March 2015 ~ Myanmar Cute Gay Boy (MCGB)

ေလရူးကေ၀ွ႕ကနဲအတိုက္ ရင္ဘတ္ထဲရွိအသည္းေတြ ေျဗာင္းဆန္သြားသလို ကြ်န္ေတာ္တုန္ရီသြားမိသည္။ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြကိုမနည္းတည္ျငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ျပီးသက္ျပင္းတစ္ခုကိုအဆံုးသတ္အေနျဖင့္ခ်လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲတြင္ လမ္းမွ၀ယ္လာေသာ ေရခဲစိမ္ ေရသန္႕ဘူးေလးကေတာ့ အစက္ေတြတစက္စက္က်လ်က္ရွိသည္။

ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ေနေသာတစ္ပိုင္းတစ္စအေတြးေတြကေခါင္းထဲမွရႈပ္ရွပ္ခတ္လွ်က္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဒူးမခိုင္ေအာင္ျပဳစားေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲဆံုးျဖတ္ရခက္ေသာ ေတြေ၀မႈေတြ တသီၾကီးနဲ႕အတူမေရမေသခ်ာေသာခံစားမႈတို႕က ျပိဳင္တူအားျပိဳင္လ်က္ ကြ်န္ေတာ္ေျခလွမ္းေတြကိုေရွ႕ဆက္တုိးရမလိုေနာက္ ဆုတ္ရမလို တံုဏွဘာေ၀ျဖစ္ေနေစ၏။

ဧပရယ္ေလေတြကရူးမယ္ဆိုလွ်င္ရူးေလာက္သည္။ လူ႕အသည္းထဲကိုေအးကနဲျဖစ္သြားေစရံုမကလူတစ္ေယာက္လံုးကိုေလထဲကိုလြင့္သြားသလိုကိုတိုက္ခတ္ႏိုင္သည့္ေလမ်ိဳး။ သၾကၤန္ေရေတြ ရႊဲရြဲစိုေနျပီးခိုက္ခိုက္တုံေအာင္ခ်မ္းေနသည့္ လူတစ္ေယာက္က ျခံ၀န္းေလးတစ္ခုေရွ႕တြင္ တုန္ရီစြာရပ္တန္႕ေနျပီး ျခံထဲမွာလူရွိလို႕ရွိျငား မ၀ံ့မရဲနဲ႕ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည့္အျဖစ္ကသိပ္ကိုေၾကကြဲဖြယ္ရာေကာင္းေန၏။ ဒီလိုလာေစာင့္ေနဖုိ႕အတြက္ သူ႕သတၱိေတြကိုေရွ႕တန္းတင္ျပီးအားသြန္ခြန္စိုက္ ရဲေဆးတင္းလာခဲ့ရေသးသည္။ ဒါေတာင္ ဧပရယ္ေလေတြေၾကာင့္ လူကရူးခ်င္သလိုလို……..

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ျပီးလူေခၚဘဲလ္ေလးကို ႏွိပ္မိသြားသည္။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ ျခံထဲမွ မ်က္ခံုးေကာင္းေကာင္းႏွင့္အန္တီတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။

“ကြ်န္ေတာ္ သူသူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႕ပါအန္တီ”

အန္တီကေဖာ္ေရြစြာျပံဳးျပသည္။ အန္တီ့အျပံဳးေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲကေၾကာက္စိတ္ေတြ တစ္၀က္ေလာက္ ေလ်ာ့သြားသလိုခံစားရသည္။ အန္တီကအထဲမွာသူသူရွိေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကိုေျပာျပီးတံခါးဖြင့္ေပးသည္။ ထို႕ေနာက္ အိမ္ထဲသို႕ေရာက္ေသာအခါ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထုိင္ေနေစျပီးအေပၚထပ္သို႕တက္သြားေလသည္။ ထိုစဥ္ မီးဖိုေခ်ာင္ခန္းျဖစ္ဟန္တူေသာအခန္းထဲမွ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။

ကြ်န္ေတာ္မွန္းတာမလြဲဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာသူသူ႕အမပဲျဖစ္ရမည္။ သူသူ႕အမကရုတ္တရက္ၾကည့္လွ်င္ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးေဖြးေဖြးႏွင့္တူသည္။ အသားေလးကျဖဴညက္ေနျပီးမ်က္လံုးေလးေတြကို Eye-liner ေလးေတြဆြဲထားျပီးခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုထူးဆန္းသလိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီးဘာမွမေျပာပဲအခန္းထဲသို႕ျပန္၀င္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လက္ထဲကေရသန္႕ဘူးေလးကိုပဲဆုပ္ကိုင္ထားမိရင္းေလွကားေပၚသို႕ ေမွ်ာ္ေနမိသည္။

သိပ္မၾကာလိုက္ပါ အန္တီႏွင့္အတူသူသူဆင္းလာသည္။ သူသူကစြတ္က်ယ္အနက္ကေလးကို၀တ္ထားျပီး ဂ်င္းပင္ကိုဒူးေခါင္းေအာက္နားထိဆြဲတင္ထားသည္။ သူသူ႕ေျခသလံုးေမႊးေလးေတြကိုအတုိင္းသားျမင္ေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသသြားဟန္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ျပံဳးျပသည္။ သူသူ႕အျပံဳးကရင္ထဲကႏွစ္ႏွစ္ကာကာျပံဳးတဲ့အျပံဳးမ်ိဳးေလ။ ကြ်န္ေတာ္ထုိင္ေနရာမွေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ျပီးမတ္တပ္ထရပ္လိုက္မိသည္။

“သားသူငယ္ခ်င္းကအပ်င္းၾကီးျပီးအိပ္ေနတာ။ အခန္းထဲကကိုမထြက္ဘူး။ စကားေျပာၾကဦးေနာ္သားတို႕”

အန္တီက ကြ်န္ေတာ့္ဆီသို႕သူသူ႕ကိုအပ္ျပီး အေနာက္ခန္းထဲကို၀င္သြားပါသည္။ သူသူ႕ကိုမေတြ႕ရတာလနဲ႕ခ်ီေနပါျပီ။ သူသူ႕ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးေလးကိုလည္းမေတြ႕ရတာလနဲ႕ခ်ီေနျပီ ျပီးေတာ့ ဆံပင္ေတြကိုေထာင္ထားျပီးစိန္နားကပ္ေသးေသးေလးပန္ထားတဲ့ ခ်စ္စရာသူသူ႕မ်က္ႏွာေလးကိုလည္းမေတြ႕ရလို႕ ေသလုေမ်ာပါးလြမ္းေနရျပီ။ ဒါေတြကိုကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲကေနသူသူ႕ကိုႏွစ္ႏွစ္ကာကာေလးေျပာျပခ်င္ပါသည္။ သုိ႕ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ျပီးသူသူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္အျပံဳးျပံဳးျပလိုက္သည္။

“ဘယ္ကေနဘယ္လိုမ်က္စိလည္ျပီးေရာက္လာတာလဲဆရာေလး”

ဆရာေလးတဲ့။ ဟုတ္တယ္ကြ်န္ေတာ္တစ္ခုေမ့ေနတာအဲ့ဒီဆရာေလးလို႕ေခၚတဲ့အသံေလးကိုလည္းမၾကားရတာၾကာျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္ေလာက္လြမ္းေနတယ္ဆိုတာကိုပံုၾကီးခ်ဲ႕ျပီးေျပာလိုက္ရင္ စာဖတ္သူအျမင္ကပ္သြားမွာလည္းစိုးမိပါရဲ႕။ ဒီေန႕ဟာသၾကၤန္အတက္ေန႕ ညေနပါ။ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕ ဘယ္သူမွေရေလာင္းၾကေတာ့မွာမဟုတ္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေရေလးေတာ့ ေလာင္းလိုက္ခ်င္သည္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ေလာင္းလိုက္သည့္ေရေလးသူစိုဖူးသြားျပီ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေရေလာင္းဖူးသြားတယ္ဆိုတဲ့ အမွတ္တရေလးရွိခဲ့ရင္ပဲေက်နပ္လွပါျပီ။ လမ္းက၀ယ္လာတဲ့ ေရသန္႕ဘူးေလးကလည္းသူ႕ကိုေလာင္းဖုိ႕ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲကေစတနာေမတၱာျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးနဲ႕ ေရသန္႕သန္႕ေလးကိုသူ႕ကိုေလာင္းခ်င္လို႕ပါ။

သူနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ မေတြ႕တာေျခာက္လခန္႕ရွိပါျပီ။ သူသူကဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ကြ်န္ေတာ္ကဆယ္တန္းေတြကိုစာျပတဲ့ဂိုက္။ စာသင္ႏွစ္တစ္၀က္ေလာက္တြင္ ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ထြက္ လိုက္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ပဲကြဲသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အသက္က ၁၇။ တကယ့္ကို ႏွလံုးသားႏုနယ္ေသးတဲ့အရြယ္။ အခ်စ္ဆိုတာကိုဘာမွန္းမသိေသးတဲ့အျပင္ ခ်စ္တတ္တဲ့စိတ္ဆိုတာကိုလည္းဘာမွန္နားမလည္ခဲ့ေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ အသိစိတ္တစ္ခုက ကြ်န္ေတာ္သူသူ႕ကိုတအားလြမ္းေနသည္ဆိုတာကိုေတာ့ အတည္ျပဳေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္ ဒါကိုအခ်စ္လို႕ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မခံယူရဲေသးပါ။

အခုသူသူကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕မွာရပ္ေနျပီ။ သူသူ႕လက္ကိုကြ်န္ေတာ္လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ သူသူကေတာ့ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနသည္။ သူသူ႕ကိုအိမ္အျပင္ထိေရာက္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ဆြဲလာခဲ့သည္။ သူသူ႕အမကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ သူ႕ေမာင္ကိုကြ်န္ေတာ္ဆြဲသြားတာ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ျမင္သြားေသးသည္။ သို႕ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ဂရုမစိုက္အားေတာ့ပဲအိမ္အျပင္ဖက္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲလာခဲ့သည္။ အိမ္အျပင္ဖက္ေရာက္ေတာ့ သူ႕လက္ကို ကြ်န္ေတာ္လႊတ္ေပးလုိက္သည္။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္ထဲကေရသန္႕ဘူးအဖံုးကိုဖြင့္လိုက္သည္ေပါ့……………

“ေရေလာင္းပါရေစ ”

“၀ိုးဟိုး……. ဆရာေလးေအးတယ္ေလ”

ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမေျပာပဲသူ႕ကိုမ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပလိုက္သည္။ သူကြ်န္ေတာ့္အနားမွ ေရွာင္ထြက္မသြားပါ။ ေရသန္႕ဘူးေလးကိုလက္တစ္ဖက္ကကိုင္ေျမွာက္လိုက္ရင္းသူ႕ကိုကြ်န္ေတာ့္အနားသို႕ ဆြဲလိုက္ေတာ့လည္း ျငိမ္သက္စြာျဖင့္ပါလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေရေလာင္းေတာ့မည္ၾကံေတာ့ အံကေလးၾကိတ္ျပီးမ်က္စိေလးမွိတ္ထားသည္။ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာသူ႕ပံုစံေလးကိုၾကည့္ရင္ ကြ်န္ေတာ့္အသည္းေတြအူေတြ ေျဗာင္းျပန္ျဖစ္သြားသလိုအစိမ္းလိုက္ယားသြားမိသည္။

ေရသန္႕ဘူးထဲကေရခဲေရေတြေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာေလးရွံဴ႕တြသြားသည္။ ေရတစ္၀က္ေလာက္ေလာင္းျပီးသြား ေသာအခါ ေတာ္ျပီေလဟုသူကေျပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္လက္စသတ္လိုက္ျပီးေရသန္႕ဘူးအဖံုးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ ျပီးသူ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လုိက္မိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားတုိင္ပင္မထားမိပဲ ျပိဳင္တူရယ္လိုက္မိသည္။ အခုေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွ ဘာမွကာဆီးမထားသလိုပဲလြတ္လပ္စြာ ေႏြးေထြးမႈေတြ ယွက္သိုင္းေနသည္။ တရိပ္ရိပ္တက္ေနတဲ့ ၾကည္ႏူးရိပ္ကေလးေတြၾကားမွာ ကြ်န္ေတာ့္အသည္းေတြ အရည္ေပ်ာ္ကုန္ေလေတာ့သည္။

“စာေမးပြဲေျဖႏုိင္လား”

သူကရယ္ၾကဲၾကဲလုပ္ေနေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕လက္ေမာင္းကိုခပ္ဖြဖြေလးထိုးလိုက္ေတာ့မွ…..

“ေျဖေတာ့ေျဖႏိုင္တယ္ Physic ေတာ့သိပ္မရဘူးက်န္တာေတြေတာ့အိုေကတယ္”

“Moderation ေတာ့ရႏိုင္ေလာက္တယ္မဟုတ္လား ”

သူရယ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္းေရာေယာင္ျပီးလိုက္ရယ္မိသည္။ ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားမိျပန္သည္။

“သၾကၤန္သြားမလည္ဘူးလား”

တိတ္ဆိတ္မႈကို ကြ်န္ေတာ္ကပဲစျပီးျဖိဳခြင္းလိုက္သည္။ သူကေခါင္းခါသည္။ သူ႕ကလည္မယ္ဆိုလ်င္ ကြ်န္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္ေပၚေခၚျပီးသူနဲ႕ အတူသြားလည္ဖို႕ ေတြးထားမိသည့္စိတ္ကူးေလးေတြ ေလထဲသို႕ ပ်ံသြားသည္။

“သူငယ္ခ်င္းေတြ ခဏေနရင္လာက်လိမ့္မယ္ အိမ္ေရွ႕မွာပဲေရေဆာ့မလို႕”

ေၾသာ္…… ဟုသာေျပာလိုက္မိသည္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုစကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာခ်င္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာသူ႕ကိုေျပာခ်င္ေနသည့္စကားေတြ ေမးခ်င္ေနသည့္ေမးခြန္းေတြအမ်ားၾကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ႏႈတ္ကထြက္လာမိတာကေတာ့ ရိုးတန္းတဲ့စကားလံုးေတြသာျဖစ္ေနျပီးဘာေၾကာင့္ ထိုသို႕ ရိုးစင္းတဲ့ စကားေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားမွန္း ကြ်န္ေတာ္မသိပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြကိုဦးစားေပးေနမိရျပန္တာလည္းတကယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေျပာခ်င္ေနတာကသူမရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုဘယ္လိုသတိရေနတဲ့အေၾကာင္းေတြ ဘယ္လုိလြမ္းေနတဲ့အေၾကာင္းေတြ တခါတေလအေဆြးသီခ်င္းေတြနားေထာင္ေနမိရင္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲေက်ာက္ခဲၾကီးဆြဲထားသလိုေလးေလးပင္ပင္ ၾကီးျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းေတြ သူ႕ကိုလမ္းမွာမေတာ္တဆေတြ႕မိတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္ရူးမတတ္ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေတြ ဒီအေၾကာင္းေတြ ဒါေတြဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာတာလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြ ျပီးေတာ့ သူ႕ဆီမွာေရာ ကြ်န္ေတာ္တစ္စံုတစ္ရာထပ္တူထပ္မွ် က်တဲ့ခံစားခ်က္ေတြ ရွိမရွိဆိုတာေတြရယ္………. ဟူး…….. ကြ်န္ေတာ္ေမးခ်င္မိတာေတြ ေျပာခ်င္မိတာေတြ ခံစားခ်က္ေတြကတကယ္ကိုအမ်ားၾကီးရယ္ပါ…………

ဒါကိုအခ်စ္လို႕ေခါင္းစဥ္တပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုခ်စ္မိေနတာေသခ်ာပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တကယ္ကိုဘာမွန္းမသိေသးတာပါ။ သူ႕ကိုမေတြ႕ရရင္ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ သူနဲ႕အတူရွိေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ သူကြ်န္ေတာ့္အနားကိုေရာက္လာရင္ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ခုန္တယ္။ သူကြ်န္ေတာ့္ေ၀းေ၀းကိုေရာက္သြားရင္ ကြ်န္ေတာ္ခိုးၾကည့္မိတယ္။ သူ႕ကိုအခ်ိန္တိုင္းသတိထားေနမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲအခ်ိန္တိုင္းေတြးေနမိတာသူ႕အျပံဳးေတြ ……… အဲ့ဒါေတြကိုအခ်စ္လို႕ေျပာႏိုင္လား…….

ဒီျခံေလးဟာသူ႕အိမ္ဆိုတာသိျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းညပိုင္းေတြဆိုဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႕ အေ၀းကေန သူ႕ကိုမ်ားေတြ႕လို႕ေတြျငားလာေစာင့္ေနမိတာေတြ။ ဒီျခံေလးေရွ႕က ဆိုင္ကယ္ျဖတ္စီးတဲ့ အခါတိုင္းအိမ္ေလးထဲကိုေငးၾကည့္မိတာေလးေတြ။ သူနဲ႕လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြပူထူျပီးသူမျမင္ေအာင္ ပုန္းေနမိတာေတြ။ ကြ်န္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ေနမွန္းကြ်န္ေတာ့္ကို ကြ်န္ေတာ္မသိေပမယ့္ သူ႕ကိုျမင္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ရင္ခုန္ေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္၀န္ခံပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ဆီကဘာကုိမွမေမွ်ာ္လင့္မိသလိုသူ႕ကိုခ်စ္တယ္ဆိုရင္လည္းဘာအေရာင္မွမပါတဲ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္အခ်စ္ေလးသာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ၾကိမ္ေျပာရဲသည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သက္ျပင္းေလးသူမျမင္ေအာင္ခိုးခ်လိုက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အိတ္ကပ္ထဲက ဖုန္းကေလးကိုထုတ္လိုက္ပါသည္။

“မင္းဖုန္းနံပါတ္ေလးငါ့ကိုေပးပါလား ေနာက္အားရင္ မုန္႕သြားစားရေအာင္”

သူကနံပါတ္တစ္ခုကို ရြတ္ျပပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ထုိနံပါတ္ေတြကို လုိက္ႏွိပ္လိုက္ျပီး သူ႕ဖုန္းကို Missed call ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါ သူသူက သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကိုႏွိက္ျပီး ဖုန္းကေလးကို ကြ်န္ေတာ့္ကိုေထာင္ျပသည္။

ထို႕ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ဦးသားတိတ္ဆိတ္သြားမိၾကျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ၾကားမွာ ဆိတ္သုန္းမႈေလး ေတြနဲ႕ေနရတဲ့ကာလေလးဟာ ဘယ္လိုေလးမွန္းမသိေအာင္ပဲ စိတ္လႈပ္ရွားဖို႕ေကာင္းလြန္းပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝမွ ဘယ္တုန္းကမွမခံစားခဲ့ဖူးတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးေတြနဲ႕ ရင္ခုန္လိႈက္ေမာျခင္းေတြကို ေပါင္းစပ္ျပီး ေဖ်ာ္ထားတဲ့ အဆိပ္တစ္ခြက္လိုပဲ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကို မုိက္မဲရူးသြပ္သြားေအာင္ ျပဳစားႏိုင္စြမ္းရွိပါသည္။

“အဲ့ဒါဆို……..”

“ဟို………….”

ကြ်န္ေတာ့္သူ႕ကိုခြဲရေတာ့မည္။ ကြ်န္ေတာ္အိမ္ျပန္သင့္ျပီေလ။ ဘာအေၾကာင္းမွမရွိေတာ့ပဲ သူသူ႕ဆီမွာ ဆက္မေနရဲေသးပါ။

“ဟို….. ျပန္ေတာ့မယ္ ေေနာက္မွပဲ ေတြ႕ၾကတာေပါ့”

ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္ေျပာေတာ့လည္းသူသူကမျငင္းပါ။ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႕သာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျခံေပါက္ဝေရာက္ေအာင္ လိုက္ပို႕ေပးပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ ဒြိဟေတြ ေမးခြန္းေတြနဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းကို တစ္လွမ္းျခင္းေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ပါသည္။ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ ေတာ့လည္း ျပာလြင့္လြင့္မိုးသားေတြကလြဲျပီး ဘာမွမေတြ႕ရသလုိ သူသူ႕အိမ္ေလးကို သမင္လည္ျပန္ ေငးၾကည့္မိလိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွထူးထူးျခားျခား တစ္စံုတစ္ရာကို မေတြ႕ရပါ။ စိတ္ထဲမွာအလုိလို ဝမ္းနည္းလာသလို ကြ်န္ေတာ္ခံစားရသည္။ စူးရွေသာေနေရာင္ျခည္က ကြ်န္ေတာ္ဦးေခါင္းေပၚသို႕က်ေရာက္ေနျပီး ေနထိုးေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ဝါက်င္က်င္ျဖစ္ေနေသာ ဆံပင္ေတြက ေလထဲမွာတလြင့္လြင့္လူးလို႕ရယ္ေလ………

တကယ္လို႕ သူသူကြ်န္ေတာ့္ကိုမခ်စ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္မွာဖြင့္ေျပာႏိုင္ဖုိ႕စြမ္းအားမရွိေတာ့သလို သူ႕ကိုလည္းဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္ေျပာျဖစ္လိမ့္မယ္မထင္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္အခ်စ္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ ျပီးဆံုးသြားျပီဆိုရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္။ သူသူ႕အတြက္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ဟာအျမဲတမ္း ေစာင့္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ သူသာလိုအပ္မယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႕ကိုေထြးပိုက္ထားဖို႕ ေနရာလပ္တစ္ခု အျမဲတမ္းအဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီးသားပါ။

* * * *

ျပာရီမိႈင္းေနေသာ ရွမ္းေတာင္တန္းၾကီးသည္ ျမဴခိုးေတြျဖင့္ဆုိင္းေနေလသည္။ တဟူးဟူးတိုက္ေနေသာ ေတာင္ေလေတြက မသည္းမကြဲက်ဆင္းေနေသာ ျမဴေတြကို ဟိုသည္ေရြ႕လ်ားေနေစသည္။ ထိုျပာရီမိႈင္းေန ေသာေတာင္တန္းမ်ားတြင္ ႏွင္းရည္စိုစြတ္ေနေသာ သစ္ပင္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိျပီး ျမဴခိုးေတြၾကားထဲတြင္ လွခ်င္တုိင္း သာလွေနသည္။ ဒီေရ…..ဒီေျမ……နဲ႕ ဒီေတာင္တန္းေတြဟာ ရိုးစင္းလွတဲ့ ခ်စ္ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုတာကို သက္ေသခံေနသလို။ လူ႕အသည္းကို လႈပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သတၱိမ်ိဳးေတြနဲ႕ သူတို႕ေတြဟာ ဆက္လက္တည္ျမဲေနၾကေလ၏…….

Written by - Lovealone