ္တဲ့"
"အဲ့ဒီေတာ့...."
"အဲ့ဒီေတာ့ဘာျဖစ္ရမလဲကြာ ငါ့မွာပိုက္ဆံမေလာက္ေတာ့ဘူးကြ"
"ဟား.....ဟား......ဟား......"
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ျပိဳင္တူရယ္ေမာမိလိုက္ျပန္ပါသည္။ လမင္းကဆုိင္ကယ္ကို စက္ႏိႈးလိုက္ျပီး လမ္းအတိုင္းေမာင္းႏွင္လာခဲ့သည္။ ရာသီဥတုက သိပ္မေအးဘူးဆိုေပမယ့္ ဆုိင္ကယ္ေပၚမွလိုက္စီးေသာအခါ ေအးျမေနေသာ ေလစိမ္းကမ်ားက ေစာေစာကေခြ်းေတြကိုေျခာက္ေသြ႕သြားေစသည္။
"ငါ့ကိုကိုင္ထားေလ ေကာင္းသန္႕ လမ္းကသိပ္ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး ျပဳတ္က်က်န္ခဲ့ဦးမယ္"
"ေအးပါကြာ......"
သူလမင္းခါးကို အသာကိုင္လိုက္သည္။ ရွပ္အက်ုႌအပါးေလးသာ၀တ္လာေသာ လမင္းကလည္း အနည္းငယ္ ခ်မ္းေနဟန္ရွိပါသည္။ သူကလဲ ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနတာမို႕ လမင္း၏ခါးကိုအေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လုိကျပီး လမင္းပုခံုးေပၚသို႕ ေမးတင္လုိက္သည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ရီေ၀ေ၀ျဖင့္ ဘီယာအရွိန္ေတြက မေသေသးပါ။
"ေအးလို္က္တာေကာင္းသန္႕ရာ မင္းဖက္မွပဲေႏြးသြားေတာ့တယ္"
သူလမင္းကို အင္း ဟုသာေျဖလိုက္သည္။
လမ္းမီးေရာင္မ်ားမရွိသည့္ ေမွာင္မဲေနေသာညကို တိတ္ဆိတ္မႈေတြၾကား ျဖိဳခြင္းရင္း သူတို႕ျပန္လာၾကသည္။ လမင္းခါးကိုဖက္ထားရင္းမွ လမင္းဗိုက္သားေတြကို သူအသာေလး ကိုင္ၾကည့္မိသည္။ ေႏြးေနေသာ လမင္းခႏၶာကိုယ္က ဘာမွတုန္႕ျပန္မႈမျပဳပါ။ သူ႕အသိစိတ္ေတြေ၀၀ါးေနဆဲ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြ လြတ္ကင္းခ်င္လာသလိုလို လမင္းကိုလြတ္ထြက္သြားမတတ္ဖက္ထားမိျပန္သည္။
ဆိုင္ကယ္ေမာင္ေနရင္းမွလမင္း၏လက္တစ္ဖက္က သူ႕လက္ကိုလာကိုင္ကာ အေရွ႕သို႕အနည္းငယ္ ဆြဲလိုကျပီး ေပါင္ၾကားထဲသို႕ထည့္ေပးလုိ္က္ေလသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲတြင္ တုိးထြက္ေနေသာ လမင္း၏ ညီေလးက မာေက်ာေတာင့္တင္းေနသည္။ သူလမင္း၏ညီေလးကို အသာကုန္ညွစ္ထဲ့လိုက္၏။
"အား မင္းကလည္းေျဖးေျဖးလုပ္ပါကြ....."
"ဟားဟာ...... မင္းဆိုတာကလည္း ၂၄နာရီ ေ-ာင္ေနတဲ့ေကာင္ပဲကိုး"
"ငါလည္းဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူးကြာ မင္းငါ့အသားကိုလာထိလို္က္တာနဲ႕ စိတ္ထဲမွအလုိလုိကိုၾကြလာတာ"
"ၾကြလာတာ ဘယ္ေကာင္လဲ ငါနဲ႕ေတြ႕မယ္"
သူေျပာေျပာဆုိဆိုျဖင့္ လမင္း၏ညီေလးကို ထပ္ညွစ္လုိက္ျပန္ပါသည္။ လမင္းက အားကနဲေအာ္ယူရသည္အထိျဖစ္သြားသည္။
"ဟားဟားဟား..............."
သူတိုရဲ႕ရယ္ေမာသံေတြက ညဥ့္နက္ေနေသာ သန္းေခါင္းယံညၾကီးတြင္ လြင့္ပ်ယ္သြားပါသည္။ လမင္းက ဆုိင္ကယ္ကိုေမာင္းေနရင္းမွ တေျဖးေျဖးအရွိန္ေလ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ ေမွာင္မဲေနေသာ လမ္းမၾကီးတြင္ သက္ရွိဆိုလို႕ သူတို႕ႏွစ္ဦးသာရွိမည္ထင္သည္။ လမင္းဘာေၾကာင့္ ဆုိင္ကယ္ရပ္လုိက္မွန္းမသိေသာ္လည္း သူဘာမွမေမးမိပါ။
လမင္းကအေရွ႕ထိုင္ေနရင္းမွ ဖက္ထားေသာသူ႕လက္ေတြကို ေျဖခ်လိုက္ျပီး အေနာက္သို႕ လွည့္ၾကည့္သည္။
"ေတာ္ေတာ္မူးေနလား ေကာင္းသန္႕"
"ေအးကြာေစာေစာတုန္းက သိပ္မမူးဘူး အခုေလတိုက္ေတာ့မွပိုမူးလာတယ္ ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနျပီ"
လမင္းဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သူ႕ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ လမင္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူသတိထားၾကည့္ မိေတာ့ ေစာေစာက ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြလို တစ္ခုခုကိုေတာင္းတေနသလိုလုိ......
သူ႕စိတ္ထဲ ထိုႏႈတ္ခမ္းသားေတြကုိ အာရံုလႊဲဖို႕ စိတ္ကူးမိေသာ္လည္း ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေနေသာ စိတ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္စြာ ထိုနႈတ္ခမ္းဆီသို႕သာ သူ႕ကိုတြန္းပို႕ေနသည္။ ေရွာင္လႊဲရခက္လာသည့္ အဆံုးမွာေတာ့ သူဘာကိုမွစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ လမင္းႏႈတ္ခမ္းေတြကို ပြ်တ္စ္ကနဲ နမ္းလိုက္မိသည္။
လမင္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြက သူ႕ကိုလင္းလက္ေတာက္ပစြာၾကည့္ေနသည္....
သို႕ေသာ္..... ထိုလင္းလက္ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားက ၾကည္ႏူးေက်နပ္သည့္ အရိပ္အေယာင္ မဟုတ္ပါပဲ ေဒါသမီးေၾကာင့္ ေတာက္ပလာေသာ လင္းလက္မႈေတြသာ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕ရွိရသည္......
ဤခဏတာေလးဟာ သူတို႕အတြက္တကယ့္ကို ရင္ခုန္စရာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေတြနဲ႕ အျပည့္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ မွားသြားျပီဆိုတာ မိမိကုိယ္ကိုသိလိုက္ရျပီ.....
သူ႕ရဲ႕စိုးရိမ္စိတ္ေတြ အဆံုးမသတ္ေသးခင္မွာပဲ လမင္းက သူ႕မ်က္ႏွာကို လက္သီးျဖင့္ ထိုးခ်လိုက္ပါသည္......
"မင္းကဘာေကာင္လဲကြာ............"
လမင္းကသူ႕ကို နားလည္ရခက္စြာၾကည့္သည္။ သူဘာမွျပန္မေျပာပဲႏႈတ္ဆိတ္ေနရံုမွတပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္။ ေဒါသေတြျဖင့္လမင္းက ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ျပီး သူ႕အနားမွ ဆုိင္ကယ္ကို ၀ူးကနဲေမာင္းထြက္သြားသည္။
အျဖစ္အပ်က္က ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို အေျပာင္းအလဲျမန္ဆန္လြန္းေသာေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကိုေတာင္ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ အံ့ၾသမႈေတြနဲ႕အတူလမ္းမၾကီးေပၚတြင္ သူတစ္ေယာက္တည္းက်န္ရစ္ခဲ့သည္။ လမင္းကေတာ့ ဆုိင္ကယ္ကို ဒုန္းစိုင္းေမာင္းႏွင္သြားျပီး အေနာက္မွေန၍ ဆုိင္ကယ္ေနာက္မီးနီနီေလးကိုသာ မႈန္ျပျပျမင္ရပါေတာ့သည္။
(၆)
ိထိုေန႕ညကအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ သူ႕တစ္သက္တာမေမ့ႏိုင္စရာေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု သူဘယ္တုန္းကမွ ထင္မထားခဲ့ပါ။ သို႕ေသာ္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုေက်ာ္လြန္သည့္ တုိင္ေအာင္ သူ႕ကိုအေနာက္မွေန၍ ထိတ္လန္႕ေျခာက္ျခားေအာင္ ျပဳစားလွ်က္ရွိသည္။
ထိုေန႕ညမွစ၍ လမင္းႏွင့္သူမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ အခန္းထဲတြင္ေတြ႕ေသာ္လည္း မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနမိသည္။ အျပင္တြင္ေတြ႕ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မႏႈတ္ဆက္မိၾကပါ။ ထို႕အတူ မိမိကုိယ္ကိုလဲ ထိတ္လန္႕ေျခာက္ျခားသြားမိသည္။ ေျပာင္းလဲသြားသည့္ သူ႕စိတ္ေတြကို အေျဖရွာရင္း ဒုကၡပင္လယ္ထဲတြင္ နစ္ေျမာေနမိသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြကို သူ႕ကိုယ္သူသာ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါေမးျမန္းေနမိရင္း လမ္းမထက္မ်ားေပၚတြင္ တ၀ဲ၀ဲတလည္လည္ျဖင့္ လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ရသည္။
လက္ပံပင္ေပၚတြင္ နားေနေသာက်ီးကန္းမ်ာက ဆူညံပြက္ကေလာရိုက္ေနၾကသည္။ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ျဖင့္ျပည့္ေနေသာ လမ္းက်ဥ္းေလးထဲသို႕ သူေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ ဆူးရွေသာ ညေနေနေရာင္က နီျမန္းေနေသာ ေရာင္စဥ္ေတြကိုပက္ျဖန္းလွ်က္ မိုးျပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကီးေအာက္တြင္ လက္ပံပင္ၾကီးကို လွပေနေစသည္။ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားကို သူျဖတ္နင္းလာခဲ့ျပီး လက္ပံပင္ေအာက္သို႕ေရာက္ေသာအခါ သူ႕လြယ္အိတ္ကိုခြ်တ္ကာ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားေပၚသို႕ ပစ္ခ်လိုက္သည္။
လက္ပံပင္ေပၚမွ ဆူညံေနေသာ က်ီးကန္းသံမ်ားက ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္သို႕ ပဲ့တင္ရိုက္ခတ္လွ်က္ ရွိသည္။ သူလက္ပံပင္ေျခရင္းရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့ျပီး အပင္အျမစ္ေခါက္ေပၚသို႕ ထုိင္လိုက္သည္။ အေ၀းမွတိုက္ခတ္ေနေသာ ေလေလးကတျဖဴးျဖဴးႏွင့္ သူ႕ပါးပင္ထက္သို႕ ၀ဲက်ေနေသာ ဆံစမ်ားကို လြင့္ေျမာ ေနေစသည္။ သူသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ေလးေလးပင္ပင္ၾကီးခ်မိသြားသည္.......
သည္ေန႕ သူအိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္မရွိပါ။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်၍ သူ႕မိခင္ျဖစ္သူကေတ့ သူကိုေမွ်ာ္ေနေလ်ာ့မည္။ သို႕ေပမယ့္မတတ္ႏိုင္။ စိတ္ထဲမွာရွိေနသည့္ ေမးခြန္းေတြ ျပႆနာေတြ အစိုင္အခဲေတြကုိ ေခ်ဖ်က္ပစ္ဖုိ႕ သူနည္းလမ္းရွာရမည္။ သို႕မဟုတ္ပါက သူဘယ္အခ်ိန္ထိ ဒီလိုအေျဖမရွိတဲ့ေလာကၾကီးထဲမွာ က်င္လည္ က်က္စားေနရဦးမွာလဲ။ ထိုျပႆနာကို စတင္ခဲ့သည္က သူကိုယ္တိုင္လဲျဖစ္သလို လမင္းဆိုရင္လဲ မမွားပါ။ သူတို႕ေတြ စည္းအျပင္ဖက္သို႕ေရာက္လုနီးနီး ထိန္းခ်ဳပ္မႈလြတ္ကင္းခဲ့ျပီးကာမွ ဘာေၾကာင့္မ်ား ျဗဳန္စားၾကီး ေပါက္ကြဲမႈေတြျဖစ္လာရတာလဲ။
သူ႕စိတ္ထဲအလိုမက်စြာျဖစ္မိသည္............
ေျမျပင္ေပၚက သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကို အလိုမက်စြာျဖင့္ နင္းေခ်ပစ္လုိက္သည္။ ထုိသစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ ၾကားထဲသို႕ ေျခတစ္စံုေရာက္လာသည္......
ထိုေျခတစ္စံုေၾကာင့္ သူ႕လုပ္ရပ္ေတြ ရပ္တန္႕သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ ေျခအရင္းမွေန၍ တေျဖးေျဖးေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"ငါမွားသြားတယ္ေကာင္းသန္႕ မင္းကိုစိတ္လုိက္မာန္ပါလုပ္လုိက္မိတာ ငါ့ကိုခြင့္လြတ္ပါ။ တကယ္ဆို ငါအဲ့လိုမလုပ္ခ်င္ခဲ့ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ငါဘာေၾကာင့္လုပ္လုိက္မိမွန္းမသိဘူး မင္းသိပါတယ္........."
လမင္းပါလား.......။ သူဆြံ႕အစြာျဖင့္လမင္းကိုၾကည့္လိုက္မိသည္။ လမင္းကသူ႕ေရွ႕တြင္ မားမားၾကီးရပ္တန္႕လွ်က္ အသက္မရွိသည့္ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးလို ျငိမ္သက္ေနသည္။ သူလမင္းကိုဘာေျပာလို႕ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ တကယ္ဆိုရင္ သူကလည္းလြန္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါလား။ လမင္းကို ခြင့္လႊတ္ပါတယ္လို႕ေျပာရမလား ကိစၥမရွိပါဘူးလို႕ပဲေျပာရမလား....... ဘယ္လိုျပန္ေျပာရပါ့မလဲ
"မင္းဘယ္အခ်ိန္ကဒီကိုေရာက္လာတာလဲ"
"ေက်ာင္းကဆင္းကတည္းက မင္းေနာက္ကိုလိုက္လာတာပဲ။"
သူတို႕ႏွစ္ဦးၾကားမွာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္နားလည္သြားေသာ အၾကည့္ေတြ ထြက္ေပၚလာသည္။ ပါးစပ္ကထုတ္မေျပာေပမယ့္ ရင္ထဲကေတာ့ သူတို႕ေတြနားလည္မႈရသြားၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြအတြက္ အခုေတာ့အေျဖရသြားပါျပီ။ သူလမင္းရဲ႕ပုခံုးကို အသာလွမ္းကိုင္လိုက္သည္။
"ငါတို႕ေတြအရင္လိုျပန္ျဖစ္သြားျပီေနာ္ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာဘာမွအေလးအနက္ၾကီးထားျပီး ေျဖရွင္းေနရမယ့္ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး ငါအဆင္ေျပပါတယ္"
လမင္းက တစ္ခ်က္ျပံဳးသည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမွာက္ျပီး......
"ဒါကဘာၾကီးလဲ လမင္း"
"ဖက္မယ္ေလကြာ မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ျပန္အဆင္ေျပသြားတဲ့အတြက္ေပါ့ကြာ"
သူတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္မိျပီး လမင္းကိုအသာသိုင္းဖက္လိုက္သည္။ လမင္းကလည္း သူ႕ကိုခါးကေနသိုင္း ဖက္လိုက္သည္။ ထိုအခိုက္တိုက္ခတ္လာသာ ေလျပႏုေအးေလးက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကား ၀င္ေရာက္ေမႊ႕သြားခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြ တစ္ေယာက္ရင္ထဲမွာ ေက်နပ္မႈေတြႏွင့္ သူတို႕တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လြတ္ထြက္သြားမလား ဖက္ထားမိလိုက္ၾကသည္။ တကယ္ဆိုရင္ ရင္ထဲမွာျဖစ္ခ်င္ေနသည့္ ဆႏၵကို စည္းေတြေဘာင္ေတြ သိကၡာေတြနဲ႕တားဆီးထားခဲ့ျခင္းသာျဖစ္ျပီး အဲ့ဒီအရာေတြ အားလံုးကိုေမ့ပစ္လုိက္ျပီး မိမိလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဘာနဲ႕မွမတူတဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းေတြ ရင္ထဲကိုေရာက္ရွိလာတာဟာ ဘယ္ေလာက္၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္ရတယ္ထင္သလဲ။
စူးရွေတာက္ပေနေသာ ေနမင္းၾကီးသည္ အေနာက္ကြ်န္းဆီသို႕ တေျဖးေျဖးျမဳပ္ကြယ္စျပဳလာသည္။ လက္ပံပင္ထက္မွ ဆူညံေနေသာ က်ီးကန္းမ်ားသည္လဲ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ကာ အိပ္တန္းျပန္ကုန္ၾကျပီ။ ေလာကၾကီးသည္ သာယာလွပစြာျဖင့္ ကုန္ဆုန္းေတာ့မည္။
ေကာင္းသန္႕လမင္းကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ထားေနမိရင္းနဲ႕မွ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲ ခိုးလိုးခုလု ျဖစ္လာသည္ကို သတိျပဳမိလာသည္။ လမင္းကို ဖက္ထားရာမွခြာလိုက္ျပီး ထိုခိုးလိုးခုလုျဖစ္လာသည့္ ေနရာသို႕ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအသားၾကားထဲ မာေၾကာေတာင့္တင္းလာေသာ လမင္း၏ညီေလးကို ဖုထစ္စြာ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ထို႕ေနာက္ သူႏွင့္လမင္းတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္မိရင္း....................
"ဟား.......ဟား.......ဟား......."
ဖတ္ရွဳအားေပးျခင္းအတြက္ေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္
ဇာတ္လမ္းေကာင္းမ်ားကို ဆက္လက္ေရးသားဖုိ႕ ၾကိဳးစားရင္း........
ခ်စ္တဲ့
Lovealone
Subscribe to:
Posts (Atom)
Warning
Quotes
Popular Posts
-
(ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖတ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ဒါပထမ ဆံုးေရးတာမိုလို႕ ေကာမန္႕မေပးရင္ ဆက္မေရးေတာ့ဘူးလို...
-
အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုျခင္း German gynecologist တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ Ernst Gr ä fenberg က ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တာျဖစ္လို႕ G-Spot လို႕ ေခၚပါတယ္။ အဓ... -
ဒီျမိဳ႕ေလးဟာသူ႕အတြက္ေတာ္ေတာ္ေလးကို သူစိမ္းဆန္ေနခဲ့ပါသည္။ ျမင္ကြင္းအသစ္ေတြက မ်က္စိပေဒႆျဖစ္ေစရံုသာသာမက ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ရံနံ႕ကလည္း သစ္လ...
Visitors
Download Ebook
HIV/AIDS
