ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္အျခားေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ (ဇာတ္သိမ္း ပိုင္း)

အခန္း(၆)

အတန္ၾကာေသာသီဟအမွန္တကယ္ပင္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။ ဘယ္တုန္းကအိပ္ခ်င္ေနမွန္းမသိ သည့္သီဟ အခုသူ႕ေပါင္ေပၚမွာႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကိုၾကည့္ျပီး ဂရုဏာသက္မိကာ သူ႕လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ နဖူးေပၚတြင္၀ဲက်ေနေသာ သီဟဆံပင္စေတြကိုအသာသပ္တင္ေပးလိုက္ သည္။ ထို႕ေနာက္သီဟ၏ဗိုက္သားျပင္ေပၚသို႕သူ႕လက္ကေလးကိုအသာတင္ထားလိုက္သည္။ သီဟဗိုက္သားျပင္က အသက္ရွဴျခင္းေၾကာင့္ အနည္းငယ္လွဳပ္ရွားေနသည္။ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္း ေနေသာသီဟ၏ဗိုက္သားျပင္ေပၚသို႕ သူေျဖးေျဖးျခင္းပြတ္သပ္ၾကည့္သည့္အခါ သူ႕ရင္ထဲတြင္ အသည္းေတြအူေတြအစိမ္းလိုက္ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရသလို ေျဗာင္းဆန္သြားပါသည္။ သူ႕ရဲ႕ရင္ခုန္ သံေတြဟာလည္း ထိန္းခ်ဳပ္လို႕မရေအာင္ ခုန္ေပါက္ေနသည္။

  သီဟ၏အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးက သူ႕ဝမ္းဗိုက္တစ္ဝိုက္တြင္ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ အိပ္ေမာက်ေနေသာ သီဟမ်က္ႏွာေလးမွာအျပစ္ကင္းစင္လ်က္ရွိျပီး ေလာကၾကီးမွာဘာအပူအပင္ေသာကမွမရွိသလို ျငိမ္းခ်မ္းလ်က္ရွိသည္။ သီဟ၏ေမွးစင္းေနေသာ မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားေအာက္တြင္ ရွည္လ်ား ေသာႏွာရိုးႏွင့္အလုိလုိနီရဲေနေသာ ႏွဳတ္ခမ္းသားေလးကိုစြဲမက္ဖြယ္ရာေတြ႕ရေလ၏။ သူေခ်ာက္ ကမ္းပါးအစပ္မွာလမ္းေလ်ာက္ေနရသလို ဘယ္အခ်ိန္ေခ်ာက္ထဲကိုျပဳတ္က်သြားမလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္မ်ိဳးနဲ႕ သီဟမ်က္ႏွာေလးကိုႏွေျမာတသစြာၾကည့္မိရင္း ဘယ္ႏွေခါက္ေျမာက္မွန္းမသိ ေသာတံေတြကိုမ်ိဳခ်မိျပန္သည္။

လိပ္ျပာငယ္ေလးတစ္ေကာင္၏ရွက္ႏြံေနသည့္အေတြးေလးမ်ိဳးျဖင့္ သူ႕မ်က္ႏွာေလးနီရဲေနမိေသာ္ လည္းအခ်စ္၏ဆြဲေဆာင္ရာကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ဝံ့စြာျဖင့္ ေက်ာ့ကြင္းထဲတြင္ရုန္းမရျဖစ္ေနပါသည္။ အခ်စ္တြင္အလွတရားေတြရွိသည္တဲ့ ဤသို႕ဆိုလွ်င္သူသည္ထိုအလွတရားေတြကိုရွာေဖြေနမိ သူတစ္ဦးမ်ားလား။

သီဟ၏ႏွဳတ္ခမ္းသားေလးမ်ားအားၾကည့္ရင္း သူထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းေတြကင္းလြတ္သြားကာ ထိုႏွဳတ္ခမ္းသားေလးမ်ား၏စြဲမက္ဖြာရာအလွတြင္ ယစ္မူးမိကာ…… သူမ်က္ႏွာကို သီဟမ်က္ ႏွာဆီသို႕ကပ္လိုက္မိကာ…. တုန္ရီေနေသာစိတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္း……. သူ႕မ်က္လံုး ေတြကိုစံုမွိတ္လိုက္ျပီး….. သူ႕အားျပဳစားႏိုင္စြမ္းရွိလြန္းသည့္ ႏွဳတ္ခမ္းရဲရဲေလးကို နမ္းလိုက္မိ ပါသည္။

အို….. ႏွဳတ္ခမ္းေလးက ေႏြးေနတာပဲ။ သီဟႏွဳတ္ခမ္းႏွင့္သူ႕ႏွဳတ္ခမ္းတို႕ ဟပ္မိသြားတယ္ဆိုရင္ ပဲသူ႕ရင္ထဲကို အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ရင္ခုန္သံအသစ္ခံစားခ်က္အသစ္ေတြ ဒေရာေသာပါးဝင္ ေရာက္လာပါသည္။ ေကာင္းကင္ေပၚက ျမဴးၾကြေနတဲ့သံစဥ္သစ္ေတြ သူ႕ရင္ထဲကိုဝင္ေရာက္တီး ခတ္ေနသလို ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာသည့္ ခ်စ္ျခင္း၏ရနံ႕ေလးေတြက သူ႕ရဲ႕အေသြးထဲအသား ထဲသို႕ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနေအာင္ လည္ပတ္စီးစင္းေနျပီျဖစ္သည္။

စိုစြတ္စြတ္အရသာကိုသူ႕ဘဝတြင္ ပထမဦးခံစားဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစိုစြတ္စြတ္ကေလးသည္ ဘာနဲ႕မွလည္းမရေသာ ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ခုန္လိွဳက္ေမာျခင္းေတြ အၾကင္နာအေငႊ႕သက္ေလး ေတြနဲ႕ ပ်ားရည္ကဲ့သို႕ခ်ိဳျမိန္ေနေသာ အခ်စ္ေတြေပါင္းစပ္ထားသည္ဟုထင္မိသည္။ လူတစ္ ေယာက္၏ႏွလံုးအိမ္ကိုထိုးေဖာက္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ ႏွဳတ္ခမ္းသားပိုင္ရွင္ေလးရယ္…..

သူ႕ႏွဳတ္ခမ္းကိုသီဟႏွဳတ္ခမ္းေတြဆီမွခြာလိုက္ျပီး သီဟမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္မဝႏိုင္ျဖစ္ ေနမိသည္။

စိမ္းစိုေနေသာေတာအုပ္ၾကီးသည္ ေလယူရာအတုိင္းယိမ္းႏြဲ႕ေနသည္။ ျမစ္ျပင္က်ယ္သည္ ေရႊေဘာ္ေရာင္ပက္ျဖန္းလ်က္ေတာက္ပေနသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ လိႈင္းလံုးငယ္ကေလးမ်ား

ကလည္း ျမစ္ကမ္းစပ္သို႕လာေရာက္က်ယ္စားေနၾကသည္။

ပံုျပင္ေတြ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ဇာတ္လမ္းေတြထဲကလို လင္းလက္ေတာက္ပလာတဲ့ေရာင္ျခည္ သစ္ကေလးေတြနဲ႕ အမုန္းတရားဆိုတာဘာမွန္းမသိခဲ့။ စိမ့္ကဲ့ေနေသာရာသီဥတု သစ္ေတာစိမ္း ၾကီးထဲမွထြက္ေပၚလာေသာ သစ္ေတာရနံ႕ႏွင့္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္အမ်ိဳးအမည္မသိတိရိစာၦန္ငယ္ ေလးမ်ား၏ျငီးညဴသံေလးမ်ားေရာႏွက္ေနကာ ရင္ခုန္သံအသစ္ေတြသည္ သူ႕ရင္ထဲတြင္ ေမြးဖြား သန္႕စင္ခဲ့သည္။ ထိုရင္ခုန္သံေတြကိုသူအမိအရဖမ္းဆုပ္ထားရင္း ရင္ခြင္ထဲမွလြတ္ထြက္သြားမလား စိုးရိမ္မိကာ ေထြးပိုက္ထားမိပါသည္။

ႏွစ္နာရီခန္႕ၾကာေသာအခါ ေနေရာင္ျခည္သည္အရွိန္ေလ်ာ့သြားကာ နီညိဳေရာင္အျဖစ္သို႕ေျပာင္းလဲ သြားပါသည္။ သစ္ပင္အခ်ိဳ႕မွသစ္ကိုင္းမ်ားသည္လည္း ေလတိုက္သံႏွင့္အတူ လႈပ္ေနၾက သည္။ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီးထဲတြင္ သဲေတြတင္လာေသာစက္ေလွတစ္စီးက တေရြ႕ေရြ႕ခုတ္ေမာင္း ေနပါသည္။ သီဟလက္ကေလးေတြက အနည္းငယ္လႈပ္ရွားလာျပီး မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္လာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။

“ႏိုးျပီလားသီဟ…”

သီဟကသူ႕မ်က္လံုးေတြကိုပြတ္သပ္လိုက္ရင္း သူ႕ကိုအိပ္မံႈစံဖြားျဖင့္ျပံဳးျပပါသည္။

“အင္း…. ႏိုးျပီ”

သူ႕ကိုကေလးတစ္ေယာက္လိုခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာေျပာသည္။ ထို႕ေနာက္သူ႕ေပါင္ေပၚမွ ထလိုက္ကာ ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္သည္။

“ငါးမရဘူးလား မိုးည”

သူဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္မိပါသည္။ ဒီေန႕သူတို႕ကံဆိုးစြာျဖင့္ ငါးတစ္ေကာင္မွမရပါ။

“မရဘူးသီဟ ငါးမွ်ားတံေတြကိုၾကည့္ပါလား ဒီအတုိင္းပဲ”

  သီဟကလည္းသူနဲ႕လိုက္ျပီး ရယ္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ထုိင္ေနရာမွထျပီးမတ္တတ္ရပ္လိုက္ေသာ အခါ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနေသာ သီဟညီဘြားေလးကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးျဖင့္ ထင္းေနေအာင္ျမင္လိုက္ရသည္။ ရုတ္တရက္မို႕ သူ႕မ်က္စိေတြျပာသြားသည္။ သီဟကအေက်ာ ဆန္႕ျပီးခါးကိုေကာ့လိုက္ေသာအခါ အေရွ႕သို႕ပိုျပီး ေငါထြက္လာသည္။ သီဟမ်က္ႏွာက ျမစ္ျပင္ က်ယ္ကိုေငးေနသျဖင့္ သူခိုးၾကည့္ေနတာကိုေတာ့မျမင္ပါ။ အိပ္ရာႏိုးကာစမိုလို႕လားေတာ့မသိ သီဟညီဘြားေလးက အားေကာင္းေနပံုေပၚပါသည္။ သီဟညီဘြားေလးကို သူခ်က္ခ်င္းပဲ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ခ်င္ပါသည္။

“အဝတ္စားေတြေျခာက္ေလာက္ျပီထင္တယ္ ညေနေတာင္ေစာင္းေနပါလား”

သီဟကသူ႕ကိုမၾကည့္ပဲေျပာသည္။

“ျပန္ၾကေတာ့မလား သီဟ”

“အင္း ျပန္ၾကမယ္ေလ”

သူငါးမွ်ားတံႏွစ္ေခ်ာင္းကိုသြားျဖဳတ္လိုက္ကာ စက္ဘီးတြင္သြားေရာက္ခ်ည္ေႏွာင္ထားလိုက္သည္။ သီဟကေတာ့ အဝတ္အစားေတြရုပ္္လာကာ သူ႕ကိုလာေပးသည္။ ထို႕ေနာက္ အသီးသီးဝတ္ဆင္ လိုက္ၾကျပီးေနာက္ ထိုေနရာမွသူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကပါသည္။

ေနေရာင္ေမွးမွိန္သြားျပီဆိုတာနဲ႕ အခ်မ္းဓာတ္ကလဲပို၍ပို၍ကဲလာပါသည္။ ေနေျပာက္မထိုးေသာ သစ္ေတာအုပ္ၾကီးထဲမွသူတို႕ႏွစ္ေယာက္ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကသည္။ အျပန္လမ္းသည္ကုန္းတက္ၾကီး ျဖစ္သျဖင့္ စက္ဘီးကိုဆင္းတြန္းလာခဲ့ၾကသည္။ ကုန္းေပၚေရာက္ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္စလံုးအ ေတာ္ဟိုက္သြားၾကျပီျဖစ္သည္။ စက္ဘီးကိုေျဖးညွင္းစြာတြန္းရင္း စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ယူကလစ္ ေတာထဲရွိ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြ သစ္ကိုင္းေျခာက္ေလးေတြေပၚမွ ျဖတ္နင္းလာခဲ့ၾကသည္။

“သီဟ…..”

“ဟင္……”

စက္ဘီးကိုတြန္းေနရင္းသီဟကသူ႕ကိုၾကည့္လာသည္။ သူေျခာက္ကပ္ကပ္ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဆိုး လိုက္သည္။

“ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး”

သီဟကခပ္ရဲ႕ရဲ႕ေလးရယ္သည္။ ထို႕ေနာက္သူ႕လက္ေမာင္းကို လက္သီးျဖင့္ဖြဖြေလးထိုးလိုက္ သည္။ သူလည္းသီႏွင့္ေရာေယာင္ျပီးရယ္မိပါသည္။

“မိုးည”

သီဟကသူ႕ကိုေခၚသည္။

“အင္း….”

“မိုးညမွာေကာင္မေလးရွိလား”

ရုတ္တရက္ေမးလာေသာေမးခြန္းေၾကာင့္သူေၾကာင္သြားပါသည္။ သီဟကိုဘာျပန္ေျပာရမွန္း ေတာင္မသိေတာ့ပါ။ သီဟဘာေၾကာင့္ဒီလိုေမးတာပါလိမ့္။

“တကယ္လို႕ရွိတယ္ဆိုရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ေတာ့အခင္အမင္မပ်က္ပါနဲ႕ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္မိုးည ကိုခင္တယ္။”

“မရွိေသးပါဘူး သီဟရဲ႕။ သီဟကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ခင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကဒီျမိဳ႕ကိုေရာက္လာ တာမၾကာေသးေတာ့ ရင္းရင္းနီးနီးေပါင္းရမယ့္သူမရွိေသးဘူး”

သီဟကသူ႕ကိုႏွာေခါင္းရႈံ႕ျပပါသည္။

“ဘာျဖစ္လို႕လဲသီဟ…..”

“မိုးညစကားေျပာေနတာ ကြ်န္ေတာ့္အဘြားေလးနဲ႕တူေနလို႕ ဟိဟိ”

“အာ….. သီဟကလည္းေပါက္ေပါက္ရွာရွာ…”

“ဟား……ဟား……..ဟား…….”

ၾကက္ဥတစ္လံုးျပဳတ္ဖုိ႕သံုးမိနစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကို အေကာင္းစားနာရီတစ္လံုးနဲ႕ၾကည့္ဖို႕မလိုသလို အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကိုရွာေဖြဖုိ႕ မွန္ဘီလူးေကာင္းေကာင္းမလိုပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ အရင္းခံခ်စ္ တတ္တဲ့ရင္ဘတ္နဲ႕ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုလႈပ္ႏိႈးႏိုင္ေစတဲ့လူမ်ိဳးကိုရွာေဖြႏိုင္ဖို႕ပါပဲ။ လမင္းၾကီးကသာ တကယ္လို႕ခြင့္ျပဳခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၾကယ္ေလးေတြကို သူ႕ရဲ႕ခ်စ္သူအတြက္ဆြတ္ခူးေပးခ်င္မိပါသည္။ တကယ္ေတာ့ပူပူေႏြးေႏြးအခ်စ္ဆိုတာမ်ိဳးေလးက သိပ္ကိုယုယၾကင္နာရတဲ့အမ်ိဳးေလ သူကသိပ္ကို တန္ဖိုးရွိတာ။ ဒီလိုလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရင္ခုန္သံေတြရဖို႕ ဘယ္ေစ်းမွာမွရွာဝယ္၍မရပါ။

  တည္ရွိျခင္းမတည္ရွိျခင္းေတြသာေပ်ာက္ဆံုးသြားမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ေတြကိုသာရပ္တန္႕ထားလို႕ရ မယ္ဆိုရင္ ဒဏ္ရာေတြသာမကုစားပဲသက္သာသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေလာကၾကီးမွာကံအေကာင္းဆံုး လူနာအျဖစ္သူအသက္ရွင္ရပ္တည္ခ်င္ပါသည္။ စီးဆင္းေနတဲ့စမ္းေရေအးေအးေလးေတြ ေက်ာက္ တံုးေသးေသးေလးေတြၾကားထဲ တိုးေဝွ႕ျပီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဝဲဂယက္ေသးေသးေလးေတြကို သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေရျပင္ထဲမွာျပန္လည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ့္ အခ်စ္မ်ိဳးကိုသူမလိုခ်င္ပါ။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ကဗ်ာေလးဟာ တကယ္ေတာ့သိပ္ကိုႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့အရာေလးပါ။ လူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားဟာအခ်စ္နဲ႕ေတြ႕ရင္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သြားတတ္လို႕ အခ်စ္ဟာလူေတြကိုျပဳစား ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ သိမ္ေမြ႕တဲ့ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္ေလးလို႕ဆိုရေလမလား။

သူႏွင့္သီဟအတန္ေလ်ာက္လာေသာအခါ လမ္းခြဲရမည့္ေနရာသို႕ေရာက္လာသည္။ ေကာင္းကင္ယံ တြင္ေတာ့ငွက္ငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ျပန္သန္းေနၾကပါသည္။

“ကဲ…. သြားေတာ့မယ္မိုးည”

သီဟကသူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္သည္။ သူေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။

“အင္း”

သီဟကသူ႕ကိုၾကည့္ျပီးမသြားေသးပဲေပကပ္ကပ္လုပ္ေနသည္။ သီဟသူ႕ကိုတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေန ေသးဟန္ရွိသည္။ သူကလည္းသီဟကိုတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနေသးသည္။ သို႕ေသာ္သူဘာေျပာရမွန္း မသိပါ။ ဒါမွမဟုတ္သီဟကိုမ်ားမသြားေစခ်င္ေသးတာလား။

သီဟကသူ႕ကိုေဆြးေျမ႕စြာၾကည့္ေနသည္။ သီဟအၾကည့္ေတြကအဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးေဆာင္ေနမွန္း သူရိပ္စားမိသည္။ သို႕ေသာ္ထိုအၾကည့္ေတြက ဘာအဓိပၸါယ္လည္းေတာ့သူမသိပါ။

သီဟကလက္ထဲမွစက္ဘီးကိုျမက္ခင္းေပၚသို႕ ပစ္ခ်လိုက္ကာ သူဆီသို႕ေလ်ာက္လာျပီး……

သူ႕…….ကို………ရုတ္……တ……ရက္…….သိုင္း…….ဖက္……….လိုက္………ပါ……..သည္

   သီဟရယ္…… သူ႕ရင္ထဲအလိုလိုေနရင္ေႏြးေထြးလို႕သြားရသည္။ သီဟကသူ႕ကို သိုင္းဖက္ ထားဆဲပါပင္။ သူ႕လက္ေတြကလည္း အလိုလိုသီဟရဲ႕ခါးေတြကိုဖက္မိသားျဖစ္သြားသည္။

ဝမ္းသာလိုက္တာသီဟရယ္…… မင္းရဲ႕ရင္ေငႊ႕ေႏြးေႏြးေလးေတြနဲ႕ငါ့ကိုေႏြးေထြးမွဳေတြေပးတဲ့ အတြက္ေပါ့။ တကယ္ဆိုရင္ငါဟာမင္းကို လြတ္ထြက္သြားမတြက္ဖက္ထားခ်င္သူပါ။

သီဟကသူ႕ကိုသိုင္းဖက္ရာမွ ေျဖလိုက္ျပီး ျပံဳးျပပါသည္။ သူလည္းသီဟကိုျပံဳးျပလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕အျပံဳးထဲတြင္ေတာ့ ရွက္စိတ္ကေလးေတြပါဝင္ဦးမည္ထင္သည္။ သီဟသူ႕အနား မွေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားျပီး အေဝးသို႕ေရာက္ရွိသြားပါသည္။ သူသီဟရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုေငးၾကည့္ ေနရင္းသက္ျပင္းေလးေငႊ႕ေငႊ႕ခ်ရံုမွတပါး အျခားဘာမ်ားတက္ႏိုင္ပါဦးမည္နည္း……

 

အခန္း(၇)

လွပေသာမိုးေကာင္းကင္တို႕သည္ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္၏ခ်ယ္မႈန္းမွဳတို႕အလား လူသားတို႕ႏွလံုးသားတို႕ကို ဖမ္းစားႏိုင္စြမ္းရွိၾကသည္။ ထို႕အတူ အမ်ိဳးအစားမ်ားျပားလွေသာ ဂီတမ်ားသည္လည္း လူေတြ၏စိတ္ကို ေခြ႕ယိုင္သြားေအာင္ ျပဳစားႏိုင္စြမ္းရွိၾကသည္။ ေလာကၾကီး တြင္ရွိေသာ အလွတရား သဘာဝတရားႏွင့္ ထူးျခားဆန္းက်ယ္မွဳတို႕သည္လည္း လူေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးပံုစံေျပာင္းလဲေနေစသည္။ ေဆာင္းေငႊ႕ေတြၾကားက ခ်ယ္ရီေတြ မိုးနံ႕ပါတဲ့ေလေျပေလ ညွင္းေလးေတြ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနမၾကာမၾကာထြက္ေပၚလာတတ္တဲ့ သီခ်င္းသံေတြ……

သူဟာဂီတကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတစ္ေယာက္မို႕ ဂီတႏွင့္ပက္သက္ျပီး စိတ္ထိခိုက္လြယ္ စိတ္ခံစား လြယ္သည္။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက တစ္ေနရာရာတြင္ ဂီတတစ္ခုကိုနားဆင္ခဲ့မိပါက အျခားတစ္ေနရာ သို႕အမွတ္မထင္ေရာက္ရွိခ်ိန္ မထင္မွတ္ပဲထိုဂီတကိုျပန္လည္နားဆင္မိသည့္အခါ စိတ္ထဲတြင္ ရုတ္တရက္ဆိုသလို အတိတ္ကထိုဂီတနားဆင္ခဲ့ဖူးသည့္ေနရာအခ်ိဳ႕ကို သတိရသလိုလို လြမ္းဆြတ္သလိုလိုျဖစ္သြားတတ္သည္။

မနက္ခင္းေနျခည္ေႏြးေႏြးေလးသည္ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚသို႕ျဖာက်ေနပါသည္။ ထိုျမက္ခင္းျပင္ ေပၚတြင္ သူ႕လြယ္အိတ္ကိုေခါင္းအံုးကာ ေနပူစာလံႈရင္းပက္လက္လွန္အိပ္ေနမိသည္။ စူးရွရွေန ေရာင္ေၾကာင့္မ်က္စိေတြက မွိတ္ထားေပမယ့္ အလင္းေရာင္ေတြကိုျမင္ေနရသလုိလုိ……

Campus ထဲတြင္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအခ်ိဳ႕သြားလာေနၾကပါသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ဟိုတစ္စုသည္တစ္စုထိုင္ကာစာဖတ္ေနၾကသူမ်ားရွိသလို စကားေျပာေနၾက သူမ်ားလည္းရွိသည္။ သူကေတာ့တစ္ေယာက္တည္းနားေအးပါးေအး အတန္းနားခ်ိန္တြင္ သီခ်င္းနားေထာင္ေနရင္း ေနပူဆာလႈံေနတာျဖစ္ပါသည္။

ထိုစဥ္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကသူ႕အနားသို႕ေလ်ာက္လာသည္ဟုခံစားရသည္။ သုိ႕ေသာ္ သူ႕မ်က္လံုးေတြကိုေတာ့ဖြင့္မၾကည့္မိပါ။ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ဆက္လက္ျပီးေမွးစက္ေနမိပါသည္။

“မိုးည……”

အသံၾကားေတာ့မွသူလန္႕သြားသည္။ ဒါသီဟအသံပဲ……

“ရွာလိုက္ရာတာမိုးညရယ္ မိုးညကိုေက်ာင္းထဲမွာပတ္ရွာေနတာႏွံ႕ေနတာပဲ။ ဘယ္ေမဂ်ာကမွန္းလဲ မသိေတာ့ ဒုကၡေတြကိုေရာက္ေနတာ။ ဖုန္းဆက္တာလဲဆက္သြယ္မွဳဧရိယာျပင္ပလို႕ ေျပာေနတယ္”

သူျမက္ခင္းေပၚသို႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္ပါသည္။ သီဟကသူ႕ေဘးးတြင္ တင္ျပင္ေခြေလးလာထိုင္ သည္။

“ဒါနဲ႕ဘာေျပာမလို႕လဲသီဟ…”

“ေၾသာ္ ဟုတ္သားပဲ ေမ့ေတာ့မလို႕”

သီဟကတစ္ခုခုကိုသတိရသြားဟန္ျဖင့္ သူ႕လြယ္အိတ္ထဲမွ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။

“ေရာ့….”

သီဟေပးေသာဇစ္ဆြဲအိတ္ကေလးကို ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ အထဲတြင္DVD အခ်ပ္ေလးထြက္လာပါသည္။

“Sam Smith ရဲ႕ Stay with me, John Legend ရဲ႕ All Of me, Taylor Swift ရဲ႕ Bad Blood, Wiz Khalifa ရဲ႕ See You Again, Adele ရဲ႕ Set Fire To The Rain, အခုေခတ္စားေနတဲ့ Brandon Beal ရဲ႕ Twerk it like Miley လဲပါတယ္ ျပီးေတာ့တျခားေကာင္းမယ္ထင္တဲ့သီခ်င္းေတြလဲ ထည့္ထားတယ္ ”

သူသီဟကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

“ဒီဟာက ကြ်န္ေတာ့္ကိုေပးတာလား”

“ဟုတ္တယ္ေလ မိုးည Birthday Present အျဖစ္နဲ႕ေပါ့”

သူတစ္ခ်က္ေၾကာင္သြားပါသည္။ ဒီေန႕သူ႕ေမြးေန႕လည္းမဟုတ္ပါ။

“ေနပါဦးသီဟ ဒီေန႕ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႕လို႕သီဟကိုဘယ္သူေျပာလဲ”

သီဟကဘာမွမေျပာပဲျပံဳးသည္။ ထို႕ေနာက္သူ႕အိတ္ကပ္ထဲမွ ဖုန္းကေလးကိုထုတ္ျပီး Facebook ထဲမွ Noti ထဲတြင္ ဒီေန႕သူ႕ေမြးေန႕ျဖစ္ေၾကာင္း Remind လုပ္ထားသည္ကိုျပသည္။

“ဟဟ သီဟမွားေနျပီ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႕ကလိုေသးတယ္။ Facebook ေပၚကဟာက မမွန္ဘူး ”

သူ႕စကားေၾကာင့္ သီဟမ်က္ႏွာၾကီး မခ်ိဳမခ်ဥ္ျဖစ္သြားပါသည္။ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြားပံုရသည္။ သီဟစိတ္ဆိုးသြားမည္စိုး၍ သူအလ်င္အျမန္ပဲ….

“ဒါေပမယ့္ သီဟေပးတဲ့လက္ေဆာင္ကိုၾကိဳက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ သီခ်င္းေတြကို ရူးရူးမူးမူး နားေထာင္တဲ့သူေလ။ အခုလိုသီခ်င္းေကာင္းေတြ တကူးတကရွာျပီးေပးတာ အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္”

“Facebook မွာ ကုိယ့္ရဲ႕ Personal data ေတြကိုအမွန္တိုင္းပဲျဖည့္ၾကတာမဟုတ္ဘူးလား။ မိုးညက်မွဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ Fake Acc ၾကီးလား”

“မဟုတ္ပါဘူးသီဟရာ Acc လုပ္တံုးကအလ်င္စလိုပဲျဖည့္ထားလိုက္တာပါ။ ျပီးမွျပန္ျပင္လုိက္မယ္ေလ”

“အင္း…..”

သီဟငူတူတူၾကီးျဖစ္ေနတာၾကည့္ျပီး သူမေနတတ္ေတာ့ပါ။ သီဟစိတ္ေပ်ာ္ရႊင္သြားေအာင္ တစ္ခုခု လုပ္ေပးခ်င္သည္။

“သီဟ”

“ဟင္…”

“စိတ္ခုသြားတာလား”

“မခုပါဘူး”

“မခုပါဘူးသာဆိုတယ္ မ်က္ႏွာၾကီးက မသာမယာၾကီးပါလား”

သီဟကသူ႕ကိုဘာေျပာလို႕ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနပံုေပၚသည္။

“ကဲ သီဟကို မုန္႕လိုက္ေကြ်းမယ္ဘာစားမလဲ”

သီဟမ်က္ႏွာခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ဝင္းပသြားသည္ကို သူျဖတ္ကနဲေတြ႕လိုက္သည္။

“တကယ္ေျပာတာလား မိုးည ကြ်န္ေတာ္စားခ်င္တာတကယ္လိုက္ေကြ်းမွာလား”

“အင္းေပါ့”

“Salmon ငါးကို သံပုရာ Sauce နဲ႕စားခ်င္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဆလပ္ရြက္သုပ္ရယ္ အီတလီအမဲသားေခါက္ဆြဲရယ္ ျပီးေတာ့….”

“ေန…..ေနပါဦး သီဟရဲ႕ အဲ့ဒီအစားအစာေတြက ဘယ္မွာရတာလဲ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္မစားဖူးဘူး”

သီဟစကားမဆံုးေသးခင္သူျဖတ္ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

“ဟဲဟဲ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေခၚသြားမယ္ေလ။ ပိုက္ဆံမေလာက္မွာစုိးရင္ ATM ေလးဘာေလး ၾကိဳေျပးထားဦးေနာ္”

သူတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ပါသည္။

“ATM ကဒ္မသံုးေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္သီဟစားခ်င္တာေတာ့ ေကြ်းႏိုင္တဲ့ေငြလံုလံုေလာက္ ေလာက္ပါပါတယ္မပူပါနဲ႕ ”

“အိုေက….. ဒါဆိုသြားၾကစို႕”

ဤသို႕ႏွင့္ သူႏွင့္သီဟ ဆိုင္ကေလးရွိရာသုိ႕ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ သူ႕မ်က္စိထဲတြင္ အရာရာေအး ခ်မ္းေနသလို သူ႕စိတ္ထဲတြင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြျပည့္ႏွက္လို႕ေနပါသည္။ သူ႕ရင္ထဲကအေပ်ာ္ ေတြကိုသီဟတစ္ေယာက္သိမွသိပါေလမလား…..

ေလစိုင္ေလခဲေတြလို ကိုယ္ထည္သာျမင္ရျပီး အမွန္တကယ္ဆုပ္ကိုင္ခြင့္မရွိသည့္ဘ၀လို…. သူ႕ေရွ႕မွာလွပစြာဖူးပြင့္ေနတဲ့ပန္းေလးတစ္ပြင့္ကို မနမ္းရက္သည့္ႏွလံုးသားမ်ိဳးႏွင့္ သူႏွင့္ေတြ႕ေနရံု သူ႕အျပံဳးေလးျမင္ေနရရံုျဖင့္သာ ေက်နပ္ေနမိပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သီဟသာသူ႕အနားမွရွိေနမယ္ ဆိုရင္သူ႕အတြက္လံုေလာက္ပါသည္။

သီဟကိုသူခ်စ္သည့္အခ်စ္က ဘာကိုမွေမွ်ာ္လင့္အားကိုးသည့္အခ်စ္မ်ိဳးလည္းမဟုတ္သလို အျခား ညစ္ညမ္းသည့္အေရာင္ေတြမပါ၀င္ပါ။ သူ႕အခ်စ္ကသန္႕ရွင္းသည္ ျဖဴစင္သည္ သီးသန္႕ရပ္တည္ေန တဲ့အခ်စ္မ်ိဳးျဖင့္သီဟကိုခ်စ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သီဟရဲ႕အျပံဳးေလးနဲ႕သီဟရဲ႕တီတီတာတာစကားသံ ေလးေတြသာသူျမင္ရၾကားရမယ္ဆိုရင္ ဘာကိုပဲေပးဆပ္ရပါေစသူေခါင္းညိတ္မိမွာျဖစ္သည္။

 သီဟေခၚသည့္စားေသာက္ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေသာအခါ ဆိုင္ကသိမ္းျပီးသားျဖစ္ေနသည္။ ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ရြက္ဖ်င္ထီးေလးမ်ားကိုေခါက္ထားျပီး ထိုင္ခံုမ်ားကိုစားပြဲခံုေပၚသုိ႕ေမွာက္တင္ထား ပါသည္။ “Sam Foods And Drinks” ဟူေသာဆိုင္းဘုတ္ေအာက္တြင္ “Closed” ဆိုေသာ စာသားေလးကိုထင္ရွားစြာခ်ိတ္ထားေလသည္။

“သီဟ…..”

သူတစ္ခုခုေျပာမည့္ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္သီဟက သူ႕လက္ကိုဆြဲျပီးဆိုင္ရွိရာသို႕ေခၚသြားသျဖင့္ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေယာင္နနျဖင့္အေနာက္ကေနအသာပါလာခဲ့ပါသည္။ သီဟကဆိုင္တံခါးကိုဖြင့္ လုိက္ေသာအခါအထဲတြင္ ၀ိုင္ပုလင္းမ်ားျဖင့္စီရီထားေသာေကာင္တာတစ္ခုကိုေတြ႕ရျပီး နီယြန္မီး ေရာင္မ်ားေအာက္တြင္ ေမွာက္ထားေသာစားပြဲခံုမ်ားကိုေတြ႕ရသည္။ ဆိုင္၏တစ္ေနရာတြင္တြင္ ေတာ့ စႏၵာရားတစ္လံုးခ်ထားသည္ကိုေတြ႕ရျပီး နံရံအခ်ိဳ႕တြင္ ထူးဆန္းေသာပန္းခ်ီကားအခ်ိဳ႕ကို ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ဆုိင္၏ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာင္ပံုႏွင့္ မီးအလင္းအေမွာင္အေနအထားအရ ဆိတ္ျငိမ္ မွဳကိုဦးစားေပးရန္ရွိျပီး စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ဖန္တီးထားေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ ထို႕အျပင္စားပြဲခံု အခ်ိဳ႕နားတြင္ Indoor Plants အခ်ိဳ႕ကိုစိုက္ထားသည္။

သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ဆိုင္ထဲကို၀င္သြားေတာ့ အသက္ေလးဆယ္ခန္႕မ်က္ခံုးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အန္တီတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။ ထိုအန္တီၾကီးကသူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုျပံဳးျပသည္။

“ဒါ…. မိုးညတဲ့ ေမေမ”

“အိုး….. ခ်စ္စရာေလးပါလားေကာင္ေလးက”

ထိုအန္တီၾကီးကေဖာ္ေရြစြာျဖင့္ သူ႕ကိုႏႈတ္ဆက္သည္။

“ဒါသီဟတို႕ဆိုင္လား…..”

သီဟကသူ႕ကိုေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ေၾသာ္…. ဒါ့ေၾကာင့္သီဟကသူ႕ဆိုင္က အစားအစာေတြကို သူ႕ကိုရြတ္ျပေနတာကိုး….

“ေမေမ ဒီေန႕သားစားဖိုမႈးလုပ္မယ္ ဒီကသားသူငယ္ခ်င္းကိုသားလက္ရာေကြ်းခ်င္လို႕”

“အိုေကသား။ ဒါဆိုေမေမသားညီမေလးကိုသြားေဆးခန္းလုိက္ပို႕လိုက္ဦးမယ္ ဒီေန႕သားညီမ ေလးကို Orthodontic လုပ္ေပးစရာရွိလို႕”

“သူ႕သြားေလးေတြက လွျပီးသားပါေမေမရ။ လုပ္ဖုိ႕လိုေသးလို႕လား”

“ေၾသာ္ မိန္းကေလးဆိုတာေယာက်ာ္းေလးလိုမဟုတ္ဘူးသားရဲ႕။ ျပီးစလြယ္ထားလို႕မရဘူး အစစအရာရာဂရုစိုက္မွ တင့္တင့္တယ္တယ္ရွိမွာ။ သားကိုေတာ္ေမေမဂရုေတာ္ေတာ္ စိုက္လို႕ အခုလိုလူေခ်ာေလးျဖစ္လာတာေပါ့”

သီဟေမေမကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႕ေမေမလည္းသက္ရွိထင္ရွားရွိေနေသးရင္ေကာင္းမွာပဲဟုေတြးမိ သည္။ သူ႕တြင္ယခုလို ေသးေသးမႊားမႊားကိစၥေလးေတြကအစ လိုက္လံဂရုစိုက္ေပးမယ့္ မိခင္မ်ိဳး မရွိပါ။ သီဟကကံေကာင္းပါသည္။

“သားေလး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနေနာ္ သီဟအႏိုင္က်င့္ရင္အန္တီ့ကိုေျပာသိလား”

သူသီဟေမေမကိုျပံဳးျပလုိက္သည္။ သီဟေမေမလည္းသူ႕ေမေမျဖစ္လုိက္ရင္ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲေလ….

“ဟုတ္ကဲ့ပါအန္တီ”

“ဒါဆိုအန္တီသြားေတာ့မယ္သားတို႕”

“ဟုတ္ကဲ့အန္တီ”

သီဟေမေမကသူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုႏႈတ္ဆက္ကာ အျပင္သုိ႕ထြက္သြားပါသည္။ သီဟကသူ႕ကို စားဖိုေဆာင္ထဲသို႕ေခၚသြားသည္။ စားေသာက္ဆုိင္စားဖိုေဆာင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟင္းခ်က္ျပဳတ္ သည့္ပစၥည္းကရိယာမ်ားစံုလင္လွသည္။ သီဟကေရခဲေသတၱာထဲမွအသီးအရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုယူကာ ေတာက္ေတာက္စဥ္းေနသည္။ ထို႕ေနာက္အသားတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေရေဆးကာ အသင့္အေနထား ေလာက္လွီးလိုက္သည္။

“သီဟ ကြ်န္ေတာ္ဘာကူလုပ္ေပးရမလဲ”

“အင္း….အိုေက ဒါဆို မီးဖိုေပၚမွာ ေရေႏြးတည္ေပး ေရကိုတစ္လက္မခြဲသာသာေလာက္ပဲထည့္”

“အိုေက”

သီဟပံုစံၾကည့္ရတာ ခ်က္တာျပဳတ္တာကြ်မ္းက်င္ပံုရသည္။ အျခားၾကည့္စရာမလို ဓားကိုင္တဲ့ပံုကို ၾကည့္ျပီးခန္႕မွန္း၍ရသည္။ သူ႕ကိုသာထိုဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြလွီးခိုင္းပါက ပံုစံညီညီေလးေတြ ထြက္လာဖို႕မျမင္ပါ။ သီဟလွီးထားေသာမုန္လာဥနီေလးမ်ားလို႕ စဥ္းစဥ္းေလးနဲ႕အရြယ္အစား ညီညီေလးထြက္လာဖို႕ႏွင့္ ဟန္ခ်က္ညီညီလွီးတက္ဖို႕ဆိုတာမလြယ္ကူလွမွန္းသူသိပါသည္။

   ေရေႏြးတည္ျပီးေနာက္သူဘာလုပ္ရမွန္းမသိသျဖင့္ စားပြဲေပၚတြင္သြားထိုင္ေနျပီး ဖန္ခြက္ထဲသို႕ ေရတစ္ခြက္ငွဲ႕ကာ ေရေသာက္ေနရင္သီဟလုပ္သမွ်ကိုင္သမွ်ကိုထိုင္ၾကည့္ေနပါသည္။ သီဟက မီးဖိုေခ်ာင္အိမ္ရွင္မေတြပတ္ေသာ ခါးစည္းၾကီးကိုပတ္ထားကာ သူ႕အက်ႌလက္ကေလးေတြကို ေခါက္ထားသည္။ လုပ္ပံုကိုင္ပံုကေသေသသပ္သပ္ရွိျပီးသူလုပ္ေနေသာအလုပ္ကို စိတ္၀င္တစား ႏွင့္ေစ့စပ္ေသခ်ာေအာင္လုပ္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။

  Salmon ငါးကိုအရိုးႏွင့္အေရခြံမပါပဲအသားသက္သက္ဖယ္ယူထားသည္။ ထို႕ေနာက္ မုန္ညွင္းရြက္အေသး သံပုရာသီးအစိပ္ၾကီးႏွစ္စိပ္ႏွင့္ Casper ရြက္ႏွင့္ သံလြင္ဆီနည္းနည္း သၾကားနည္းနည္း ဆားနည္းနည္းတို႕ကိုအသင့္ျပင္ထားသည္။ ထို႕ေနာက္အိုးျပားထဲတြင္ သံလြင္ဆီနည္းနည္းဆြတ္ကာ Salmon ငါးကိုငရုတ္ေကာင္းမႈန္႕ဆားနည္းနည္းျဖင့္ အနည္း ငယ္၀ါလာေအာင္ေၾကာ္လိုက္ပါသည္။ မုန္ညွင္းရြက္ကိုမူသူ႕ကိုတည္ခိုင္းထားေသာေရေႏြးျဖင့္ အနည္ငယ္စိမ္လိုက္ျပီး အစိမ္းေရာင္မပ်ယ္ခင္ Salmon ငါးႏွင့္အတူပန္းကန္ထဲသို႕ထည့္လိုက္ သည္။ ထို႕ေနာက္ သံပုရာသီး Casperရြက္ႏွင့္ လုပ္ထားေသာ Sauce ကို Salmon ငါးေပၚသို႕ ဆမ္းလိုက္ပါသည္။ သီဟလုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြက Professional စာဖိုမွဳးၾကီးတစ္ေယာက္လိုပါပင္။

 ထို႕ေနာက္ ဆလပ္ရြက္သုပ္ႏွင့္ အီတလီေခါက္ဆြဲကိုလည္း ထပ္မံျပဳလုပ္ကာ သူ႕ေရွ႕တည့္တည့္ သို႕လာခ်ေပးပါသည္။

“ကဲ…. စားႏိုင္ပါျပီဗ်ား…..”

သီဟခ်ေပးေသာပန္းကန္ထဲမွ Salmon ငါးအနည္းငယ္ကို တူျဖင့္ယူကာစားၾကည့္လုိက္သည္။

“ဘယ္လိုေနလဲ….”

သူေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။

“ေကာင္းတယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုေကာင္းတာ”

သီဟကေက်နပ္သြားေသာအျပံဳးျဖင့္ျပံဳးေနေလသည္။ ထို႕ေနာက္သူႏွင့္အတူတူထုိင္ကာ စားပြဲေပၚရွိအစားအစာမ်ားကို စားေသာက္ၾကပါသည္။ သီဟစားပံုေသာက္ပံုလုပ္ပံုကိုင္ပံု ေနပံုထိုင္ပံုကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ စနစ္တက်အုပ္ထိန္းမွဳေအာက္တြင္ၾကီးပ်င္းလာေသာ လူရည္မြန္တစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္းသိသာပါသည္။ ထို႕အျပင္ရုပ္ကေလးကလည္းရွိ ၀တ္တတ္စား တတ္ျပင္တတ္ဆင္တတ္ သေဘာကလည္းေကာင္းဆိုေတာ့….. အင္း သူသီဟကိုခ်စ္ရမွာေတာင္ လန္႕လာသည္။ သီဟႏွင့္ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့လ်င္ေတာင္ သီဟကိုစိတ္မခ်တဲ့စိတ္နဲ႕ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ေနရမည္မထင္ပါ။ သူသက္ျပင္းတစ္ခုသီဟမသိေအာင္ခိုးခ်မိပါသည္။

“သီဟက Piano တီးတတ္သလား”

သီဟကျပံဳးသည္။

“မတီးတတ္ပါဘူး”

“ေၾသာ္…. မသိပါဘူး ဆိုင္မွာ Piano ၾကီးထားထားေတာ့သီဟမ်ားတီးတတ္သလားလို႕”

“Piano ကေမေမတီးတာ။ သီဟေမေမတီးတဲ့သီခ်င္းထဲမွာ Marriage D’Amour ဆိုတဲ့သီခ်င္း ေလးကိုအၾကိဳက္ဆံုးပဲ။ ဒါေပမယ့္ေမေမကသူစိတ္ပါမွတီးတာမ်ိဳးပါ နားေထာင္ရခဲတယ္”

သီဟကေျပာလို႕ေမာသြားဟန္ျဖင့္ စားပြဲေပၚရွိေရခြက္ကိုေကာက္ကာေမာ့လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ စားျပီးသြားေသာသူ႕ပန္းကန္းႏွင့္စားပြဲေပၚရွိပန္းကန္းေတြကိုသိမ္းကာ ပန္းကန္ေဆးေဘစင္သို႕ ယူသြားပါသည္။ ခဏၾကာေတာ့သူ႕ဆီျပန္ေရာက္လာပါသည္။ လက္ထဲတြင္ Coca Cola သံဗူး တစ္ဗူးပါလာေသးသည္။

“ေရာ့ မိုးည ကိုလာေသာက္”

သူ႕ကို Coca Cola သံဗူးေပးရင္းမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္မထိုင္ေတာ့ပဲအနားတြင္လာထိုင္ပါသည္။ သူသီဟေပးေသာ Coca Cola ဗူးေလးကိုကိုင္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေအးစက္ေနဆဲပင္။ သီဟက စားပြဲတြင္ေမးေထာက္ရင္းသူ႕ကိုၾကည့္ေနသည္။ အေအးဗူးေလးကိုကိုင္ထားေသာလက္ေတြက ေအးစက္ေတာင့္တင္းလာသည္။ သီဟအၾကည့္ေတြကသူ႕ကိုစူးရွစြာစိုက္ၾကည့္ေနပါသည္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးေျမြတစ္ေကာင္၏ညွိ႕ယူျခင္းကိုခံထားရသလို ျငိမ္သက္ေနမိသည္။

“ေဖာက္………”

Coca Cola သံဗူးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွဆိုဒါအျမဳပ္ေတြကရွဲကနဲျဖစ္သြားသည္။ အေအးဗူးကို သီဟပါးစပ္နားသို႕ကပ္ေပးလုိက္ေတာ့ သီဟကရယ္ျပီးျငင္းသည္။ သူအေအးဗူးကိုျပန္ယူလိုက္ျပီး တစ္က်ိဳက္မွ်ေမာ့လိုက္သည္။ သူ႕ကိုေမးေထာက္ၾကည့္ေနေသာ သီဟမ်က္လံုးေအာက္တြင္ သူဘယ္လိုေနရထိုင္ရမွန္းမသိေတာ့ပါ။ ျပီးေတာ့သီဟအၾကည့္ေတြကို သူဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမွန္းမသိ…..

သီဟကိုအကဲခတ္မိေတာ့အနည္းငယ္စိတ္လႈပ္ရွားေနဟန္ရွိပါသည္။ စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားေသာ အျခားလက္တစ္မွလက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားက ဂဏာမျငိမ္ျဖစ္ကာစားပြဲကိုေတာက္ေနပါသည္။ ထို႕အျပင္သီဟေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးက လိုသည္ထပ္ပိုျပီးတင္းတင္းေစ့ထားသည္။ အေအးဗူးကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ေအးစက္ေနသည့္သူ႕လက္ေတြကို လႈပ္ရွားေနေသာသီဟလက္ရွိရာသို႕ တျဖည္းျဖည္းတိုးသြားလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္…… သီဟလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို သူ႕လက္ေခ်ာင္းေလးေတြျဖင့္ ထိၾကည့္လိုက္ေသာအခါ……

သီဟ၏လႈပ္ရွားေနေသာလက္ေခ်ာင္းကေလးေတြက ျငိမ္သက္သြားသည္။ ထို႕ေနာက္သူ႕လက္ ေခ်ာင္းကေလးေတြကေနတစ္ဆင့္ သူ႕လက္ကေလးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သူေရာသီဟေရာမည္ သည့္စကားမွမဆိုမိပဲ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္လက္ခ်င္းဆုပ္ကိုင္ထားမိၾကသည္။ သူကေတာ့ လက္ရွိအေျခအေနသည္အမွန္တကယ္မွဟုတ္ပါရဲ႕လားဟု သံသယ၀င္ေနမိသည္။ ထိုစဥ္ သီဟဦးေခါင္းကသူ႕ဆီသို႕တိမ္းညြတ္လာျပီး သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုရႊတ္ကနဲနမ္းလိုက္သည္။

သီဟအနမ္းေတြကျမန္ဆန္လြန္းသျဖင့္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကေလးစိုကနဲျဖစ္သြားရံုသာသိလိုက္သည္။ သီဟကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ မ်က္ႏွာၾကီးကိုျပန္ငံု႕ထားျပီး ျငိမ္သက္ေနျပန္သည္။ သုိ႕ေသာ္သူတို႕ ႏွစ္ဦး၏လက္ေတြကေတာ့ ခိုင္ျမဲစြာတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဆုပ္ကုိင္ထားေနၾကဆဲပါ။ သူအခု ျဖစ္ေနတာ တကယ္လားအိမ္မက္လား……

အခ်စ္ဆိုတာ ရင္ခုန္ျခင္းေတြနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတဲ့အရာမ်ိဳးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေရစီးေၾကာင္းထဲ ၾကားကသံစဥ္ေတြနဲ႕ေရးဖြဲ႕ထားတဲ့ေတးသြားတစ္ပုဒ္လား။ ျမတ္ႏိုးျခင္း သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ျခင္းေတြ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့အရာတစ္ခုလား။ လူတစ္ေယာက္အတြက္အခ်စ္က ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာ အထိအေရးပါႏိုင္ပါသလဲ။ အခ်စ္ကကိုးကြယ္စရာတစ္ခုလား ဒါမွမဟုတ္ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္းလား။ သူ႕အတြက္အခ်စ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ရမလဲသူမစဥ္းစားမိပါ။

တကယ္ေတာ့ သူဟာလည္းကမာၻၾကီးေပၚမွအသက္ရွင္ေနတဲ့လူသားေတြထဲက သာမန္လူသား တစ္ဦးတစ္ေယာက္ပါပဲမဟုတ္ပါလား။ ထို႕ေၾကာင့္သူ႕အတြက္သီးသန္႕ျဖစ္တည္ေနတဲ့ ထူးျခား မွဳေတြဆိုတာမ်ိဳးေတာ့မရွိေလာက္ဘူးဟုထင္သည္။ ဘာေၾကာင့္မ်ားသူဟာသိပ္ကို စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္အေတြးလြန္ေနတတ္တာပါလိမ့္။ မျဖစ္ေသးတဲ့မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့အရာေတြအတြက္ သူ႕ရဲ႕ စိုးရိမ္ပူပန္မွဳေတြက သူ႕ကိုေသာကေတြအျဖစ္ႏွိပ္စက္လို႕ေနတတ္သည္။ လူအမ်ားနဲ႕သက္ ဆိုင္တဲ့ေဝါဟာရေတြကိုပဲ သူသံုးစြဲေနျခင္းမဟုတ္လား။ ဟုတ္ပါသည္္……. သူသိေနပါသည္။

အခ်စ္ဆိုေသာေရာင္ခ်ည္ေလးတိုးေ၀ွ႕လာခ်ိန္…. မက္ေမာစြာနမ္းရိႈက္မိသူ သူ႕အတြက္… အိမ္မက္ေပၚက ရထားေပၚမွာလိုက္ပါေနရင္း….. ဘယ္ဆီသို႕ေရာက္မွန္းမသိခဲ့….

တကယ္လို႕သူဟာ သိပ္ကိုစိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့နယ္ေျမတစ္ခုကိုေရာက္ရွိသြားပါက….. မိုးေတြကို နမ္းဖို႕သူၾကိဳးစားရမွာလား…..

 

အခန္း (၈)

အခ်ိန္ေတြသည္ေရစီးၾကီးေၾကာင္းအတုိင္းအတိတ္ဆီသို႕စီးဆင္းသြားသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာမ်ား သည္လည္း ထို႕အတူ ထိုအတိတ္တြင့္ေမ်ာပါသြားၾကသည္။ မိုးေတြကိုနမ္းဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ သူကိုယ္တိုင္မိုးမိခဲ့တာလားသူမသိေတာ့…. သို႕ေပမယ့္ သူထိုမိုးေတြကိုခ်စ္မိသြားပါသည္။

ေလာကၾကီးတေျဖးေျဖးေျပာင္းျပန္ေရြ႕လ်ားေနသည့္အလား စိမ္းလန္းစိုျပည္ေနေသာ ျမက္ခင္းစိမ္း မ်ားကပံုျပင္ထဲကလိုလွပလို႕ေနပါသည္။ တသြင္သြင္စီးေနေသာျမစ္ေရမ်ားသည္လည္း အေဝးမွ ၾကည့္လ်င္လင္းလက္ေတာက္ပေနသည္။

တေျဖးေျဖးျဖင့္ေျခာက္ေသြ႕လာေသာ ရာသီဥတုက သစ္ပင္မ်ားကိုရိုးျပင္ကိုင္းကိုင္ျဖစ္ေပၚလာေစ ျပီး သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားက ေျမျပင္တစ္ေလ်ာက္တြင္ လြင့္လူးေနတတ္သည္။ ေနေရာင္ျခည္ ေအာက္တြင္ တိတ္ဆိတ္ေနေသာျမိဳ႕ကေလးသည္လည္း ေနမင္းၾကီးေတာင္စြယ္သို႕ဝင္ သြားသည့္တုိင္ေအာင္ ျငိမ္သက္ေနပါသည္။ အရာရာအားလံုး ပံုမွန္အတုိင္းလႈပ္ရွားလ်က္ရွိပါသည္။

ျခံထဲတြင္ ပန္းပင္ေတြကိုေရေလာင္းရင္ေပါင္းသင္ေနေသာ သူ႕ေဖေဖကို မိုးညျပတင္းေပါက္မွ ၾကည့္ေနမိပါသည္။ ထိုစဥ္ သူ႕အကိုျဖစ္သူက အျပင္မွျပန္ေရာက္လာျပီး စားစရာေတြထည့္လာ ေသာစကၠဴအိတ္ၾကီးလက္မွပိုက္ထားရင္းမွ ျခံထဲရွိစားပြဲခံုေပၚသို႕တင္လုိက္ပါသည္။

ဒီေန႕ညေန သူတို႕သားအဖသံုးေရာက္ျခံထဲတြင္ BBQ လုပ္စားျပီးအတူတူဝိုင္ေသာက္ၾကရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။ ေဖေဖက ပန္းပင္နားရွိေပါင္းေတြကို တူးရင္းျဖင့္ဆြေနသည္။ သားအဖႏွစ္ ေယာက္လႈပ္ရွားေနပံုကို မိုးညတစ္ေယာက္အိမ္အေပၚထပ္မွအစအဆံုးၾကည့္ေနပါသည္။

   သူ႕လက္မွနာရီကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ညေနေျခာက္နာရီပင္ထိုးေနျပီျဖစ္ပါသည္။ ဒီေန႕ညပြဲ သို႕သီဟကိုသူဖိတ္ထားပါသည္။ သူ႕ေဖေဖႏွင့္အကိုကိုလည္း သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေခၚထားသည္ဆိုသည့္အေၾကာင္းေျပာျပထားျဖစ္သည္။

သူၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ သူ႕အေဖျဖစ္သူက ေျမၾကီးေတြေပေနေသာလက္ကို ေရဘံုဘိုင္တြင္ သြားေဆးေနသည္။ ထို႕ေနာက္ ဂိုေဒါင္ထဲမွ BBQ ကင္စားသည့္မီးဖုိၾကီးကိုထုတ္လာသည္။ ညေနေနက ေတာ္ေတာ္ေစာင္းလာျပီျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္က်င္းတစ္ဝိုက္တြင္လည္း ေမွာင္ရီပ်ိဳးစ ျပဳလာပါသည္။ မိုးညျခံထဲသို႕ဆင္းလာခဲ့ပါသည္။

သီဟကိုသူခ်ိန္းထားသည့္ ညေနေျခာက္နာရီျဖစ္သည္။ ယခုေျခာက္နာရီကို ဆယ္မိနစ္ခန္႕စြန္းလာ ျပီျဖစ္သည့္တုိင္ သီဟေရာက္မလာေသးပါ။ သီဟဘာမ်ားျဖစ္လို႕ပါလိမ့္ဟု စိုးရိမ္ျပီး ဖုန္းဆက္ၾကည့္ သည့္အခါ ဖုန္းမကိုင္ပါ။ သူျခံထဲသို႕ေရာက္သည့္အခါ ေဖေဖႏွင့္အကုိျဖစ္သူက သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေန ၾကသည္။

“သားသူငယ္ခ်င္းမလာေသးဘူးအေဖ”

“ဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါလားသားရ”

ေဖေဖက သူ႕ကိုျပန္ေမးေနသည္။ အကိုျဖစ္သူကေတာ့ သူလုပ္စရာရွိတာကိုဆက္လုပ္ေနသည္။

“ဆက္ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ဦးမယ္ေဖေဖ သူဘာလို႕ေနာက္က်ေနတာလဲမသိဘူး”

BBQ လုပ္စားဖို႕ အရြက္မ်ား အသားမ်ားကို မီးဖုိနေဘးတြင္ သူတို႕သားအဖသံုးေယာက္ ဝိုင္းဝန္း ျပင္ဆင္ေနၾကပါသည္။

သူ႕စိတ္ေတြဂဏာမျငိမ္ပါ။ လူကသာအလုပ္လုပ္ေနျပီးစိတ္ကေတာ့ သီဟဆီေရာက္ေနပါသည္။ သူကပဲသိပ္ျပီး စိတ္အလ်င္လိုသည္လားမေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ နာရီကိုထပ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေျခာက္နာရီခြဲသြားသည္။ သူပိုျပီးထိန္းခ်ဳပ္ရခက္လာသည္။ ျပင္ပတြင္ မိုးကလံုးလံုးခ်ဳပ္သြားျပီျဖစ္ သည္။ ေႏြဦးေပါက္လာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရာသီဥတုက အရမ္းၾကီးမခ်မ္းေတာ့ပဲ အေတာ္အသင့္ ေလးျဖင့္ေနလို႕ေကာင္းပါသည္။ သူေတာင္မွပင္ ေအးေအးလူလူခ်ိဳင္းျပတ္အက်ႌေလးကိုသာ ဝတ္ထားပါသည္။ ညသို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ကင္းသံမ်ား အေကာင္းပေလာင္သံ မ်ားကစတင္ထြက္ေပၚလာျပီျဖစ္သည္။

အေဖက မီးဖိုေပၚတြင္မီးေမႊးျပီး အဆင္သင့္ျပင္ထားျပီျဖစ္သည္။ အကိုျဖစ္သူက ေအာက္လင္းမီး အိမ္ၾကီးကို မီးပိုအားေကာင္းေအာင္ေလထိုးေနပါသည္။

သူစိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး ျခံစည္းရိုးတြင္ကပ္ထားေသာ သူ႕စက္ဘီးေလးကိုယူကာ ျခံထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။

“သားဘယ္သြားမလို႕လဲ”

အေနာက္မွသူ႕ေဖေဖ၏အသံကိုၾကားေသာ္လည္း သူျပန္မေျဖျဖစ္ေတာ့ပဲ စက္ဘီးကိုသာ လမ္းအတုိင္းအားစိုက္နင္းလာခဲ့ပါသည္။

ပထဦးဆံုး သီဟတို႕ဆိုင္ကိုသြားၾကည့္ေသာအခါ ဆိုင္ပိတ္ထားျပီး အထဲတြင္ လူတစ္ေယာက္မွ ရွိပံုမေပၚသျဖင့္ ဆိုင္ေရွ႕မွသည္အတုိင္းျပန္လာခဲ့သည္။ သီဟသြားတတ္ေသာ Basketball ကစားကြင္းႏွင့္ အျခားေနရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း သူပတ္ရွာၾကည့္သည္။ သို႕ေသာ္ မေတြ႕…..

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ကာ သည္အတုိင္းျပန္လာရသည္။ သီဟဖုန္းမွာယခုခ်ိန္ထိ ေခၚလို႕မရေသးပါ။ သီဟတစ္ေယာက္ဘယ္ေတြေရာက္လို႕ ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ သူသိပ္ကို စိုးရိမ္မိပါသည္။

လမ္းမၾကီးတစ္ေလ်ာက္ေခါင္းငိုက္စိုက္ကာ စက္ဘီးကိုတြန္းလာရင္း သူျပန္လာခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ သူ႕ေရွ႕မွ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္တို႕က ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ထို႕ေနာက္ လမ္းေဘးရွိ ထိုင္းစားေသာက္ဆိုင္ထဲသို႕ဝင္သြားပါသည္။ ထိုေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကို သူေသခ်ာၾကည့္မိလိုက္သည္အခါ…..

“သီဟ….”

သူအလုိလိုဝမ္းနည္းသြားမိသည္။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ သီဟကို ၾကည့္ရင္း သူဘာစကားမွမဆိုမိေတာ့ပဲ ဆြံ႕အသြားသည္။ ယခုမွသိလိုက္ရသည္က သူသည္ သီဟအတြက္ေတာ့ဘာမွအေရးမပါသည့္ သတၱဝါတစ္ေကာင္ပါလားဟုပင္။

  သူ႕ရင္ထဲတြင္ေျပာစရာစကားတို႕မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္ တိတ္ဆိတ္လို႕သြားခဲ့သည္။ အလြမ္းညေတမွာ ခပ္ေဆြးေဆြးေတးသြားတစ္ပုဒ္ကိုဆိုျငီးေနသည့္ ဂီတသမားတစ္ေယာက္လို သူ႕ရဲ႕စိတ္ေတြကို က်ဆံုးျခင္းေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းစြာစိုးမိုးထားသည္။

သူ႕အိမ္ျပန္လမ္းတို႕သည့္ စိတ္ဓာတ္က်စြာျဖင့္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ျဖင့္သာ…..

လမ္းမေပၚတြင္ ထြန္းထားေသာဓာတ္မီးတိုင္မ်ားကလည္း တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ သူ႕ကိုအေဖာ္ျပဳေပး ေနၾကသည္။

သူ႕ဖက္ကပဲ သိပ္ကိုစိတ္ကူးယဥ္ဆန္ခဲ့လို႕ အခုလိုမ်ိဳးသိပ္ကိုခံစားေနရျခင္းမ်ားလား သူေဝခြဲ၍မရ ေတာ့ေခ်။ ဘာေၾကာင့္မ်ားကံအဆိုးဆံုးလူသားအျဖစ္ ေလာကၾကီးကသူ႕ကိုေရြးခ်ယ္လိုက္တာလဲ။

သူ႕အတြက္အရာရာဟာအဓိပၸါယ္မဲ့သြားသလိုခံစားရသည္…… အဓိပၸါယ္မရွိသည့္လမ္းမၾကီးေပၚ တြင္သူဆက္ေလ်ာက္ေနရင္း သူသည္အဓိပၸါယ္မရွိေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုရြတ္ဆိုေနသည့္ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားသည္…….

 

အခန္း (၉)

 

(၁)လခန္႕ၾကာေသာ္….

Basketball ကြင္းေလးလူသူကင္းရွင္းေနသည္။ ဤေနရာတြင္ မိုးညႏွင့္သီဟႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိၾကသည္။ သီဟက ေဘာလံုးကိုပုတ္ေဆာ့ေနသည္။ မိုးညကေတာ့ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖင့္ သီဟကို ဝန္ေလးစြာၾကည့္ေနပါသည္။ သူတို႕ႏွစ္ဦးလံုးတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စကားမဆိုၾက ပဲတိတ္ဆိတ္ေနၾကပါသည္။

သီဟက ေဘာလံုးကိုျခင္းထဲသို႕ပစ္ထဲ့လိုက္သည္။ ေဘာလံုးေလးကျခင္းထဲသို႕ဝင္သြားျပီး ေအာက္ သို႕ျပန္က်လာပါသည္။ ေဘာလံုးေလးက မိုးညရွိရာသို႕ေရာက္လာသျဖင့္ မိုးညက ေဘာလံုးကို ဖမ္းယူလိုက္သည္။

 

သီဟကမိုးညလက္ထဲမွေဘာလံုးကိုလွမ္းယူလိုက္သည့္အခါ မိုးညကေဘာလံုးကိုမလႊတ္ေတာ့ ပဲဆုပ္ထားသည္။ သီဟမိုးညမ်က္ႏွာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ မိုးညမ်က္ႏွာကတင္းမာေနသည္။

ေဘာလံုးကိုကိုင္ထားေသာ သီဟလက္ေတြကလည္းမလႊတ္ေသးသလို ေဘာလံုးကိုဖမ္းဆုပ္ ထားေသာ မိုးညလက္ေတြကလည္း မလႊြတ္ေသးပါ။ သူတို႕ႏွစ္ဦးသား တစ္ဦးကိုတစ္ဦးစိုက္ၾကည့္ ေနၾကပါသည္။

မိုးညရင္ထဲတြင္ သီဟကိုေျပာခ်င္သည့္စကားေတြ ေမးခ်င္သည့္ေမးခြန္းေတြမ်ားစြာျပည့္ႏွက္ ေနေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိေတာ့မိုးညႏႈတ္ဆိတ္ေနဆဲပါ။

“သီဟ”

သီဟက မိုးညစကားကိုတိတ္ဆိတ္စြာနားေထာင္ေနသည္။

“သီဟကိုကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တယ္”

မိုးညမိမိကုိယ္ကိုယ္ပင္အံ့ၾသသြားပါသည္။ သီဟကိုသူခ်စ္တယ္လို႕ေျပာလိုက္မိျပီ။ သီဟသူ႕ကို ဘယ္လိုတုံ႕ျပန္မွာလဲ…..

သီဟကမိုးညစကားေၾကာင့္မ်က္ခံုးေလးတြန္႕သြားသည္။ ထို႕အတူ သီဟလက္ေတြက ေဘာလံုးကိုလႊတ္လိုက္ပါသည္။

မိုးညကသီဟကိုႏွေျမာတသစြာၾကည့္ေနမိသည္။ သီဟမ်ားတစ္ခုခုျပန္ေျပာေလမလားဟု ေစာင့္စားေနမိသည္။ ယခုအခါသူႏွင့္သီဟၾကားတြင္ သိပ္ျပီးသူစိမ္းဆန္သြားသလိုခံစားရသည္။ ဘာစကားမွမေျပာေတာ့ေသာ သီဟလက္ထဲကိုေဘာလံုးကိုျပန္ထဲ့ေပးလုိက္ျပီး သူသီဟကိုေက်ာ ခိုင္းလိုက္သည္။

မိုးညသိပါသည္။ သူဟာက်ရႈံးသူတစ္ေယာက္ပဲေလ။ သီဟရဲ႕အခ်စ္ကိုေမွွ်ာ္လင့္မိခဲ့သည္က သူ႕အမွားေတြပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ထိုအမွားေတြကိုေတာ့ သူေဗြမယူခ်င္ပါ။ သူ႕ဘဝႏွင့္သူပဲ ရွိပါေစေတာ့ေလ။

ထို႕ေနာက္ သူ႕ေျခလွမ္းေတြကို အားယူျပီးေလ်ာက္လွမ္းလိုက္သည္။ သီဟတစ္ေယာက္ သူ႕ေက်ာျပင္ကိုေငးၾကည့္ေနေၾကာင္း သူရိပ္မိသည္။ ေလာကၾကီးမွာအခ်စ္နဲ႕ပက္သက္ ရင္လူေတြအားလံုးဟာ အျမဲတမ္းက်ရႈံးေနတတ္ၾကတာပါပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ သူဒီအရံႈးဇာတ္ လမ္းေလးကိုပဲ တစ္သက္လံုးသိမ္းထားမွာပါ။ သက္ဆံုးထိတိုင္ေပါ့…….

 

သူ႕ေျခလွမ္းေတြသံုးေလးလွမ္းေလာက္လွမ္းလိုက္ သည့္အခါသူ႕အေနာက္မွ ေခၚသံတစ္ခု ထြက္ေပၚလာသည္။

 

“မိုးည”

သူ႕ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႕သြားသည္…..

“ခဏေလးေနပါဦး……”

သီဟကသူ႕ေနာက္မွ တစ္လွမ္းျခင္းသူ႕ဆီသို႕ေလွ်ာက္လာေနသည္။ သူ႕ရင္ေတြကေတာ့ အတိုင္းအဆမရွိ ခုန္ေပါက္လာပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ သူသီဟကို ေက်ာခိုင္းထားဆဲျဖစ္ျပီး လွည့္မၾကည္မိပါ။ သီဟကသူ႕ေနာက္သို႕ေရာက္ေသာအခါ သူ႕နားထဲသို႕ နားၾကပ္ကေလးကို တပ္ေပးသည္။

ဂီတာသံစဥ္ေလးတစ္ခုသူ႕နားထဲသို႕ဝင္လာသည္။

ဒီသီခ်င္းေလးကိုသူသိတာေပါ့ Miley Cyrus ရဲ႕ Butterfly Fly Away ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးေလ…..

သီခ်င္းေလးကိုသူနားဆင္ေနစဥ္မွာပင္ သီဟကသူ႕ကိုအေနာက္မွေန၍ သိုင္းဖက္လိုက္သည္။

သူ႕ရင္ထဲ ေႏြးကနဲျဖစ္သြားသည္။ ဂီတာသံစဥ္ေလးႏွင့္အတူ သီဟကသူ႕ကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားသည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕ပုခံုးေပၚသို႕ေမးေလးတင္ထားကာ သူ႕ဗိုက္သားေတြကိုလည္း တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားသည္။

   ဝမ္းသားလြန္း၍သူ႕မ်က္လံုးမွမ်က္ရည္ေတြစို႕လာသည္……

သီဟရယ္…… ဟု စိတ္ထဲတြင္ တိုးတိုးေလးရြတ္မိလိုက္သည္။ သူ႕ပုခံုးထက္တြင္ ေမွးစက္ေနေသာ သီဟကသူ႕နားနားသို႕ တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာသည္။ သူ႕ရင္ထဲမွေဖာ္မျပတတ္ေအာင္ပဲ ၾကည္ႏူးလို႕ သြားပါသည္။ သီဟကေေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႕ကိုေထြးပိုက္ထားျပီေလ…..

ဂီတာသံခ်ိဳခ်ိဳေလးက သူတစ္ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ခ်ိဳျမိန္စြာတီးခတ္ထားသည့္ ေတးသြားေလးေတြ လိုပါ……

“ကြ်န္ေတာ့္နားက ထြက္မသြားပါနဲ႕မိုးညရယ္…… ကြ်န္ေတာ္မိုးညကိုခ်စ္ပါတယ္”

“သီဟရယ္……..”

သီဟဖက္သို႕လွည့္ကာ သီဟမ်က္ႏွာေလးကို ကိုင္ၾကည့္မိလုိက္သည္။ သီဟမ်က္ဝန္းတြင္လည္း စိုစြတ္ေနေသာ မ်က္ရည္စေလးေတြ…….

ထို႕ေနာက္ သီဟကိုသူတင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားမိလိုက္သည္…….

 ဘယ္ေတာ့မွကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကထြက္မသြားပါနဲ႕ေတာ့သီဟရယ္…….

 

ဖတ္႐ႈအားေပးျခင္းအတြက္အထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။

 

Written by- Lovealone