လူပ်ိဳ​သိုး

(၁)

ည​ကတိ​တ္​ဆိတ္ၿငိမ္​သက္​လၽွ​က္​ရွိ​သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္​တြင္ ေမွာင္​မဲ​ေန​ေသာ အရိပ္​အ​ေယာင္​မ်ား​မွ​လြဲ ၍​အျခား​သက္​ရွိ​ဟူ၍ ေပ်ာက္​ျခင္း​မလွ​​ေပ်ာက္​ဆုံး​ေန​ပါ​သည္။  သူ႔​ရဲ့​အသက္ရွူ​သံေတြ​က ခပ္​ျပင္းျပ​င္း​ေလး​ထြက္​ေပၚ​ေန​သည္။ ဝင္​ေလထြက္​ေလ ပင့္​သက္​ရွိုက္​လိုက္​တိုင္း သူ႔​ရဲ့​ရင္​ထဲ​လွိုက္​က​နဲ လွိုက္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​သည္။ သူ႔​မ်က္ႏွာ​ေပၚ​ဝဲ​ေန​သည့္ ဇာ​ျခင္ေထာင္​စ​ေလး​က သူ႔​ရဲ့​အသက္ရွူ​ေလေၾကာ​င့္ အနည္းငယ္ လွုပ္​ခတ္​သြား​သည္။ သူ႔​ခႏၶာ​ေပၚ​တြင္ အညာ​ေစာင္​အပါး​ေလး​ကို​သာ​ျခဳံ​ထား​ပါ​သည္။ သူ႔​ခါး​က​ပုဆိုး​ကေတာ့ ကြင္း​လုံး​ေျပ​ၿပီး သူ႔​လည္ပင္း​သို႔​ေရာက္​ေန​ပါ​သည္။ သူ႔​ႏွုတ္ခမ္း​သား​ေတြ​ကို လၽွာ​ျဖင့္​တစ္​ခ်က္​သပ္​လိုက္​ရင္း တိုးတိုး​ေလး​ၿငီး​ညဴ​မိ​သည္။


“……………”

ေစာင္​ထဲ​တြင္​လွုပ္ရွား​ေန​ေသာ သူ႔​ရဲ့​လက္​ကေလး သြက္​သ​ထက္​ပိုမို​သြက္​လာ​ပါ​သည္။ သူ႔​အသက္ရွူ​သံေတြ ျမန္​သ​ထက္​ျမန္​လာ​ၿပီး ေလာက​ႀကီး​ကို​ေမ့​ခ်င္​သ​လို ေလ​ထဲ​သို႔​လြင့္​ေျမာက္​သြား​သ​လို​ခံစား​ေန​ရသ​ည္။ ဆူ​ညံ​လွိုက္​ခုန္​ေန ေသာ​သူ႔​ရင္ခုန္​သံ အပိုင္း​အစ​ေတြ​က ​ဟိုး​အေဝး​က​စၾကဝဠာ​ထဲ​ကို လႊင့္​ပစ္​ခံ​လိုက္​ရသ​လို လြင့္​ေျမာ​သြား​သည္။ သူ႔​ႏွုတ္ခမ္း​ေလး​ကို အသာ​ခပ္​ဖြ​ဖြ​ေလး​ကိုက္​ထား​မိ​သည္။ သူ႔​နားရြက္​ေလး​ေတြ​က​လဲ နီျမန္း​ေန​ေလာက္​ေရာ့​မည္။ သူ႔​ဆံပင္​စ​ေတြ​ကေတာ့ ရမၼက္​ေခၽြး​ေတြ​ျဖင့္ စို​စ​ျပဳ​လာ​သည္။


သူ႔​လက္​ရဲ့ လွုပ္ရွား​မွု​ေလး​ေတြ​င္ ျမန္​လာ​တာ​နဲ႔​အမၽွ တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​တြင္ အား​မ​လို​အား​မ​ရ​ျဖစ္​ၿပီး ခါး​ေလး​ေကာ့​ေကာ့​သြား​မိ​သည္။ ခံစား​မွု​အရသာ​ေတြ အ​ထြတ္​ထိပ္​သို႔​ေရာက္​ရွိ​လာ​ေသာ​အခါ ေကာင္းကင္ဘုံ​က နတ္​စည္းစိမ္​ေတြ သူ႔​ေပါင္​ေၾကာ​တစ္​ေလၽွာက္ စီး​ဝင္​လာ​ပါ​သည္။


“…………”

“…………..”

သူ႔​ရဲ့​ၿငီး​သံေလး​က သဲ့သဲ့​ေလး​ကို​ထိန္း​ခ်ဳပ္ မွု​ေတြ​ၾကား​မွ ထြက္​မ​လာ​ေအာင္ ထိန္း​မ​ထား​နိုင္​ေတာ့​ပဲ ည​သန္းေခါင္​ရဲ့​တိတ္ဆိတ္​မွု​နဲ႔​အတူ  တိုး​လြင့္​စြာ​ထြက္​ေပၚ​ေန​သည္။ အိမ္​ထရံ​မ်ား​အထက္ ထုတ္​တန္း​ေပၚ​တြင္ ေျပး​ေန​ေသာ အိမ္ေျမႇာင္​တစ္​ေကာင္​က ႐ုတ္​တရက္​ရပ္တန႔္​သြား​သည္။ သူ႔​စိတ္​ေတြ​မ​ခိုင္​ေတာ့​ပါ။ သူ႔​ရဲ့​ခံစား​မွု​ေတြ အ​ထြတ္​အထိပ္​သို႔​ေရာက္​ရွိ​ေန​ၿပီ​ျဖစ္​သည္။



ေစာင္​ထဲ​တြင္​လွုပ္ရွား​ေန​ေသာ သူ႔​လက္​ေတြ​ကို ႐ုတ္​တရက္​ရပ္တန႔္​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ​ေခါင္း​ေထာင္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ လ​ေရာင္​အခ်ိဳ႕​က​ေစ့​ထား​ေသာ အခန္း​ျပတင္းေပါက္​ဆီ​မွ ျဖာ​က်ေန​သ​ျဖင့္ သူ႔​အေမ​၏ ကု​တင္​ကို​အတိုင္း​သား​ျမင္​ေန​ရသ​ည္။ အေမ​တစ္​ေယာက္ ႏွစ္​ႏွစ္ၿခိဳက္​ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္​ေန​ဟန္​ရွိ​သည္။ ေဟာက္​သံ​သဲ့သဲ့​ေလး​ကို သူ​ၾကားလိုက္​ရသ​ည္။ သူ​ဆုံးျဖတ္ခ်က္​တစ္​ခု ခ်​လိုက္​သည္။ ေစာင္​ထဲ​တြင္ သူ​ၿပီး​သြား​လို႔​မ​ျဖစ္​ပါ။ အရည္​ေတြ​မန​ည္း​မေနာ​ထြက္​လာ​လၽွင္ သူ​သုတ္​ေန​ရ​မွာ​ပ်င္း​သည္။ ၿပီး​ေတာ့ ခ်ိဳး​ခ်ိဳး​ခၽြတ္ခၽြတ္​အ​သံေတြ​ေၾကာင့္ အေမ​နိုး​သြား​မွာ​လဲ​စိုး​သည္။


ထို႔​ေၾကာင့္ အိမ္သာ​ထဲ​သို႔ ဆက္​ဝင္​ဖို႔ သူ​ထ​လိုက္​သည္……..


တံခါး​ကို​အသာ​ေလး​ေစ့​ၿပီး​သြား​ၿပီ​ဆို​တာ​ႏွင့္ သူ႔​ခါး​မွ​ပုဆိုး​ကို​အ​လ်င္​စ​လို​ပဲ စလြယ္​သိုင္း​လိုက္​ပါ​သည္။ ထို႔ေနာက္ ငိုက္​စ​ျပဳ​ေန​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ​သူ႔​ပစၥည္း​ေလး​ကို ဖမ္း​ဆုတ္​လိုက္​ၿပီး ပယ္​ပယ္​ႏွယ္​ႏွယ္ ေမႊ႕​ရမ္း​လိုက္​၏။ ခဏ​တာ​အတြင္း​မွာ​ပဲ သူ႔​ပစၥည္း​ေလး​က မတ္​လာ​ပါ​သည္။ သူ႔​လက္​ေတြ​ကို အလၽွင္​စ​လို​ပဲ လွုပ္ရွား​လိုက္​သည္။ ေစာေစာ​က ေပ်ာက္​သြား​တဲ့​သူ႔​ရဲ့ Feel ေတြ​အခု​အခါ ျပန္​ဝင္​ေရာက္လာ​သည္။ သူ႔​မ်က္လုံး​ေတြ​ကို အသာ​စင္း​ထား​လိုက္​ရင္း သူ႔​ပန္းတိုင္​သို႔​ေရာက္​ေအာင္ စြမ္း​ေဆာင္​ေန​မိ​သည္။ သူ​တ​ေျဖး​ေျဖး​ေကာင္းကင္​ေပၚ​သို႔ တက္​သြား​ပါ​သည္။ ေလာက​မွာ​အ​ေပ်ာ္​ဆုံး​အခ်ိန္​ကို ေျပာ​ပါ​ဆို​လၽွင္ တ​ကိုယ္​ေရ​အာသာ​ေျဖ​ရသ​ည့္​အခ်ိန္​ပဲ​ဟု သူ​ဟစ္ေႂကြး​လိုက္​ခ်င္​ပါ​သည္။  သူ႔​ရဲ့​ဗိုက္​သား​ျပင္​တစ္​ေလၽွာက္​ကို ပြတ္​သပ္​လိုက္​ရင္း ရိပ္​တက္​လာ​ေသာ ရမၼက္​ဖီ​လင္​ေတြ​ကို အသာအယာ ခံယူ​ေန​မိ​သည္။ အျပင္​ဖက္​က ေအးခ်မ္း​ေန​တဲ့​လမင္း​ႀကီး​က​ေတာ့ သူ႔​ကို​သေရာ္​ေန​ေရာ့​မည္.........




“…………”

“…………”

သူ႔​ခႏၶာ​ကိုယ္​ေလး​က တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​တြင္ ယိမ္းယိုင္​သြား​သည္။ သူ႔​ေျခေထာက္​ေတြ ဒူး​ေတြ​မ​ခိုင္​သ​လို​ျဖစ္လာ​သည္။သူ႔​အသား​ေတြ​က ေႏြး​သ​ထက္​ပို​ၿပီး​ေႏြး​လာ​သည္။ သူ႔​အသက္ရွူ​သံေတြ​က ျမန္​သ​ထက္​ပို​ျမန္​လာ​သည္။ သူ႔​လက္​ရဲ့​လွုပ္ရွား​မွု​ေတြ​က​လဲ သြက္​သ​ထက္​ပိုမို​သြက္​လာ​သည္။

ဟုတ္​ပါ​ၿပီ………. ဟုတ္​ေန​ပါ​ၿပီ……

သူ​သိ​ေန​သည္။ သူမ​ၾကာ​ခင္ ခရီး​ဆုံး​သို႔​ေရာက္​ေတာ့​မည္။ ေမွာင္မိုက္​ေန​ေသာ အိမ္သာ​ထဲ​တြင္ မ်က္လုံး​မွိတ္​ထား​ရင္း အ​ေမွာင္​ကမၻာ​ထဲ​မွာ​သူ​ေပ်ာ္​ေန​မိ​သည္။ သူ႔​ရင္ခုန္​သံေတြ​က စည္း​ခ်က္​က်​က် လွိုက္​ခုန္​ေန​သည္။ သူ႔​ခႏၶာ​ကိုယ္​ထဲ​က ေသြးေၾကာ​ေတြ​ဟာ​လဲ ဆူပြက္​ကာ လည္ပတ္​စီး​ဆင္း​ေန​သည္။ သူ႔​ငယ္​ပါ​က မာ​သ​ထက္​ပိုမို​မာ​တင္း​လာ​သည္။ သူ သူ႔​ငယ္​ပါ​ကို​တင္း​ၾကပ္​စြာ​ဆုပ္​ကိုင္​ထား​မိ​သည္။

တ​ေျဖးေျဖး ငယ္​ပါ​ေၾကာ​ေတြ​တင္း​လာ​သည္။ သူ​အသက္ရွူ​ရ​ခက္​လာ​သ​လိုလို…….. ရင္​ထဲ​မွာ ေမာ​ဟိုက္​လာ​တာ​လိုလို……. သူ႔​ခႏၶာ​ကိုယ္​တစ္​ခု​လုံး ဓာတ္​လိုက္​သြား​သ​လိုလို…….

က်င္​ေန​တဲ့​ခံစား​မွု​တစ္​ခု​က သူ႔​ေပါင္​ေၾကာ​ေတြ​ဆီ​မွ တက္​လာ​သည္။ ထို႔ေနာက္ တ​ေျဖးေျဖး သူ႔​ဆီး​ခုံ​သို႔ ျဖတ္​လာ​ကာ ဆီး​ေၾကာ​ေတြ​မွ​တစ္​ဆင့္ သူ႔​ငယ္​ပါ​ထိပ္​သို႔​ေရာက္လာ​သည္။ သူမ​ထိန္း​နိုင္​ေတာ့​ပဲ အားရ​ပါး​ရ ပန္းထု​တ္​လိုက္​ပါ​သည္။


“အား………..”

သူ႔​လက္​ခုံ​ေပၚ​သို႔ ခပ္​ေႏြး​ေႏြး​အရည္​ေတြ​စီး​က်​လာ​သည္။ ျပင္းျပ​စြာ​ထြက္​ေပၚလာ​ေသာ အသက္ရွူ​သံေတြ​ႏွင့္​အတူ သူ​ေမာ​ဟိုက္​သြား​သည္…….။ အိမ္သာ​ေထာင့္​ရွိ တိုင္​ကို ေခါင္း​ျဖင့္​လွမ္း​မွီ​ထား​လိုက္​သည္။ သူ႔​အားအင္​ေတြ​ဆုတ္ယုတ္​သြား​သ​လို​ခံစား​ရသ​ည္။ ထို႔​အတူ သူ႔​ဆႏၵ​ေတြ​လည္း ျပည့္​ဝ​သြား​ပါ​သည္။ သူ႔​မ်က္ႏွာ​တစ္​ဝိုက္​ေႏြး​ေတး​ေတး​ေလး​ျဖစ္​ေန​ၿပီး ရမၼက္​မီး​ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ေမာ​ဟိုက္​ေန​ပါ​သည္။ သူ႔​ရဲ့ ၿငီး​သံေလး​ကေတာ့ ခပ္​သဲ့သဲ့​ေလး ထြက္​ေပၚ​ေန​တုန္း​ပါ။


ဒါ​ဟာ……. ဒီ​ည​အတြက္ သူ႔​ရဲ့​အိပ္​ေဆး​တစ္​ခြက္​ပဲ​ေပါ့……






(၂)

သူ႔​အမည္​က ေကာင္း​သန႔္။ အသက္​က ​၁​၆​ႏွစ္။ ဆယ္​တန္း​တက္​ရင္း အေမ​ျဖစ္​သူ​ကို အလုပ္​ကူ​လုပ္​ေပး​ေန​ရ​သူ​ျဖစ္​သည္။ သူ​တို႔​မွာ အေမ​တစ္​ခု​သားတစ္​ခု​ဘဝ​ျဖစ္​သည္။ အေဖ​ျဖစ္​သူ​ကေတာ့ သူငယ္​စဥ္​ကတည္းက ဆုံးပါး​သြား​သည္​ဟု​ဆို​ၾက​သည္။ သူ႔​အေမ​ျဖစ္​သူ​က စီးပြား​ေရး​ဟူ၍ ဘာ​မွ​မယ္​မယ္​ရ​ရ မ​လုပ္​တတ္။ ထို႔​ေၾကာင့္ သူ႔​ကို​မုန႔္ဟင္းခါး​ေရာင္း​ၿပီး ေက်ာင္း​ထား​ေပး​သည္။ သူ႔​ရဲ့​အားလပ္​ခ်ိန္​ေလး​ေတြ​ဟာ အေမ့​မုန႔္​ဟင္း​ဆိုင္​ေလး​ကို ကူညီ​ေပး​ဖို႔ တစ္​စိတ္​တစ္​ေဒသ အေထာက္​အ​ကူ​ျပဳ​ပါ​သည္။ သူ႔​ဘဝ​ႀကီး​ဟာ သင္​ရိုး​ေၾက​ေန​ၿပီး​တဲ့ ေက်ာင္းသား​တစ္​ေယာက္​လို အရာ​ရာ​ကို မိမိ​အသိ​စိတ္​ဓာတ္​ျဖင့္ အလိုက္သိ​ခဲ့​ရ​ပါ​သည္။



မ​ျပည့္စုံ​တဲ့​ဘဝ​တစ္​ခု​မွာ ႀကီး​ပ်င္း​လာ​ရ​သူ​မို႔ အရာ​ရာ​ကို​ေရာင့္ရဲ​တင္းတိမ္​ခဲ့​ရ​ၿပီး ဘဝ​ကို​ဖာေထး​ခဲ့​ရသ​ည္။ တစ္​ကယ္​ေတာ့ သူ႔​ဘဝ​က စုတ္ျပတ္​သတ္​ေန​သည့္ ေတာင္း​စုတ္​တစ္​လုံး​ႏွင့္​တူ​သည္။ အ​ဆိုး​ထဲ​က အေကာင္း​လို႔​ပဲ​ေျပာ​ရ​မ​လား ေလာက​ႀကီး​က သူ႔​ကို​ေငြ​ေၾကး​ျပည့္စုံ​ေအာင္ ဖန္တီး​မ​ေပး​ေပ​မယ့္ ႐ုပ္​ရည္​ေလး​ကေတာ့ သူ႔​ကို​အမ်ား​အလည္​မွာ မ်က္ႏွာ​မ​ငယ္​ေစ​ခဲ့​ရ​ပါ။ သူ႔​တြင္ ညီညာ​ေျဖာင့္တန္း​ေန​သည့္ မ်က္ခုံးေမႊး​နက္​နက္​ေလး​ရွိ​သည္။ မ​ျဖဴ​လြန္း​ေပ​မယ့္ ၾကည့္​ေပ်ာ္​ရွု​ေပ်ာ္​ရွိ​သည့္​အသား​အရည္​ကို ပိုင္ဆိုင္​ထား​သည္။ အရပ္အေမာင္း​မွာ​လဲ ေျပာ​စရာ​မ​ရွိ။ Orthodontics လုပ္​စရာ​မ​လို​ပဲ သ​ဘာ​ဝ​အတိုင္း ညီညာ​ေန​ေသာ သြား​ေဖြး​ေဖြး​ေလး​မ်ား​က​လည္း လူ​တကာ​အလည္​မွာ အ​ျပဳံး​လွ​လွ​ေလး​ေတြ​ကို ဖန္ဆင္း​နိုင္​ဖို႔ အား​သာ​ခ်က္​တစ္​ခု​ျဖစ္​ခဲ့​သည္။

သူ႔​ကို​ေက်ာင္း​သြား​ေက်ာင္း​ျပန္​လုပ္​ဖို႔ စက္ဘီး​ျပင္​ဆိုင္​မွ စက္ဘီး​အေဟာင္း​တစ္​စီး​အေမ​က ဝယ္​ေပး​ထား​သည္။ ဆယ္​တန္း​ေက်ာင္းသား​ဆို​ေပ​မယ့္ သူ​က်ဴ​ရွင္မ​တက္​နိုင္​ေသး​ပါ။ က်ဴ​ရွင္​ခ​က ေဈး​ႀကီး​တယ္ မဟုတ္​ေပ​မယ့္ အေမ့​ကို​ကူညီ​ရ​မယ့္​အခ်ိန္​ေတြ ေလ်ာ့​သြား​မွာ​စိုး​၍ သူမ​တက္​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ သို႔​ေပ​မယ့္ ဉာဏ္ေကာင္း​သည့္​သူ႔​အတြက္ ေက်ာင္း​စာ​မ်ား​ကို သူ​မ်ား​ေတြ​ထက္ မ​ညံ့​ေအာင္​ေတာ့ သင္​ယူ​နိုင္​ခဲ့​ပါ​သည္။ ေန႔​တိုင္း​ညေန​ေက်ာင္း​ဆင္း​ၿပီ​ဆို​ရင္ အေမ​မုန႔္ဟင္းခါး​ဟင္းရည္​ခ်က္​ဖို႔ ကုလားပဲ​ေတြ လို​အပ္​တဲ့ အဆာ​ပ​လာ ေတြ​ေဈး​သို႔​သြား​ၿပီး သူ​ဝယ္​ေပး​ရသ​ည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္​သို႔​ျပန္​ေရာက္​ၿပီ​ဆို​လ်င္ င႐ုတ္​သီး​ေထာင္း​တာ​တို႔ ၾကက္သြန္​ခြာ​တာ​တို႔​က သူ​တာဝန္​ယူ​ရသ​ည့္​အလုပ္​ေတြ​ပါ။


ဒီ​မနက္​က ရာသီ​ဥတု​က​သာသာ​ယာ​ယာ​ေလး​ပါ။ အေမ​ဆိုင္​သိမ္း​ၿပီး​ၿပီ​မို႔ သူ​အျပင္​သို႔​တစ္​ေယာက္​ထဲ ထြက္​လာ​ပါ​သည္။ ေက်ာင္း​အားလပ္​ရက္​ကေလး​ေတြ​မွာ ဟို​ဟို​သည္​သည္ သူ​ေလၽွာက္​သြား​ျဖစ္​သည္။ လယ္​က​သင္း​ရိုး​ေတြ​ၾကား​ထဲ စက္ဘီး​ကို​နင္း​လာ​ရင္း လြတ္လပ္​တဲ့ အရသာ​ကို သူ​ခံစား​ေန​မိ​သည္။ အေဝး​မွ တိုက္​ခတ္​လာ​ေသာ ေလ​ေအး​ေတြ​က သူ႔​ဆံပင္​ေတြ​ကို တ​ျဖတ္​ျဖတ္​ခါ​ရမ္း​ေန​ေစ​သည္။ သူ႔​ရဲ့ T-shirt ကေလး​က​လဲ ေလ​၏​တိုက္​ခတ္​မွု​ေၾကာင့္ လွုပ္​ခတ္​ေန​သည္။ ညစ္ႏြမ္း​ေန​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ သူ႔​ဂ်​င္း​ေဘာင္းဘီ​ကေတာ့ အေပါက္​ေတြ​ဗ​ရ​ဘြ​ႏွင့္​ပါ။ ေပါင္လယ္​ခန႔္​တြင္​ေပါက္​ေန​ေသာ အေပါက္​ႀကီး​က အ​ထဲ​မွ သူ႔​ေပါင္း​သား​ေတြ​ကို​ျမင္​ေန​ရ​ၿပီး ထို​ေပါင္​သား​ေပၚ​မွ ေမႊး​ညႇင္း​ႏု​ကေလး​ေတြ​ကို​ပါ ရွင္းလင္း​စြာ ေတြ႕​ျမင္​ေန​ရသ​ည္။


ဒီ​လို​ရာသီ​ဥတု​ေလး​ႏွင့္​ဆို​ရင္ Smart phone ေလး​တစ္​လုံး​ကို နား​ၾကပ္​ေလး​တပ္​ၿပီး နားေထာင္​လိုက္​ရင္ ဘယ္ေလာက္​ေကာင္း​လိုက္​မ​လဲ​ဟု သူ​ေတြး​ေန​မိ​သည္။ အတန္း​ထဲ​က Smart phone ေတြ​ကိုင္​ေန​ၾက​သည့္ သူ႔​အတန္း​ေဖာ္​ေတြ​ကို အားက်​မိ​သည္။ သို႔​ေပ​မယ့္ အရာ​ရာ​ကို ေရာင့္ရဲ​တင္းတိမ္​ေန​ရသ​ည့္​သူ႔​အတြက္ မုန႔္ဟင္းခါး​ေရာင္း​ေန​သည့္ မိ​ခင္​ကို Smart phone ဝယ္​ေပး​ဖို႔​ေတာ့ မ​ပူဆာ​ရက္​ပါ။ ထား​ပါ​ေတာ့​ေလ….. ဒါ​က​သူ႔​ဘဝ​ရဲ့ မ​ျပည့္စုံ​မွု​ေတြ​ပါ။ ျပန္​ေတြး​ၾကည့္​ရင္ နည္း​နည္း​ေတာ့​ရင္နာ​မိ​သည္။ ဘာ​ေၾကာင့္​မ်ား လူ​သားခ်င္း​အတူတူ သူ႔​ဘဝ​က မ​ျပည့္စုံ​ေန​ရသ​လဲ​ေပါ့။ တစ္​ခါ​တစ္​ေလ​မွာ အရည္အခ်င္း​ရွိ​ရက္​ႏွင့္ ရသ​င့္​ရ​ထိုက္​သည့္​အခြင့္အေရး​ေတြ​ကို ေငြ​ေၾကး​ခၽြတ္ယြင္း​မွု​ေၾကာင့္ မ​ရ​ယူ​နိုင္​သည့္​အခါ​မ်ိဳး​ေတြ​တြင္ သူ႔​ဘဝ​ကို​သူ အား​မ​လို​အား​မ​ရ​ျဖစ္​မိ​တာ​ေတာ့​အမွန္​ပါ။



လယ္​ကြင္း​ေတြ​ၾကား စက္ဘီး​ကို​ခဲ​ရာ​ခဲ​ဆစ္​ေမာင္း​လာ​ရင္း ေမာ​ဟိုက္​လာ​မိ​သည္။ ထို႔​ေၾကာင့္ စက္ဘီး​ကို သူ႔​ေဘး​မွာ​လွဲခ်​လိုက္​ၿပီး လယ္​က​သင္း​ေဘာင္​ေပၚ တက္​ထိုင္​ေန​လိုက္​သည္။ သူ႔​အနီး​တြင္ စာ​ေျခာက္​႐ုပ္​ႀကီး​က တ​ထီး​မား​မား​ႀကီး ရပ္တန႔္​ေန​သည္။ ေကာင္းကင္​ယံ​တြင္​ေတာ့ ငွက္​အခ်ိဳ႕​ပ်ံ​သန္း​လၽွ​က္​ရွိ​သည္။ ထို​ငွက္​ေတြ​က ဘာ​ငွက္​ေတြ​လဲဆို​တာ​ေတာ့ သူမ​သိ​ပါ။ သူ႔​စက္ဘီး ကယ္​ရီ​ယာ​ခုံ​ၾကား​ထဲ​တြင္ ညႇပ္​ထား​ေသာ စာအုပ္​တစ္​အုပ္​ကို သူ​ဆြဲထုတ္​လိုက္​သည္။ သူ​သိပ္​ႀကိဳက္​သည့္ စာအုပ္​ေလး​ပါ။


အပ်ိဳႀကီး​တစ္​ေယာက္​ႏွင့္​ေကာင္​ေလး​ငယ္​ငယ္​တစ္​ေယာက္​တို႔​ရဲ့ အခ်စ္​ဇာတ္​လမ္း​ေတြ​ကို ဖြဲ႕​ညႊန္း​ထား​သည့္ စာအုပ္​ေလး​ပါ။ အရပ္​အေခၚ​အရ​ေတာ့ “အျပာ​စာအုပ္” ဟု​ေခၚ​သည္။ သူ​ကေတာ့​ထိုသို႔​မ​ထင္​ပါ။ လိင္​ဆို​တာ​က​လဲ အခ်စ္​က​ဆင္းသက္​လာ​တာ​ပဲ​ေလ။ အခ်စ္​ရွိ​လို႔ လိင္​ဆို​တာ​ျဖစ္လာ​တာ။ အခ်စ္​မ​ရွိ​ပဲ လိင္​ဆို​တာ ဘယ္​က​ေရာက္လာ​ပါ့​မ​လဲ။ တကယ္​ေတာ့ လိင္​ဆက္ဆံ​တယ္​ဆို​တာ လူ​တစ္​ေယာက္​နဲ႔​တစ္​ေယာက္ အခ်စ္​လြန္သြား​ၾက​ျခင္း​ပါ။ သူ​ကေတာ့ ဒီ​လို​ပဲ​ျမင္​သည္။ သူ​တို႔​လို လူပ်ိဳေပါက္​စ ေကာင္​ေလး​ေတြ လိင္​ဆို​တာ​နဲ႔ အထိ​အ​ေတြ႕​မ​ရွိ​ေသး​သည့္ ကေလး​ေတြ အတြက္​ဒီ​လို​စာအုပ္​ေလး​ေတြ​က အာသာ​ေျဖ​စရာ​ေလး​ေတြ​ပါ။


အရာ​ရာ​ကို​စူးစမ္း​လို​သည့္ စိတ္​ဆႏၵ​ေတြ​ျပင္းထန္​ေန​သည့္ ဒီ​အရြယ္​မွာ လိင္​ဆို​တာ​က​လည္း သူ​တို႔​အတြက္ အ​ထူး​အေရး​ပါ​သည့္​အရာ​တစ္​ခု​ပါ။ သူ​ဒီ​စာအုပ္​ေလး​ကို တစ္​ခါ​ဖတ္​မိ​တိုင္း တစ္​ခါ​အာသာ​ေျဖ​မိ​သည္။ သူ​ဒီ​စာအုပ္​ကို ဖတ္​တာ အႀကိမ္​တစ္​ရာ​မက​ေတာ့​ပဲ။ စာအုပ္​ထဲ​မွ​စာသား​ေတြ​ကို​ပင္​အလြတ္​ရ​ေန​ပါ​ၿပီ။


သူ​စာအုပ္​ေလး​ရဲ့ စာ​မ်က္ႏွာ​တစ္​ခ်ိဳ႕​ကို​လွန္​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္ စာ​ပိုဒ္​အခ်ိဳ႕​ကို ဖတ္​ရွု​ေန​မိ​သည္။ မေန႔​ည​က​လဲ ဒီ​စာအုပ္​ဖတ္​လို႔​အၿပီး​မွာ သူ႔​စိတ္​ေတြ​ထႂကြ​ေသာင္းက်န္း​လာ​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ သူ​တို႔​လို လူပ်ိဳေပါက္​စ​ေလး​ေတြ အခု​လို ရမၼက္​စိတ္​ကေလး​ေတြ ထႂကြ​လာ​တဲ့​အခါ တစ္​ခု​တည္း​ေသာ ေျဖ​ရွင္း​သည့္ နည္း​လမ္း​ကေတာ့ ရွင္း​ပါ​သည္။ တ​ကိုယ္​ေရ​အာသာ​ေျဖ​ျခင္း​ပါ။ ဒီ​နည္း​လမ္း​ကို သူ​ရွစ္​တန္း​တက္​စဥ္​က အတန္း​ေဖာ္​တစ္​ေယာက္​က သင္ေပး​ခဲ့​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ သူ​ရဲ့​အရသာ​က ဘယ္​လို​ေျပာ​ရ​မ​လဲ……..


“ေဟ့​ေကာင္​ေကာင္း​သန႔္……”


႐ုတ္​တရက္​ေခၚ​သံ​ေၾကာင့္ သူ​လွည့္​ၾကည့္​မိ​ေတာ့ ကား​လမ္း​ေပၚ​တြင္ ရပ္​ေန​ေသာ​ေကာင္​ေလး​တစ္​ေယာက္။


“ေဟး……”


သူ​လက္ရမ္း​ၿပီး​ႏွုတ္ဆက္​လိုက္​ပါ​သည္။ ကား​လမ္းမ​ေပၚ​တြင္​ရပ္​ၿပီး သူ႔​ကို​ေခၚ​လိုက္သူ​မွာ သူ​တို႔​အခန္း​က သူ​ႏွင့္​ခုံ​ျခင္း​ကပ္​လ်က္​ေက်ာင္းသား​ျဖစ္​သည္။ ထို​ေက်ာင္းသား​နာမည္​က လမင္း​ျဖစ္​သည္။ လမင္း​က​လည္း သူ႔​လို​ပဲ ႐ုပ္​ရည္​မ​ဆိုး​လွ​သည့္ ေကာင္​ေလး​တစ္​ေယာက္​ပါ။ လမင္း​က သူ​ရွိ​ရာ​သို႔ ေလၽွာက္​လာ​ပါ​သည္။ သူ​လမင္း​လာ​ေန​သည္​ကို ျမင္​ေသာ​အခါ လက္​ထဲ​ရွိ​စာအုပ္​ကို စက္ဘီး​ကယ္​ရီ​ယာ​ခုံ​ၾကား​ထဲ​သို႔ အသာ​ထိုး​ထဲ့ ထား​လိုက္​သည္။


“ေကာင္း​သန႔္ မင္း​ဒီ​မွာ​ဘာ​လုပ္​ေန​တာ​လဲ”


“ေလ​ေကာင္း​ေလ​သန႔္​လာ​ရွူ​ေန​တာ”


“တစ္​ေယာက္​ထဲ​ပဲ​လား”



“ေအး​ေလ ပ်င္း​တာ​နဲ႔ အိမ္​က​ထြက္​လာ​တ။ ဒါ​နဲ႔​မင္း​ဒီ​ေန႔​က်ဴ​ရွင္မ​သြား​ဘူး​လား”


“က်ဴ​ရွင္​က ညေန​မွ​ေလ။ မနက္​ျဖန္ က်​ရင္ Physic ေျဖ​မယ္​တဲ့။ မင္း​ရ​ၿပီ​လား”


သူ​အသာ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​သည္။ တကယ္​ေတာ့ ပိုင္​ပိုင္နိုင္​နိုင္​ႀကီး မဟုတ္​ေသး​ပါ။ သို႔​ေပ​မယ့္ လ​ပတ္စာ​ေမး​ပြဲ​ေလာက္​က သူ႔​အတြက္​ေတာ့ ဘာ​မွ​ခက္​ခက္ခဲ​ခဲ​ႀကီး​မဟုတ္​ပါ။ လမင္း​က​သူ႔​စက္ဘီး ၾကား​တြင္​ညႇပ္​ထား​ေသာ စာအုပ္​ကေလး​ကို​ေတြ႕​သြား​ဟန္​ရွိ​သည္။


“ေကာင္း​သန႔္ ဟို​စာအုပ္​က​ဘာ​စာအုပ္​လဲ”


သူ​ျပာ​ျပာ​သလဲ​ျဖစ္​သြား​မိ​သည္။ မ​ေတာ္​လို႔ လမင္း​က သူ႔​ဆီ​မွာ​အျပာ​စာအုပ္​ရွိ​တဲ့​အေၾကာင္း​ကို က်န္​တဲ့​ေက်ာင္းသား​ေတြ​ကို ေလၽွာက္​ေျပာ​ပါ​က ေက်ာင္းသား​ေတြ သူ႔​ဆီ​က စာအုပ္​ကို လာ​ငွား​ဖတ္ ၾက​ေတာ့​မည္။


“အဲ့​ဒါ……ဟို……. ဘာ​မွ​မဟုတ္​ပါ​ဘူး။ ”


လမင္း​က သူ႔​ကို​မ​သ​ကၤ​࿿ာ​သ​လို​ၾကည့္​သည္။ လမင္း​ရဲ့​မ်က္လုံး​ေတြ​က စက္ဘီး​ၾကား​ထဲ​တြင္ ညႇပ္​ထား​ေသာ စာအုပ္​ေလး​ကို စိတ္ဝင္စား​ေန​ေၾကာ​င္း သက္ေသျပ​ေန​သည္။ သူ​လမင္း​ကို​ဘယ္​လို ညာ​ေျပာ​ရ​ပါ​မ​လဲ။ အေရး​နဲ႔​အေၾကာင္း​ဆို ေခါင္း​ထဲ​မွာ သူ​မ်ား​ယုံ​ေလာက္​ေအာင္ လိမ္​နိုင္​သည့္ ဉာဏ္​နီ​ဉာဏ္နက္​ေတြ​က ဖ်စ္​ညႇစ္​၍​မ​ထြက္​နိုင္။


“ငါ​ခဏ​ေလာက္​ၾကည့္​လို႔​ရ​မ​လား​ေကာင္း​သန႔္…..”


မ​ထူး​ေတာ့​ပါ​ဘူး​ဟု စိတ္​ထဲ​က ဆုံးျဖတ္​လိုက္​ၿပီး လမင္း​ကို​ၾကည့္​ေတာ့ ဟု​ေျပာ​လိုက္​မိ​သည္။


“ဝိုး………ေဟ့​ေကာင္ မင္း​ဟာ​က​အမိုက္​စား​ပဲ​ကြ။ ငါ့ကို​တစ္​ရက္​ေလာက္​ငွါး​ပါ​လား”


“မင္း​ဘယ္​သူ႔​ကို​မွ လက္ဆ​င့္​မက​မ္း​ပါ​ဘူး​လို႔ ကတိ​ေပး​ရဲ​လား”


“အာ….. ရ​တယ္ ငါ​အာမခံ​တယ္။ ငါ​ဖတ္​ၿပီး​ရင္ မင္းကို​ျပန္​ေပး​မယ္”


“အို​ေက​ေလ……”


“ေက်းဇူး​ကြာ….”

လမင္း​က သူ႔​ကို​ေက်းဇူးတင္​သြား​ဟန္​ရွိ​သည္။ သူ႔​ပု​ခုံး​ကို လာ​ကိုင္​သည္။ သူ​လမင္း​လက္​ေတြ​ကို အသာ​ျပန္​ပုတ္​ခ်​လိုက္​သည္။ လမင္း​က​သူ႔​ကို​ၾကည္​ၿပီး ခပ္​ရဲ့​ရဲ့​ရယ္​သည္။ ဒီ​ေကာင္​ဘာ​ရယ္​တာ​လဲ​ေတာ့ သူမသိပါ။ လမင္း​က​နည္း​နည္း​ႏွာဘူး​တယ္​ဆို​တာ​ေတာ့ သူ​သိ​ထား​သည္။ လမင္း​ရဲ့​ဖုန္း​ထဲ​မွာ လိင္​႐ုပ္​ရွင္​ေတြ ရွိ​ေၾကာ​င္း​လဲ သူ​သိ​သည္။ သူ​လမင္း​ႏွင့္​ရင္း​နီး​ကာ​စ​က သူ႔​ကို​တစ္​ခါျပ​ဖူး​သည္။ ဒါ​ေပ​မယ့္ ေယာက္်ား​ပ်ိဳ​တစ္​ေယာက္​ရဲ့ ဖုန္း​ထဲ​မွာ ဒါ​ေလး​ေတြ​ရွိ​ေန​တတ္​တာ​ေတာ့ သဘာဝပါ။ ခဏ​ေန​ေတာ့ လမင္း​က​သူ႔​ကို​ႏွုတ္ဆက္​ၿပီး​ျပန္သြား​သည္။ မနက္​ျဖန္​အတန္း​ထဲ​ေရာက္​မွ​ေတြ႕​မည္​ဟု ဆို​သည္။


(၃)
အတန္း​ထဲ​တြင္​ေက်ာင္းသား​မ်ား ဆူ​ညံ​ပြက္​ကေလာ​ရိုက္​ေန​သည္။ လ​ပတ္စာ​ေမး​ပြဲ​ေျဖ​ၿပီး​သြား​ၿပီ ျဖစ္​ေသာ​ေၾကာင့္ စာ​ေမး​ပြဲ​အေၾကာင္း စားျမဳံ႕ျပန္​ေန​ၾက​ျခင္း​ျဖစ္​သည္။ ေကာင္း​သန႔္​က သူ႔​လြယ္အိတ္​ထဲ​တြင္ ရွိ​ေသာ Chemistry စာအုပ္​ေလး​ကို​ထုတ္​ကား စာေရးခုံ​ေပၚ​သို႔​တင္​လိုက္​သည္။ မနက္​ျဖန္​ဆို​လၽွင္ ေျဖ​ရ​ေတာ့​မည္​မဟုတ္​ပါ​လား။ စာအုပ္​ကေလး​ကို​လွန္​ေလာ ေန​စဥ္​တစ္​စုံ​တစ္​ေယာက္​က သူ႔​အနား​သို႔​ေရာက္လာ​သည္။ သို႔​ေသာ္ သူ​လွည့္​မ​ၾကည့္​မိ​ပါ။ ထိုသူက သူ႔​န​ေဘး​တြင္​ဝင္​ထိုင္​လိုက္​သည္။ သူ႔​ႏွာေခါင္း​ထဲ​တြင္ ကိုယ္​သင္း​နံ့​တစ္​ခု​ကို​ရ​လိုက္​သည္။ ထို​ကိုယ္​သင္း​နံ့​ကို​သူ​သိ​ပါ​သည္။

“ေကာင္း​သန႔္ စာ​ေမး​ပြဲ​ေျဖ​နိုင္​လား”

သူ​ထင္​သည့္​အတိုင္း လမင္း​ပါ။ သူ​ေခါင္း​ညိတ္​ျပ​လိုက္​သည္။

“မင္း​ေရာ​ဘယ္​လို​ေန​လဲ”

“ငါ​လဲ​ေျဖ​နိုင္​ပါ​တယ္”

လမင္း​ကို​ျမင္​မွ သူ​တစ္​ခု​ခု​ကို​သတိရ​သြား​ဟန္​ျဖင့္……. တစ္​ခု​ခု​ေျပာ​မည္​ျပဳ​စဥ္ လမင္း​က…

“ဘာလဲ မင္း​ဟို​စာအုပ္​လား”

“ေအး​ဟုတ္​တယ္ ဖတ္​ၿပီး​ရင္​ျပန္​ေပး​ေတာ့​ေလ”

“ေန​ဦး ေနာက္​မွာ​နည္း​နည္းက်​န္​ေသး​တယ္။ ဖတ္​လို႔​မ​ၿပီး​ေသး​ဘူး”

သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး​တစ္​ေယာက္​နဲ႔​တစ္​ေယာက္ စကားေျပာ​ေန​စဥ္ အတန္း​ထဲ​သို႔ ဘာသာ​ျပ​ဆရာ​မ​တစ္​ဦး​ဝင္​လာ သ​ျဖင့္ စကား​ေတြ​ျပတ္​သြား​သည္။ ဆရာမကို ႏွုတ္ဆက္​ၿပီး​ေနာက္ ဆရာမက ေနာက္​ေန႔​ေျဖ​မည့္ စာ​ေတြ​ကို ေက်ာင္း​သင္ပုန္း​ေပၚ​တြင္​ေရး​ေန​သည္။ လမင္း​က သူ႔​အနား​မွာ​ပဲ​ထိုင္​ျဖစ္​သြား​ေသာ​ေၾကာင့္ သူ႔​ေနရာ​သို႔​သူမ​ျပန္​ေတာ့​ပဲ သူ႔​အနား​မွာ​ပဲ​ဆက္​ထိုင္​ေန​သည္။ လမင္း​ေနရာ​တြင္ သူ႔​န​ေဘး​မွ​ေက်ာင္းသား​က အလိုက္သင့္​ထိုင္​လိုက္​ၿပီ​ျဖစ္​သည္။

စာ​သင္​ေတာ့​မည္​မို႔ ေကာင္း​သန႔္​စိတ္​ေတြ​ကို​ျပန္လည္​စုစည္း​လိုက္​ၿပီး ေက်ာက္သင္ပုန္း​ရွိ​ရာ​သို႔ အာ႐ုံ​စိုက္ လိုက္​ပါ​သည္။ သူ႔​န​ေဘး​က​လမင္း​က​လည္း စာအုပ္​ေတြ​ကို​စားပြဲ​ေပၚ​သို႔​ထုတ္​ကာ လွန္​ေလာ​ေန​ပါ​သည္။ အေရွ႕​မွ​ဆရာ​မက စာ​အေၾကာင္း​စတင္​ရွင္း​ျပ​ေန​သည္။

ဘာ​ေၾကာင့္​မွန္း​မ​သိ ေကာင္း​သန႔္​၏​စိတ္​ေတြ ေက်ာက္သင္ပုန္း​ဆီ​သို႔ မ​ေရာက္​နိုင္​ပဲ လမင္း​ရွိ​ရာ​သို႔​သာ ေရာက္​ေန​ပါ​သည္။ မိမိ​ကိုယ္​ကို​ဘာ​ျဖစ္​မွန္း​လဲ​မ​သိ​ပါ။ သူ႔​န​ေဘး​မွာ​ထိုင္​ေန​သည့္ လမင္း​၏​လွုပ္ရွား​မွု​ေတြ​ကို မ်က္စိ​တစ္​ဆုံး​လိုက္​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။

လမင္း​က  စာအုပ္​ကို​စားပြဲ​ေပၚ​သို႔ ေဒါင္​လိုက္​ေထာင္ထား​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္​လြယ္အိတ္​ထဲ​မွ သူ႔​ဆီ​က​ယူထား​သည့္​အျပာ​စာအုပ္​ေလး​ကို ၾကား​ထဲ​ကညႇပ္​ၿပီး​လွန္​ေန​သည္​ကို​ေတြ႕​လိုက္​ရသ​ည္။ သူ႔​အံ​ဩ​သြား​မိ​သည္။ ဒီ​ေကာင္​စာ​သင္​ခ်ိန္​ႀကီး​ကို ဒါ​ေတြ​ဖတ္​ေန​တယ္ ေသ​ေတာ့​မွာ​ပဲ……..

“လမင္း မင္း​အတင့္ရဲ​လွ​ခ်ည္​လား”

“ရွူး……….. တိုးတိုး”

လမင္း​က​စာ​ေတာ္​မွန္း​ေတာ့​သူ​သိ​သည္။ လ​ပတ္စာ​ေမး​ပြဲ​ေတြ​ေလာက္​ကို သိပ္​ၿပီး​ဂ႐ု​တ​စိုက္​က်က္​ေလ့​ရွိ​သူ မဟုတ္​ပါ။ စာ​ေတာ္​ၾကည့္​ေက်ာင္းသား​ဆို​ေတာ့​လဲ ေပါ့​ပ်က္​ပ်က္​နိုင္​တာ​လည္း​ပါ​မည္​ထင္​သည္။ သို႔​ေသာ္ အတန္း​ခ်ိန္​ႀကီး​မွာ အျပာ​စာအုပ္​ဖတ္​ဖို႔​ႀကိဳးစား​တာ​ကေတာ့ စည္း​လြန္​ေဘာင္​လြန္​ျဖစ္​လြန္း​သည္​ဟု သူ​ခံယူ​မိ​သည္။ သူ​လမင္း​ကို​တားျမစ္​ဖို႔​ႀကိဳးစား​သည္။ သို႔​ေသာ္ အခန္း​ထဲ​တြင္​ဆရာ​မ​အ​သံ​မွ​လြဲ​၍ က်န္​သည့္ အ​သံ​မ်ား​တိတ္ဆိတ္​ေန​သ​ျဖင့္ သူ​အသံက်ယ္​က်ယ္​မ​ဟ​ရဲ​ပါ။

လမင္း​လွန္​ေန​ေသာ အျပာ​စာအုပ္​ထဲ​မွ စာသား​တစ္​ခ်ိဳ႕​ကို​သူ​အတိုင္း​သား​ျမင္​ေန​ရသ​ည္။ သူ႔​စိတ္​ေတြ ပူ​ထူ​ထ​ႂကြာ​လာ​သ​လို​ခံစား​ရသ​ည္။ ဒီ​စာအုပ္​ထဲ​တြင္ ရမၼက္​ေသြး​ေတြ​ရွိ​ေန​သည္မ​ဟုတ္​ပါ​လား။ သူ​ထို​စာအုပ္​ကို ၾကည့္​မိ​ၿပီ​ဆို​လၽွင္ သူ႔​ဆီ​ကို​အဲ့​ဒီ​ရမၼက္​ေသြး​ေတြ​ဟာ ပ်ံ႕လြင့္​လာ​မွာ​ေသခ်ာ​ပါ​သည္။ သူ​စိတ္​ကို​အတတ္​နိုင္​ဆုံး​တည္​ၿငိမ္​ေအာင္​ထိန္း​ခ်ဳပ္​လိုက္​သည္။

လမင္း​က​စာ​မ်က္ႏွာ​တစ္​ခု​ကို​လွန္​လိုက္​သည္။ ထို​စာ​မ်က္ႏွာ​မွ​စာသား​ေတြ​ကို သူ႔​စိုက္​ၾကည့္​လိုက္​မိ​သည္။ သူ႔​မ်က္လုံး​ေတြ​ဟာ​လဲ လမင္း​နဲ႔​အတူတူ အျပာ​စာအုပ္​ေပၚ​သို႔​ေရာက္​ရွိ​ေန​ပါ​သည္။ စိတ္​ထဲ​မွာ​ေတာ့ စိုးရိမ္​စိတ္​ေတြ​နဲ႔​အတူ လွိုင္း​လုံး​ႀကီး​ေတြ​စီး​ေန​ရသ​လို ရင္ခုန္​လွိုက္​ေမာ​ေန​ရသ​ည္။ တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​တြင္ ဆရာမက အသံက်ယ္​က်ယ္​ျဖင့္​ေျပာ​လိုက္​ေသာ​အခါ သူ႔​လက္​ကေလး​ေတြ ဂဏာ​မ​ၿငိမ္​ေတာ့​ပဲ လွုပ္ရွား​သြား​မိ​သည္​အထိ စိတ္​လွုပ္ရွား​ေန​မိ​သည္။ လမင္း​ကေတာ့ ေက်ာက္​စစ္​႐ုပ္​တစ္​႐ုပ္​လို ၿငိမ္​သက္​စြာ​ျဖင့္ စာအုပ္​ကို အာ႐ုံ​စိုက္​ေန​ပါ​သည္။

သူ႔​ဆံ​စ​ေတြ​ထဲ​ေခၽြး​ေတြ​ျပန္လာ​သည္။ ေခၽြး​စက္​အခ်ိဳ႕​က သူ႔​နားထင္​မွ​စီး​က်​လာ​၏။ ျပတင္းေပါက္​မွ တစ္​ျဖတ္​ျဖတ္ တိုက္​ခတ္​လာ​ေသာ ေလ​ေအး​ေတြ​က တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္ သူတို႔ဆီကို ဝင္​ေမႊ႕​သြား​သည္။  လမင္း​ရဲ့​မ်က္ႏွာ​ကို​စိုက္​ၾကည့္​မိ​ေတာ့ ေလာက​ႀကီး​ကို​ေမ့​ေန​ဟန္​ရွိ​ၿပီး အျပာ​စာအုပ္​ထဲ​သို႔ အာ႐ုံ​ေတြ​နစ္​ေျမာ ေန​ေၾကာ​င္း​ေတြ႕​ရသ​ည္။ လမင္း​က​ေက်ာင္း​ယူ​နီ​ေဖာင္း​ကို က်ယ္​သီး​ႏွစ္​လုံး​ေလာက္​ဟ​ၿပီး ဝတ္​ထား​သ​ျဖင့္ လမင္း​ရင္ဘတ္​တစ္​ေလၽွာက္​ရွိ လူပ်ိဳေပါက္​စ​ေလး​၏ ေမႊး​ညႇင္း​ႏု​ေလး​ေတြ​ကို ျမင္​ေတြ႕​ေန​ရသ​ည္။ လမင္း​အသက္ရွူ​လိုက္​တိုက္ ထို​ေမႊး​ညႇ​င္​ႏု​ေလး​ေတြ​ေပၚ​တြင္ ျဖတ္​သန္း​သြား​ၿပီး လမင္း​အ​ကၤ࿿္ီ​စ​ေလး​က ပိန္​လိုက္​ေဖာင္း​လိုက္​ျဖစ္​ျဖစ္​သြား​သည္။

စာအုပ္​ကို​ကိုင္​ထား​ေသာ လမင္း​၏​လက္ေမာင္း​ႏွင့္​သူ​၏​လက္ေမာင္း​တို႔​က ထိ​စပ္​ေန​သည္။ လမင္း​၏​အသား​ေတြ​က ေႏြး​ေန​သည္။ သူ​လမင္း​န​ေဘး​မွ ခပ္​ခြာ​ခြာ​မ​ေန​မိ​ပဲ​ဘာ​ေၾကာင့္​မ်ား အသား​ခ်င္း​ထိ​ေန​ရ သည္​ကို​မက္ေမာ​ေန​မိ​သ​လို​ျဖစ္​ေန​တာ​ပါ​လိမ့္။ တဒဂၤ࿿အတြင္း​ျဖစ္​ေပၚ​ေန​သည့္ ဒြိဟ​စိတ္​ေတြ​ဟာ ထူးျခား​ဆန္း​က်ယ္​ေန​ၿပီး အေရာင္​ေတြ​အမ်ိဳး​မ်ိဳး​ေျပာင္း​ေန​ပါ​သည္။ သူ​ကိုယ္တိုင္​ပဲ ထို​အေရာင္​ေတြ​ကို ေဝဖန္​ပိုင္းျခား​နိုင္​စြမ္း​မ​ရွိ​ေတာ့​ေလာက္​ေအာင္ ယစ္မူး​မိန္းေမာ​ေန​မိ​သည္။ တ​ေျဖးေျဖး​ျဖင့္ သူ႔​အ​ၾကည့္​ေတြ​က လမင္း​၏​ပုဆိုး က​ပုံ​စ (စား​လုံး​ေပါင္း​သည္းခံ​ပါ) ဆီ​သို႔​ေရာက္​ရွိ​သြား​ပါ​သည္။ ပုဆိုး​ၾကား​ထဲ​တြင္ ထင္း​ေန​ေသာ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​ကို ေတြ႕​လိုက္​ရ​ေသာ​အခါ သူ႔​ရင္​ထဲ​လွိုက္​က​နဲ​ျဖစ္​သြား​မိ​၏။ ဘုရား…….ဘုရား…….. သူ႔​စိတ္​ေတြ​မူ​မ​မွန္​ေတာ့​ပါ​လား။ ဘာ​ေၾကာင့္​မ်ား စိတ္​ေတြ​ထိန္းသိမ္း​ရ​ခက္​ၿပီး ထိန္း​ခ်ဳပ္​မွု​ေအာက္​က လြတ္ေျမာက္​ေန​ရ​တာ​လဲ။ သူ႔​စိတ္​ေတြ​က ေလ​ထဲ​မွာ​ပ်ံ​ဝဲ​ေန​သ​လို​ပဲ သူ​ဘယ္​လို​မွ​ဖမ္း​ဆုပ္​လို႔​မ​မိ​နိုင္​ေတာ့​ပါ။ သူ​ၾကည့္​ေန​တုန္း​မွာ​ပင္ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​က တင္းမာ​သ​ထက္​ပိုမို​တင္းမာ​လာ​ဟန္​ရွိ​ၿပီး အနည္းငယ္​ေထာင္​မတ္​လာ​သည္။ လမင္း​က​ပဲ​တမင္​စိတ္​လွုပ္ရွား​၍ ႂကြက္သား​ေတြ​မ​ၿငိမ္​တာ​လား​ေတာ့ သူမသိပါ။ သူ႔​မ်က္စိ​ထဲ​မွာ​ေတာ့ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​ဟာ မတ္​လိုက္​ငိုက္​လိုက္ ငိုက္​လိုက္​မတ္​လိုက္​ျဖစ္​ေန​သည္။

ထို​စဥ္​မွာ​ပဲ လမင္း​လက္​တစ္ဖက္​က သူ႔​လက္ဖ်ား​ေတြ​ကို အသာအယာ​လာ​ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္​ကို​ခုံ​ေအာက္​သို႔​ေလ်ာ​ခ်​လိုက္​ၿပီး သူ႔​ပုဆိုး​ေပၚ​ရွိ မာေက်ာ​ေန​ေသာ ပစၥည္း​ေပၚ​သို႔​တင္​ေပးလိုက္​သည္။

အိုး………………သူ႔​ရင္​ထဲ​မွာ ဘယ္​လို​ႀကီး​ျဖစ္​သြား​မွန္း​မ​သိ​ဘူး

သူ႔​ဘဝ​မွာ​သူ​တ​ပါး​ရဲ့​ပစၥည္း​ကို ကိုင္​ဖူး​ခ်င္း​က ဒါ​ပထမ​ဦး​ဆုံး​ပါ။ မိမိ​ပစၥည္း​ကို မိမိ​ကိုင္​လၽွင္​သိပ္​ၿပီး အရသာ​မ​ရွိ သ​လို​ခံစား​ရ​ေပ​မယ့္ သူတစ္ပါး​ပစၥည္း​ကို ကိုင္​မိ​လိုက္​သည့္​အခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ရင္​ထဲ​မွာ ဗုံး​ေတြ​ဆယ္​လုံး​ေလာက္ ေပါက္သြား​သ​လို တ​ဒု​န္း​ဒု​န္း တ​ဒိန္းဒိန္း​နဲ႔​ထိန္း​လို႔​မ​ရေအာင္ ရင္ခုန္​သံေတြ​ဆူ​ညံ​လို႔​သြား​သည္။ သူ​ပတ္ဝန္းက်င္​ကို အကဲခတ္​မိ​လိုက္​ေတာ့ ေက်ာင္းသား​ေက်ာင္း​သူ​ေတြ​က စာအုပ္​ကို​သာ အာ႐ုံ​စိုက္​ၿပီး​ငုံ႔​ၾကည့္​ေန​ၾက​သည္။ ဆရာ​မက​ရွင္း​ျပ​ေန​ေသာ စာ​မ်ား​ကို​လိုက္​လွန္​မွတ္သား​ေန​ၾက​သည္။ သူ႔​နား​ထဲ​မွာ​ေတာ့ ဆရာ​မ​ဘာ​ေတြ​ရွင္း​ျပ​ေန​သလဲ​ဆို​တာ ေကာင္း​ေကာင္း​မ​ၾကား​ရ​ေတာ့​ပါ။ သူ႔​နားရြက္​ေတြ​လဲ နီျမန္း​ေန​ေလာက္​ပါ​ၿပီ။ နားထင္​ေၾကာ​ႀကီး​ေတြ​တင္း​ကာ သူ႔​အေသြးအသား​ရဲ့​ေတာင္း​တ​မွု​ေတြ​က ျပင္းထန္​လာ​ၿပီး မိမိ​ကိုယ္​ကို​လြတ္​ထြက္​သြား​ေတာ့​မည့္​အလား စိုး​စဥ္​စိတ္​တို႔​က ၿခံရံ​လၽွ​က္​ရွိ​သည္။

လမင္း​က​အ​ထဲ​က​အတြင္းခံ ခံထား​ေသာ​ေၾကာင့္ လမင္း​ပစၥည္း​ကို သူေကာင္း​ေကာင္း​ဆုပ္​ကိုင္​ခြင့္​မ​ရ​ပါ။ အတန္း​ထဲ​မွာ​ေယာက္်ား​ေလး​ေတြ တစ္​ေယာက္​ပစၥည္း​တစ္​ေယာက္​ကိုင္​ၿပီး ကစား​ၾက​တာ အျပစ္ႀကီး​တစ္​ခု မဟုတ္​ေလာက္​ဘူး​ဟု​လို႔​ေတာ့ သူ​ထင္​သည္။ ဒါ​သူ​တို႔​တက္​ေသြးႂကြ​လူ​ငယ္​ေတြ​ရဲ့ ရမၼက္​အေပၚ​ဦး​ညႊတ္​ျခင္း ေတြ​ပါ။ လိင္​အေပၚ​႐ူး​သြပ္​ေန​သည့္ သူတို႔လို လူပ်ိဳေပါက္​စ​ေလး​ေတြ​ဟာ တစ္​ခါ​တစ္​ရံ​မွာ အခုလို မိုက္​႐ူး​ရဲ​ဆန္​မိ​ၾက​ေပ​ဦး​မည္​ေပါ့​ေလ။ သူ​အတင္း​ရဲ​စြာ​ျဖင့္ လမင္း​၏​ပစၥည္း​ကို မိမိ​ရ​ရ​ဆုပ္​ကိုင္​ၾကည့္​ဖို႔ ဆုံးျဖတ္​လိုက္​သည္။

ထို႔​ေၾကာင့္ လမင္း​ပုဆိုး​စ​ေတြ​ကို​အသာ​လက္​ျဖင့္​ဆြဲ​လွန္​လိုက္​သည္။ ခုံ​ေအာက္​ထဲ​တြင္​ထိုး​ထား​ေသာ သူ႔​အေပၚ​ဂ်​က္​ကင္​ကို​ဆြဲထုတ္​လိုက္ကာ လမင္း​၏​ေပါင္​ေပၚ​သို႔​အသာ​ဖုံး​လိုက္​သည္။ သူ​တို႔​လွုပ္ရွား​မွု​ေတြ​က ေျဖ​ညႇင္း​စြာ ခရီး​ဆက္​ေန​သ​ျဖင့္ မည္​သူ​တစ္​ဦး​တစ္​ေယာက္​က​မွ သတိထား​မိ​ပုံ​မ​ေပၚ​ပါ။ သူ​လမင္း​ပုဆိုး​ေတြ​ကို လွန္​ၿပီး​လက္​ကို​အတြင္း​ပိုင္း​ထဲ​သို႔ လၽွို​လိုက္​ေသာ​အခါ ေခ်ာ​မြတ္​ေနသာ လမင္း​၏​ေပါင္တံ​ေပၚ​သို႔ လက္​ျဖင့္​စမ္း​မိ​သြား​သည္။ လမင္း​ေပါင္​သား​ေတြ​က ေႏြး​ေန​သည္။ သူ​ေခ်ာ​မြတ္​ေန​ေသာ လမင္း​ေပါင္​သား​ေတြ​ကို အသာ​ဖ်စ္​ညႇစ္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။ ထို႔ေနာက္ ထို​ေပါင္​သား​ေတြ​မွာ​တစ္​ဆင့္ အထက္သို႔ အနည္းငယ္​တက္​လိုက္​ေသာ​အခါ အတြင္းခံ​ေဘာင္းဘီ​ထဲ​တြင္ မာ​ေၾကာ​ေတာင့္တင္း​ေန​ေသာ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​ကို ဆုပ္​ကိုင္​မိ​သြား​သည္။ သူ​လက္​ထဲ​တြင္ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​မွာ ေႏြး​ေန​သည္။ ထို​ေႏြး​ေန​ေသာ လမင္း​ပစၥည္း​ေလး​က သူ႔​ကို​ေခ်ာက္​နက္​ထဲ​သို႔ ကန္​ခ်​လိုက္​သ​လို ရင္​ထဲ​လွိုက္​က​နဲ ပင့္​သက္​တစ္​ခု​ျဖစ္​ေပၚ​သြား​ေအာင္ ျပဳစား​လိုက္​သည္။

အျပာ​စာအုပ္​ေပၚ​တြင္ အာ႐ုံ​စိုက္​ေန​ေသာ​လမင္း​က သူ႔​ဖက္​သို႔​လွည့္​ၾကည့္​လာ​သည္။ လမင္း​မ်က္လုံး​ေတြ​က ရီ​ေဝ​ေဝ​နိုင္​လြန္း​ေန​သည္။ ေျခာက္ကပ္​ေန​ေသာ လမင္း​ႏွုတ္ခမ္း​သား​ေတြ​က​လည္း အနမ္း​တစ္​ခု​ကို​ေတာင္း​တ ေန​သ​လိုလို……။ သူ႔​စိတ္​ေတြ ဝ​႐ုန္း​သု​န္း​ကား​ျဖစ္လာ​မိ​သည္။ လမင္း​က သူ႔​ကို​တစ္​ခု​ခု​ေျပာ​ခ်င္​ေန​သည့္ အ​ၾကည့္​ေတြ​ျဖင့္​ၾကည့္​သည္။ သူ​လဲ​လမင္း​ကို ထပ္တူ​ထပ္မၽွ​ၾကည့္​ေန​မိ​သည္။

ပုဆိုး​ၾကား​ထဲ​ရွိ လမင္း​ေပါင္​ၾကား​မွ​ေန​၍ အတြင္းခံ​ထဲ​သို႔ လက္​ကို​ႏွိုက္​လိုက္​ေသာ​အခါ လမင္း​ပ​စၥ​ည္​ေလး​ကို ၾကား​ခံ​နယ္​မ​ရွိ​ေတာ့​ပဲ သူ​ဆုပ္​ကိုင္​မိ​သြား​ပါ​သည္။ လမင္း​အ​ၾကည့္​ေတြ​ပို​ၿပီး စိုစြတ္​လာ​သည္။ လမင္း​မ်က္လုံး​ေတြ​က စာအုပ္​ေတြ​ေပၚ​မွာ​မ​ရွိ​ေတာ့​ပဲ သူ႔​ဆီ​သို႔​သာ​ေရာက္​ရွိ​ေန​သည္။ လမင္း​တစ္​ခု​ခု​ကို​ေတာင္း ဆို​လၽွ​က္​ရွိ​သည္။ သူ​လမင္း​၏​ပစၥည္း​ကို​အားရ​ပါး​ရး​ႀကီး ဆုပ္​ထား​လိုက္​မိ​သည္။ သူ႔​လက္​ထဲ​တြင္ ငါးခူ​တစ္​ေကာင္​ဖမ္းထား​ရသ​လို လမင္း​၏​ေႏြး​ေတး​ေတး​ပစၥည္း​ေလး​က အနည္းငယ္ တုန္​ရီ​ေန​သည္။ လမင္း​မ်က္လုံး​ေတြ​က ရီ​ေဝ​ေဝ​ႏွင့္​ပါ.......

လမင္း​ပစၥည္း​ထိပ္​ကို သူ​လက္​ညိဳး​ျဖင့္​ပြတ္​သပ္​ၾကည့္​လိုက္​ေသာ​အခါ လမင္း​၏​မ်က္လုံး​ေတြ ေမွး​က​နဲ​ျဖစ္​သြား သည္​အထိ ထိန္း​ခ်ဳပ္​မွု​ေတြ လြတ္​ကင္း​သြား​ေၾကာ​င္း​ေတြ႕​ရသ​ည္။ ကြမ္းသီး​ေခါင္း​က​ေန အရင္း​ထိ​ဆို​လၽွင္ ငါး​လက္မ​ေက်ာ္​ေက်ာ္​ခန႔္​ရွိ​မည္​ဟု ခန႔္​မွန္​ရ​ေသာ လမင္း​ပစၥည္း​က သူ႔​ပစၥည္း​ႏွင့္​မ​တိမ္း​မ​ယိမ္း​ရွိ​မည္​ဟု​ယူဆ​ရသ​ည္။ တက္​ႂကြ​ႏုပ်ိဳ သစ္​လြင္​ေန​သည့္ သူတို႔ရဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္​လူပ်ိဳ ဘဝ​ေလး​ေတြ​မွာ ယခု​လို​ထူးျခား​တဲ့ အ​ေတြ႕​ၾကဳံ​ေလး​ေတြ​က ကာရန္​ဆြတ္​ေပး​ျခင္း​ေၾကာင့္ ဘဝ​မွ​ေမ့​မ​ရ​နိုင္​တဲ့ အမွတ္တရ​ေလး​ေတြ ရွိ​လာ​လိမ့္​မည္။

သူ႔​ရဲ့​ပယ္​ပယ္​ႏွယ္​ႏွယ္​ဆုပ္​ႏွယ္​ျခင္း​ကို ခံထား​ရ​တဲ့​လမင္း​ဟာ​သိပ္​ၿပီး ၾကာ​ၾကာ​ခံ​နိုင္​ေတာ့​မည့္​ပုံ​မ​ေပၚ​ပါ။ သူ႔​စိတ္​ထဲ​မွာ​လဲ သာယာ​သည့္​စိတ္​က တစ္ဝက္ လူ​မိ​မွာ​စိုးရိမ္​ေန​သည့္ စိတ္​က​တစ္ဝက္​ျဖင့္ ရင္ခုန္​လွိုက္​ေမာ မွု​ေတြ​ဟာ​သူ႔​ကို ယိမ္းယိုင္​ေန​ေစ​သည္။

"ေကာင္း​သန႔္......"

လမင္း​ဆီ​မွ စကား​သံေလး တိုး​ညႇင္း​စြာ​ထြက္​ေပၚလာ​သည္။ သူ​လမင္း​ကို တစ္​ခ်က္​ၾကည့္​လိုက္​သည္။

"မ​ေဆာ့​နဲ႔​ေတာ့​ကြာ ငါ​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး"

သူ​ရယ္​ခ်င္​သြား​သည္။

"မင္း​က​လည္း ငါး​မိ​နစ္​ေတာင္​မ​ရွိ​ေသး​ဘူး"

"ဟာ​မ​ရ​ေတာ့​ဘူး​ေဟ့​ေကာင္ မ​ေဆာ့​နဲ႔​ေတာ့ မင္း​လက္​ေတြ​ေပ​ကုန္​လိမ့္​မယ္"

သူ​ရယ္​ခ်င္​စိတ္​ကို​မ်ိဳသိပ္​ထား​လိုက္​သည္။ သူ​ထင္​ေတာ့​ထင္​သည္ ဒီ​ေကာင္​အလြန္​ဆုံး​ခံ​လွ ေလး​ငါး​မိ​နစ္​ေပါ့..... သူ႔​လက္​ေတြ​ကို အသာ​ျပန္​႐ုပ္သိမ္း​ထား​လိုက္​သည္။

ဇာတ္သိမ္းပိုင္းဆက္ရန္-

Lovealone