လႏွစ္စင္းျပိဳင္တဲ့ မ်က္၀န္းေကာင္းကင္ (အစ/အဆံုး)

 

ေရးသူ - ညိဳလြင္ေခတ္

ဒီေန႔မနက္ေစာေစာ အျပင္မွာ ျမဴေတြက်ေနတာကို အိပ္ရာထေတာ့ ျပတင္းေပါက္က တဆင့္ေတြ႕လိုက္ရတယ္..။ ေစာေသးတယ္လို႔ ထင္ေနေပမယ့္ နာရီၾကည့္ေတာ့ မနက္ ၅ နာရီထိုးေနၿပီ..။ အိပ္ရာထဲမွာ ဆက္ေကြးခ်င္ေနေပမယ့္ ဂ်ဴတီခ်ိန္အမွီလာႀကိဳမယ့္ ကားအမီ ျပင္ဆင္ရမွာမို႔ မထခ်င္, ထခ်င္နဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းကိုထခ့ဲရပါတယ္..။ ေရကလည္း ညကတည္းက ပံုးထဲထည့္ၿပီး အေအးခံထားတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအးေနတာပါပဲ..။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ အိုသြားတယ္..။ အရင္ကလည္း ေခ်ာတ့ဲ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..။ ျမင့္လြန္းတ့ဲ အရပ္, ထြားတ့ဲ ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ လူတိုင္းက ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၂ဝ ေက်ာ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မယံုေလာက္ေအာင္ကို အဆင္မေျပတ့ဲ ႐ုပ္ရည္မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားတ့ဲ သူပါ..။
ေရမခ်ိဳးျဖစ္ေသးဘဲ သြားတိုက္ရင္းနဲ႔ ရန္ကုန္က အေၾကာင္းေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိတယ္..။

                                                                 

 

                                                             **************

 

"ေမႀကီး.. သားေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္" လို႔ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကေန အေျပးထြက္ခ့ဲမိတယ္..။ မနက္ ၆ နာရီခြဲ ႏိုဝင္ဘာလ ေဆာင္းဝင္ကာစ ျမဴေတြနဲ႔ မနက္ခင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလေအးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္..။ (၁ဝ၂) လိုင္းကားက ဒီေန႔ေတာ့ ေစာင့္စရာမလိုဘဲ ကၽြန္ေတာ္ ကားဂိတ္ေရာက္တာနဲ႔ ေရာက္လာခ့ဲပါတယ္..။ စီးေနက်အတိုင္း ကားေခါင္းခန္းကပဲ တက္စီးလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားသမားကေတာင္ မွတ္မိေနၿပီ..။
"ငါ့ညီက အခ်ိန္မွန္ပဲေနာ္...။ ဘာသင္တန္းမို႔လို႔ ဒီေလာက္ ေစာရတာလဲကြ.."
ကၽြန္ေတာ္က ရန္ကုန္စီးပြားေရး တကၠသိုလ္ (ပင္မ) မွာ ဒီပလိုမာ သင္တန္းတစ္ခု တက္ေနတာေလ..။ အတန္းခ်ိန္က ၇ နာရီခြဲစေနက်ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၆ နာရီခြဲေလာက္ ကားစီမွ အခ်ိန္မီေရာက္မွာေလ..။ နည္းနည္းေစာေစာေရာက္ရင္ ကင္တင္းထိုင္ၿပီး လဘက္ရည္ေသာက္ၿပီး ေငးေန ေတြးေနက်ေလ..။ ဒီလိုပဲ ကားသမားကို ရွင္းျပလိုက္တယ္.။ ေနာက္ေတာ့ သူလည္းကားကို အာ႐ံုစိုက္ေမာင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း MP3 နားေထာင္ ဆိုေတာ့ စကားစ ျပတ္သြားၾကတယ္..။
အမွန္ေတာ့ ဒီေန႔ အတန္းက ၉ နာရီမွ စမွာ...။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဆံုေနၾက မ်က္ဝန္းေလးကို ဆံုခ်င္လို႔ တမင္ ေစာေစာ ထြက္လာလိုက္တယ္..။ စံရိပ္ၿငိမ္မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းလိုက္တယ္..။ ေလွ်ာက္ေနက်ျဖတ္လမ္းေလးအတိုင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္..။ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္ဝန္းေလး ဆံုေနက်ေနရာေရာက္ေတာ့ သူမရွိဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲ မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္..။ သူဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလိမ့္..။ ရပ္ေနလို႔လည္း အဆင္မေျပတာမို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆက္ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္..။ ေနာက္က ေျခသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူျဖစ္ေနတယ္..။ သူဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ဝန္းေလးေလ..။ သူက ဒီအခ်ိန္ဆို ဒီေနရာမွာ အေျပးေလ့က်င့္ေနက်ေလ..။ က်န္းမာေရးလိုက္စားတ့ဲသူတစ္ေယာက္ ဆိုတာ ျမင္တာနဲ႔ သိသာပါတယ္..။ ဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းတ့ဲ ကိုယ္ခႏၶာ..ညိွဳ႕အားေကာင္းတ့ဲ မ်က္ဝန္းတစ္စံု ပိုင္ဆိုင္တ့ဲ သူတစ္ေယာက္..။ အသက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ႐ြယ္တူ ၁၈၊ ၁၉ ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္..။

"ဟိတ္.. ေက်ာင္းသြားၿပီးလားကြ.." ... သူကပဲ စႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္..။
"ဟုတ္" ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာင္ေယာင္မွားမွားနဲ႔ ေျဖလိုက္မိတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ သူ ေျပးေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ယွဥ္လ်က္ လမ္းလိုက္ေလ်ာက္လာလုိက္တယ္..။ သူကိုယ္က ကိုယ္နံ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို ရင္ခုန္ႏႈန္းျမန္လာေအာင္ လုပ္ေနသလိုပဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ပူထူလာမိတယ္...။
"မင္း ဘာသင္တန္း တက္ေနတာလဲ"...
"ဗ်ာ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"ေအာ္.. မင္းကို ဒီအခ်ိန္ ေတြ႕ေနက်ဆိုေတာ့ သိခ်င္လို႔ ေမးၾကည့္တာပါ"
"ကၽြန္ေတာ္ ECO မွာ ဒီပလိုမာ တစ္ခု တက္ေနတာပါ"
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီေန႔မွ စကားလာေျပာေနတ့ဲသူက အရင္ကပဲ ရင္းႏွီးေနသလိုမ်ိဳးေလသံနဲ႔... စိတ္ထဲကေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ကသိကေအာက္ ျဖစ္မိတာေပါ့..။ အရင္ ၃၊ ၄ လေလာက္ကတည္းကေတာ့ မ်က္လံုးခ်င္းဆံု..ၿပံဳးျပ႐ံုကလြဲလို႔ တျခားဘာမွ အဆက္အဆံမရွိဘဲ ဒီေန႔မွ ထူးထူးျခားျခား....
"ကိုယ္ မင္းနဲ႔ လမ္းလိုက္ေလ်ာက္လို႔ရပါတယ္ေနာ္..။"
ဘယ္ႏွယ့္လူပါလိမ့္ေနာ္..။ လမ္းယွဥ္ေလွ်ာက္လာလို႔ပဲ ဓာတ္တိုင္ ၂ တုိင္ ေလာက္ေက်ာ္ခ့ဲၿပီးၿပီ..။ ခုမွ လာခြင့္ေတာင္းေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးမိတယ္..။
"ဘာၿပံဳးတာလဲကြ.."
"အေထြအထူးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး... ၿပံဳးခ်င္လို႔ပါဗ်ာ.. ေယာက်္ားေလးခ်င္း လမ္းယွဥ္ေလွ်ာက္တာပဲ ခြင့္ေတာင့္စရာမလိုပါဘူးဗ်ာ.."
"ကိုယ္က မင္းကို ခင္ခ်င္လို႔ပါ.. ကိုယ္က ဒီနားမွာ ေနတာေလ..ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းမရွိဘူးကြ.. မႏၱေလးက ေျပာင္းလာတာေလ.. ဒီကုိ ေရာက္တာ ၆ လေလာက္ပဲရွိေသးတယ္..။"
"ေအာ္...."
"ဒီနားမွာကလည္း ကိုယ္ေပါင္းစရာ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ရွားတယ္ေလ..။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေနေနၾကတာေလ.."
"ရပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အတန္းထဲမွာ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းမရွိဘူးေလ..။"
"ဘာ.. ဘယ္လို.."
"အတန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ အငယ္ဆံုးဗ်..။ ကၽြန္ေတာ့္ အတန္းေဖာ္ေတြက အသက္ ၂၅၊ ၃ဝ ေတြခ်ည္းပဲ.. ကၽြန္ေတာ္ပဲ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ရွိတာ..။"
"ေအာ္... ဘာလို႔လဲ.."
"ဒီသင္တန္းက ကၽြန္ေတာ့္အရြယ္ေတြ စိတ္မဝင္စားဘူးေလ... ၿပီးေတာ့ ဝင္ခြင့္ စာေမးပြဲကလည္း ခက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မတက္ခ်င္ၾကဘူး..အလုပ္အေတြ႕အႀကံဳအရ လိုအပ္လို႔ လာတက္ၾကတ့ဲ သူေတြခ်ည္းပဲ.."
"ေအာ္.. ဒီလိုလား.. ဒါဆို ကိုယ္ မင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း လုပ္လို႔ရမလား.."
"ရပါတယ္.."
"ကိုယ့္နာမည္က လျပည့္ေမာင္.. မင္းနာမည္က...?.."
"လမင္းေဇာ္.."
"ဟား....ဟား.... နာမည္ခ်င္းက ဆင္တယ္ေနာ္...."
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ၿပိဳင္တူရယ္မိၾကတယ္....
" ခုမွပဲ သူငယ္ခ်င္းရေတာ့တယ္... ကိုယ့္မိသားစုက ဒီကုိ မႏၱေလးက ေျပာင္းလာၾကတာေလ.. ေဖေဖ အလုပ္ကိစၥအတြက္ ေျပာင္းမွ ျဖစ္မွာမို႔ မေျပာင္းမျဖစ္ ေျပာင္းလာၾကတာေလ.. ကိုက အေဝးသင္ တက္ေနတာေလ..။ Physicsတက္ေနတယ္.. မင္းကေရာ..?..."
"ကၽြန္ေတာ္က ေျမာက္ဥကၠလာမွာ ေနတယ္.... E-Major အေဝးသင္ ဒုတိယႏွစ္တက္ေနတယ္... ဒီေတာ့အားေနခ်ိန္မွာ အခုလို သင္တန္းေတြတက္ေနတယ္... အကိုကေရာ တျခား ဘာေတြလုပ္ေသးလဲ.."
"ငါ့ကို အကိုလို႔ မေခၚပါနဲ႔.. ရြယ္တူေတြပဲ.. မင္းနဲ႔ ငါ လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္... ဒါမွမဟုတ္ လျပည့္လို႔လည္း ေခၚလို႔ရတယ္...."
"ေအာ္...ဟုတ္.."
"ငါလည္း မင္းကို လမင္းလို႔ ေခၚမယ္... ငါခုဘာမွ မလုပ္ဘူး... မင္း တက္ေနတ့ဲ သင္တန္းေတြေကာင္းရင္ ငါလိုက္တက္မယ္ေလ..။"
"ရပါတယ္....လ....ျပည့္...."
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔နာမည္ကို ထစ္ထစ္ အအ ေခၚလိုက္လို႔ သူက ရီတယ္..။
"ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေခၚပါကြ.."
"အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး.. ခုမွ စသိတာဆိုေတာ့ နာမည္ေခၚရတာ အားနာေနတာပါ.."
"ရပါတယ္..."
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေလွ်ာက္လာၾကတာ ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚေတာင္ေရာက္လာၿပီ..။
"ဒါနဲ႔ မင္း ဘာစားၿပီးၿပီလဲ..."
"မစားရေသးဘူးဗ်.. ကင္တင္ေရာက္မွ စားမယ္.. လျပည့္ေရာ.."
"မစားရေသးဘူး.. လာကြာ.. ကန္ေဘာင္က ကင္တင္မွ သြားစားမယ္..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ သူက ကန္ေဘာင္ဘက္ကို ေျခဦးလွည့္ေတာ့တာပဲ...
ကန္ေဘာင္ေရာက္ေတာ့ ရွမ္းအိုးစည္ ဆိုင္မွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ မွာစားၾကတယ္...။ စားၿပီးေတာ့ လဘက္ရည္ေသာက္ရင္း စကားဆက္ေျပာျဖစ္ၾကတယ္..။
"လမင္း... မင္း အတန္းက ဘယ္ေတာ့ စမွာလဲ..?.."
" ၉ နာရီ စမွာ..."
" ဒါဆို ဘာလို႔ ဒီေလာက္ အေစာႀကီး လာတာလဲ ေက်ာင္းကို.."
" ဒီေန႔မွ ၉ နာရီ စတာ.. ဆရာမ တစ္ေယာက္ မလာျဖစ္ဘူးေလ... အရင္က ၇ နာရီခြဲဆို စၿပီ.."
"ေအာ္.. ဒါဆို ဒီေန႔ဘယ္အခ်ိန္ၿပီးမွာ လဲ..?.."
" ၁၀ နာရီခြဲ ၿပီးမွာ..."
"အတန္းၿပီးရင္ မင္း ဘယ္သြားမွာလဲ.."
"BC သြားမယ္.. စာဖတ္မယ္.. အခ်ိန္ရရင္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္.. အိမ္ကိုေတာ့ ညေနမွ ျပန္မယ္.."
"ဒါဆို ငါလည္းလိုက္လို႔ရမလား..."
"ရပါတယ္.. လိုက္ခ့ဲေလ..."
"ဒါဆို ငါ ၁၀ နာရီခြဲ ကေမၻာဇ ဘဏ္ေရွ႕မွာ ေစာင့္ေနမယ္.. ခု ျပန္ေတာ့မယ္.. ဒီေန႔မနက္စာ ငါေကၽြးမယ္.."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ထျပန္သြားလိုက္တယ္..။ သြားခါနီး သူ႔မ်က္ဝန္းေတြန႔ဲ ၾကည့္သြားေသးတယ္..။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူဒီေန႔ ေပ်ာ္သြားတ့ဲ ပံုပဲ..။ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၈ နာရီခြဲၿပီဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အတန္းဘက္ကို ထြက္ခ့ဲလိုက္တယ္...
                              

 

                               

 

                                                           ****************

 

ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ၅ နာရီခြဲၿပီးလို႔ ၆ နာရီထိုးေတာ့မယ္..ဒါနဲ႔ အကၤ်ီ ျမန္ျမန္ဝတ္.. ေကာ္ဖီ ျမန္ျမန္ေဖ်ာ္ေသာက္လိုက္ရတယ္..။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေအာက္ဆင္းၿပီး လာႀကိဳမယ့္ကားကို ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ခုနက အေၾကာင္းေလးကို ျပန္စဥ္းစားမိတယ္..။

 

 

                                                          ******************

 

၁၀ နာရီခြဲ အတန္းၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အတန္းက အကိုႀကီးေတြ လဘက္ရည္ဆုိင္ထိုင္ေနက်ကို မထိုင္ေတာ့ဘဲ သူနဲ႔ ခ်ိန္းထားတ့ဲ ေနရာကို အေျပးေလးသြားေနမိတယ္..။ ကေမၻာဇ ဘဏ္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေရာက္ေနၿပီ..။ အျဖဴေရာင္ တီရွပ္နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အနက္ကို ဝတ္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္...။ ဆံပင္ကိုလည္း ၿဖီးသင္ထားတာ သူ ေတာ္ေတာ္ အလွႀကိဳက္ပံုပဲ..။ သူ႔ဒီဇိုင္းနဲ႕ သူေတာ္ေတာ္ ျပင္တတ္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္..။ ရန္ကုန္သားကၽြန္ေတာ္က မႏၱေလးသား သူ႔ေလာက္ေတာင္ မျပင္တတ္ဘူး..။ ပံုတံုးဒီဇိုင္းနဲ႔ေလ..။
သူ႔နားကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့သူက....
"ငါ ၁၀ နာရီကတည္းကေရာက္ေနတာ... မင္း လာမွ လာပါ့မလားလို႔..."
"လာမယ္ဆို လာမွာေပါ့ကြ... "
"ေအးပါကြာ... ငါက ခင္ခ်င္တ့ဲသူဆိုေတာ့ ႀကိဳေစာင့္ေနမိတာပါ.."
"ရပါတယ္.. မင္းကလည္း ေစာင့္မယ္ဆိုလည္း ေနရိပ္ထဲမွာ ေစာင့္ေပါ့ကြာ..ဘာလို႔ ေနပူထဲမွာ ရပ္ေနတာလဲ..?.."
" မင္းလာရင္ မျမင္မွာစိုးလို႔ေပါ့ကြ.."
"ငါက မျမင္ရေအာင္.. မကန္းပါဘူးကြ.."
"ကဲထားပါကြာ... ခု မင္း ဘယ္ကို သြားမွာလဲ.."
" BC အရင္သြားမယ္.. ၿပီးရင္ သိမ္ႀကီးေဈးမွာ အေမအတြက္ ေဆးသြားဝယ္ရမယ္..."
"ၿပီးရင္ ဘယ္သြားမွာလဲ.."
"သြားခ်င္တ့ဲ ေနရာ သြားလို႔ရတယ္...။ မင္းပါေတာ့ ငါ BC မွာ စာမဖတ္ေတာ့ အခ်ိန္ရသြားၿပီ.."
"မင္းကိစၥၿပီးရင္ ငါတို႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္မယ္ေလ.. မင္းပဲ ေျပာတယ္ေလ..အခ်ိန္ရရင္ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ဆို..."
"ေအးပါ.. မင္းၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါၾကည့္မယ္ေလ... ငါက တစ္ေယာက္တည္းၾကည့္ေနက်ဆိုေတာ့ မင္းနဲ႔ ၾကည့္ဖို႔က တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္..။"
"ဘာကိစၥ မင္းက တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနရတာလဲ.."
"မသိဘူးေလကြာ.. ငါက ငါ့ရည္းစားရွိတုန္းကေတာင္ သူနဲ႔ အတူတူ မၾကည့္ဖူးဘူး..."
"ရည္စားမရွိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ တူတူ ၾကည့္ေပါ့ကြ.."
"ကဲပါ.. မင္းသေဘာ.. ငါ့ကိစၥေတြၿပီးရင္ မင္းသြားခ်င္တ့ဲေနရာ သြား.. ငါ အေဖာ္လိုက္လုပ္ေပးမယ္.."
သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးတယ္....။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူေပ်ာ္သလို ေပ်ာ္ေနမိတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူငယ္ခ်င္း မရွိသေလာက္နည္းတာမို႔ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ရေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့ဗ်ာ..။ သူကို အရင္က သူလို ကိုယ္လိုပဲ ထင္ခ့ဲမိေပမယ့္ ခု သူက ထင္ထားတာထက္ပိုခင္ဖို႔ေကာင္းၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိတယ္..။
၅၁ ဘတ္စ္ ကားလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး သူမ်ားေတြလို တိုးေဝွ႕တက္လိုက္ၾကတယ္..။ သူ႕ၾကည့္ရတာ.. ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတာထက္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ေနပံုရတယ္....။ တလမ္းလံုးလည္း စကားေတာ္ေတာ္ေျပာတာမ်ား..ကၽြန္ေတာ့္မွာ နားအူလာတ့ဲ အထိျဖစ္လာတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာလည္း တခါမွ မျဖစ္ဖူးတ့ဲ ပီတိမ်ိဳးျဖစ္မိတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္္ေယာက္ေျပာထားတ့ဲအတိုင္း BC ကို အရင္သြားၾကတယ္..။ သူပါေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းလို႔မရဘူး..။ သူလည္း စာၾကည့္တိုက္ထဲကို လိုက္ဝင္လို႔မရဘူးဆိုေတာ့ သူခမ်ာ အျပင္ဘက္မွာ ေစာင့္ရင္းက်န္ခ့ဲရွာတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္အပ္ရမယ့္ စာအုပ္ေတြ ျပန္အပ္.. သင္တန္းအတြက္ လိုအပ္တ့ဲ စာအုပ္စာတမ္း..ဖတ္ခ်င္တ့ဲ ဝတၳဳစာအုပ္ ၂ အုပ္ေလာက္ ငွားၿပီး ျပန္ထြက္လာခ့ဲတယ္..။ အျပင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူက စာတိုက္ႀကီးအဝင္ဝေလွကားထိပ္နားမွာ ရပ္ေစာင့္ေနတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ဗိုက္ပြတ္ျပတယ္..။ ဗိုက္ဆာေနၿပီတ့ဲ..။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႔ခင္း ၁၂ နာရီခြဲေနၿပီ..။ ဆာရွာၿပီေပါ့..။
"လမင္း.. တခုခု စားရေအာင္ကြာ..။"
"မင္း ဘာစားခ်င္လို႔လဲ.."
"မင္း စားတာ စားမယ္ေလ.."
ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ စားေနက် ကုန္သည္လမ္းေဘးက အသားကင္ အေခါက္ကင္ ဆိုင္မွာ ဝင္စားဖို႔လုပ္ေတာ့..
"လမင္း.. တျခားမွာ စားမယ္ေလကြာ.. ဒီဆိုင္မွာ ငါ မစားခ်င္ဘူးကြာ..မသန္႔ဘူးကြ.. လမ္းေဘးမွာ.. ဖုန္ေတြနဲ႔.."
"လျပည့္... ငါဒီမွာ စားေနက်ကြ.."
"တျခားမွာ စားကြာ..."
"ကဲၿပီးေရာ.. lucky seven မွာ သြားစားမယ္.. မင္း ေတာ္ေတာ္ ဂ်ီးထူးတယ္ေနာ္.."
"ဟုတ္ပါဘူးကြာ.. က်န္းမာေရးအတြက္ ေျပာတာပါ.."
lucky seven ေရာက္ေတာ့ ထမင္းေၾကာ္ႏွစ္ပြဲ မွာစားတယ္...။ စားၿပီးေတာ့ သိမ္ႀကီးေဈးဘက္ကို ဆက္ထြက္ခ့ဲၾကတယ္..။ တလမ္းလံုးလည္း စပ္စုလိုက္တာ...မေျပာပါနဲ႔ေတာ့..။ သူရန္ကုန္ေရာက္တ့ဲ ၆ လ အတြင္း ဒီဘက္မွာ တခါမွ လမ္းမေလွ်ာက္ဖူးဘူးဆိုတ့ဲ အေၾကာင္း...၊ အရမ္းစည္တ့ဲ အေၾကာင္း.ေျပာလည္းေျပာ.. သူစိတ္ဝင္စားတ့ဲ ဆိုင္လည္း ဝင္ၾကည့္နဲ႔..အေခြဆိုင္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ ေမႊလိုက္ေသးတယ္..။ ကိုရီးယားကားေတြလည္း ဝယ္.. သီခ်င္းေခြေတြလည္း ဝယ္နဲ႔...။ သိမ္ႀကီးေဈးေရာက္ေတာ့ ၂ နာရီခြဲၿပီး....။ GANO လင္ဇီးေဆးကုမၸဏီ႐ံုးကို အေျပးအလႊားသြားရတယ္..။ အေမမွာတ့ဲ ေဆးေတြဝယ္ၿပီးေတာ့ ၃ နာရီထိုးၿပီ..။
"လျပည့္ေရ... မင္း႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဦးမွာလား..."
"ေတာ္ၿပီ လမင္း.. မၾကည့္ေတာ့ဘူး.. ေနာက္ပြဲက ၆ နာရီမွ ျပမွာ..မင္းေနာက္က်လိမ့္မယ္.."
"မင္းၾကည့္ခ်င္ရင္ ငါ လိုက္ေပးမယ္ေလ..။ ငါ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္..။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္လို႔.."
"ရပါတယ္ကြာ.. ေနာက္တစ္ေခါက္မွေပါ့.. မင္းက ေျမာက္ဥကၠလာအထိ ျပန္ရမွာေလ.."
"ကဲ .. အဲဒါဆို ငါ မင္းကို ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္.. စံရိပ္ၿငိမ္ေရာက္မွ ကားေျပာင္းစီးလိုက္မယ္.."
"ေအး.. အဲဒါေကာင္းတယ္...၊ မင္း အဆင္ေျပပါတယ္ေနာ္.."
"ရပါတယ္ကြာ... မင္းကမွ ဘတ္စ္ကား ေကာင္းေကာင္းမစီးတတ္ေသးတာ..လိုက္ပို႔ရမွာေပါ့.."
ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ လိုင္းကားစီးၿပီး ျပန္ခ့ဲၾကတယ္..။ အျပန္က်ေတာ့ ေမာလို႔လားမသိဘူး.. စကားသိပ္မေျပာေတာ့ဘူး...။ စံရိပ္ၿငိမ္ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးကားေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး...
"လျပည့္ မင္း ျပန္ေတာ့ ငါ (၁၀၂) စီးၿပီး ျပန္ေတာ့မယ္..ခဏေလာက္ေစာင့္ရဦးမယ္ထင္တယ္.."
"ငါလည္းေစာင့္ေပးမယ္ေလ... (၁၀၂) က မင္းအိမ္ကိုေရာက္လား...."
"အင္း ကားဂိတ္က ငါ့အိမ္နားမွာေလ.."
ေနာက္ေတာ့ သူ စကားဆက္မေျပာေတာ့ဘူး.. နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကားရတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ခ့ဲလိုက္တယ္..။ ကားေပၚမတက္ခင္ ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းလို႔ေပး လိုက္တယ္...။ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္တ့ဲ..။
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတာ ကားေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးေရာက္တ့ဲ အထိပဲ...။
အိမ္ေရာက္ၿပီး နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူဖုန္းဆက္လာတယ္...ေရာက္ၿပီလားတ့ဲ.. မနက္ျဖန္ မနက္ ဆံုေနၾက ေနရာမွာ ေစာင့္ေနမယ္တ့ဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္သြားတယ္...။

 

 

 

                                                          ***************

 

 

"တီ..တီ.."
ကၽြန္ေတာ္ အေတြးပ်က္သြားတယ္..။ ကားေရာက္လာၿပီ...။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ နီးရာခံုမွာ ဝင္ထုိင္လိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး..။ ဒါနဲ႔ Trip log မွာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္ၿပီး... ကားလည္း ဆက္ထြက္လာခ့ဲတယ္.....

-------------------

 

အပိုင္း (၂)

႐ံုးဖယ္ရီေပၚမွာ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္းနဲ႔ စိတ္က အေတြးမျပတ္ျဖစ္ေနေလရဲ႕ ... ကားလမ္းကလည္း ဒူဘိုင္းထံုးစံအတိုင္းTraffic Jump ျဖစ္ေနေတာ့ ရန္ကုန္က အေၾကာင္းကို ဆက္စဥ္းစားျဖစ္တယ္..။ အလုပ္လုပ္တ့ဲ ေလဆိပ္ေရာက္ဖို႔က ေနာက္ ၁ နာရီေလာက္ ကားစီးရမယ္..။

************

ကၽြန္ေတာ္ စံရိပ္ၿငိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ မနက္ ၇ နာရီ ထိုးၿပီးၿပီ...။ ဒီေန႔ေတာ့ သူ လမ္းထိပ္မွာ ထြက္ေစာင့္ေနတယ္..။
“ ေတာ္ေသးတာေပါ့.. ေနာက္က်မယ္ ထင္ေနတာ..”
“လာေနက် အခ်ိန္ပဲေလ.. လျပည့္ရဲ႕”
“ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ..”
“ေက်ာင္းေရာက္မွ စားေနက်...”
“လာေလ... ဒါဆို သြားမယ္.. ရွမ္းအိုးစည္ပဲ သြားမွာလား..”
“ ဘာလဲ.. လျပည့္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ႀကိဳက္လို႔လား..”
“အင္း.. ဒါေပမယ့္ မင္းစားတာ စားမယ္...”
“ကဲ ဒါဆိုလည္း ရွမ္းအိုးစည္ကို ပဲ သြားမယ္.... ေနပါဦး.. ဒီေန႔ ေလက်င့္ခန္းမလုပ္ဘူးလား”
“ဒီေန႔ မလုပ္ေတာ့ဘူး.. မင္းကို ေစာင့္ခ်င္လို႔ ထြက္ေစာင့္ေနတာ..”
“ရပါတယ္ကြာ.. ငါက ဆံုေနက်ေနရာမွာ မင္း ေစာင့္ေနမယ္ထင္ေနတာ..”
“ဦးဆံုးေတာ့ ေစာင့္မလို႔ဘဲ.. ဒါေပမယ့္ မင္းကို လာႀကိဳခ်င္လို႔...”
“လျပည့္.. ငါ ေမးမယ္ေနာ္.. စိတ္မဆိုးနဲ႔..”
"ဘာေမးမလို႔လဲ.."

"မင္းနဲ႔ ငါက မေန႔ကမွ လူခ်င္းရင္းႏွီးတာေလ.. ဘာလို႔ မင္းက ငါ့ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္ေနတာလဲ.."

"ငါ့မွာ သူငယ္ခ်င္းမရွိဘူးေလကြာ.. ဂ႐ုစိုက္စရာသူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ မင္းပဲ ရွိတာေလ.. ၿပီးေတာ့ ငါ့ကို ဂ႐ုစိုက္မယ့္ သူကလည္း မင္းပဲေလ..."

"မင္းက ရည္းစားမရွိဘူးလား..."

"ရည္းစားမရွိမွ မင္းကို ခင္ရမွာလား.."

"အဲလို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး.. မင္းက ဂ႐ုစိုက္ရမယ့္သူမရွိဘူးဆိုလို႔ပါ.."

"ငါ ရန္ကုန္ မလာခင္ကမွ ငါ့ရည္းစာနဲ႔ ငါ ျပတ္သြားတာ.."

"ေအာ္..."

"ဘာလို႔လဲ လို႔ မေမးေတာ့ဘူးလား..."

"မေမးခ်င္ပါဘူး... ေမးလို႔လည္း မေကာင္းဘူးေလ... ငါက သူမ်ား ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြကို စပ္စုတာမႀကိဳက္ဘူး.."

"ေအးပါ... ေကာင္းပါတယ္.. မင္းမေမးေတာ့လည္း ငါ မေျပာေတာ့ပါဘူး..."

ကန္ေဘာင္ေရာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္ပင္ထားတ့ဲ အတိုင္း ရွမ္းအိုးစည္မွာပဲ မနက္စာ စားၾကတယ္..။

"လမင္း... မင္း ဒီေန႔ ၁၀ နာရီခြဲမွာ အတန္းၿပီးမွာေနာ္.."

'အင္းေလ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ.."

"ငါလည္း BC မွာ member ဝင္ခ်င္တယ္... မင္းသြားရင္ ငါလည္းလိုက္လို႔ရတာေပါ့.. ၿပီးေတာ့ မင္းတက္တ့ဲ သင္တန္းေတြလည္း ငါလိုက္တက္ခ်င္တယ္.."

" BC မွာ member ဝင္တာ ျပႆနာမရွိပါဘူး.. ေဒၚလာ ၂၀ ရွိရင္ ရပါတယ္..သင္တန္းေတြကေတာ့ ခုမမီေတာ့ဘူး... ေနာက္လကုန္အထိ မင္းလိုက္တက္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး... အကုန္လံုးက on the way ပဲ.."

" ဒါဆို ငါ့ကို ဒီေန႔ BC လိုက္ပို႔.. ငါ member လိုက္ဝင္မယ္..ဘာယူခ့ဲရဦးမလဲ.."

"ဓာတ္ပံု တစ္ပံု ယူခ့ဲ..ေက်ာင္းသားကဒ္တို႔ မွတ္ပံုတင္လည္း ယူခ့ဲ.."

"ၿပီးေရာ.. ဒါဆို သင္တန္းၿပီးရင္ ဆံုမယ္... ခု ငါသြားၿပီ..ေဖေဖ့ဆီမွာ ပိုက္ဆံသြားေတာင္းလိုက္မယ္..."

ေျပာေျပာဆိုဆို လျပည့္ေမာင္ထြက္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အတန္းဘက္ကို လမ္းေလ်ာက္ရင္း သူ႔အေၾကာင္းကို ေတြးမိတယ္..။ ဘာလို႔မ်ား မေန႔ကမွ ခင္တ့ဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီေလာက္ ဂ႐ုစိုက္ေနရတာလဲလို႔ေပါ့..။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ဝန္းက အရင္ကထက္ပိုၿပီး အေရာင္ေတြေတာက္ပေနတယ္...သူနဲ႕ စကားေျပာလို႔ သူၾကည့္လိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္...။ ေကာင္းေသာ ေတြ႕ဆံုျခင္းျဖစ္ပါေစလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္မိပါတယ္..။ အေပါင္းအသင္းမရွိတ့ဲ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ သူ.. အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္မွာပါ...။

အတန္းၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျဖစ္တယ္..။ သူေစာင့္ေနမွန္း သိေပမယ့္ သင္တန္းကိစၥ စကားေျပာစရာရွိလို႔ မထိုင္လို႔ မျဖစ္တာနဲ႔ ထိုင္လိုက္တယ္...။ လဘက္ရည္ဆိုင္က ထြက္လာေတာ့ ကေမၻာဇဘဏ္ေရွ႕မွာ သူ႔ကို မေတြ႕...။ သူ ေနာက္က်တယ္ထင္မိတုန္းရွိေသးတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕ကို ကားနက္ကေလး တစ္စီးစိုက္လာတယ္..။

"တီ...တီ.."

"လမင္း.. ကားေပၚတက္..."

ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေၾကာင္သြားတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ကားေပၚကို တက္လိုက္တယ္..။

"ေဆာ္ရီး.. လမင္းရာ... ငါ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္.. ကားယူဖို႔ ေစာင့္ေနတာနဲ႕.."

"ရပါတယ္.. ငါလည္း ခုနေလးကမွ ေရာက္တာ..."

ေျပာေျပာဆိုဆုိ သူ႔ကားေလးက ခရီးစလိုက္တယ္...။ သူ ကားေမာင္းတာ တည္ျငိမ္တယ္... ၿပီးေတာ့ ကားထဲမွာ စိုင္းထီးစိုင္ရဲ႕ အခ်စ္က မင္းအနားမွာ ဆိုတ့ဲ သီခ်င္းကို ဖြင့္ထားေသးတယ္...။ သူက စိုင္းထီးစိုင္ကို ႀကိဳက္တယ္တ့ဲ...။ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးနားေရာက္ေတာ့ သူလမ္းေမ့သြားတယ္ထင္တယ္... ဘယ္သြားရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ..

"ကဲ လျပည့္... ကမ္းနားလမ္းကို ဆက္ေမာင္း ၿပီးရင္ ဘယ္ေကြ႕...ဟုတ္ၿပီလား.."

"ေအး... ဒါ ငါ ရန္ကုန္မွာ ကားေမာင္းတာ ပထမအႀကိမ္ပဲ.. မႏၱေလးမွာေတာ့ ေမာင္းေနက်ဆိုေတာ့ ျပႆနာမရွိဘူး.."

"ေအာ္... "

ငါ ကားမေမာင္းတာ ၆ လရွိၿပီ.. ေဖေဖက မလႊတ္ဘူးေလ.. ခုေတာင္ မနည္းေတာင္းပန္ၿပီးယူလာရတာ... ဘာမွ မျဖစ္ေစရပါဘူးလို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဂတိေပးၿပီးမွ လႊတ္တာ.. စိတ္မခ်ဘူးတ့ဲ..."

"ေအးေပါ့.. ေမာင္းေနက်မွ မဟုတ္တာ.. ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္ကားေတြက အေမာင္းၾကမ္းတယ္...လမ္းေတြကလည္း ႐ႈပ္တယ္... ငါေတာ့ စိတ္႐ႈပ္မခံႏိုင္လို႔ အေရးမႀကီးရင္ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ပဲ သြားတယ္.."

"မင္း.. ကားေမာင္းတတ္တယ္ေပါ့.."

"ေအးေလ.. ရန္ကုန္သားပါကြ.. ၁ဝ တန္းကတည္းက ေမာင္းတတ္တယ္.."

"ဒါဆို အျပန္ မင္းေမာင္းပါကြာ.."

"ေမာင္းခ်င္ပါဘူးကြာ... ငါ့ေၾကာင့္ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္မေကာင္းဘူးေလ...ငါ မေလ်ာ္ႏိုင္ဘူးကြ.."

ေျပာေျပာဆိုဆို ကမ္းနာလမ္းမီးပြိဳင့္မွာ မီးနီကို သူျဖတ္ေမာင္းလိုက္မိတယ္.. ခရာသံနဲ႔ အတူ ယာဥ္ထိန္းရဲတစ္ေယာက္ ထြက္တားတာေတြ႕လိုက္ရတယ္...

"ညီေလ.. လိုင္စင္ေလးတဆိတ္ေလာက္..."

"အန္... ဟုတ္..."

သူေတာ္ေတာ္ လန္႔သြားတယ္.. တုန္တုန္ရီရီနဲ႕ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္..။

လိုင္စင္အစား ျဖတ္ပိုင္းတစ္ခု သူကလက္ထဲ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူငိုရမလို ရီရမလို မ်က္ႏွာေလးနဲ႔..

"သြားၿပီ.. မုန္႔ဖိုးေတြေတာ့ ကုန္ပါၿပီ.. အိမ္က သိရင္ေတာ့ နားပူေတာ့မွာပဲ.."

"မင္းက ေသခ်ာမွ မၾကည့္တာ... ငါကလည္း မင္းကို စကားေတြနဲ႔ အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိတယ္.."

"ကဲထားပါ... မင္း အမွားမဟုတ္ပါဘူး.. ငါ မွ လမ္းအထာ မသိတာ..."

"ကဲ.. ကိုလျပည့္ စကားေလ်ာ့ေျပာ... လမ္းကို ဂ႐ုစိုက္.. ကားကို ေသခ်ာေမာင္း.. ထပ္ အဖမ္းခံေနရမယ္.."

"လမင္း.. မင္း လာေမာင္းကြာ..."

ေျပာရင္နဲ႔ လမ္းေဘးမွာ ကားထိုးရပ္လိုက္တယ္... ၿပီးေတာ့ သူဆင္းလိုက္ၿပီး.. ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားေသာ့ ပစ္ေပးလိုက္တယ္...

"လမင္း ဆင္းေလ.. မင္း ေမာင္း..."

ကၽြန္ေတာ္လည္း မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ေမာင္းရေတာ့တာေပါ့..

ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းေတာ့ စာတိုက္ႀကီးနားမွာ ပါကင္ရွာမရ... ဒါနဲ႔ပဲ..အလယ္ဘေလာက္မွာ သြားရပ္ရတယ္... ဧရာ ဟိုတယ္ေရွ႕နားမွာ ကားရပ္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဖက္ကို လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ၾကတယ္...

"မင္းတို႔ရန္ကုန္က ကားေတာ္ေတာ္ ႐ႈပ္တယ္.. ငါေတာ့ ေခါင္ေတာင္မူးတယ္.."

"မႏၱေလးလည္း မထူးပါဘူး..."

"ေတာ္ၿပီကြာ.. ေနာက္ ကားမယူခ့ဲေတာ့ဘူး....မင္းနဲ႔ပဲ ဘတ္စကား စီးေတာ့မယ္.."

BC ေရာက္ေတာ့ Reception desk မွာ သူ member ဝင္ဖို႔လုပ္.. ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို စာၾကည့္တိုက္ထဲ လိုက္ျပ.. သူ စာအုပ္ေတြကို ဘယ္လိုရွာရမွန္းမသိဘူး.. ဒါနဲ႔ Inquery Computer မွာ ရွာပံုရွာနည္းေတြျပ.. ေနာက္ေတာ့ သူဖတ္ခ်င္တ့ဲ စာအုပ္ေတြသူရွာ..ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖတ္စရာ ဝတၳဳတစ္အုပ္ယူလိုက္ၿပီး စာၾကည့္စားပြဲတစ္ခုမွာ ထိုင္လိုက္တယ္..။ ခဏေနေတာ့ သူ႔လက္ထဲမွာ စာအုပ္သံုးအုပ္ေလာက္ပါလာတယ္..။

"အေတာ္ပဲ ခုမွပဲ သြားစရာတစ္ခုတိုးလာတယ္.. ေနာက္ မင္းနဲ႕ အတူ လာလို႔ရၿပီ..."

"ေအးပါ... မင္းေပ်ာ္ရင္ ၿပီးတာပဲ...'

"လမင္း... ငါ မင္းနဲ႔လိုက္လာတာ မင္းမေပ်ာ္ဘူလား..."

"ေပ်ာ္ပါတယ္ကြာ... အရင္ကတစ္ေယာက္ထည္းလာေနက်ဆိုေတာ့ အခုမင္းပါေတာ့ ငါ မပ်င္းေတာ့ဘူးေပါ့.."

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ၂ နာရီေလာက္ေနၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္လာခ့ဲၾကတယ္... ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္စာကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဈးမွာ သြားစားၾကတယ္.. သူကေတာ့ ေျပာထားတ့ဲအတိုင္း ကားလံုးဝမေမာင္းေတာ့ဘဲ ေဘးကေန လိုက္စီးတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ City FM က ေဇာ္ပိုင္ရဲ႕ ျပန္ဆံုမယ့္ညေန သီခ်င္းလႊင့္ေနတယ္..။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္..ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မတုိင္ပင္ဘဲ လွည့္ၾကည့္မိၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စံရိပ္ၿငိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီထိုးေတာ့မယ္..။

"လျပည့္.. ငါ ဒီမွာပဲဆင္းလိုက္ေတာ့မယ္.. မင္းအိမ္က ေတြ႔သြားရင္ မႀကိဳက္ဘဲ ေနဦးမယ္..."

"ငါ လိုက္ပို႔မယ္ေလ.."

"ေနာက္မွပဲလိုက္ပို႔ပါကြာ... မင္းအျပန္က်ရင္ အဆင္မေျပဘဲေနဦးမယ္..။"

"ဒါဆိုလဲ အိမ္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္..."

"မင္းဖုန္းနံပါတ္မွ ငါမသိတာ.. ေပး.."

ၿပီးေတာ့ သူကားေမာင္းထြက္သြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုင္းကားေရာက္လာတာနဲ႔ တက္လိုက္လာခ့ဲတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး..၊ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ခဏနားလိုက္တာ သူ႔ကုိ ဖုန္းေခၚဖို႔ ေမ့သြားတယ္...။ ည ၉ နာရီေလာက္က်ေတာ့ သူဖုန္းဆက္လာတယ္..။

"လမင္း ဘာလို႔ ဖုန္းမေခၚတာလဲ.."

"ငါေမ့သြားတယ္ကြာ... ခဏနားတာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္...။"

"ေအးပါ... မင္း ငါ့ကို မခင္ပါဘူးကြာ..."

" အဲလို မဟုတ္ပါဘူး..လျပည့္ရာ.. ငါ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ပါ..."

"ကဲထားပါ... မနက္ျဖန္ မင္းေက်ာင္းတက္ဦးမွာလား..."

"မလာဘူးေလး.. မနက္ျဖန္ စေနေန႔ေလ.. ေက်ာင္းပိတ္တယ္..."

"ဒါဆို မင္းဘယ္သြားဦးမွာလဲ..?"

"မသြားဘူး... စာက်က္မယ္.. အိမ္မွာ လုပ္စရာေလးေတြလည္း ရွိေသးတယ္..."

"ငါ့ဆီကိုေတာ့ လာခ့ဲပါကြာ... ငါ ပ်င္းလို႔.. ၿပီးေတာ့ ငါ မင္းနဲ႔ အတူ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ခ်င္လို႔.."

"ညေနဘက္အားရင္ လာခ့ဲမယ္ေလ.. ကန္ေဘာင္မွာ ဆံုတာေပါ့..."

"တကယ္လား.. ကတိေနာ္.... ဘယ္အခ်ိန္လာမွာလဲ..."

"ငါ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္...'

"ဒါဆို ဒါပဲ.."

သူပဲေျပာၿပီး.. သူပဲ ဖုန္းခ်သြားတယ္...။

                              

 

 

                                                                    **************

 

 

ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္... အဲဒီေန႔က ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ျဖစ္ခ့ဲျခင္းက ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ဘဝလံုးစာ အမွတ္တရေတြ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးခ့ဲတာလား.....။

 

 

 

                                                                     *************

 

 

ကၽြန္ေတာ္ အေတြးစျပတ္ေတာ့ ကားက ေလဆိပ္ ဝန္ထမ္း အဝင္ဝ ေရာက္ေနၿပီ...။ တစ္ေန႕တာ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ရေတာ့မွာေပါ့...။ စိတ္ကေတာ့ လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္မွာ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ခ်င္တုန္းပါပဲ...

လျပည့္ေမာင္... မင္းကေတာ့ ငါအတြက္ ကေမၻ ကမၻာ အမွတ္တရ ျဖစ္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းပါပဲကြာ...


------------------

အပိုင္း (၃)


မနက္က အိပ္ရာႏိုးေတာ့ မနက္ ၇ နာရီ.... ညက ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္... စိတ္က အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္ ႏိုးလားလိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး အိပ္ရာထဲက ထြက္ခ့ဲလိုက္တယ္.... မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေတာ့ အေမ ဘုရားရွိခိုးၿပီးလို႔ အိမ္ေပၚထပ္က ဆင္းလာၿပီ..။

" အေမ ေဈးသြားရင္ သားလိုက္ခဲ့မယ္.."
"ၾကားသား မိုးၾကိဳး... သားက ေဈးကို ဘာလိုက္လုပ္မလို႔လဲ.."
"ေဈးဘက္လမ္းမေလွ်ာက္တာၾကာၿပီေလ...၊ အေညာင္းအညာေျပ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔.."
"ဒါဆိုလဲ သြားၾကတာေပါ့.. အေမလည္း မင္းကို ေျပာစရာ ရွိတယ္.. အိမ္မွာ ေျပာခ်င္ေပမယ့္ မင္း ညီေတြရွိေနေတာ့ ေျပာလို႔ မေကာင္းဘူး... "
"ဘာမ်ားဘာလိမ့္ အေမ.."
"ေျဖးေျဖးေပါ့သားရယ္...လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေျပာၾကတာေပါ့.."

ကၽြန္ေတာ္ အဝတ္လဲၿပီးေတာ့ အေမနဲ႔ တူတူ ေဈးဘက္ကို ထြက္ခ့ဲၾကတယ္...။ ျမဴေတြေဝေနတ့ဲ ဒီလိုမနက္ခင္းဟာ...ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တ့ဲ မနက္ခင္းမ်ိဳးေပါ့..။ လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနၾကတ့ဲ လူေတြလည္း ေတြ႕ရတယ္..။ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုး.. အံု႔မိႈင္းၿပီး စိုစြတ္ ေအးျမေနတယ္..။

"သား.. မင္းမွာ ခ်စ္သူရွိေနၿပီလား..."
"ဗ်ာ... ဘာလို႔လဲ အေမ.."
"အေမ ေမးတာကိုသာ ေျဖပါ.."
"မရွိေသးပါဘူးအေမ... ၿပီးေတာ့ သား ခ်စ္သူထားဖုိ႔အထိ သတၱိမရွိဘူး အေမ.. သားမွာ အခ်ိန္လည္းမရွိဘူူး...သားမွာ အေမတို႔ကို အရင္အတိုင္း ျပန္ထားႏိုင္ဖို႔ပဲ စိတ္ကူးရွိတယ္..သားရဲ႕ ခ်စ္သူက ဒါေတြကို နားလည္မွ ျဖစ္မွာမို႔ ခုခ်ိန္မွာ မစဥ္းစားခ်င္ေသးဘူး.."
"အေမ နားလည္ပါတယ္ သားရယ္.. ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ဆိုတာ ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား.. လူငယ္သဘာဝ အတိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနပါသားရယ္..."
"မပူပါနဲ႔ အေမရယ္.. သားဘဝကို သားေက်နပ္ပါတယ္..."
"ေမးရဦးမယ္... သားခုတေလာ ေက်ာင္းသြားတာ တေနကုန္ပဲ.. ဘာေတြ လုပ္ေနေသးတာလဲ..သား.."
"ေက်ာင္းသြားတယ္.. အတန္းၿပီးရင္ BCသြားတယ္.. အဘြားတို႔ခိုင္းတာေတြ လုပ္ေပးတယ္.. ၿပီးေတာ့ သား အလုပ္ရွာေနတယ္...အေမ.."
"သားက ဘာလုပ္မလို႔လဲ.."
"သားတတ္တ့ဲ ပညာနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္အလုပ္ေပါ့အေမရယ္.. ၿပီးေတာ့ ေတြ႕တ့ဲ အလုပ္လည္း လုပ္လို႔မရဘူးေလအေမ... အေဖသိကၡာလည္း ရွိေသးတယ္.. လစာကလည္း သားစိတ္ႀကိဳက္မရလို႔ အဆင္မေျပေသးပါဘူးအေမ..."
"သားရယ္... မင္းအတြက္ အဆင္ေျပရင္ ရပါၿပီသားရယ္.. အေမတို႔အတြက္ သိပ္မစဥ္းစားပါနဲဲ႔ကြယ္.."
"ဘယ္ဟုတ္ပါမလဲ အေမရယ္...ညီ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ရွိေသးတယ္ေလ.. သူတို႔ေက်ာင္းစာရိတ္တင္ မနည္းဘူးကုန္ေနတာ.."
"အေမ့မွာ ရွိပါတယ္သားရယ္.. အေမသားေတြ လိမၼာၾကတ့ဲ အတြက္ အေမ ဝမ္းသာတယ္ကြယ္..."
"အေမ...."
"ဘာလဲ..သား.."
"သား သဇင္ပန္းလိုခ်င္တယ္.."
" ငါ့သားကေတာ့ေလ...ပန္းႀကိဳက္တာေတာင္မွ သဇင္ပန္းကိုမွ ေရြးႀကိဳက္ရလား.."
"သဇင္က သားေမြးေန႔နီးမွ ပြင့္တ့ဲပန္း ၿပီးေတာ့ သားရဲ႕ Sigature ေလ.."
"ေအး.ေအး.. ေဈးမွာ ေတြ႕ေတာ့ ဝယ္တာေပါ့.. ဒီေန႔ မေတြ႕လည္း ေနာက္ေန႕ ဝယ္ထားေပးမယ္..."

သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေျပာေျပာဆိုဆို လမ္းေလွ်ာက္လာတာ ေဈးေတာင္ေရာက္လာၿပီ... ေဈးေရာက္ေတာ့ အေမက ဟင္းစားဝယ္ဖို႔ ေဈးအတြင္းဘက္ ဝင္သြားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က မနက္စာအတြက္ မုန္႔တန္းဘက္ထြက္ခ့ဲတယ္..။ ၿပီးရင္ ပန္းတန္းဘက္လိုက္ခ့ဲဖို႔ အေမက မွာ သြားတယ္..။ ေစ်းထဲမွာ အသိေတြနဲ႕ ေတြ႕ေတာ့ စကားေျပာရေသးတယ္....။
ပန္းတန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ အေမ့ကို မေတြ႕ေသးတာနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္မိေတာ့ သဇင္ပန္းေတြ႕တာနဲ႔ ပန္းသည္ဆီမွာ စပ္စုမိတယ္..။ သဇင္ပန္းက တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ရာသီပဲပြင့္တ့ဲပန္း.. ၿပီးေတာ့ ေျမမထိတ့ဲ ပင္ျမင့္စံပန္းမို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ဆံုးပန္း...။ ပန္းႀကိဳက္တ့ဲ အတြက္ အေဖဆူတာ ခဏခဏ ခံရလည္း ကၽြန္ေတာ္ မေလွ်ာ့...။ အိမ္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ စိုက္တ့ဲ ပန္းေတြခ်ည္းပဲ...။ အေမေရာက္လာေတာ့ ဘုရားပန္းအတြက္ သင့္ေတာ္တာဝယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ သဇင္ပန္း ဝယ္ေပးတယ္...။ ရခိုင္သဇင္ႀကီးမို႔ တခက္ကို ၂၀၀ ေပးရတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္မွာပါတ့ဲ ပိုက္ဆံနဲ႔ မေလာက္လို႔ အေမက စိုက္ဝယ္ေပးတယ္..။ သိပ္မဝယ္ပါဘူး.. ၁၀ ခက္တည္းပါ..။ ၿပီးေတာ့ ဆုိက္ကားနဲ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ခ့ဲၾကတယ္..။

"ကိုႀကီး... ကိုလျပည့္ေမာင္ဆိုတာ...ဖုန္းဆက္တာ ႏွစ္ခါရွိေနၿပီ... ျပန္ဆက္ပါတ့ဲ..."

အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညီအလတ္က ဆီးေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ဩသြားတယ္..။

"ေအး..ေအး ေနာက္မွ ျပန္ေခၚမယ္.."

ေျပာၿပီးေတာ့ မနက္စာ စားၾကဖို႔ ျပင္ၾကတယ္...။ သားအမိေလးေယာက္ မနက္စာ စားေနတုန္း ဖုန္းလာေတာ့ အလတ္ေကာင္က ကိုင္လိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ့ ဖုန္းကိုေျမာက္ျပၿပီး..ေမးေငါ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ဖုန္းတ့ဲ...။

"ဟဲလို...."
"လမင္း.. မင္းကလည္း ၾကာလိုက္တာ...ဘာလို႔ ဖုန္းျပန္မေခၚတာလဲ.."
"ေစ်းသြားေနတာကြ..လျပည့္ရ.. ခုလည္း မနက္စာစားေနၾကတာ.. ၿပီးရင္ ျပန္ေခၚမလို႔ပဲ..."
"ေနပါ... ကဲ..ညေနလာမွာလား..."
"လာမယ္... အိမ္မွာ လုပ္စရာေတြ ၿပီးတာနဲ႔ လာခ့ဲမယ္..."
"ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္လာမွာလဲ..."
"ညေနေစာင္း ၅ နာရီေလာက္ေပါ့..."
"ေအး... ငါ စိမ္းလန္းမွာ ေစာင့္ေနမယ္.."
"ေအး.. လာခ့ဲမယ္... လာခါနီး ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္.."

ေျပာေျပာၿပီးၿပီး ဖုန္းခ်လုိက္တယ္...။ အေမက ဘယ္သြားမလို႔လဲ ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေခၚတာဆိုေတာ့ အေမက ရီတယ္..။ မနက္စာစားၿပီးၾကေတာ့ ညီႏွစ္ေယာက္က က်ဴရွင္သြားၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က အေမနဲ႔ အတူ အိမ္အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ရင္း အိမ္မွာ အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနေတာ့တယ္..။ ေန႔ခင္းမွာ အလုပ္ေတြၿပီးေတာ့ ေန႔လည္စာစားၿပီး အေမက အဓိဌာန္ ဝင္စရာ ရွိတာမို႔ ဘုရားခန္းဘက္ထြက္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က FM နားေထာင္ရင္း အခန္းရွင္း.. ၿပီးေတာ့ စာက်က္...။ စာေတြက်က္ၿပီးေတာ့ ညေန ၄ နာရီရွိၿပီ..။ အေမလည္း အလုပ္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဘက္ျပန္ဆင္းလာၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ အေမက.. ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မုန္႔ဖိုးလာေပးတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းေတာ့ အေမက ဇြတ္ေပးေနတာနဲ႕ ယူလိုက္ရတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ အေမဆီက မုန္႔ဖိုး သိပ္မေတာင္းတတ္..။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စုထားတ့ဲ ပိုက္ဆံေတြကို ေခၽြတာသံုးတယ္..။ အဘြားဆိုင္မွာ ကူလုပ္ေပးလို႔ ရတ့ဲ ပိုက္ဆံ (မုန္႔ဖိုးမက လစာလည္း မက်တ့ဲ) ကို ေက်ာင္းစားရိတ္လုပ္တယ္..။

အိမ္က ထြက္လာေတာ့ ၄ နာရီခြဲေနၿပီ...ကားရေတာ့ ၄ နာရီ ၄၅..။ ပန္းျခံေရာက္ေတာ့ ၅ နာရီခြဲေနၿပီ..။ သူ ပန္းျခံေရွ႕မွာ ထြက္ေစာင့္ေနတယ္..။

"လမင္း...မင္းေနာက္က်တယ္.."
"လျပည့္... ငါ ေတာင္းပန္တယ္ကြာ..လိုင္းကားက ေနာက္က်သြားတယ္.."
"ကားငွားလာေပါ့... ငါ မင္းဖုန္းဆက္ကတည္းက ထြက္လာတာ..."
"လျပည့္... ငါ သူေဌးမဟုတ္ဘူးကြာ...မင္းလိုလည္း ကားမရွိေတာ့ ငါေနာက္က်တာကို မင္းနားလည္ေပးပါကြာ.."
"ေနာက္တာပါကြာ... ကဲ..လာ ေကာ္ဖီေသာက္ရေအာင္.."
"ဟင္..႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ဆို..."
"၆ နာရီခြဲ ပြဲ မမီေတာ့ဘူး... ၉ နာရီခြဲပြဲ ၾကည့္မယ္.. ႐ုပ္ရွင္႐ုံမသြားခင္ Dagon Centreသြားမယ္.."
"ဘာသြားလုပ္ဦးမလို႔လဲ.."
"shopping ေပါ့.."
"ေအးပါ...သေဘာ...သေဘာ..."

ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ပန္းျခံထဲက စားေသာက္ဆုိင္မွာ ေကာ္ဖီမွာၿပီး... ေရကန္ေဘးက စားပြဲမွာ သြားထိုင္ၾကတယ္..။ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္နဲ႔ သူကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီ..

"လမင္း.. မင္းလက္က ေတာ္ေတာ္လွတာေနာ္.. ငါ့ေကာင္မေလးေတာင္ အဲေလာက္ မလွဘူး... ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းက လည္း ခ်စ္စရာေလး... မင္းသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆို ဒီေန႔ ညေတာ့ ငါေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းၿပီ..."
"လျပည့္... မင္းေတာ့နာမယ္... ငါ့ကို စိတ္နဲ႔ မျပစ္မွားနဲ႕ေနာ္... ငါ အရွင္လတ္လတ္ ေယာက်္ားႀကီး..."
"လွလို႔ လွတယ္ ေျပာတာကို..မင္းကလည္း..."
"ေအးပါ... ေျပာေျပာ...မင္းစိတ္ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးတာပဲ..."

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ ဆက္မေျပာၾကဘဲ အင္းလ်ားရဲ႕ ညခ်မ္းအလွကို ေကာ္ဖီစိမ့္စိမ့္ကို တသသ ေသာက္ရင္း အသံတိတ္ခံစားေနၾကေတာ့တယ္...။ ေကာင္းကင္မွာ ညညီလာခင္းဖို႔ လမင္းနဲ႔ ၾကယ္ေတြ တာစူေနၾကၿပီ....။ ခုမွ သိတယ္.. ။ ဒီေန႔ လျပည့္ညပါလား...။

Dagon Centre ေရာက္ေတာ့ ည ၇ နာရီထိုးေနၿပီ...။ သူကပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး President ကို ေခၚသြားတယ္..။ သူအတြက္ အက်ီၤေရြးေပးပါတ့ဲ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔နဲ႕လိုက္မယ့္ အဆင္ေလးကိုေရြးေပးလိုက္တယ္..။ အျဖဴေပၚမွာ အျပာနဲ႔ အနက္ ကန္လန္႔စင္းေလးေတြ ပါတ့ဲ T-shirt ကိုေရြးေပးလိုက္တယ္..။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကိုလည္း ေရြးခိုင္းေသးတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က Jeans ကို မေရြးတတ္ဘူးဆိုေတာ့ သူ႔ဘာသာသူ ေရြးသြားတယ္..။ ဆန္းတာက ႏွစ္စံုေတာင္ယူတယ္....။ ၿပီးေတာ့ ဖိနပ္ တစ္ရံ... ေတာ္ေတာ္လွတယ္..ကၽြန္ေတာ္ေရြးထားတ့ဲ အက်ီၤနဲ႔ေရာ သူေရြးထားတ့ဲ ေဘာင္းဘီနဲ႔ပါ လိုက္တယ္...။ ပိုက္ဆံရွင္ၿပီးေတာ့ သူက တခါတည္းဝတ္မယ္ဆိုၿပီး အဝတ္လဲခန္းမွာ ဝင္လဲတယ္..။ ၿပးီေတာ့ သူနဲ႕လိုက္လားတ့ဲ...။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိထဲမွာ သူက ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ...။ လိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ၿပံဳးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကို အထုပ္တစ္ထုပ္ လာထည့္တယ္...။

"လမင္း...မင္းဖို႕.."
"အန္...ဘာလုပ္ဖို႔လဲ..."
"မင္းအခု ဒါေတြ ဝတ္သြား....မင္းၾကည့္လိုက္ရင္ လံုခ်ည္နဲ႔ ရွပ္အက်ီၤနဲ႔....အဘိုးအိုေလးနဲ႔ တူတယ္..."
"ငါမလုိခ်င္ဘူး.. မင္းကလည္း....မင္းႀကိဳေျပာရင္ ငါ မေရြးေပးပါဘူးကြာ..."
"လမင္းရာ... မျငင္းပါနဲ႔ကြာ... ငါနဲ႕ ခင္တ့ဲ အမွတ္တရ အျဖစ္ ဝယ္ေပးတာပါကြာ.."
"ေအး... ၿပီးေရာ.. ဒီတစ္ခါေတာ့ ရွိေစေတာ့... ေနာက္တစ္ခါေတာ့မရဘူး... ၿပီးရင္ ညစာ ငါေကၽြးမယ္.."

အဲလို သေဘာတူညီမႈယူၿပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ အဝတ္ဝင္လဲတယ္...။ ဖိနပ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ဖို႔တ့ဲ...။ မထူးေတာ့တာမို႔ လက္ခံလုိက္ရတယ္...။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညစာစားဖို႔ ျမိတ္ေမာင္တိတ္ဘက္ကို ထြက္ခ့ဲတယ္...ႏွစ္ေယာက္သားဗိုက္ဆာတာနဲ႔ စားလိုက္တာ... ကတ္ေၾကးကိုက္ ၃ ပြဲကို ခဏအတြင္း လက္စသတ္လိုက္ၾကတယ္....။
႐ုပ္ရွင္႐ုံ ေရာက္ေတာ့ ၉ နာရီထိုးၿပီ....။ သူက လဘက္ရည္ဆိုင္က ေစာင့္ေနတ့ဲ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔သေဘာအတိုင္း နားေထာင္လက္စနဲ႔ နားေထာင္ေနရေတာ့တာပါပဲ...။ ခဏေနေတာ့ သူလက္ထဲမွာ လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္ပါလာတယ္...။ ခံုနံပါတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေပၚထပ္ ေရွ႕ဆံုးခံု...။ ၁ဝဝဝ တန္ ႏွစ္ေစာင္....။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ၁ဝဝဝ ထုပ္ေပးလိုက္တယ္...။

"ဒါက ဘာလဲ လမင္း...."
"လက္မွတ္ဖိုးေလ.... ဒါကို မင္းလက္မခံရင္ ငါ ျပန္ေတာ့မယ္.. ေနာက္လည္း မင္းနဲ႕ လိုက္ဖို႕ကို ငါ စဥ္းစားေတာ့မယ္...။"
"ေအးပါကြာ... သိပ္လည္း စိတ္မႀကီးပါနဲ႔..."

႐ံုထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မုန္႔ေတြ ဝယ္ၾကတယ္..။ ဆင္တူဝတ္ထားတ့ဲ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လူေတြက ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔ ျပံဳးတ့ဲသူက ျပံဳးေနၾကၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ အေပၚထပ္ကို ျမန္ျမန္တက္ခ့ဲတယ္...။ ႐ံုထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတန္းမွာေရာ ေနာက္ကတန္းမွာပါ ဘယ္သူမွမရွိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း...။ ႐ုပ္ရွင္စျပေတာ့ သူက ေနၾကာေစ့ စားေနၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ထုပ္ေဖာက္စားလိုက္တယ္..။ ခဏၾကာေတာ့ စိတ္ထဲ စႏိုးစေနာင့္ျဖစ္လာလို႔ သူဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနတယ္..။ ၿပီးေတာ့ သူကပဲစၿပီး မ်က္လံုးကို လႊဲလိုက္တယ္..။

"လမင္း.... "
"ဘာလဲ....."
" မင္းလက္ကို ကုိင္ၾကည့္ခ်င္တယ္..."

ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္သြားတယ္...။ စိတ္ထဲမွာ နာမည္တပ္လို႔မရတ့ဲ ခံစားမႈတစ္ခု ျဖစ္သြားတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ...

"လမင္း.. စိတ္ေကာင္းေကာင္းထား...႐ုပ္ရွင္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကည့္..."

သူဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့....။ ႐ုပ္ရွင္တဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္ကို လက္တန္းေပၚမွာ တင္လိုက္တယ္...။ ခဏေလာက္အၾကာမွာ လက္ကေႏြးသြားတယ္...။ သူ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေလာကၾကီးကို ခဏေမ့သြားတယ္...။ ရင္ေတြလည္း ခုန္ၿပီး ေအးကနဲ ျဖစ္သြားတာ..ၾကည့္ေနတ့ဲ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာႏွင္း ႐ုပ္ရွင္ထဲေရာက္သြားသလိုပဲ..။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ုန္းလိုက္ၿပီး.. လက္ကို ကၽြန္ေတာ္ဖယ္လိုက္တယ္...။ ႐ုပ္ရွင္ၿပီးတ့ဲ အထိ ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ၾက...။

႐ံုျပင္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကားငွားမယ္ျပင္ေတာ့ သူလိုက္ပို႔ပါရေစတ့ဲ...။ ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းေတာ့ဘဲ သူ႕ကားထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္..။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဘာမွ မေျပာၾကပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခိုးႀကည့္ေနၾကတာ အၾကည့္ခ်င္းလဲ မၾကာမၾကာ ဆံုမိတယ္..။

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့မွ သူက အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္တ့ဲ...။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ထဲဝင္ေတာ့ အေမက မအိပ္ေသးဘဲ ေစာင့္ေနတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ပံုစံကို ၾကည့္ရင္း ရီေနတယ္..။ အသြားတစ္မ်ိဳး အျပန္တစ္မ်ိဳးျဖစ္လာလို႔တ့ဲ....။ ခုမွသတိရတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ အဝတ္အစားေတြ သူ႔ကားထဲမွာ က်န္ခ့ဲတယ္..။
အေမ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားေပမ့ဲ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေဘးမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနမိတယ္..။ ခဏေနေတာ့ သူဖုန္းဆက္တယ္..။ ျပန္ေရာက္ၿပီတ့ဲ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘာမွ ဆက္မေျပာဘဲ ဖုန္းကိုင္ၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနၾကတယ္...။

"လမင္း.." "လျပည့္..."
"မင္းေျပာေလ...လျပည့္...."
"ဒီေန႔ညအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.... ငါ ေပ်ာ္တယ္... ၾကည္ႏူးတယ္..."
"ငါလည္း တူတူပါပဲ..."
"Good Night Mr. Moon"

သူဖုန္းခ်သြားတယ္...။

 

 

 

                                                                      **************

 

 

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔ အခန္းျပင္ကေန ဝရန္တာဘက္ထြက္ခ့ဲတယ္... ေကာင္းကင္မွာ လျပည့္ည ပီပီ လမင္းၾကီးက ၾကယ္စင္ေတြ ၿခံရံ ၿပီးေတာက္ပေနတယ္...။ တေလာကလံုး လင္းထိန္းေနတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္...။ တကယ္ေတာ့ ဒီည ေကာင္းကင္မွာ လမင္းက သာေနခ့ဲသလို ကမၻာေျမမွာလဲ လႏွစ္စင္း မ်က္ဝန္းကေန.. အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ အၿပိဳင္ သာခ့ဲၾကတယ္ဆိုတာ...............................


------------------------------


အပိုင္း (၄)

တနလၤာေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့ သူ႔နဲ႔ ဆံုရမွာ စိတ္ထဲမလံုလို႔ သြားေနက်လမ္းအတိုင္း မသြားဘဲ ျပည္လမ္းကေန ၅၁ ကားစီးၿပီး လာခ့ဲတယ္...။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ၇ နာရီခြဲၿပီမို႔ အတန္းးထဲကို တခါထဲ ဝင္ခ့ဲတယ္..။ ေတာ္ေသးတာက ဆရာမက အတန္းမစေသး...။ ဒီေန႔ နည္းနည္းေနာက္က်မွ အတန္းက စတယ္..။ ထံုးစံအတိုင္း အတန္းခ်ိန္ ၂ ခ်ိန္က လွ်င္ျမန္စြာ ကုန္ဆံုးသြားခ့ဲတယ္..။ အတန္းၿပီးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အတန္းျပင္ကို မထြက္ေသးဘဲ pretest အတြက္ ေမးၾကျမန္းၾကနဲ႔ အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနၾကတယ္... အတန္းေရာက္ေတာ့ ၁၁ နာရီထိုးေနၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ေန႔လည္စာ စားဖို႔ ကန္တင္းဘက္ကို ထြက္ခ့ဲၾကတယ္..။ ကန္တင္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္...။ သူေရာက္ေနၿပီ....။

" လမင္း... "
" လျပည့္.."
" စကားေျပာလို႔ရလား...."
"ရတယ္ေလ..."
" ဒါဆို ခဏလိုက္ခ့ဲ..."

ေျပာေျပာဆိုဆို သူကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ဆြဲၿပီး ဆိုင္ေထာင့္ကို ေခၚခ့ဲတယ္..။

"ဘာလို႔ မနက္က အိမ္ဘက္က မလာတာလဲ..? ငါေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား...?"
"ငါ မနက္က အသိတစ္ေယာက္ကားနဲ႕ လမ္းႀကံဳလိုက္ခ့ဲလို႔ ျပည္လမ္းဘက္ကပဲ လာခ့ဲလိုက္တယ္..."

ကၽြန္ေတာ္ လိမ္လိုက္တယ္....။

"ငါကေတာ့ ေမွ်ာ္ေနတာ မင္းေက်ာင္းမလားဘူးထင္လို႔ မင္းအိမ္ကို ဖုန္းေခၚေသးတယ္... ေက်ာင္းသြားတယ္ဆိုလို႔ ငါ ခုလာေစာင့္ေနတာ.."
"အင္း... ငါ မသိလိုက္ဘူး... ခုလည္း စကားမျပတ္လို႔ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္..."
" ရပါတယ္ မင္းငါကို ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ငါ ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္ပါတယ္...။"

သူမ်က္ႏွာ ညိဳသြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္..။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆံုတာ တလ မျပည့္တတ္ေသး...။ ဒါေပမယ့္ သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ပါ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ တြယ္ေနၾကၿပီဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါၿပီ...။

"ကဲပါ လျပည့္.. လာ.. ထမင္းစားၾကမယ္.. ဟိုမွာ ငါ့ေဘာ္ဒါႀကီးေတြ ေစာင့္ေနၾကၿပီ... မင္းလည္းမစားရေသးဘူး မဟုတ္လား...တူတူစားၾကတာေပါ့...."
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဆိုင္ အတြင္းဘက္ ျပန္ေခၚခ့ဲတယ္..ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ သူတို႔ေတြမွာ ၿပီးၾကၿပီ... ကၽြန္ေတာ့္ကို စားပြဲထိုးေလးက ေစာင့္ေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းေၾကာ္ႏွစ္ပြဲမွာလိုက္တယ္... သူ႔ကိုလည္း အားလံုးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္တယ္...။ စကားေတြေျပာလိုက္ ေမးလိုက္ ျမန္းလိုက္နဲ႔ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔ အဖြဲ႕ လမ္းခြဲလိုက္ၾကတယ္...။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ပဲ...။

"လမင္း... မင္း ေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားတာပဲေနာ္... လူငယ္သေလာက္ စကားေျပာႏိုင္တ့ဲအေကာင္ပဲ.."

ကၽြန္ေတာ္ ရီမိတယ္... သူေျပာသလို ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ထမင္း ဝိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ စကားေျပာမိတယ္..။

"ကဲ လျပည့္ မင္း ဒီေန႔ ဘယ္သြားမွာလဲ..."

"ဘယ္မွ သြားစရာ အေထြအထူးမရွိဘူး... အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ BCခဏသြားမလားလို႔.. မင္းေရာ..."

"BC မသြားနဲ႔ေတာ့... ငါ့အိမ္ကို လိုက္ခ့ဲ... အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မရွိဘူး... "

"ေအးေလ သြားတာေပါ့.."

ကၽြန္ေတာ္လည္း သူေခၚတ့ဲေနာက္လိုက္ခ့ဲလိုက္တယ္... လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာမွ မေျပာျဖစ္ၾက...... မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူ႔အိမ္ကိုေရာက္တယ္.... သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုေနၾက ေနရာေလးနဲ႔ သိပ္မေဝးဘူး.... အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူက အေအးေဖ်ာ္တုိက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္ထဲမွာ လိုက္ျပတယ္ေလ..သူ႔အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မင္သက္သြားတယ္.... စာအုပ္ေတြရယ္ နံရံေပၚက ပန္းခ်ီကားေတြရယ္... ေနာက္ အခန္းေထာင့္က ဂီတာ တစ္လက္....ဒါေတြကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္ခ့ဲတ့ဲ အရာေတြ သူ႔မွာ ရွိေနခ့ဲပါလား....?

"လျပည့္ ဒီစာအုပ္ေတြက မင္း ဖတ္တာလား...."

" အလွၾကည့္ဖို႔ ဝယ္ထားတယ္ထင္လို႔လား...."

" ေမးၾကည့္တာပါကြာ... ငါလိုခ်င္တ့ဲ စာအုပ္ေတြ မင္းဆီမွာ ရွိတယ္ကြ... ငါရွာေနတာ ၾကာၿပီ...."

"ဖတ္ခ်င္ရင္ ယူေလ.. ျပန္ေတာ့ေပးေနာ္.... ငါက ပိုက္ဆံေခ်းၿပီး ျပန္မေပးတာ စိတ္မဆိုးဘူး.. စာအုပ္ငွားၿပီး ျပန္မလာတာေတာ့ ရန္သူပဲ..."

"ေအးပါ.. ငါနားလည္ပါတယ္...."

"ကဲ.. လာ လမင္း... ဧည့္ခန္းထဲ သြားရေအာင္... ေအးေဆးေန... ငါ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္..."

"ငါကေတာ့ ေအးေဆးပဲ.. မင္း ျပန္လိုက္ပို႔မယ္ဆိုရင္ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ဆိုလည္း ရတယ္..."

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဧည့္ခန္းဘက္ကို ထြက္လာခ့ဲၾကတယ္..။ သူကေတာ့ ဂီတာကိုင္ၿပီး လိုက္လာတယ္...။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္ထိုင္တ့ဲနားက ၾကမ္းျပင္မွာ လာထိုင္တယ္...။ ၿပီးေတာ့ သူက ဗြီဒီယိုၾကည့္ရေအာင္တ့ဲ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည့္ျဖစ္တ့ဲ ကားက Free Willy ဆိုတ့ဲ ကားေဟာင္း တစ္ကားပါ... ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ၾကည့္ခ့ဲဖူးတ့ဲကား... အရမ္းႀကိဳက္ၿပီး ဇာတ္လမ္းထဲက ေကာင္ေလးနဲ႕ အျပိဳင္ လိုက္ငိုခ့ဲတ့ဲ ႐ုပ္ရွင္...။ ရွပ္ရွင္သီခ်င္း Free Willyကို ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ဆိုေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္... ႐ုပ္ရွင္က ၂ နာရီေလာက္ ၾကာသြားတယ္...႐ုပ္ရွင္ၿပီးေတာ့...

"လမင္း... သီခ်င္းဆိုရေအာင္ကြာ... မင္း ဂီတာ တီးတတ္လား..."

"မတီးတတ္ဘူး... သီခ်င္းေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး ဆိုတတ္တယ္..."

"ငါက တီးခိုင္းမလို႔ မင္းကလဲ.. ၿပီးေရာ ငါတီးမယ္.. မင္းက ဆို..."

"မင္းသေဘာ...."

သူ ဦးဆံုးတီးတ့ဲ သီခ်င္းက ဂေရဟမ္ဆိုထားတ့ဲ အခ်စ္ေဖာ္ေကာင္..ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ဆိုတာကို သူက ၾကည့္ရင္နဲ႕ ျပံဳးေနတယ္...။ သီခ်င္းတဝက္ေလာက္ေရာက္ေတာ့...

" မဆိုနဲ႔ ေတာ့ လမင္း..... မင္းဆိုတာကို ငါလိုက္မတီးတတ္ေတာ့ဘူး...အတီးလည္း မတတ္ အဆိုလည္း မေကာင္းနဲ႔ .... ေတာ္ၿပီ.. ငါတီးၿပီး ငါပဲ ဆိုေတာ့မယ္.....။ "

"ငါ ေျပာသားပဲ နည္းနည္းပါးပါးပဲ ဆုိတတ္ပါတယ္ဆိုမွပဲ.."

သူဆက္ဆိုသြားတာ ေတာ္ေတာ္ နားေထာင္လို႔ေကာင္းတယ္... ေနာက္ပိုင္း သူ တစ္ပုဒ္ၿပီး တစ္ပုဒ္ တီးလုိက္ ဆိုလိုက္နဲ႔ ညေနေစာင္းသြားတယ္...။ သူလည္း ေမာသြားတယ္....။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ နားေထာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ နားေထာင္လိုက္တာ.. သီခ်င္းေတြ ဆိုၿပီးတ့ဲ အခ်ိန္မွာ သတိထားမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ... သူ႔ေဘးမွာ ေရာက္ေနၿပီ....။ သူ သီခ်င္းေတြ ဆိုေနတ့ဲ ပံုစံက ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္...။

"ဟိတ္ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ... လမင္း.."

သူေခၚမွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိဝင္ေတာ့တယ္....

"မင္း ဂီတာ တီးၿပီး သီခ်င္းဆိုတာ ၾကည့္ေကာင္းလို႔ ၾကည့္ေနတာ.."

" ၾကည့္ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့ နားေထာင္လို႔မေကာင္းဘူးလား..."

"ေကာင္းပါတယ္... ငါ မင္းကို အားက်တယ္ကြာ... ငါလည္း ဂီတာ အရမ္းတီးတတ္ခ်င္တာ... သင္ေပးမယ့္သူမရွိဘူးကြ..."

" ငါ သင္ေပးမွာေပါ့ .. သင္တန္းေၾကးကေတာ့ ေဈးႀကီးတယ္ ေမာင္...ဒါေပမယ့္ မင္းေပးႏိုင္မွာ ပါ... အခုမေတာင္းေသးဘူး... ေနာက္မွ ေတာင္းမယ္...။"

"ေအးပါ... ငါေပးႏိုင္တာကိုပဲ မင္းေတာင္းပါေစလို႔ ငါဆုေတာင္းေနမယ္..."

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ စကားဆက္မေျပာျဖစ္ဘဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဆက္ၾကည့္ေနမိတယ္....။
ခဏၾကာေတာ့ သူကပဲ .....

"မင္း ျပန္ခ်င္ေနရင္ ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ..."

ကၽြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန ၅ နာရီထိုးေတာ့မယ္.... ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္...။

                                                     *************

သူ ကားေမာင္းေနတာ ဒီေန႔ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ေျပာရမယ္... ေတြ႕ကာစကလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး...။ သူ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္ ႀကိဳက္တယ္ထင္တယ္... ခုလည္း ကားထဲမွာ သီခ်င္းဖြင့္ထားေလရဲ႕....။

"လမင္း.... "
"ဘာလဲ ေျပာေလ..."

"မေန႔က ညက မင္းလက္ကို ငါကိုင္တာ စိတ္ဆိုးလား..."

"မဆိုးပါဘူး... ဘာလို႔လဲ..."

"ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး.... ငါ့ကို မင္း ဘယ္လို ျမင္လဲ..."

" ခင္ဖို႔ေကာင္းတ့ဲ သူငယ္ခ်င္း.. ၿပီးေတာ့ ငါနဲ႔ အႀကိဳက္လည္းတူ တ့ဲ သူငယ္ခ်င္း..."

" လမင္း....."

" မင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ လျပည့္.."

" ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးကြာ.... ေနာက္လဲ မၾကာမၾကာ ငါ့အိမ္ကို မင္း အလည္လာဖို႔ ငါေခၚမယ္ေနာ္... မင္းအိမ္ကိုလည္း ငါလိုက္မယ္ေနာ္...."

"ေအာ္.. ဘာမ်ားလဲလို႔ လမင္းရယ္... လာမွာေပါ့.... မင္းငါ့အိမ္ကို လိုက္တာလည္း ကိစၥမရွိဘူး....... ညအိပ္ခ်င္ရင္ေတာင္ အိပ္လို႔ရတယ္..."

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးၿပီး လွည့္ၾကည့္တယ္.... ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး.....။ ကၽြန္ေတာ့္ကို အိမ္ေရွ႕အထိလိုက္ပို႔ေပးၿပီး သူ ျပန္သြားတယ္...။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမက ညစာ အတြက္ ျပင္ဆင္ၿပီးေနၿပီ...။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး သားအမိေတြ ညစာ စားၿပီး ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ ေစာင့္ၾကည့္ၾကတယ္...။ ကိုရီးယားကားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီ အစ္ကိုေတြ ကိုယ့္အခန္းထဲ ကိုယ္ဝင္ၿပီး စာလုပ္ၾကတယ္...။ ည ၁၀ နာရီခြဲေတာ့ သူဖုန္းဆက္လာတယ္....။

" လမင္း... မင္းအိပ္ေနတာလား..."
"အိပ္ေသးဘူး... အိပ္ခ်ိန္ေတာ့ တန္ေနၿပီ..."
"ေတာ္ေသးတာေပါ့.. ဖုန္းသာ ဆက္တာ မင္း အိပ္ေနၿပီထင္တာ.."
"ရပါတယ္... ဘာကိစၥ ရွိလို႔လဲ.."
"အေထြအထူးမဟုတ္ပါဘူး... မင္းကို သတိရလို႔ပါ..."
"က်ားသားမိုးႀကိဳး... တစ္ေန႔ခင္းလံုးေတြ႕ထားတာေတာင္ မင္းက ဘာလို႔သတိရေနတာလဲ..."
"လမင္း.. မင္း ကို ငါ သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ထက္ပိုတယ္ဆိုရင္ မင္း ဘာေျပာခ်င္လဲ..."
" မင္း ... ဘာေျပာခ်င္တာလဲ လျပည့္..."
" ေတာ္ၿပီ... ဒီအေၾကာင္းကို မင္းစာေမးပြဲ ၿပီးမွ ဆက္ေျပာေတာ့မယ္... ခု မင္းအိပ္ေတာ့... Good Night ေနာ္..."

ေျပာေျပာဆိုဆို သူ ဖုန္းခ်သြားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္ခ်ိန္တန္ၿပီမို႔ အိပ္ယာထဲဝင္ခ့ဲေပမယ့္... လျပည့္ေျပာတ့ဲ စကားေတြ ၾကားေယာင္ေနသလို သူ႔ရဲ႕ ဟန္ကိုလည္း မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိတ္မွိတ္ၿပီး အိပ္လိုက္တယ္...ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေမာက်သြားတယ္...။

                                                                          **************

ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိတယ္... ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မက္ တစ္ခုကို ဆြဲဆြဲလန္းလန္း မက္ခ့ဲမိတာလား.... ေသခ်ာတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအိပ္မက္ေလးကို ျပန္လိုခ်င္ေနမိတယ္... အခ်ိန္ေတြ ေန႔ရက္ေတြ အေၾကာင္းအရာေတြအားလံုးက ၿပီးဆံုးခ့ဲေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ အသစ္ျဖစ္ေနတုန္းပဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ အသိဆံုးပါ....။ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအိပ္မက္ေလးကို ေမ့သြားမွာ မဟုတ္သလို ေမ့ပစ္ဖို႔လဲ မႀကိဳးစားဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိေနခ့ဲတယ္ေလ.......


-------------------


အပိုင္း (၅)

ေလာကႀကီးမွာ အဆန္းၾကယ္ဆံုးအရာဆိုတာကို ေျပာပါဆိုရင္ အခ်စ္နဲ႔ စိတ္ ကိုပဲ ေျပာရမယ္ဗ်...။ ဒီအရာ ႏွစ္ခုကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တ့ဲ ကိစၥပါ.. ဘုရား အရိယာနဲ႔ အေလ့အက်င့္ရွိၿပီးသား ပုဂၢိဳလ္မ်ားကလြဲလို႔ေပါ့ဗ်ာ...။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း သာမန္လူသားတစ္ဦးမို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ရာ အခြင့္မသာခ့ဲပါဘူးဗ်ာ...။ ႀကိဳးစားခ့ဲေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အ႐ံႈးႀကီး ႐ံႈးခ့ဲရတယ္ဗ်ာ...။

88888

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လျပည့္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းတက္ရတ့ဲေန႔တိုင္း ဆံုေလ့ရွိပါတယ္....။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာေတာ့ ဖုန္းေျပာ႐ံုေလာက္ကလြဲရင္ ေတြ႕ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ဘက္က အဆင္မေျပတာမို႔ မေတြ႕ႏိုင္ခ့ဲၾကပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔ မတိုင္ခင္အထိေပါ့...။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုခ့ဲၾကတာ ေလးလေက်ာ္ ငါးလ နီးပါးရွိခ့ဲၾကၿပီ...။

88888

ကၽြန္ေတာ့္ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီး ထြက္လာခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုေနၾက လဘက္ရည္ဆိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ထြက္လာခ့ဲတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္ classmate ေတြပါ ပါလာၾကပါတယ္... သူတို႔ကလည္း လျပည့္ကို ကၽြန္ေတာ့္ကို ခင္သလို ခင္ေနၾကၿပီမို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး... ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ဘာအဆန္းမွလည္း မျဖစ္ခ့ဲၾကပဲကိုး...။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကို သူတို႔က အရမ္းခင္တ့ဲ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္လို႔ပဲ သိထားခ့ဲၾကသလို ကၽြန္ေတာ့္တို႔ကလည္း အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ေနခ့ဲၾကတယ္ေလ..။ လျပည့္ကလည္း သူေျပာမယ္ဆိုတ့ဲ စကားတစ္ခြန္းကို ခုထိမေျပာေသးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမသိေသး...။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ အားလံုး ရီၾကေမာၾက ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လျပည့္ကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္... သူ ခုထိ ေရာက္မလာေသး...။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါၾကီးေတြက ေနာက္တပတ္ dinnerလုပ္မယ့္ေနရာနဲ႔ အခ်ိန္ကို confirm လုပ္ၿပီးထြက္သြားၾကၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း လဘက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ က်န္ေနခ့ဲတယ္...။ သူ ဘာလို႔ေနာက္က်ေနပါလိမ့္...။ ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္ၾကာတ့ဲအထိ သူေရာက္မလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း လဘက္ရည္ဆိုင္ကေန ထြက္ခ့ဲလိုက္တယ္...။ ေက်ာင္းထဲက admin ကို သြားၿပီး သူ႔အိမ္ကို ဖုန္းေခၚၾကည့္တယ္...။ ဘယ္သူ႔မွ ဖုန္းမကိုင္...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္လာလို႔ သူ႔အိမ္ဘက္ကို ထြက္ခ့ဲတယ္...။ သူ႔အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မရွိ...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ထဲမွာ စႏိုးစေနာင့္ ျဖစ္ေနခ့ဲေပမယ့္ သြားစရာေတြကလည္း ရွိေသးတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ခ့ဲတယ္...။ ကၽြန္ေတာ့္ ထံုးစံ အတိုင္း BC မွာ စာအုပ္ျပန္အပ္ရင္း ဖတ္စရာရွိတာေလးေတြ ဖတ္ရင္းခဏ ထိုင္ေနခ့ဲတယ္..။Reception က ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို ေၾကျငာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္က ဖုန္းဆက္တယ္လို႔ ထင္မိတယ္..။ Reception ကိုေရာက္ေတာ့ လျပည့္ဆီက ဖုန္းျဖစ္ေနတယ္...။

"လမင္း... ေနေကာင္းလား... စာေမးပြဲ ေျဖႏိုင္လား..."

"လျပည့္ရာ.. ငါက မင္းကို ေမွ်ာ္ေနတာ.. မင္းအိမ္ကို အိမ္မွာ သြားရွာေသးတယ္..။ ဘယ္သူမွ မရွိလို႔... ခု ငါဒီမွာ ရွိမွန္း မင္းဘယ္လိုသိလဲ.."

"မင္း အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ မင္းမရွိဘူးဆိုလို႔ ငါ ဒီကို ဆက္လိုက္တာ..."

"ခု မင္း ဘယ္မွာလဲ..."

"မႏၱေလးမွာေလ.."

"ဘယ္လို"

"ဟုတ္တယ္.. မႏၱေလးမွာ အေရးေပၚကိစၥေလးျဖစ္လို႔ ငါ မနက္က ရရာ ေလယာဥ္နဲ႔ ထြက္ခ့ဲတာ.. ငါမင္းအိမ္ကို ေလဆိပ္ကေန ဖုန္းေခၚေသးတယ္...မင္းကထြက္သြားၿပီဆိုလို႔ မင္းကို အေၾကာင္းမၾကားတာမမီလိုက္ဘူး..။ မင္းငါ့ကို ေစာင့္ေနမယ္ ဆိုတာ ငါသိတယ္..။"

" ေအး ... ငါေစာင့္ေနေသးတယ္..."

"လမင္း.. မနက္ျဖန္ မင္းေမြးေန႔ေနာ္..."

"ဟာ... ေအး ဟုတ္သားပဲ.. ေမ့ေနတာၾကည့္စမ္း... အဲ မင္းက ဒီမွာမွ မရွိတာ... ေအးေလ.. ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ အေရးေပၚကိစၥဆိုေတာ့လဲ...ရပါတယ္... ငါ ထံုးစံအတိုင္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႔ၿပီး ငါ့မိသားစုနဲ႔ပဲ ငါ လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္..။"

"မင္း.. ငါရွိမယ္ဆိုရင္ မင္းဘာလုပ္မလဲ..."

"ဘာမွေတာ့ မလုပ္ပါဘူး... ညစာ တူတူ ထြက္စားမလားလို႔ပါ..."

"တကယ္လား..."

"ေအးေလ.. မင္းမရွိေတာ့ မင္းျပန္လာမွပဲ ေကၽြးေတာ့မယ္.. ဒါဆို မင္းေမြးေန႔လဲ မင္းဒီမွာမရွိဘူးေပါ့..."

"မင္းငါနဲ႔ ေမြးေန႔မွာ တူတူရွိခ်င္တာ ေသခ်ာလား..."

"ကဲ တကယ္ပါဆို... မင္းမယံုဘူးလား... "

"ယံုပါတယ္ဗ်ာ... ထားပါ.. မင္းမနက္ျဖန္ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္း ဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလဲ..."

"ေန႔ဆြမ္းမတုိင္ခင္ ၉ နာရီေလာက္ အိမ္္ကထြက္မယ္ေလ..မင္းဘာလုပ္မလို႔လဲ..."

"ဘာမွ မလုပ္ဘူး... ၉ နာရီ ၁ဝ မိနစ္ေလာက္ေနမွ အိမ္ကထြက္...ဒါပဲ.."

"ဘာကိစၥမိုလို႔ ငါက ေစာင့္ရမွာလဲ..."

"မင္းေတာ္ေတာ္ လွ်ာရွည္တာပဲ.. ေစာင့္မွာလား မေစာင့္ဘူလား ေျပာ.."

"ကဲပါ.. ေစာင့္ဆိုလည္း ေစာင့္ပါ့မယ္..."

"ၿပီေရာ... ဒါပဲ..."

ေျပာေျပာဆိုဆုိ သူ ဖုန္းခ်သြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ့္ကို Reception က အမ်ိဳးသမီးက ၃ မိနစ္ေက်ာ္သြားတ့ဲ အတြက္ service cardေတာင္းတယ္....။ သြားၿပီ.. တကြက္...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖတ္ေနတ့ဲ မဂၢဇင္းကို လက္စသတ္ၿပီး ငွားစရာရွိတာ ငွားၿပီး ထြက္လာခ့ဲတယ္..။ ၿပီးေတာ့ သြားစရာ ရွိတာ သြား... လုပ္စရာရွိတာေလးေတြ လုပ္ၿပီး အိမ္ျပန္ခ့ဲတယ္...။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီထိုးၿပီး..။ အေမက မနက္ျဖန္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္အတြက္ ေဈးဝယ္ထြက္ဖို႔ ေစာင့္ေနေလရဲ႕..။ ဒါနဲ႔ လြယ္အိတ္ေဘးခ်ၿပီး အေမနဲ႔ အတူ ထြက္ခ့ဲတယ္..။ ဘုရားပန္းနဲ႔ ဝယ္စရာရွိတာဝယ္ၿပီးျပန္ခ့ဲတယ္..။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္နဲ႔ ဘုရားခန္းကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး..ေရမိုးခ်ိဳး.. ၿပီးေတာ့ ည ၇ နာရီထိုးေနၿပီ..။ အေမတို႔နဲ႔ ညစာ စားၿပီး.. ႏွစ္တိုင္း လုပ္ေနက်အတိုင္း ဘုရားပန္းလဲ.. ေသာက္ေတာ္ေရ ကပ္.. ဆီမီးပူေဇာ္ ၿပီး ဘုရား ဝတ္ျပဳ.. ၿပီးေတာ့ အေမ့ကို ကန္ေတာ့ၿပီး.. ကၽြန္ေတာ္လည္းအိပ္ရာဝင္ခ့ဲတယ္.. အရမ္း ပင္ပန္းေနၿပီ။

88888

"Happy Birthday လမင္း...."

ကၽြန္ေတာ္ အသံၾကားရာလက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ လျပည့္...။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအံ့ဩသြားတယ္...။ သူ ကၽြန္ေတာ္ရွိရာကို ေလွ်ာက္လာတယ္...။ သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ဆင္တူ ဝတ္ထားတယ္..။ သူ႔ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖက္ၿပီး"mai-vous etre heurex avec votre peuple bien-aime dans votre vie." ျပင္သစ္လို "ခ်စ္တ့ဲသူေတြနဲ႔ ဘဝမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ"တ့ဲ...။ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ဩရျပန္ၿပီ...။ သူဘယ္လို ကၽြန္ေတာ္ ျပင္သစ္လို တတ္မွန္းသိပါလိမ့္..။ သူကေရာ ျပင္သစ္လို ဘယ္လို တတ္ေနပါလိမ့္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံ့ဩၿပီးရင္း အ့ံၾသေနရပါလား....။

88888

နာရီ alam ျမည္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လန္႔ႏိုးသြားတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရီမိတယ္..။ အိပ္မက္ မက္ေနတာေလ...။

"သား ႏိုးၿပီလား..."

အေမက ဘုရားကို အ႐ုဏ္ဆြမ္းကပ္ဖို႔ ျပင္ၿပီးၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ဘုရားခန္းဝင္ခ့ဲတယ္..။ အေမက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ဘုရား ဝတ္ျပဳတယ္...။ ဓမၼာစၾကာရြတ္.. ၿပီးေတာ့ ပရိတ္ရြတ္..အားလံုးၿပီးေတာ့ မနက္ ၇ နာရီရွိၿပီ...။ အငယ္ႏွစ္ေယာက္လည္း ႏိုးေနၿပီမို႔ သားအမိေတြ မနက္စာစား ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ဘက္ အဘိုးအဘြားကို သြားကန္ေတာ့တယ္.. အဘုိး အဘြားနဲ႔ ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြက မုန္႔ဖိုးေပးလိုက္ၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္...။ လျပည့္ ျပန္လာရင္ သူနဲ႔ ညစာ ထြက္စားလို႔ရၿပီ...။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ ၉ နာရီထိုးလုၿပီ...။ အေမကလည္း အားလံုး အဆင္သင့္ျပင္ၿပီးေနၿပီ... ညီ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စုၿပီး ဝယ္ထားတ့ဲ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းႀကိဳက္တ့ဲ ေရေမႊးကို လက္ေဆာင္ေပးတယ္...။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီ အကိုေတြရဲ႕ ထံုးစံ...။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖနဲ႔ အေမက လုပ္ေပးခ့ဲတ့ဲ အက်င့္...။ တစ္ေယာက္ေမြးေန႔မွာ က်န္တ့ဲ ႏွစ္ေယာက္က စုၿပီး ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးတတ္ေအာင္ေလ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီႏွစ္ေယာက္ကို အနမ္းနဲ႔ ျပန္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းသြားဖို႔ အဝတ္အစားဝင္လဲတယ္...။

"ကိုလမင္းေဇာ္ ရွိပါသလားခင္ဗ်ာ..။"

ကၽြန္ေတာ္ အဝတ္လဲၿပီးခ်ိန္မွာ အျပင္က ေခၚသံၾကားလို႔ ထြက္ခ့ဲလိုက္တယ္..။ လူတစ္ေယာက္ ပန္းစည္းတစ္ခု... ဗူးေလးတစ္ဗူးနဲ႔ စာအိတ္တစ္အိတ္ကိုင္ၿပီး ရပ္ေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အ့ံဩစြာနဲ႔..

"လမင္းေဇာ္က ကၽြန္ေတာ္ပါ...။ ဘာကိစၥလဲခင္ဗ်ာ..."

"ပန္းခ်စ္သူ ပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းကပါ.. ကိုလမင္းေဇာ္ နာမည္နဲ႔ ပို႔ေပးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမွာစာရွိလို႔လာပို႔တာပါ.. Happy Birthday ပါ ခင္ဗ်ာ... လက္မွတ္ထိုးၿပီး လက္ခံေပးပါ..."

ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္အိမ္လံုး အံ့ဩစြာ ၾကည့္ေနမိတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ဘဝမွာ ဒါမ်ိဳး ဒီတစ္ခါပဲ ႀကံဳဖူးတယ္..။ ရန္ကုန္မွာ ဒီလိုမ်ိဳး service ရွိတာ သိေပမယ့္ ကိုယ္အတြက္ တစ္စံု တစ္ေယာက္က လုပ္ေပးမယ္လို႔ တခါမွ မေတြးမိ..။ ကၽြန္ေတာ္ လက္မွတ္ထိုးၿပီး လက္ခံထားလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာၾကည့္မိတယ္..။ ပန္းစည္းက ေတာ္ေတာ္ လွတယ္...။ ႏွင္းဆီ အနီနဲ႔ အျဖဴကို ဂႏၶမာ ပန္း အျဖဴနဲ႔ ေရာၿပီးထိုးထားတာ..။ အေမကေတာ့ အံ့ဩေနဆဲပဲ.. ညီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဗူးေလးကို ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ေျပာေနၾကတယ္..။ ဗူးေလးကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ပလက္တီနမ္ ဆြဲႀကိဳးေလး တစ္ကံုး...။ စာအိတ္ကို ဆက္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ Birthday Card တစ္ခုနဲ႔ စာတစ္ေစာင္.. ဖုန္းသံၾကားလို႔ ကိုင္လိုက္ေတာ့ သူ...လျပည့္...

" Happy Birthday လမင္း..."

"ေက်းဇူးပဲ သူငယ္ခ်င္း..."

" လက္ေဆာင္ရၿပီလား... ႀကိဳက္လား..."

"ဪ.. မင္းကိုး... ငါက ဘယ္သူမ်ားေပးပါလိမ့္ဆိုၿပီး အံ့ဩေနတာ..။ လျပည့္... ငါ မေျပာျပတတ္ေအာင္ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္ကြာ...။ မင္းျပန္လာရင္ မင္းစားခ်င္တ့ဲ ဆိုင္မွာ ငါလိုက္ေကၽြးမယ္..။"

"တကယ္ေနာ္... ၿပီးမွ မင္းမျငင္းနဲ႔ေနာ္.."

"ေအးပါကြာ... ကတိပါ.."

"လမင္း... စာဖတ္ထား... ငါျပန္လာရင္ မင္းဆီက အေျဖ တစ္စံု တစ္ခု သိခ်င္တယ္...။"

"အန္.... ဘာလဲ..."

"ဘာမွ မလဲဘူး... စာကိုပဲ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္... ဒါပဲ.."

သူဖုန္းခ်သြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၉ နာရီခြဲေနၿပီ..။ ေနာက္က်ေနၿပီမို႔ ကၽြန္ေတာ္ စာကို ဗီ႐ိုထဲမွာ သိမ္းလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစု ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ထြက္ခ့ဲတယ္..။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ၁ဝ နာရီ ေက်ာ္ၿပီ..။ ဆရာေတာ္ကို ဝတ္ျပဳၿပီး ေမြးေန႔အတြက္ ဆြမ္းလာပို႔တာလို႔ ေလွ်ာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေမြးေန႔ တရားခ်ီးႁမွင့္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ ဆြမ္းကပ္..။ ေန႔ဆြမ္းခ်ိန္ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ကို ဝတ္ျပဳၿပီး ျပန္ခ့ဲတယ္..။ အျပန္လမ္းမွာ သားအမိေတြ ဒန္ေပါက္ဝင္စားၾကတယ္.....။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညီႏွစ္ေယာက္က က်ဴရွင္သြားၾကတယ္.. အေမလည္း ေန႔ခင္း ခဏနားမယ္ဆိုၿပီး အေပၚထပ္က သူ႔အခန္းကို တက္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ေအာက္ထပ္က ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းထဲမွာ... ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း မနက္က မဖတ္ျဖစ္တ့ဲ စာကို ဖတ္ဖို႔ ဗီ႐ိုထဲက ထုတ္လိုက္တယ္..။ စာမဖတ္ခင္ ဗူးထဲက ဆြဲၾကိဳးေလးကို ထုတ္ၾကည့္မိတယ္..။ ဆြဲႀကိဳးေလးက ေန႔ အလင္းေရာက္မွာ ေတာက္ပေနတယ္..။ အဲ.. ေလာ့ကတ္ေလး ပါေသးတယ္..။ L ဆိုၿပီး English စာလံုးေလး...။ ကၽြန္ေတာ္ လည္ပင္းမွာ ဆြဲလိုက္တယ္..။ အသားညိဳတ့ဲ ကၽြန္ေတာ့္လည္ပင္းမွာ ဆြဲႀကိဳးေလးက အထင္းသား...။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ဆြဲႀကိဳးျပန္မခၽြတ္ေတာ့ဘဲ အဝတ္အစားလဲလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲရင္း စာအိပ္ကို ဖြင့္ၿပီး စာဖတ္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္..။ စာအိတ္ေရာ စာရြက္ပါ ေတာ္ေတာ္ ေမႊးတယ္..။ စာဖတ္ၿပီးတ့ဲအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုး ရင္ခုန္သံကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားလိုက္ရတယ္..။ လျပည့္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္တ့ဲ....။ သူ႔စာထဲမွာ သူက ဒီလိုေရးထားတယ္..။

" လမင္း...
ငါ မင္းကို ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ စာေရးလိုက္တယ္..။ မင္းေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ အရင္ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္..။ ငါ မင္းရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ဘာေပးရမလဲလို႔ လြန္ခ့ဲတ့ဲ တစ္လေလာက္ကတည္းက စဥ္းစားေနခ့ဲတယ္ကြာ... မင္းနဲ႔ ငါ အမွတ္တရအတြက္ ႐ိုး႐ိုးေလးနဲ႔ ဆန္းတာကိုေပးဖို႔ စဥ္းစားရင္း အခုလိုပဲ ငါစီစဥ္လုိက္တယ္..။ မင္းကို အံ့ဩေအာင္လည္း ငါက လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ေလ..။ မင္းေပ်ာ္ရႊင္လိမ့္မယ္လို႔ ငါေမွ်ာ္လင့္တယ္ကြာ..။ ေလာ့ကတ္နဲ႔ ဆြဲႀကိဳးက မင္းနဲ႔ အဆင္ေျပလိမ့္မယ္လို႔ ငါထင္တယ္...။

လမင္း... ငါခု မင္းကို ေျပာမယ္လို႔ စဥ္းစားၿပီးမွ မေျပာျဖစ္ခ့ဲတ့ဲ စကားတစ္ခြန္းကို ငါေျပာေတာ့မယ္ေနာ္...။ မေျပာခင္ ငါ့ကို စိတ္မဆိုးဖုိ႔ ႀကိဳေျပာမယ္ေနာ္..။ က်န္တ့ဲအပိုင္းကေတာ့ မင္း သေဘာပါကြာ...။ မင္းနဲ႔ ငါ ရွိၿပီးသား သံေယာဇဥ္ကိုေတာ့ မပ်က္စီးေစခ်င္ဘူး...။

လမင္း.. ငါမင္းကို ခ်စ္တယ္...။ မျဖစ္သင့္မွန္း သိေပမယ့္ ငါ မ်ိဳသိပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ငါ ေျပာလိုက္တာပါ...။ မင္းနဲ႔ မရင္းႏွီးခင္ စေတြ႕ကတည္းက ငါ မင္းကို ခင္ခ်င္ခ့ဲတာပါ..။ မင္းကို စကားစေျပာတ့ဲေန႕ကေလ ငါ ရင္ေတြ အရမ္းခုန္ေနခ့ဲတယ္ သိလား....။ ငါ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခ့ဲပါတယ္ကြာ... ။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္တာကိုတားဖို႔ ငါ့မွာ အင္အားမရွိေတာ့ဘူး...။ ဒါေၾကာင့္ မင္းကို ေန႔တိုင္း ေက်ာင္းမွာ လာေတြ႕ခ့ဲတယ္...။ ငါ့မွာ အရမ္းခ်စ္ခ့ဲတ့ဲ မိန္းကေလး ခ်စ္သူရွိေပမယ့္ သူငါ့ကိုထားခ့ဲတ့ဲေန႔ကစၿပီး ငါ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခ်စ္ေတာ့ဘဲ ေနခ့ဲတယ္...။ မင္းကိုေတြ႕ကာစကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလိုခင္ခ်င္ခ့ဲတယ္...။ ဒါေပမယ့္ မင္းနဲ႔ ခင္ၿပီးတ့ဲ ေနာက္ပိုင္း ငါ့ႏွလံုးသားက ျပန္ႏိုးထလာခ့ဲတယ္..။ မင္းကို ခင္ရာကေန ခ်စ္ခ့ဲတယ္..။ ေျပာဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားခ့ဲေပမယ့္ မင္းငါ့ကို အထင္ေသးမွာ စိုးလို႔ ငါ ထိန္းသိမ္းခ့ဲတယ္.။ ခုေတာ့ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ငါ ေျပာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္...။ မင္းငါ့ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ...။ ငါ မင္းကို အ၇မ္းခ်စ္တယ္...။ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္ပါလို႔ မေျပာလိုေပမယ့္ ငါ မင္းကို ခ်စ္တာကိုေတာ့ အျပစ္လို႔ မျမင္ပါနဲ႔ကြာ...။ လူကိုယ္တိုင္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ငါ့မွာ ေသြးမရွိလို႔ စာေရးၿပီး ဖြင့္ေျပာလိုက္တာပါ...။ ငါ မင္းရဲ႔ အေျဖကို ငါသိခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္ မင္းေမြးေန႔မွာ မင္းနဲ႔ အတူ ညစာ စားရင္း မင္းေျပာတာကို ငါနားေထာင္ခ်င္တယ္..။ မင္းငါ့ကို ေျပာစရာ ရွိမယ္ဆိုရင္ ညစာ စားမယ့္ အစီအစဥ္ကို ငါ့အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာ... ငါ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္....။

ဒါပဲကြာ လမင္း.... ငါ့ကို စိတ္မဆိုးဖို႔နဲ႔ ရွိၿပီးသား ခင္မင္မႈကို မ႐ုတ္သိမ္းဖို႔ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ....

ခ်စ္တ့ဲ... လျပည့္" ............... တ့ဲ.။

ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြ အရမ္းခုန္ေနခ့ဲတယ္..။ စာဖတ္ၿပီးသြားေတာ့ စာကို အေမတို႔ မသိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို သိမ္းရမလဲ စဥ္းစားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဒိုင္ယာရီေတြ သိမ္းတ့ဲ ဗီ႐ိုထဲက အံဝွက္ေလးထဲမွာ သိမ္းလိုက္တယ္...။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ညစာ တူတူစားဖို႔ ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာ သူမရွိ...။ မႏၱေလးက ဖုန္းနံပါတ္လည္း ကၽြန္ေတာ္မသိ...။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္...။

88888

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ ညေန ၄ နာရီထိုးေနၿပီ...။ အခန္းျပင္ကိုထြက္လာေတာ့ အေမက အိုးခြက္ေတြ ေဆးေၾကာေနတာေတြ႕ေတာ့ ကူေဆးေပးလိုက္တယ္...။ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ လည္ပင္းက ဆြဲႀကိဳးကိုေတြ႕ေတာ့ ၿပံဳးၿပီး..

"သား သူငယ္ခ်င္းက သားကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္တယ္ထင္တယ္ေနာ္...ကဗ်ာဆန္ဆန္ လက္ေဆာင္ေပးတယ္..။ အေမ သိခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္ သူဘယ္သူလဲဆိုတာ သိႏိုင္မလား သား...."

"ရပါတယ္ အေမ... သူနာမည္က လျပည့္ေမာင္ပါ... ေက်ာင္းမွာ ခင္တာပါ အေမ..."

"ဪ... သားကို အျမဲဖုန္းေခၚေနတ့ဲ ေကာင္ေလးလား...."

"ဟုတ္..."

"ေအး...ေအး... သားမွာ သူငယ္ခ်င္းနည္းေပမယ့္ ရွိတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုခ်စ္တာ ခင္တာ ကို သိရေတာ့ အေမ ဝမ္းသာပါတယ္... ဒါေပမယ့္ သူေပးတ့ဲ လက္ေဆာင္နဲ႔ လက္ေဆာင္ေပးတ့ဲ ပံုစံက နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းတယ္ေနာ္... အေမ ဘာမွ မေဝဖန္ခ်င္ေပမယ့္ မင္းဘဝနဲ႔ မင္း အေျခအေနကို မင္းသိမယ္လို႔ အေမ ထင္တယ္...။ မျဖစ္ႏိုင္တ့ဲ စိတ္ကူးမ်ိဳး မင္းမေတြးမိေအာင္ ဆင္ျခင္ပါလို႔ အေမမွာခ်င္တယ္...။ အေမဆိုလိုတာကို သား သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္..."

"ဟုတ္ အေမ.. သားနားလည္ပါတယ္..."

အေမ ရိပ္မိေနတာလား...။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာတတ္ေတာ့....။ ေဆးၿပီးတ့ဲ အိုးခြက္ေတြကို ေရစစ္ၿပီးေတာ့ အဝတ္နဲ႔ သုတ္ေနလိုက္တယ္..။ ညေနဘက္ နည္းနည္း ေမွာင္လာတ့ဲ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေရွ႕က ဒန္းမွာ ထိုင္ၿပီး အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနမိတယ္...။ ကားဟြန္းသံ ၾကားလို႔ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ ျဖစ္ေနတယ္...။

"လမင္း... ညစာ စားဖို႔ ငါ လာၿပီေလ..."

ကၽြန္ေတာ္ ထပ္အံ့ဩရျပန္ၿပီ...။

"လျပည့္... မင္း မႏၱေလးမွာဆို..."

"ေအးေလ... မင္းနဲ႔ အတူ ညစာ စားဖို႔ ငါ ေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခ့ဲတာ....ေမာလိုက္တာကြာ... ကံေကာင္းလို႔ ေနာက္ဆံုးေလယာဥ္မွာ Go Showရလိုက္လို႔...။ ရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္ခဏျပန္ၿပီး ခု ျပန္ထြက္လာတာ...။"

"လျပည့္ေမာင္ ဆိုတာ သားလား ကြယ္..."

အေမ အိမ္ထဲက ထြက္လာၿပီး သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္..။

"သားက လူေခ်ာပဲ... ေအးကြယ္... အန္တီ့သားကို ဒီလိုမ်ိဳး ခင္တာ အန္တီ ဝမ္းသာပါတယ္...။ သား... လမင္း... မင္းသူငယ္ခ်င္းကို ညစားေကၽြးမယ္မဟုတ္လား... သြား ျပင္ဆင္လိုက္ေလ...။ အျပင္သြားမွာ မဟုတ္လား...။"

"ဟုတ္ အေမ.."

"အန္တီ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္က်မယ္ထင္တယ္...။ အန္တီ သူ႕ကို ဒီည မေစာင့္နဲ႔ေတာ့ေနာ္.. ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို အိမ္ကို ေခၚသြားလိုက္မယ္... မနက္မွ ျပန္ပို႔ေပးမယ္...။"

"ကဲ သား.. လမင္း... လိုက္သြားလိုက္... လျပည့္တို႔ဆီမွာပဲ အိပ္လိုက္ေတာ့... အေမမွာတာေတြကို မေမ့နဲ႔ေနာ္..."

အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြင့္ျပဳလိုက္ေပမယ့္ ညေနက သူေျပာခ့ဲတာေတြကို ထပ္ေလာင္း သတိေပးလိုက္ေလရဲ႕..။ ကၽြန္ေတာ္ ျပင္ဆင္ၿပီး လျပည့္နဲ႔ အတူ လိုက္ခ့ဲလိုက္တယ္..။ အေမက အဝတ္အစား အပို ယူသြားခိုင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႔ ထည့္ယူလာခ့ဲတယ္..။ လမ္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားမေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာပဲ ကားေမာင္းလာခ့ဲၾကတယ္...။ လျပည့္က ကားကို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္ရင္း Traders' Hotel ဘက္ေရာက္ေတာ့ ကားပါကင္ဘက္မွာ ကားရပ္ဖို႔ ေနရာ ရွာၿပီး ရပ္လိုက္တယ္..။

"လျပည့္ မင္း ဒီမွာ ဘာလုပ္ဖုိ႔ရပ္တာလဲ... ဘယ္မွာ ညစာ စားမလို႔လဲ..."

"ဒီမွာ စားမယ္ေလ..."

"ဘာ.... လျပည့္ ငါ millioner မဟုတ္ဘူးေနာ္...။ ငါ့မွာ အဲေလာက္မပါဘူးေနာ္...။"

" မင္းကို ဘယ္သူက အတင္းေကၽြးခိုင္းလို႔လဲ...ငါေကၽြးခ်င္တ့ဲဆိုင္မွာ ငါေကၽြးမွာေပါ့..."

"ဟာ.. ငါ့ေမြးေန႔မွာ ငါပဲ ေကၽြးရမွာေလ.."

"ေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားတ့ဲေကာင္ပဲ... မရဘူး.. ငါပဲေကၽြးမယ္...မနက္ျဖန္ငါ့ေမြးေန႔ အတြက္ ႀကိဳေကၽြးတယ္လို႔ သေဘာထားလိုက္..."

"အာ.... ငါ့ကို ေစာေစာက ေျပာပါလား... ခု ဘာမွာ လက္ေဆာင္မပါလာဘူးကြာ..."

"မင္းမွာ ငါ့အတြက္ လက္ေဆာင္ရွိၿပီးသားဆိုတာ ငါ သိတယ္...ဟုတ္ၿပီးလား အေပၚေရာက္မွ ဆက္ေျပာမယ္...။"

ေျပာေျပာဆိုဆုိ သူ ေရွ႕ကေန ထြက္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ႏိုင္စြာ လိုက္သြားလိုက္တယ္..။ Hotelစားေသာက္ခန္းမထဲေရာက္ေတာ့ လူသိပ္မရွိ.. သူက သီးသန္႔ စားပြဲ မွာထားၿပီးသား....။ Waiter က စားပြဲကို ဦးေဆာင္ၿပီး ေခၚခ့ဲတယ္..။ ေနရာယူၿပီးေတာ့ သူႀကိဳမွာထားတ့ဲ အတိုင္း တခုၿပီး တခု လာခ်ေပးသြားတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေလ...႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရသလို အခ်စ္႐ုပ္ရွင္တစ္ခုမွာ ကိုယ္တိုင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနရသလို သူ႔ကိုလည္း ဘာေျပာရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ေနမိတယ္..။

စားစရာေတြ စားၿပီးေတာ့ အေအးဆက္ေသာက္ၾကတယ္..။ စကားလည္း ေျပာရင္းေပါ့...။

"လမင္း... ငါ့ကို လက္ေဆာင္ေပးေတာ့...."

"ဘာေပးရမွာလဲ..."

"မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၿပီ... မနက္က မင္းကိုေပးတ့ဲ လက္ေဆာင္နဲ႔ အတူ ငါ ဘာလိုခ်င္လဲ ဆုိတာ ေျပာၿပီးသားေလ..။"

ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးမိတယ္..။

"လျပည့္ ငါ မင္းအတြက္လက္ေဆာင္ကို ခုနကတည္းက ေပးၿပီးၿပီေလ...။"

"ဘယ္တုန္းက ေပးလိုက္တာလဲ...။"

"အိမ္ကထြက္လာကတည္းကေလ.."

"မရဘူးကြာ... ေသခ်ာျပန္ေပး... ငါ ဝမ္းသာရမွာလား...ဝမ္းနည္းရမွာလား..."

"မင္းစာထဲက အတိုင္းပဲေလ.... မင္းကို ေျပာစရာ ရွိရင္ ညစာတူတူစားရမယ္ဆို.... မင္းနဲ႔ ညစာ စားဖို႔လိုက္လာကတည္းက မင္းစာထဲမွာ ေျပာသမွ်ကို သေဘာတူလို႔လိုက္တာပါ လျပည့္ရာ..."

"တကယ္ေျပာတာလား..လမင္း..ဒါ...ဒါဆို... မင္း ငါ့ကို...."

"ေတာ္ၿပီ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ေဘးမွာ လူေတြ ရွိတယ္... မင္း ေက်နပ္ၿပီ မဟုတ္လား... ဒီမွာေလ မင္းေပးတ့ဲ ဆြဲႀကိဳးေလးကိုေတာင္ ဆြဲထားတာ မေတြ႕ဘူးလား.."

"လမင္းရာ..."

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားလည္စြာ ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးလိုက္တယ္.။ ညစာစားၿပီး Bill ရွင္းေတာ့ သူဘယ္ေလာက္ေပးလိုက္ရလဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိ..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို bill မျပဘဲ ေကာင္တာမွာ သူကိုယ္တိုင္လိုက္ရွင္းလိုက္တယ္...။ waiter ကိုေတာ့ ျပန္အထြက္မွာtip ေပးလိုက္တယ္..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဲဒီညက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းၾကတယ္...ႏွစ္ေယာက္လံု အရမ္း ေပ်ာ္ေနခ့ဲၾကတယ္...။ ၿပီးေတာ့ အေနာ္ရထာလမ္း ညေဈးမွာ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကတယ္..။ ည ၁၂ နာရီထိုးခါနီးေတာ့ သူ ကန္ေဘာင္ဘက္ကို ကားေမာင္သြားတယ္...။ အင္းလ်ားလမ္းထဲမွာ ကားကိုရပ္လိုက္ၿပီး လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၾကတယ္..။ ကန္ေဘာင္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိ.. လံုၿခံဳေရးကလြဲလို႔ေပါ့...။ လံုၿခံဳေရးကို ထံုစံ အတိုင္း ေရနည္းနည္း ကမ္းလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကန္ေဘာက္ဘက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္လို႔ရသြားတယ္...။ ထုိင္ခံု တစ္ခုမွာ ထိုင္လိုက္ၾကတယ္...။ ၿပီးေတာ့ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၂ နာရီထိုးၿပီးမို႔ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို Birthday Wish လုပ္လိုက္တယ္..။ သူ ကၽြန္ေတာ္ လက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ေလ... ေလာကႀကီးကို ခဏေမ့သြားတယ္...။ ၿပီးေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရီေဝတ့ဲ မ်က္လံုးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ ၾကည့္ေနခ့ဲတယ္..။

88888

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူ႔အိမ္ကို ေရာက္ေတာ့ ည ၁ နာရီေက်ာ္ၿပီ...။ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိ...။ အားလံု မႏၱေလးမွာ က်န္ေနရစ္ခ့ဲၾကသည္တ့ဲ...။

"လမင္း .. မင္း အိပ္ခ်င္ၿပီလား...."

"ေအး... ငါ ပင္ပန္းေနၿပီ... မနက္ကတည္းက အေစာႀကီး ထထားတာ..။ ေန႔လည္ကလည္း အိပ္ေပမယ့္ ခု အိပ္ခ်င္ေနၿပီ...။"

"ကဲ.. လိုက္ခ့ဲ.. "

သူ႔အခန္းထဲကို ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ဆြဲၿပီး ေခၚသြားတယ္...။ သူ႔ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ဖို႔ေျပာတယ္...။

"မင္းက ဘယ္မွာ အိပ္မွာလဲ..."

"ငါ့ရည္စားေဘးမွာ အိပ္မွာေပါ့... မပူပါနဲ႔.."

ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိတယ္..။ တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ရေလာက္ေအာင္ ကုတင္က မက်ယ္..။ တစ္ေယာက္အိပ္ထက္ေတာ့ က်ယ္တာေတာ့ အမွန္...။ ကဲပါ..မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အကႌ်လဲၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ တက္အိပ္လိုက္တယ္..။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ ညာဘက္ေဘးမွာ ဝင္အိပ္တယ္...။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ကို ညင္ညင္သာသာ ကိုင္ၿပီး သူ႔ရင္ဘက္မွာ တင္လိုက္တယ္... ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို စည္းခ်က္ညီညီ ၾကားေနရတယ္..။ ၿပီးေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ္ဘက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္လိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ဖက္လိုက္တယ္...။

88888

အဲဒီညက ေကာင္းကင္မွာ လ မထြက္.. ၾကယ္ေရာင္ေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္က လင္းေနခ့ဲတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ေျမျပင္က လႏွစ္စင္းကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတ့ဲ ၾကယ္ေတြ ျခံရံၿပီး အျပိဳင္လင္းခ့ဲတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူ အသိဆံုး ျဖစ္ခ့ဲတယ္....။


---------------------------------


အပိုင္း (၆)


“လမင္း..... လမင္း..”
“အန္... အင္း.. ဘာလဲ..”
“ထေတာ့ေလ.. မနက္ ၇ နာရီးထိုးေနၿပီ.. မင္း အိမ္ျပန္ရဦးမယ္ေလ...”

ကၽြန္ေတာ္ကို ႏႈိးေနသူက လျပည့္... ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္.. သူက မ်က္ႏွာသစ္..ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးလို႔ အဝတ္အစားေတာင္ လဲၿပီးၿပီ...။

“လမင္းတို႔ အအိပ္ႀကီးတာ ခုမွ ပဲ သိေတာ့တယ္...”

ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာ.. ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာ ဆီသို႔ ေလွ်ာက္ခ့ဲတယ္..။ သူက ေနာက္ကလိုက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ခါးကို ဖက္လိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့... ကၽြန္ေတာ့္လည္တိုင္ကို နမ္းလိုက္တယ္..။

“ခ်စ္တယ္..” တ့ဲ နားနားကပ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္..။

“ငါ မင္းအတြက္ သြားတိုက္တံ ထုတ္ထားေပးတယ္..။ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါလည္း အသစ္ပဲ..။ မ်က္ႏွာျမန္ျမန္သစ္ ၿပီးရင္ အျပင္မွာ Breakfastစားမယ္..။ ”

သူက ေျပာေျပာဆိုဆုိ လွည့္ထြက္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရခ်ိဳးခန္းမွာ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး ျပန္ထြက္ခ့ဲလိုက္တယ္..။

“ေရာ့ အကီ်ၤလဲ... ဒီမွာ မင္းအဝတ္အစားေတြ ငါေလွ်ာ္ၿပီး သိမ္းထားတာ..။”

ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူအဝတ္အစားဝယ္ေပးတ့ဲေန႔က ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကားေပၚမွာ က်န္ခ့ဲတ့ဲ အဝတ္အစားေတြ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီအက်ီၤေတြကိုပဲ မက္ေမာစြာ ျပန္ဝတ္လိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခန္းထဲက မထြက္ခင္ သူကၽြန္ေတာ့္ ခါးကို ဖက္ၿပီး အနမ္းမိုးေတြ ရြာလိုက္ေသးတယ္..။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထြက္ခ့ဲၾကတယ္...။ မနက္စာကိုေတာ့ ကန္ရိပ္သာလမ္းထဲက IT လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ စားျဖစ္တယ္..။ သူက မႏၱေလးသား ပီပီ နန္းႀကီးသုတ္မွာစားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေခါက္ဆဲြျပားသုတ္စားတယ္...။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အိမ္လိုက္ပို႔တယ္..။ လမ္းမွာ သူက

“လမင္း... ညက ငါ အရမ္းေပ်ာ္တယ္... ငါဘဝမွာ မေန႔က ေမြးေန႔က အေပ်ာ္ဆံုးပဲ...”
“လျပည့္ မွားေနၿပီ.. မေန႔ က ငါ့ေမြးေန႕ေလ.. ဒီေန႔မွ မင္းေမြးေန႔..”
“ေအာ္.. ဟီ..ဟိ ဟုတ္သား... ဘာျဖစ္ျဖစ္.. ငါေပ်ာ္တယ္ကြာ..။ ဒါပဲ...လွ်ာရွည္တယ္.။ ”

ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးမိတယ္... ကေလးတစ္ေယာက္လို ေျပာခ်င္တာေျပာၿပီး လုပ္ခ်င္တာလုပ္တတ္တ့ဲ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးခ်စ္သူအျဖစ္ ခ်စ္ခ့ဲမိတယ္....။ ညက ကၽြန္ေတာ့္ကို သူဖက္အိပ္ထားတ့ဲအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွာ သူ႔ကိုယ္နံ႕ေလးကို ျပန္ခံစားေနမိတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ဘဝမွာ မေန႔က ေမြးေန႔က စိတ္ကူးယဥ္အဆန္ဆံုးနဲ႔ အမွတ္တရ အျဖစ္ဆံုး...။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ ေပးရဦးမည္..။

“လမင္း.. ဘာေတြ ၿပံဳးေနတာလဲ...”
“ညက အေၾကာင္းေတြးမိလို႔ပါ...”

သူဘာမွ မေျပာ.. ကားကို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းရင္း ဥကၠလာလမ္းဘက္ကို ေကြ႕လိုက္တယ္..။ ေဂါက္ကလပ္နားေရာက္ေတာ့ ကားကို လမ္းေဘး တစ္ေနရာမွာ ရပ္လိုက္တယ္...။

“လမင္း.... ငါတို႔ ခု ခ်စ္သူေတြေနာ္...”
“အင္းေလ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ..”
“ငါအရင္က မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခ့ဲတယ္..။ ခ်စ္သူေတြလည္း ျဖစ္ခ့ဲတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ခု ငါစိတ္ခ်မ္းသာသလိုမ်ိဳး ေပ်ာ္သလိုမ်ိဳး မေပ်ာ္ခ့ဲရဘူး..။ ငါ မင္းကို စေတြ႕ကတည္းက ခင္ခ်င္ခ့ဲတယ္.. မင္းနဲ႔ ခင္ၿပီးေနာက္ပိုင္ ရင္ႏွီးခ်င္ခ့ဲတယ္..။ ရင္ႏွီးၿပီးေနာက္ပိုင္း မင္းကို ငါခ်စ္သြားတယ္...။”
“လမင္း.... ငါ မင္းကို တသက္လံုးခ်စ္သြားမယ္...။ ငါကတိေပးတယ္...မင္းက ငါဘဝရဲ႕ ရည္းစားဦး မျဖစ္ခ့ဲေပမယ့္.. ေနာက္ဆံုးခ်စ္သူ ျဖစ္ေစရမယ္..။”

သူ႕စကားကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္ႏူးေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တခ်က္ နင့္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္.. ခ်စ္လို႔ပဲေနမွာပါ..။

“လျပည့္.. ငါလည္း မင္းကို ခ်စ္တယ္.......။ မင္းက ငါ့ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုး ခ်စ္သူပဲ..။ ငါလည္း ကတိေပးတယ္...။ မင္းနဲ႔ ငါ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ အျမဲခ်စ္သြားမယ္...”
“ေနာက္ဘဝအထိေရာ ခ်စ္မွာလား...”
“မင္းသာ ငါ့နားမွာရွိေနရင္ ဘယ္ဘဝေရာက္ေရာက္ ခ်စ္ေနမယ္...ေက်နပ္ၿပီးလား...”
“ဟား..ဟား.. ဒါမွ ငါ့ရည္းစားကြ...”

ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ပါးကုိ နမ္းျဖစ္ေအာင္ နမ္းလိုက္ေသးတယ္... ေတာ္ေသးတာေပါ့ လမ္းမွာ ဘယ္သူမွ မရွိလို႔...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆက္ထြက္ခ့ဲၾကတယ္..။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မနက္ ၁ဝ နာရီထိုးေနၿပီ.. အေမက ေနာက္ေဖးမွာ ထမင္း ဟင္းခ်က္လို႔ေပါ့...။

“ေမႀကီး သား ျပန္ေရာက္ၿပီ...”
“ေအာ္.. ေမာင္လျပည့္လဲ ပါလာတာကိုး.. ထမင္းစားၿပီးမွ ျပန္ကြယ္...ေန႔လည္စာ နီးေနၿပီ..”
“ဟုတ္.. ကၽြန္ေတာ္ အေမခ်က္တာ စားၿပီးမွာ ျပန္မယ္...”
“အန္... ဘယ္လို.. ေအာ္ ေအးေအး.. ”

အေမနည္းနည္းေၾကာင္သြားတယ္... ကၽြန္ေတာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ...

“အန္တီ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ အေမက အသက္ျခင္းတူတူေလာက္ပဲ... အေမက မမာေတာ့ အေမခ်က္တ့ဲ ဟင္း မစားရတာ ၾကာၿပီ အန္တီရဲ႕.. ခု အန္တီက လမင္း အေမဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေမလို႔ပဲ သေဘာထားမယ္ေနာ္..”
“ရပါတယ္..သားရယ္... ”

လျပည့္ေမာင္ အမွတ္ယူလိုက္ၿပီ..။ အညာသားလို႔ မေျပာရဘူး..စကားေတာ္ေတာ္ တတ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းထဲ ေခၚသြားလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အဝတ္အစားလဲၿပီးခ်ိန္မွာ သူကလည္း အဝတ္လဲမယ္တ့ဲ..။ ကၽြန္ေတာ့္အဝတ္တစ္စံု ထုတ္ေပးလိုက္တယ္..။

“လမင္း.. ဟိုဘက္လွည့္.. လာမၾကည့္နဲ႔..”
“ေအာင္မာ.. လာလာခ်ည္းေသး... မင္းက အတင္းေခၚရင္ေတာင္ လာေသးဘူး...”

သူကပဲ ရွက္ေနေသးတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဝတ္လဲၿပီး အေမရွိရာ မီးဖိုးခန္းဘက္ထြက္ခ့ဲတယ္..။ အေမက ဝက္အူခ်ိဳခ်က္မလို႔ ျပင္ေနတယ္..။ ငါးလည္း ေၾကာ္မယ္တ့ဲ...။ ခ်ဥ္ေပါင္ကို ခ်ဥ္ဟင္းခ်က္ဦးမယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ဝိုင္းကူေတာ့ သူကလည္း ကူမယ္တ့ဲ.. အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ ၾကက္သြန္ အခြံသင္ လီွးဖုိ႔ျပင္ေတာ့.. သူ ၾကက္သြန္းလွီးမယ္တ့ဲ.. ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ယံုလိုက္မိတယ္..... အဲဒီေန႔က လူ လက္ညိႈးဟင္းပါ စားရေတာ့မလို႔...။

ေန႔ခင္း ၁၂ နာရီေလာက္က်ေတာ့ ထမင္းစားၾကေတာ့ ညီေတြလည္း ျပန္ေရာက္ေနတာမို႔ အားလံုးတူတူ စားၾကတယ္... သူက အေမ့ကို စားဦးခပ္ေပးေသးတယ္... ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထည့္ေပးတယ္..။ အဲဒီေန႕က သူကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုကို စည္း႐ံုးႏိုင္ခ့ဲတယ္..။ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ႐ုပ္ရွင္တူတူ ၾကည့္ၾကတယ္..။ သူ တစ္ေနလံုး အိမ္မွာ ေနသြားတယ္..။ ညေနေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ...

“လမင္း.. ငါအိမ္ကို ဖုန္းေခၚဖို႔ ေမ့ေနတယ္...”
“မင္း အိမ္မွာ မွ လူမရွိတာ..”
“မဟုတ္ဘူး... မႏၱေလးအိမ္ကို..”
“ဟာ... ဟုတ္သားပဲ... ေမြးေန႔မွာ မိဘဆီကို မေခၚဘဲ ေနႏိုင္တယ္ေနာ္..”

သူက အနားကပ္ၿပီး တုိးတိုးေလးေျပာ လိုက္တယ္..

“ငါ့ေဘးမွာ မင္းရွိေနရင္ ဘာမွ မလိုေတာ့ဘူး...” တ့ဲ....။

သူအိမ္နဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီး ညေနေတာ္ေတာ္ေစာင္းမွ သူျပန္သြားတယ္...။ သူျပန္သြားေတာ့မွ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔အေၾကာင္းေတြ ေမးတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ သိသေလာက္ေျပာလိုက္တယ္... ေနာက္ေတာ့မွ သူ႔အေဖက ကၽြန္ေတာ္အေဖနဲ႔ အတူ အလုပ္ေတြ တြဲလုပ္ေနတ့ဲ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္မွန္းသိေတာ့တယ္...။ ညဘက္ သူဖုန္းဆက္ေတာ့ ေျပာျပလိုက္တယ္..။ သူေတာ္ေတာ္ ဝမ္းသာသြားတယ္..။ သူလည္း အိမ္မွာ တခါးမရွိ ဓားမရွိ ဝင္ထြက္ခြင့္ရသြားတယ္...။ ေနာက္တစ္ပတ္ သူ႔အေဖ ရန္ကုန္ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုကို ထမင္းဖိတ္ေကၽြးတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေဖေတြက စီးပြားေရး အေၾကာင္းေျပာေနၾကသလို အေမေတြကလည္း စပ္မိစပ္ရာ ေျပာေနၾကတယ္..။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အေဖဟာ သူ႔ အေဖကုမၸဏီရဲ႕ အေဆာက္အဦီးေတြမွာ ျပင္ဆင္ထိန္းသိမ္းမႈ လုပ္ငန္းေတြကို ကန္ထ႐ိုက္ယူထားတာေလ...။ ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႔ စီမံကိန္းေတြမွာ အက်ိဳးတူ ရွယ္ယာမ်ိဳးလုပ္ၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘေတြ စကားေျပာေနၾကခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ ညီေတြကို သူက Gameေဆာ့ဖို႔ စည္း႐ံုးထားလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျခံထဲကို ေခၚလာခ့ဲတယ္...။

“ခ်စ္....”
“ဘယ္သူ႔ကို ေခၚတာလဲ..”
“မင္းကို ေခၚတာေလ လမင္း..”
“အာ.. အဲလို မေခၚနဲ႔.. ငါ မေနတတ္ဘူး.. ပံုမွန္ပဲ ေခၚပါကြာ.”
“မင္းကလည္း ကဗ်ာမဆန္လိုက္တာ..”
“အဲလို မဟုတ္ဘူး. လျပည့္.. တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကားသြားရင္ မေကာင္းဘူးေလ...”
“ကဲပါ.. မင္းသေဘာ...”
“အင္း.. တကယ္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုေခၚတယ္ ဆိုတာထက္ ခ်စ္ေနဖို႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္ေလ..”
“အင္း.... အဲဒါ ဟုတ္တယ္..”

သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျခံေထာင့္က ဒါန္းမွာ ထိုင္လိုက္ၾကတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ကိုင္ထားတယ္..။

“လမင္း.. ဘာေရေမႊးသံုးတာလဲ... မင္းရဲ႕ ေရေမႊးက ေအးေအးေလးနဲ႔ ေမႊးတယ္ေနာ္..”
“Cerrutti ေလ.. ျပင္သစ္ေရေမႊး..”
“ႀကိဳက္တယ္.. မင္းအျမဲတမ္း သံုးတယ္ေနာ္...”

သူက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တူတူရွိေနရင္ နမ္းျဖစ္ေအာင္ နမ္းမယ္မ်ား သစၥာ ဆိုထားသလား မသိဘူး.. ခုလည္း ေျပာရင္နဲ႕ကို နမ္းလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ပုခံုးကို ဖက္ထားလိုက္ေသးတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မေျပာၾကဘဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မွီထားလိုက္တယ္..။ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္... အိမ္ထဲက လူႀကီးေတြ ထြက္လာမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထလိုက္ၾကတယ္...။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ လူႀကီးေတြ မျမင္လိုက္ဘူး...။

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေန႔တိုင္းလို ေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္...သံေယာဇဥ္ကလည္း တိုးသထက္ တိုးလာၾကတယ္..။ မေတြ႔ျဖစ္ရင္ေတာင္ ဖုန္းေျပာျဖစ္ၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ တက္တ့ဲ သင္တန္းတိုင္းမွာ သူက ေဘးမွာ အၿမဲရွိေနခ့ဲတယ္..။ သြားေလရာ သူလိုက္တယ္...။ တတြဲတြဲေနခ့ဲၾကတယ္...။ ဒီၾကားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တယ္ဆိုတာထက္ မပိုခ့ဲၾကဘူး...။ လက္ကေလးကိုင္.. ပါးနမ္းေလာက္ပဲ ေနခ့ဲၾကတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္တ့ဲေန႔အထိေပါ့...။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ထပ္ခ့ဲၾကတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္တ့ဲ ေန႔ေပါ့... သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ ငွားထားတ့ဲ အိမ္ေလးမွာေပါ့... အဲဒီအိမ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕လို႔ရေအာင္ ငွားထားၾကတာေလ... ညေတာ့ မအိပ္ၾကပါဘူး...။ အဲဒီေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး အိမ္မျပန္တ့ဲ အေၾကာင္းေျပာခ့ဲၾကတယ္.. အားလံုးကလည္း တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္မွာ ရွိမယ္လို႔ပဲ ထင္ခ့ဲၾကတယ္ေလ..။

“အေမ.. သား ဒီေန႔ လျပည့္နဲ႔ပဲ ရွိမယ္... ထံုးစံအတိုင္း သားေမြေန႔ၿပီးရင္ သူ႔ေမြးေန႔ဆက္လုပ္မွာမို႔... သားကို မေစာင့္နဲ႔ အိပ္ႏွင့္ေနာ္..အေမ...”
“ေအး..ေအး..”
လျပည့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေခၚေတာ့ နည္းနည္းေနာက္က်ေနၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညစာစားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ကေလးဘက္ကို ထြက္ခ့ဲၾကပါတယ္..။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ အိမ္ထဲမွာ သူျပင္ဆင္ထားတာ ေတာ္ေတာ္လွတယ္...။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဝိုင္နီ တစ္ပုလင္းျပင္ထားတယ္....။ သူက ညေနကတည္းက လာျပင္ထားတာတ့ဲ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အဝတ္လဲလိုက္ၾကၿပီး ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ၿပီး ဝိုင္ေသာက္ၾကတယ္..။ သီခ်င္း ေအးေအးေလး ဖြင့္ထားၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မွီၿပီး ထိုင္ရင္ ဝိုင္ေသာက္ခ့ဲၾကတ့ဲ အဲဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္တ့ဲ အမွတ္တရ တစ္ခုပါပဲ...။

“လမင္း....” “ငါ မင္းကို အရမ္းခ်စ္တယ္..”
“ေျပာစရာ မလိုပါဘူး လျပည့္ရယ္.. ကဲေျပာ ဒီႏွစ္ လက္ေဆာင္က ဘာလဲ...”

သူထိုင္ရာက ႐ုတ္တရက္ထၿပီး ဧည့္ခန္းေထာင့္က ဗီ႐ိုကို ဖြင့္လိုက္တယ္..ၿပီးေတာ့ ကတၱီပါ ဘူးတစ္ခုကို ယူလာတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္တယ္..။

“လမင္း.... ငါ မင္းကို လက္ထပ္ပါရေစ...”

ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္... မထင္မွတ္တာေတြကို လျပည့္ လုပ္တတ္မွန္း သိေပမယ့္ ခုလိုမ်ိဳးေျပာလာလိမ့္မယ္လို႔ လံုးဝ မထင္ခ့ဲ...။

“လမင္း... မင္းနဲ႔ ဘဝကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ငါ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ...မင္းကို ငါလက္ထပ္ပါရေစ... ဒါဟာ ငါေပးတ့ဲ မင္းအတြက္ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ ၿပီးေတာ့ မင္းဆီကေန ငါျပန္ေတာင္းတ့ဲ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ပဲ...”

ကၽြန္ေတာ္ အ့ံဩမႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အတူ သူ႔ကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး...

“လျပည့္ ငါ မင္းရဲ႕ ေဘးမွာ ထာဝရ ရွိသြားမယ္...”

ၿပီးေတာ့ သူကတၱီပါဘူးကို ဖြင့္လိုက္တယ္... စိန္လက္စြပ္ေလး ႏွစ္ကြင္း...။ မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ေတာက္ပေနတယ္..။ သူ လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ ၾကင္နာမႈေတြ နဲ႔ အတူ ညင္သာစြာ စြပ္ေပးလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း က်န္တ့ဲ လက္စြပ္ေလးကို သူ႔ကို ျပန္စြပ္ေပးလိုက္တယ္...။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေႏြးေထြးစြာ ေထြးေပြ႕ထားလိုက္ၾကတယ္...။

ည ဉာဥ့္နက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္ခ့ဲၾကတယ္..။ အခန္းထဲမွာလဲ သူ ျပင္ဆင္ထားတ့ဲ အိပ္ယာကလည္း ကဗ်ာ အရမ္းဆန္တယ္...စာၾကည့္မီးအိမ္ မွိန္မွန္ေလးထြန္းထားတယ္.. အိပ္ရာက ကၽြန္ေတာ္အရမ္းႀကိဳက္တ့ဲ အျပာနဲ႔ အျဖဴေရာင္ေတြနဲ႔ေပါ့..။ သူကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းဖက္လိုက္တယ္.. ႏွစ္ေယာက္သား လံုးေထြးၿပီး အိပ္ယာေပၚကို က်သြားတယ္...။ သူ အနမ္းမိုးေတြ ေစြေနတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားတယ္...။

“လမင္း..... ခ်စ္.. ခုခ်ိန္ကစၿပီး မင္းနဲ႔ ကို လက္ထပ္ၿပီးတ့ဲ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သြားၿပီေနာ္...”
“လျပည့္..ေတာ္ေတာ္ ကဲေနတယ္.. ငါ့ကိုမ်ား ခ်စ္တ့ဲ.. သူ႔ကို သူက်ေတာ့ ကို တ့ဲ... တရားတယ္.. မရဘူး မင္းက ခ်စ္ လုပ္..ငါက ကို လုပ္မယ္.. ငါက တရက္ ပိုႀကီးတယ္..”
“ေခၚခ်င္သလို ေခၚကြာ.. ခ်စ္ေနရရင္ ၿပီးတာပဲ..”

ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ေနခ့ဲၾကတယ္.... အၾကည့္ခ်င္း စကားေျပာၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အခ်စ္ပင္လယ္ျပင္ကို လက္ပစ္ကူးခ့ဲၾကတယ္...။ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ တျခားကမၻာကို လွမ္းခ့ဲၾကတယ္..။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဘဝခ်င္းပံုၿပီး ယံုခ့ဲၾကတယ္..။ အျပန္အလွန္နားလည္မႈနဲ႔ အတူ အခ်စ္ရဲ႕ အရသာသစ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခ့ဲၾကတယ္...။

888888

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အဲဒီေန႔က လက္ထပ္ခ့ဲၾကတာဟာ.. စြန္႔စားမႈ တစ္ခုလို႔ပဲ သေဘာထားခ့ဲမိေပမယ့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ကိစၥေတြကို ေမ့ထားခ့ဲၾကတယ္...။ သဘာဝမဟုတ္မွန္းသိခ့ဲေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းကို ေရွ႕တန္းတင္ခ့ဲၿပီး အရဲစြန္႔ခ့ဲၾကတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီေန႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာ မဟုတ္သလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ခ်စ္ျခင္းမွတ္တိုင္တစ္ခု ျဖစ္ခ့ဲတယ္ဆိုတာ...........


---------------------------------------------------------------------


ဇာတ္သိမ္း


ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္အားတာနဲ႔ ကမ္းေျခဘက္ကို ထြက္ခ့ဲတယ္...။ ကမ္းေျခဘက္ေရာက္ေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ Burj Al Arab ဟိုတယ္ဘက္ လမ္းေလွ်ာက္လာခ့ဲလိုက္တယ္...။ အဲဒီေနရာေလးက လွလည္း လွတယ္..။ ေတြးလို႔လည္းေကာင္းတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ခံုတန္းေလး တစ္ခုမွာ ထိုင္လိုက္တယ္..။ ေနဝင္ခ်ိန္အလွက ကၽြန္ေတာ့္ကို အတိတ္ကို ျပန္ေခၚသြားတယ္...။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ ကမ္းေျခဘက္ကို တခါမွ ခရီးမထြက္ခ့ဲဖူးဘူး...။ စိတ္ကူးရွိခ့ဲေပမယ့္.. ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာ မေပးခ့ဲဘူး..။ အမွန္ေတာ့ လူသားေတြအားလံုးဟာ ကံတရားရဲ႕ ေစစားရာကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဘဲ လိုက္ပါခ့ဲရတာမဟုတ္လား...။

8888888

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လျပည့္ အဲဒီေန႔က လက္ထပ္ခ့ဲၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အရင္ကထက္ပိုၿပီး တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ဂ႐ုစိုက္ၾကတယ္..။ အခ်ိန္ေပးလာၾကတယ္..။ ဘယ္သြားသြား အတူတူ..။ ဘာစားစား အတူတူ ျဖစ္ခ့ဲၾကတယ္..။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ .. သင္တန္း ပိတ္ရက္ေတြမွာလဲ အတူတူ ရွိေနခ့ဲၾကတယ္..။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္မွာ ရွိေနတတ္တယ္..။ ညေတာ့ မအိပ္ၾကပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တူတူရွိတ့ဲညေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ခ်စ္အိမ္ကေလးမွာပဲ ေနၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြ သာယာခ့ဲၾကတယ္.. ၾကည္ႏူးခ့ဲၾကတယ္.. ေပ်ာ္ရႊင္ခ့ဲၾကတယ္..။ ရန္ျဖစ္တယ္ စကားမ်ားတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အဘိဓာန္မွာ မရွိၾကဘူး...။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ေပးခ့ဲၾကတယ္...။ ျဖည့္ဆည္းေပးခ့ဲၾကတယ္...။ အဲဒီေလာက္ အဆင္ေျပခ့ဲတ့ဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲဘူးလို႔ သစၥာတိုင္ ယံုၾကည္ခ့ဲေပမယ့္ ကံၾကမၼာ ဇာတ္ဆရာက ဇာတ္ညႊန္းေျပာင္းေရးလိုက္တယ္..။

88888888

" ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၁၀) ရက္..
ဒီေန႔ လျပည့္ အရမ္းဆိုးတယ္..။ သူ႔ဆႏၵရွိတ့ဲ အတိုင္း ဇြတ္လုပ္သြားတယ္..။ တစ္ေန႔လံုး လုပ္ရာလုပ္ သြားခ်င္ရာကို သြားၿပီး လူကိုလည္း စိတ္တိုင္းက် ေမြသြားတယ္..။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါတယ္..။ ခ်စ္တာကို...။ "

ကၽြန္ေတာ္ ဒိုင္ယာရီ ေရးေနတာေလ..။ ၿပီးေတာ့ ၾကည္ႏူးေနတာေပါ့...။ မေန႔က လမင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မွာ ျပန္မအိပ္ၾကဘူးေလ..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကေလးမွာ တစ္ညလံုး တူတူ ရွိေနခ့ဲၾကတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ကမၻာထဲမွာ ေပ်ာ္ျမဴးခ့ဲၾကတယ္...။ မနက္ မိုးေတာ္ေတာ္ လင္းမွ အိမ္ကုိ ျပန္ၾကတယ္..။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အခန္းထဲက စာၾကည့္စားပြဲမွာ ဒိုင္ယာရီေရးဖို႔ ထိုင္ျဖစ္တယ္..။

"သား လမင္းေရ... မင္းအဖြားက မင္းကို ေျပာစရာ ရွိလို႔တ့ဲ..။ သူ႔ဆီကို လာခ့ဲပါဦးတ့ဲ.. ဖုန္းဆက္တယ္..."..

အေမက အခန္းဝကေန လွမ္းေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကျပာကယာနဲ႔ စာအုပ္ကို ေခါင္းဦးေအာက္မွာ သိမ္းလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အခန္းအျပင္ဘက္ကို ထြက္လာလိုက္တယ္...။ အဖြားဆီ ဖုန္းျပန္ဆက္မလို႔ အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းလာခ့ဲလိုက္တယ္..။ အေမက ေနာက္ကေန လိုက္လာခ့ဲတယ္..။

" သား... အခန္းလဲ ရွင္းဦးေနာ္.. မင္း အခန္းက ေတာ္ေတာ္ ႐ႈပ္ေနၿပီ..။ "
" ဟုတ္ အေမ.. သား မနက္ျဖန္ ရွင္းလိုက္မယ္... လျပည့္လဲ လာမွာ ဆိုေတာ့ သူ႔ကိုပါ ကူခိုင္းလိုက္မယ္.... "
"သား ႏွယ္.. သူမ်ားကို...."

ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးမိတယ္...။ အဖြားနဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ အဖြားက အိမ္ကို လာခ့ဲပါဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အဖြားအိမ္ဘက္ ထြက္ခ့ဲတယ္..။ အဖြားအိမ္ေရာက္ေတာ့ အဖြားက သူ႔အိမ္မွာ လိုအပ္တာေတြ ၾကည့္ၿပီး ျပင္ဖို႔ ကိစၥ တိုင္ပင္တယ္..။ သူ႔ ဆိုင္မွာ လိုတာေတြကို ကုန္သည္ဆီမွာ သြားဝယ္ေပးဖို႔ ေျပာတယ္..။ ဆိုင္ဆိုလို႔ အဖြားက သကၤန္းဆိုင္ ဖြင့္ထားတာေလ..။ အဖြားက ေငြရင္းစိုက္ထုတ္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က ကုန္သည္ေတြဆီမွာ ပစၥည္းလိုက္စုေပးတယ္...။ ေအာ္ဒါမ်ားမ်ားမွာတ့ဲသူရွိရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္က အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးရတယ္ေလ..။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဖြားက ၂၅ % ေပးတယ္..။ ဆိုင္ရဲ႕ အျမတ္ထဲကေနေပါ့..။ ကုန္သည္ဆီက ပြဲခလိုမ်ိဳးလည္း ရတယ္ေလ..။

အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဖြားခိုင္းတာေတြကို လုပ္ေပးရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္...။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညဘက္ ၈ နာရီထိုးေနၿပီး...။ အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အေမက သူနဲ႔ စကားေျပာရေအာင္တ့ဲ..။ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ အံ့ဩသြားတယ္..။ အေမမ်က္ႏွာက မၾကည္မလင္ ျဖစ္ေနတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္ဆင္းလာခ့ဲမယ္လို႔ ေျပာၿပီး အေပၚထပ္က ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းဆီကို တက္လာခ့ဲတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မ်က္လံုးျပဴးရၿပီ..။ အေမ အခန္းရွင္ထားလိုက္ၿပီ...။ အိပ္ရာခင္းေတြေရာ..ေခါင္းအံုးစြပ္ေတြေရာ လဲထားၿပီ..။ စာၾကည့္စားပြဲမွာလည္း စာအုပ္ေတြက အစီအရီ ျဖစ္ေနၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းဦးေအာက္က ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ကို ရွာလိုက္တယ္...။ သြားၿပီ..။ မေတြ႕ေတာ့...။ အေမမ်ား............။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေတြးႏိုင္ေတာ့....။ ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခ့ဲတယ္...။ အိမ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ အေမေရာ အေဖပါ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္..။ အေဖ ဘယ္အခ်ိန္က ျပန္ေရာက္ေနလဲမသိ..။

" သား... လမင္း.... "
"ဗ်ာ..."
"မင္း.. ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ... ဘာေတြ ျဖစ္ေနၿပီလဲ.... အေမတို႔ကို ရွင္းပါဦး..."
"ဘာကိုလဲ အေမ.."
"မင္း မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔ေတာ့ သား.... အေမ မင္းကို ယံုလို႔ ဘာမွ မစြက္ဖက္ပဲ ေနခ့ဲတယ္..။ မင္းရဲ႕ ပညာ.. မင္းရဲ႕ သိကၡာကို အေမ ေလးစားခ့ဲတယ္...။ မင္းရဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကိုလည္း အေမ ၾကည္ျဖဴခ့ဲတယ္..။ ခု.. မင္း လုပ္ရပ္ကို မင္းသိလား..."

ေျပာေျပာဆိုဆို အေမ ကၽြန္ေတာ့္ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ကို စားပြဲေပၚ ပစ္တင္လိုက္တယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းၾကီးသြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာ စကားရွာလို႔မရ...။

"သားႀကီး... အဲဒီကိစၥ အမွန္ပဲလား..."
"--------------"

ကၽြန္ေတာ္ အသံ တိတ္ေနမိတယ္...။

"ငါ့သား ဒီေလာက္ထိ မိုက္မဲလိမ့္မယ္လို႔ အေဖ မေတြးမိဘူး...။ မင္း ဆီက မဟုတ္ပါဘူးဆိုတ့ဲ စကားကို အေဖၾကားခ်င္တယ္..."
"သား မျငင္းပါဘူး အေဖ.. သားနဲ႔ လျပည့္ လက္ထပ္ၿပီးၿပီတ့ဲ အဆင့္ထိေရာက္ေနၿပီ..."
"ဘာကြ..."

ကၽြန္ေတာ့္ ဝန္ခံခ်က္အၿပီးမွာ အေဖ့ဆီက ျပင္;ထန္တ့ဲ လက္သီး တစ္လံုး ကၽြန္ေတာ့္ ဘယ္ဘက္ ပါးေပၚက်လာခ့ဲတယ္...။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဖုန္းသံ ျမည္လာခ့ဲတယ္...။ အေမ ေျဖလိုက္တယ္...။

“ဟဲလို... ေအာ္ လျပည့္လား..... သား မရွိဘူးကြဲ႕..ဘာေျပာေပးရမလဲ.... မနက္ျဖန္ ေတြ႕ဖို႔လား... သား မေစာင့္နဲ႔ေတာ့...သူလာမွာမဟုတ္ဘူး... အန္တီတို႔လည္း သူ႔ကို ဘယ္မွ လႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူး...။ မင္းလဲ သားကို ေတြ႕ဖို႔ မႀကိဳးစားနဲ႔ေတာ့...ဘာလို႔လဲဆိုတာ မင္းသိပါတယ္..... အန္တီဘာမွ ေျပာစရာ မရွိဘူးကြယ္...။ မင္းသာ ေရွ႕ဆက္မတိုးလာနဲ႔ေတာ့ သား...မဟုတ္ရင္ အန္တီ မင္းတို႔ကိစၥကို မင္းအေဖ ကိုမိုးယံကို ေျပာရလိမ့္မယ္...။ "

အေမ ဖုန္းခ်လိုက္တယ္...။ ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္စေတြ စီးလာခ့ဲတယ္...။ အေဖထုိးလို႔ နာက်င္တာမဟုတ္ပါဘူး...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေၾကကြဲရၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ကို အေမ ျပန္သိမ္းသြားတယ္...။ က်န္တ့ဲ စာအုပ္ေတြကိုလည္း ဖ်က္ဆီးဖို႔ ေျပာသြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းေရွ႕မွာလာေစာင့္ယူၿပီး ျခံထဲက ကၽြန္ေတာ္ ျမင္သာမယ့္ေနရာမွာ မီး႐ွိဴ႕လိုက္ၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားပါ အရည္ေပ်ာ္သြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ငိုေနမိတယ္...။ ညဘက္ သန္းေခါင္ေက်ာ္တ့ဲ အထိ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္လို႔မရ...။ ည ၂ နာရီေလာက္က်ေတာ့ ျခံေရွ႕မွာ ကားရပ္သံ ၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အခန္းထဲက ထြက္ခ့ဲတယ္...။ ျပတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ...။ ကၽြန္ေတာ္ မီးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္... ေျခဟန္လက္ဟန္နဲ႔ သူ႔ကို ေစာင့္ခိုင္းလိုက္တယ္...။ အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းလာေတာ့ အေမတို႔ေတြ အိပ္ေနၾကၿပီထင္တယ္.. တိတ္ဆိတ္ေနၿပီ..။ အိမ္ေသာ့ရွာေတာ့ မေတြ႕ သြားၿပီ.. သိမ္းလိုက္ၿပီထင္တယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ လြယ္အိတ္ထဲက ေသာ့ကို ျပန္တက္ယူၿပီး ဖြင့္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ အေမတို႔ကို ေလ်ာ့တြက္မိတယ္..။ သူတို႔က အိမ္ေသာ့ပါ လဲလိုက္ၾကၿပီ..။ သူလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္း...။ ကၽြန္ေတာ္ အႀကံအိုက္သြားတယ္.... ။ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ စာရြက္ တစ္ခုေပၚမွာ တခုခုေရးေနတယ္..ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ခဲလံုးေလးနဲ႔ လံုးၿပီး ပစ္ေပးလိုက္တယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ဖြင့္ဖတ္လိုက္တယ္...။ သူေရးထားတာက

"ခ်စ္... ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ...။ အေမတို႔ ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ.....။ ကိုတို႔ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ...။ ကိုဘာလုပ္ေပးရမလဲ...။ "

ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ ဆီကို ခ်က္ခ်င္း စာနဲ႔ပဲ အေၾကာင္းျပန္လိုက္တယ္...။

"လျပည့္.. သူတို႔ ငါ့ ဒိုင္ယာရီကေန သိသြားတာ...။ ငါ့ကိုလည္း အေဖက ထိုးတယ္ကြာ...။ ငါ ခု ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေသးဘူး...။ မင္းနဲ႔ မခြဲႏိုင္ဘူး...။ ခု အိမ္ေသာ့ကိုေတာင္ လဲထားတယ္...။ မင္းဆီကိုငါ မနက္ျဖန္ သူတို႔ အလစ္မွာ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္...။ မင္းဆီ ငါ ဖုန္းမဆက္ႏိုင္ရင္ မနက္ျဖန္ ဒီလို အခ်ိန္ ျပန္လာခ့ဲ.. ငါ ေစာင့္ေနမယ္...။ ဟုတ္ၿပီလား....။ ခ်စ္တယ္.."

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ဆီကို ျပန္ပစ္ေပးလိုက္တယ္...။ သူစာကို ဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လြမ္းေဆြးတ့ဲ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ၿပီး သူ ထြက္သြားတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ေပၚျပန္တက္ခ့ဲတယ္..။

ေနာက္ေန႔ မနက္ ေနျမင့္မွ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာခ့ဲတယ္..။ အေမက မနက္စာ ျပင္ထားၿပီး ေစာင့္ေနတယ္..။

"သား... ဒီေန႔ မင္း ဘယ္သင္တန္းကိုမွ သြားစရာမလိုဘူး...။ မင္း သင္တန္းေတြကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္... ေနာက္ေန႔ေတြပါ သြားစရာမလိုေတာ့ဘူး...။ မင္း အျပစ္ကို မင္းသိတယ္....။"

အေမမ်က္ႏွာမရႊင္ျပ.. ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာလည္း မေပ်ာ္ရႊင္...ညီေတြကလည္း ဘာျဖစ္ေနပါလိမ့္ဆိုတာ သိခ်င္ေနတ့ဲပံု...။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္စာ စားၿပီး အိမ္ေပၚကို တက္လာခ့ဲတယ္...။ ညီေတြကလည္း ပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ က်ဴရွင္ကို သြားၾကတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ေပၚထပ္မွာ ေဆြးေနမိတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္..။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ စြန္႔စားမယ္လို႔...။ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔ခင္းဘက္ သူ႔ဆီကို ဖုန္းေခၚဖို႔ အိမ္ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းလာေတာ့ အေမက ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရွိေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတာ့ တခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး သူဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ဆက္ဖတ္တယ္...။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမ့ အလစ္ကို ေစာင့္ရင္း တီဗီြ ဖြင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္...။ အေမက လံုးဝ မထ..ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အိမ္ေပၚထပ္ကို ျပန္တက္ေနလိုက္တယ္...ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာထဲမွာ အိပ္ေနလိုက္တယ္..။ ညေန ကၽြန္ေတာ့္ ညီ အငယ္ေကာင္ လာေခၚမွ ကၽြန္ေတာ္ ႏိုးသြားတယ္...။ ထမင္းစားရေအာင္တ့ဲ...။ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားဖို႔ ထမင္းစားခန္းဘက္ကို ထြက္လာတယ္...။ အားလံုး စံုေနၿပီ...။ ထမင္းစားပြဲက အရင္ကလို မဟုတ္ဘူး...။ အေဖကလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ ထမင္းစားပြဲမွာ.. အေမကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပစ္တင္တ့ဲ မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္တယ္.. ညီ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း ေသခ်ာမသိေပမယ့္ အေဖနဲ႔ အေမ မ်က္ႏွာ မေကာင္းတာနဲ႔ပဲ ေၾကာက္ၿပီး ဘာမွ မေျပာရဲ႕ၾက...။ ထမင္းဝိုင္းက တိတ္ဆိတ္စြာ ၿပီးဆံုးသြားခ့ဲတယ္..။ အေဖက စကားေျပာရေအာင္တ့ဲ... ဧည့္ခန္းထဲကို လာခ့ဲပါတ့ဲ..။ အေမကေတာ့ ေဘးမွာ... ညီေတြကိုေတာ့ အိမ္ေပၚမွာ စာသြားက်က္ခိုင္းလိုက္တယ္..။

"လမင္း... ခု ကိစၥကို ဘယ္သူေတြ သိေသးလဲ...။"
" ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး အေဖ.. သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိစၥကို အေမနဲ႔ အေဖ အရင္သိတာပါ..။ "
"မင္းတို႔ အေျခအေနကေရာ မင္းေရးထားတ့ဲ အတိုင္းလား..."
"သား ဝန္ခံပါတယ္.."
"ေအး ဒါဆို မင္း သူနဲ႔ မေတြ႕နဲ႔ေတာ့.. ေက်ာင္းေတြလည္း မတက္နဲ႔ေတာ့.. ငါနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္က အလုပ္ထဲကို လိုက္ခ့ဲေတာ့.. မင္း ဒီမွာေနရင္ လျပည့္ေမာင္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ႀကိဳးစားေနဦးမယ္.. ကိုမိုးယံ သိရင္ မ်က္ႏွာပ်က္စရာ ျဖစ္ကုန္မယ္... ၿပီးေတာ့ ငါ ကုိမိုးယံကို ဘယ္လို မ်က္ႏွာ ျပရမလဲ.... ငါ့သာ.. မင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္တာကိုေတာ့ လက္ခံတယ္.. ဒါေပမယ့္ သဘာဝကို လြန္ဆန္တာေတာ့ အေဖ လက္မခံႏိုင္ဘူး..။ မင္းက သားႀကီး .. အေဖ အားထားတ့ဲ ယံုၾကည့္တ့ဲ သားႀကီးက ဒီလို ျဖစ္ေနတာ အေဖ ဘယ္လိုမွ မင္းကို လႊတ္မထားႏိုင္ဘူး...။"
"သားမွားတယ္လို႔ေတာ့ ခံဝန္ မေပးခ်င္ဘူး အေဖ.. ဒီကိစၥအတြက္ အေဖ မ်က္ႏွာ ပ်က္ရမယ္ဆိုရင္ သားေတာင္းပန္တယ္... သားတို႔ေတာ့ ေနာက္ဆုတ္မွာ မဟုတ္ဘူးအေဖ...."
" ဘာကြ... မင္းကို ငါ ေျပာေနတ့ဲ ၾကားက အထြန္႔မတက္လာနဲ႔ လမင္း...မင္း ငါ့အေၾကာင္း သိတယ္ေနာ္.."
" သား လမင္း.. အေဖေျပာေနတာကို ျပန္မေျပာနဲ႔ေလ.. မင္း ဒီကိစၥ ျဖစ္ေနတာကိုက မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး မွားေနလို႔ ေျပာတာ.. အေမ မင္းကို အစကတည္းက ေျပာခ့ဲၿပီးသားေလ... အေမ မင္းတို႔ ဒီေလာက္အထိ ျဖစ္မယ္လို႔ မထင္ထားခ့ဲေပမယ့္ တစံု တခု ေတာ့ မွား ယြင္းေနၿပီဆိုတာ သိလို႔ လျပည့္ေမာင္ အိမ္ကို စလာလည္တ့ဲ ေန႔ကတည္းက အေမ မင္းကို သတိေပးခ့ဲတယ္ေနာ္...."
"လမင္း.. သန္ဘက္ခါ ငါနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ ႐ံုးကို လိုက္ခ့ဲေတာ့...ငါ့အလုပ္မွာ ႐ံုးလုပ္ငန္းအတြက္ လူလိုတယ္.. မင္း သင္ထားတ့ဲ ပညာေတြနဲ႔ ဆိုရင္ မင္း လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔ ငါ ထင္တယ္... မင္း ငါ့အလုပ္မွာ ဝင္လုပ္ရမယ္...။ မင္း ဒီအတိုင္းေနရင္ အေျခအေနက ဘာမွ ထူးလာမွာ မဟုတ္သလို စိတ္ေလေနလိမ့္မယ္... ငါ့သား.. သဘာဝက သဘာဝပါပဲကြာ...။ မင္းကို ျပင္ဆင္ခြင့္ ငါေပးတ့ဲ အေနနဲ႔ ငါ့အလုပ္မွာ ဝင္လုပ္.. အတိတ္ကို ေမ့လိုက္.. ငါ့သားက လူေတာ္ တစ္ေယာက္ဆိုတာ အေဖသိတယ္..။ မင္း အမွားကို ျပင္ဆင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ အေဖ ယံုၾကည္တယ္..။ မင္းတို႔ ေရွ႕ဆက္တိုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီထက္ပို ျပင္းထန္းတ့ဲ အျပစ္ေပးမႈမ်ိဳးကို သံုးရလိမ့္မယ္..။ .. ကဲ .. လုပ္စရာ ရွိတာ သြားလုပ္ေတာ့.."

ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေပၚကို ျပန္တက္လာခ့ဲတယ္..။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာလုပ္စရာမွ မရွိ.. ကၽြန္ေတာ္ သိတာေတာ့ လျပည့္ကို ေတြ႕ခ်င္တာပဲ သိတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ ညီေတြက စာက်က္ေနတယ္..ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ေတာ့ ဘာျဖစ္တာလဲ ဆိုတာ ဝိုင္းေမးၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာခ့ဲဘူး... သူတို႔နဲ႔ အတူ စာဝိုင္းက်က္ေပးလိုက္တယ္..။ ကၽြန္္ေတာ္ ငိုမိမွာ စိုးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ေပးထားလိုက္တယ္..။ စာက်က္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြ ေအာက္ဆင္းၿပီး တ႐ုတ္ကားသြားၾကည့္ၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေနခ့ဲတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္ကို ေငးေနတုန္း.. ေဘးကေန..

"ကိုကို... ဘာျဖစ္ေနတာလဲ.. ညီညီ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ..."

လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ညီ အငယ္ေကာင္.. သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ညီ အစ္ကိုလို အျပင္ သူငယ္ခ်င္းလိုပါ ေပါင္းတ့ဲ ညီ...သူလုပ္ခ်င္တာေတြကို ကၽြန္ေတာ္က အေဖနဲ႔ အေမ မသိေအာင္ လိုက္လုပ္ေပးတတ္သလို ကၽြန္ေတာ္ ကိစၥေတြကိုလည္း သူက ျပန္ကူညီတတ္တယ္..။

"ညီေလး ဘာမွ မသိပါဘူးကြာ.. ဒီတစ္ခါ ကိုကို ေျပာလို႔ ညီညီ လာမွ မလုပ္ေပးႏိုင္သလို ကိုကို႔ကို အထင္ေသးမွာ.."
" ရပါတယ္ ကိုကိုကလည္း ေျပာပါဗ်.. ကိုကို အရမ္းခံစားေနရတယ္ဆိုတာ ညီညီ သိတယ္.. ဘာကိစၥလဲ ဗ်... ေကာင္မေလးနဲ႔ သေဘာ မတူၾကတာလား..."

ေအာ္ ... ငါညီရယ္.. ထင္ေတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပါလား... အင္းေပါ့ေလ သူကေတာ့ ဒီလိုပဲ ေတြးမွာေပါ့..

"ရည္စားကိစၥေတာ့ ဟုတ္တယ္.. ေကာင္မေလးေတာ့ မဟုတ္ဘူး ညီညီရ.."

"ဘယ္လိုႀကီးလည္း ကိုကိုကလဲ..."

" ညီညီ နားမလည္ပါဘူးကြာ... အကူအညီလိုရင္ ကိုကို ေျပာမယ္ေနာ္. ခု ကိုကိုတစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တယ္.."
"အင္း.. ဟုတ္က့ဲ.. ကိုကို.. ဟို မုန္႔ဖိုးေပးဦး... ညီညီ မေန႔ က ေက်ာင္းမွာ ညီ့ ေကာင္မေလးကို ေၾကာင္လိုက္တာ ကုန္သြားၿပီ..အေမတို႔ဆီမွာလည္း မေတာင္းရဲလို႔..."

ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးမိတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္က ညီေတြကို ခ်စ္ေတာ့ အၿမဲ အလိုလိုက္ေနၾကဆိုေတာ့ အဲလို ညာစားေနၾကေလ...။

ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ရာထဲဝင္ေတာ့ ည ၁၂ နာရီ ထိုးေတာ့မယ္.. ညီေတြကေတာ့ အိပ္ေနၾကၿပီ... ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး.. လျပည့္လာဦးမယ္ေလ...။ ခဏ ၾကာေတာ့ အိမ္ေရွ႕ဘက္မွာ မွန္တံခါးကို ခဲမွန္သံ ၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လန္႕သြားတယ္... အျပင္ထြက္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူ.... ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို လက္ကာျပလိုက္တယ္...ၿပီးေတာ့ စာတစ္ေစာင္ေရးလိုက္တယ္..

"လျပည့္.. ငါ့အိမ္ကေတာ့ အေျခအေန တင္းမာေနတယ္ကြာ.. ငါ့ကို ေမာ္လၿမိဳင္ အလုပ္ထဲကို ေခၚသြားေတာ့မယ္.. ငါ မင္းနဲ႔ အရမ္းေတြ႕ခ်င္တယ္.. ဘာလုပ္ရမွန္းလဲ မသိဘူး.. အိမ္အျပင္လည္း ေပးမထြက္ဘူး... ဖုန္းလည္းဆက္ခြင့္မေပးဘူး... ငါမင္းကို ခ်စ္တာကလြဲရင္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး.."

ကၽြန္ေတာ္စာကို ပစ္ေပးဖို႔ တခုခု ရွာလုိက္ေတာ့ ခဲဖ်က္တစ္တံုးေတြ႔တာနဲ႔ လံုးေခ်ၿပီး အိမ္ေပၚကပဲ ပစ္ေပးလိုက္တယ္..။ သူ႔ေရွ႕နားကို က်သြားေတာ့ သူဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္တယ္..။ သူခဏ စဥ္းစားေနတယ္ထင္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ေလ အိမ္ေပၚကေန ခုန္ခ်ၿပီး ထြက္ေတြ႕ခ်င္ေပမယ္.. မွန္တံခါေတြက သံပန္းကာထာေတာ့ အဆင္မေျပဘူးဗ်ာ...။ ခဏေနေတာ့ သူကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပံဳးၿပီး လွမ္းၾကည့္တယ္.. မၾကာပါဘူး.. ျခံကို ေက်ာ္တက္လာေတာ့တာပဲ...ကၽြန္ေတာ္ အ့ံဩသြားတယ္.. သံဆူးႀကိဳးေတြနဲ႔ ၿခံစည္း႐ိုးကို ေက်ာ္ခြတက္လာမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မစဥ္းစားမိဘူး...။ ေဘးျခံက ေခြးက အတင္းထိုးေဟာင္ေတာ့တာပဲ....။ သူျခံထဲကို ခုန္ခ်လိုက္တယ္..ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေအာက္ ေျပးဆင္းၿပီး ဧည့္ခန္းထဲကေန ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ၿပီး သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳလိုက္တယ္... အိမ္ထဲေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ.. သူက အျပင္မွာ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ထဲမွာေပါ့..။

"လမင္းရာ လြမ္းလိုက္တာ.. ငါေလ တစ္ေနကုန္ မင္းကို ပဲ စိတ္ပူေနတာ..အိမ္က သိမွာလည္း စိုးလို႔ ငါဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး.. မင္းဆီကို ဖုန္းဆက္ရင္ မင္း ျပႆနာတက္မွာ စိုးလို႔ မဆက္ရဲဘူး... ဘယ္ေန႕ သြားမွာလဲ .."
"ငါ လည္း မင္းနဲ႔ တူတူပဲ ကြာ.. မင္းကိုပဲ သတိရေနတာ...စိတ္ညစ္တယ္ကြာ... ငါ့ကို သန္ဘက္ခါ ေခၚသြားမွာကြ.. ႐ံုးကေတာ့ ေငြမိုး ဟိုတယ္နားမွာ ငါ ဖုန္းဆက္မယ္ေလ... အဲဒီေရာက္ရင္ေတာ့ ငါ ဖုန္းဆက္လို႔ရမယ္ထင္တာပဲ... မင္းကို ငါ အရမ္းခ်စ္တယ္သိလား...။"

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေလသံၾကား႐ံုေလာက္ပဲ စကားကို တိုတိုးေျပာၾကတယ္.. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၾကည့္ေနမိတယ္...သံပန္ျခားေနတ့ဲအတြက္ ဖက္လို႔ေတာ့ အဆင္မေျပ.. သူကၽြန္ေတာ္လက္ကို ကိုင္လိုက္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္လန္႔သြားတယ္.. လက္က စီးကပ္ကပ္ ျဖစ္ေနတယ္.. ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္လက္ဖဝါးကြဲေနတယ္..။ သူက သံဆူးႀကိဳးရွတာတ့ဲ.. ဘာမွ မျဖစ္ဘူးတ့ဲ.. ကၽြန္ေတာ္ေလ သူ႔ကို အဲေလာက္ထိ ရဲတင္းလိမ့္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ခ့ဲဘူး...။

"လမင္း.. ငါနဲ႔မင္း ကမၻာျခားလဲ ေရာက္ေအာင္ လာခ့ဲမယ္...။ မင္းကိုခ်စ္တယ္..."

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းမိတယ္.ဗ်ာ.. ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိႏွစ္ေယာက္ကို သဘာဝကို လြန္ဆန္တယ္ဆိုတ့ဲ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ ေဝးေနရတယ္...။

"လျပည့္ ျပန္ေတာ့.. ငါ ေမာ္လၿမိဳင္ကေန ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္... မင္း လာလည္ရင္ ငါတို႔ တိတ္တိတ္ေလး ေတြ႕ရတာေပါ့..။ ခု ေနာက္က်ေနၿပီ..ေတာ္ၾကာ ငါ့ ဘိုးေတာ္ ႏိုးလာရင္ မင္းျပႆနာတက္ေလမယ္.... ဒါနဲ႔ မင္းကားေရာ..."
"လမ္းထိပ္မွာ ရပ္ထားခ့ဲတယ္.. ကားသံၾကားရင္ မင္း မိဘေတြ ႏိုးသြားမွာ စိုးလို႔...."
"ဒါဆိုလည္း ျပန္ေတာ့ေနာ္.. ေနာက္က်ေနၿပီ...."
"အင္းပါ.. ခ်စ္... ခ်စ္တယ္..."
"ေအးပါ.. အေရးထဲ ခ်စ္ေတြ ကိုေတြ လုပ္ေနတယ္..."

သူျပန္ထြက္ဖို႔ ျခံစည္း႐ိုးနားကပ္သြားတယ္... ေဘးျခံက ေခြးကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေဟာင္တာပဲ.. သူ ျခံစည္း႐ိုးေပၚ တြယ္တက္လိုက္.. ေဘးျခံက ျမင္သြားတယ္...။

"သူခိုး..သူခိုး....သူခိုး..."

ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးျပဴးသြားၿပီ... ေခါင္းႀကီးသြားၿပီ...။ သြားၿပီ... မေျပးနဲ႔ လိုက္.လိုက္..ဆိုတ့ဲ အသံေတြ ဆူသြားတယ္...။ ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ အိမ္ေရွ႕မွာ လူသံ အခ်ိဳနဲ႔ အတူ သူ ျပန္ပါလာတာကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္တယ္...။

"ဦး ျမင့္ႏိုင္.. ဦးျမင့္ႏိုင္.."

ေခၚသံေတြ နဲ႔ အတူ အေဖတို႔ အခန္းတံခါးပြင့္လာတယ္....။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေတြ႕ေတာ့ အေမေရာ အေဖေရာ အံ့ဩသြားတယ္..။

"ဘယ္သူေတြလဲ သား.. ျခံေရွ႕မွာ"
"လျပည့္ေမာင္ ေရာက္လာတယ္... "
"ဘာ..."
"ဦးျမင့္ႏိုင္. အိမ္တံခါးဖြင့္ပါဗ်ိဳး.. ခင္ဗ်ားတို႔ျခံ လူကပ္လို႔.."

အေမက ကဗ်ာကယာ တံခါးဖြင့္လိုက္တယ္... ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ဆီက ေသာ့ယူၿပီး ျခံတံခါး သြားဖြင့္ေပးလိုက္တယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ဦးေအာင္..

"ဒါကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း လျပည့္ေမာင္ပါ.. သူ သူခိုးမဟုတ္ဘူး..."
"လာၾကပါရွင္.. အိမ္ထဲကို ဝင္ၾကပါ..."

အေမကေနာက္ကလိုက္လာၿပီး အားလံုးကို အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ ေခၚလိုက္တယ္...အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အေဖက ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေစာင့္ေနတယ္..။

"ဦးျမင့္ႏိုင္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီေကာင္ေလးကို ခင္ဗ်ားတို႔ၿခံထဲက ထြက္လာတာေတြ႕လို႔ မသကၤာတာနဲ႔ ေနာက္ကလိုက္ဖမ္းတာ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာဆက္လုပ္ေပးရမလဲ..."

"ဟုတ္က့ဲ.. ေက်းဇူးပါဗ်ာ.. သူက သား သူငယ္ခ်င္းပါ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲ ရွင္းလိုက္ပါ့မယ္.. ခုလို ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို ဝိုင္းေစာင့္ေရွာက္ေပးတ့ဲ ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."

"ရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ.. ကင္းလွည့္ေနရင္းေတြ႕လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မသကၤာတာနဲ႔ ခုလို ဖမ္းေခၚလာရတာပါ...။ ခုလို ဦးျမင့္ႏိုင္တို႔က သူ႔ကို သိတယ္ဆိုေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ ေျပာစရာမရွိပါဘူး..ဘာအမႈမွ မျဖစ္ဘဲ ၿပီးသြားတာ ပိုေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ... ဒီက သားေလကလည္း ေနာက္ဒီလိုမ်ိဳး မလုပ္ပါနဲ႔ .. ကို႔ သူငယ္ခ်င္းၿခံထဲကေန ဒီလို ထြက္တာကေတာ့ လူတိုင္း မသကၤာစရာျဖစ္လိမ့္မယ္..။ ေနာင္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ..။ ကဲ .. ခြင့္ျပဳပါဦးဗ်ာ.."

ေျပာေျပာဆိုဆို ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ ျပန္ထြက္သြားၾကတယ္..။ အေမနဲ႔ အေဖ ျခံေရွ႕ေရာက္ေအာင္ လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းႀကီးရၿပီ..။ အေဖျပန္ဝင္လာေတာ့ မ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္ ပ်က္ေနတယ္..ေဒါသလည္း ထြက္ေနတာေပါ့ဗ်ာ..။

"ကဲ.. ေမာင္လျပည့္ .. မင္း ဘယ္လို ျဖစ္ခ်င္လဲ ေျပာ... ဦးေတာ့ မင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို စိတ္ကုန္ၿပီ.. "

"ဦးသေဘာအတိုင္းပါ..."

"ကဲ ဒါဆို ဦး မင္းအေဖကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး လာေခၚခိုင္းလိုက္မယ္..မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိစၥကိုေတာ့ ဦးဘယ္လိုမွ သေဘာမက်ဘူး..။ မျဖစ္သင့္.. မလုပ္သင့္တာကို မင္းတို႔ေတြ လုပ္ၾကတယ္.. ဒီေတာ့ ဦးတို႔လူႀကီးေတြက လုပ္သင့္တ့ဲ အတိုင္း လုပ္ၾကဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္..။"

အေဖ လျပည့္တို႔ အိမ္ကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္...။ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ လျပည့္အေဖနဲ႔ အေမ ေရာက္လာတယ္..။

အေမကပဲ ခရီးဦးႀကိဳလိုက္တယ္..။

"လာၾကပါရွင္... ထုိင္ၾကပါ.."

"အားေတာ့နာတယ္ ဦးျမင္ႏိုင္ေရ.. ဘယ္လို ျဖစ္ၾကတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦးဗ်..."

" ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လိုေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး.. ထုိင္ေနတ့ဲ သားေတာ္ေမာင္ေတြကိုသာ ေမးၾကည့္လိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ..."

ကၽြန္ေတာ့္အေဖက ဦးမိုးယံကို ေျပာလိုက္ေတာ့..

"ကဲ လျပည့္.. မင္းက ဘာလို႔ သူမ်ားျခံထဲကို ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ ဘာလာလုပ္ရတာလဲ.. ေျပာပါဦး.."

"ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပပါ့မယ္.. အေဖ.."

ဒီလိုနဲ႔ လျပည့္ေမာင္ကပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေၾကာင္းကို သူ႔အေဖထံ ရွင္းျပလိုက္တယ္..။ လျပည့္ေမာင္ စကားဆံုးတ့ဲ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားဝိုင္း တိတ္ဆိတ္သြားတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိဘေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတာမ်ား အရည္ေပ်ာ္ေလာက္တယ္..ခဏၾကာေတာ့ ဦးမိုးယံကပဲစၿပီး..

"ကိုျမင့္ႏိုင္.. ကၽြန္ေတာ့္သား မိုက္မဲမႈအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ အႏူးညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ကို ယံုမိတယ္... ခုကိစၥကိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္တို႔ကို အသိေပးတ့ဲ အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္သားကို ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးမပါ့မယ္ဗ်ာ..။ ေမာင္လမင္းကလည္း သားနဲ႔ကိစၥကို ေမ့လိုက္ပါ... ေနာင္ သူငယ္ခ်င္းလို ျပန္ဆက္ဆံႏိုင္ၿပီဆိုတာေသခ်ာမွ ဦးတို႔ ျပန္ဆံုခြင့္ေပးမယ္...ဟုတ္ၿပီလား... ကဲ ကိုျမင့္ႏိုင္ေရ ခြင့္ျပဳဦးဗ်ာ.. လျပည့္ မင္း အေမကို မင္းကားနဲ႔ ေခၚသြား.. ငါ ေနာက္က လိုက္ခ့ဲမယ္..။"

အဲဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို အရမ္းေၾကကြဲေနတ့ဲ ပံုစံနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရတယ္.. အျမဲတမ္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခ့ဲတ့ဲ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ေယာက္ ဝမ္းနည္းမႈေတြက ေနရာယူခ့ဲၿပီ..။ ေနာက္ေန႔ညေနပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေဖနဲ႔ အတူ ေမာ္လၿမိဳင္ကို လိုက္ခ့ဲရေတာ့တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အေဖအလုပ္ထဲမွာ ႐ံုးအလုပ္ေတြ ကူလုပ္ရင္း အလုပ္အေၾကာင္းပါ သင္ရတယ္..ရန္ကုန္က ႐ံုးနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး လိုအပ္တာေတြ မွာရတယ္.. ပို႔ရတယ္..အေဖ ရန္ကုန္ျပန္သြားရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေမာ္လၿမိဳင္မွာေနခ့ဲရတယ္..ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ကို ႀကိဳးစားၿပီး ႏွစ္ထားခ့ဲတယ္..ဒါေပမယ့္ အလုပ္ေတြၿပီးလို႔ ညဘက္ အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို အရမ္းသတိရတယ္... လြမ္းတယ္ဗ်ာ....။ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္က သူ႔အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ဖုန္းမကိုင္တာက မ်ားတယ္... ကိုင္ေတာ့လည္း အိမ္က ျခံေစာင့္ပဲရွိတယ္.. သူတို႔ေတြ ရန္ကုန္မွာ မရွိတာက မ်ားတယ္တ့ဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ ည့ံတယ္...သူ႔ရဲ႕ မႏၱေလးက ဖုန္းကို မမွတ္ထားဘူး... သူမႏၱေလးမွာ ရွိေနရင္ သူကပဲ ဖုန္းအျမဲေခၚေနက်ေလ... ကၽြန္ေတာ္ ႀကံရာမရ ျဖစ္ေနတယ္...လြမ္းတ့ဲစိတ္နဲ႔တင္ ေသေလာက္တယ္...

တစ္ရက္ အေဖရန္ကုန္က ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေဖ့ကို ပစၥည္းကို ကူသယ္ရင္း အေဖက သႀကၤန္မွာ အလုပ္နားမယ္တ့ဲ ႐ံုးအဖြဲ႕ကို ရန္ကုန္ျပန္ေခၚမယ္တ့ဲ... ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ...အထီးက်န္တ့ဲ ဘဝက ခဏ နားရေတာ့မယ္.. ကၽြန္ေတာ္ အေဖ့ပစၥည္းေတြ ကူေနရာခ်ရင္း အေဖ အိတ္ထဲက ဖုန္းစာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ ရွာေတြ႕တယ္..။ အေဖကေတာ့ တပ္ထဲက အရာရွိေတြနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ထြက္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခြင့္အေရးရတုန္း ဖုန္းစာအုပ္ကို ဖြင့္ရွာလိုက္တယ္... ဦးမိုးယံရဲ႕ မႏၱေလးက အိမ္ဖုန္းကို ရွာတာ...ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းတယ္.. ရွာေတြ႕ေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ...အခြင့္အေရးကို ခ်က္ခ်င္းအသံုးခ်လိုက္တယ္... နာရီၾကည့္ေတာ့ ေန႔ခင္း ၃ နာရီ.. ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးမိုးယံ အိမ္မွာ မရွိေလာက္....။ ကၽြန္ေတာ္ အရဲစြန္႔ၿပီး ေခၚလိုက္တယ္...။

"ဟဲလို..."

ကၽြန္ေတာ့္နားထဲ သၾကားရည္ေလာင္းထည့္လိုက္သလိုပဲ... ၂ လေက်ာ္ လြမ္းေနတ့ဲ အသံေလ...

"လျပည့္... ငါ လမင္း...."
"ဟာ.... ခ်စ္.... ေတာ္ေသးတာေပါ့ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိလို႔...လြမ္းလိုက္တာကြာ... ငါ မင္း ဖုန္း မဆက္ေတာ့ဘူးမွတ္ေနတာ... ငါဒီမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနတယ္ကြ... ဘယ္မွလည္း မသြားခ်င္လို႔ အိမ္မွာပဲ ေနေနတာ.. ရန္ကုန္က ျပန္ေရာက္ကတည္းကပဲ... "
"ငါလည္း ဘာထူးလဲ ကြာ.. ဒီမွာ ငါ အလုပ္နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ က်ေနသလိုပဲ...မင္းကို ေန႔တိုင္းလြမ္းေနတာ.. မႏၱေလးက ဖုန္းကို ငါမွ မသိတာ..ခုေတာင္ ငါ အေဖအလစ္မွာ သူ႔ဖုန္းစာအုပ္ကို ရွာရင္းေတြ႕လို႔...လျပည့္... မင္းကို လြမ္းတယ္ကြာ.. အရမ္းေတြ႕ခ်င္တယ္ကြာ...ငါ႐ူးေတာ့မယ္ကြာ..."
"ငါ တို႔ ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ လမင္းရာ.. ငါ လည္း မင္းကို ေတြ႕ခ်င္တယ္.. ဒီႏွစ္သႀကၤန္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းမွာ..ငါ တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လို ျဖတ္သန္းရမယ္ေတာင္ မသိဘူး... "
"သႀကၤန္ဆိုလို႔ သၾကၤန္ ငါ ရန္ကုန္မွာ ရွိမယ္... လကုန္ခါနီးမွ ေမာ္လၿမိဳင္ ျပန္လာရမယ္... ငါ အဆင္ေျပတိုင္း ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္..."
"ေအး.. လမင္း.. အခု နည္းနည္း အလြမ္းေျပသြားၿပီ... ေဟာ.. ကားသံ ၾကားတယ္...ျပန္လာၾကၿပီ ထင္တယ္.. ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္.. ခ်စ္တယ္..အရမ္းခ်စ္တယ္..."
"ေအး.. ခ်စ္တယ္.."

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖံုးေျပာၿပီးေတာ့ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးမႈ တစ္ဝက္..လြမ္းေဆြးမႈ တစ္ဝက္နဲ႔ ျပည့္ေနခ့ဲတယ္... ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္အၾကာ သႀကၤန္မက်ခင္ ၄ ရက္ေလာက္ အလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ရန္ကုန္ ျပန္ခ့ဲတယ္...။ အေမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္ေနခ့ဲတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္ထဲမွာပဲ အေနမ်ားခ့ဲတယ္...။ စာအုပ္ဆိုင္ အေခြဆိုင္ေလာက္ပဲ အျပင္ထြက္ခ့ဲတယ္... သႀကၤန္ရက္ေတြမွာေတာ့ မ႑ပ္ထိုင္ျဖစ္တယ္.. ဒါေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ မဟုတ္..မႏၱေလးမွာ.. ညီေတြနဲ႔လည္း လည္ျဖစ္ခ့ဲတယ္... ညဘက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဗီြဒီယို ၾကည့္.. ဒီလိုနဲ႔ သႀကၤန္တစ္ပတ္ ကုန္ခ့ဲတယ္... လျပည့္ေမာင္ ဖုန္းမဆက္ျဖစ္... ကၽြန္ေတာ္လည္း အခြင့္အေရးမရ... ႏွစ္ဆန္း ႏွစ္ရက္ေန႔ စာအုပ္ဆိုင္ေတြ အေခြဆိုင္ေတြ ျပန္ဖြင့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ငွားထားတ့ဲ စာအုပ္ေတြ အေခြေတြ ျပန္အပ္ဖုိ႔ ညစာစားၿပီးေတာ့ ထြက္ခ့ဲတယ္... လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ ကားတစ္စီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို မီး မ်က္ေတာင္ခတ္ျပတယ္...စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္...

"ဟိတ္..."
"......................"
"အ့ံဩေနတာလား..."
"လျပည့္.. ဘယ္လို ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ... "
"ဘာမွ ေမးမေနနဲ႔.. လာလိုက္ခ့ဲေတာ့.. ငါတို႔ စြန္႕စားၾကမယ္...လမ္းေရာက္မွ ငါ ရွင္းျပမယ္.."
"ဘယ္သြားမွာလဲ..."
"အားလံုးနဲ႔ ေဝးတ့ဲေနရာ... လိုက္မွာလား.."
"လိုက္မယ္..ခဏေနဦး.. ငါပိုက္ဆံနဲ႔ မွတ္ပံုတင္ ျပန္ယူလိုက္ဦးမယ္..."
"အာ.. လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့.. လိုက္ခ့ဲ..."
"မရပါဘူး... ၅ မိနစ္ပဲေစာင့္ေန.. ငါျပန္လာခ့ဲမယ္.."

ကၽြန္ေတာ္လဲ အေျပးအလႊား အိမ္ျပန္.. အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမနဲ႔ အေဖ ဘုရားရွိခိုးေနၾကၿပီ.. ကၽြန္ေတာ္လည္း အခန္းထဲဝင္ၿပီ မွတ္ပံုတင္နဲ႔ စုထားတ့ဲ ပိုက္ဆံရယ္ ဘဏ္စာအုပ္ရယ္ ယူၿပီး ညီေတြကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္ခ့ဲတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ သူက စိတ္အရမ္းေစာေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကားကို ရန္ကုန္ မႏၱေလးလမ္းဘက္ကို ဦးတည္လိုက္တယ္...။ သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ပါ ေပ်ာ္ေနခ့ဲၾကတယ္...။ ကားေမာင္းရင္းနဲ႔ တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ ကိုင္ထားၾကတယ္..။ ကားကို ပံုမွန္ အရွိန္ေလးနဲ႔ ေမာင္းလာၾကတယ္... လမ္းမွာလည္း ဘယ္ေလာက္လြမ္းတ့ဲ အေၾကာင္း.. ဘာေတြျဖစ္ၾကတယ္ဆိုတ့ဲ အေၾကာင္း စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေနာက္လိုက္ ေျပာင္လိုက္ နဲ႔ ၾကည္ႏူးေနခ့ဲၾကတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပဲခူးကိုေရာက္ေတာ့ ည ၉ နာရီထိုးေနၿပီ...။ လဘက္ရည္ေသာက္နားၾကတယ္..။ သူ အိမ္ကေန ေက်ာက္ဆည္ကို ခဏဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ထြက္ခ့ဲတ့ဲ အေၾကာင္း..ေလဆိပ္မွာ ဂိုး႐ႈိးလက္မွတ္နဲ႔ ရန္ကုန္ကို လစ္လာတ့ဲအေၾကာင္း ကားကလည္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္အကူအညီ နဲ႔ ငွားခ့ဲတ့ဲ အေၾကာင္း တသီႀကီး ေျပာေနေလရဲ႕... ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုေျပာၿပီး ကားကို ငွားတာလဲလို႔ ေမးေတာ့ မိန္းမ ခိုးမလို႔ ဆုိၿပီး ငွားလာတာတ့ဲ...။

"အန္.. ဒါဆို ငါ က မင္းခိုးမယ့္ မိန္းမေပါ့.."
"ဟုတ္တယ္ေလ.. မင္း ငါ့မိန္းမလုပ္ေပါ့. ငါ ရွာေကၽြးမွာပါ....သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ ေပါင္းမွာပါ..."
"အာ.. ေတာ္ပါကြာ... ဒါနဲ႔ ခု ငါတို႔ ဘယ္ကို သြားမွာလဲ..."
" တာခ်ီလိတ္ဘက္ကေန ယိုးဒယားကို ကူးမယ္ေလ... ဟိုမွာ ငါ ၁ဝ တန္း တုန္းက ေဘာ္ဒါကလည္း မင္းနဲ႔ ငါ့လိုပဲ.. သူ႔ေကာင္ေလး နဲ႔ တူတူေနေနတယ္... ငါ ဆက္သြယ္ၿပီး အကူအညီ ေတာင္းေတာ့ လာခ့ဲတ့ဲ...ကူညီမယ္တ့ဲ... ငါတို႔ သြားၾကမယ္.. ဒီကို ျပန္မလာေတာ့ဘူးေနာ္..."
"လျပည့္ရယ္.. မင္း အဲေလာက္ထိ စြန္႔စားမယ္လို႔ ငါ မထင္ထားဘူး..."
ဘာလဲ.. မင္း မလိုက္ရဲဘူးလား.."
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ.. မင္းသာ အနားမွာ ရွိရင္ ဘယ္ပဲ သြားရ သြားရ ငါလိုက္မယ္..။"
"လမင္း... ခ်စ္တယ္ကြာ.."

ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ျပံဳးၿပီး ၾကည့္ေနလိုက္တယ္... ခုၾကေတာ့ သူက တကယ့္ လူႀကီးလိုပဲ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကား ဆီျဖည့္.. ေလစစ္ၿပီး ပဲခူးက ဆက္ထြက္ခ့ဲၾကတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ သီခ်င္းတေအးေအးနဲ႔ ေမာင္းလာၾကတယ္... ည ၁၂ နာရီေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေညာင္ေလးပင္ေရာက္တယ္...

"ေညာင္းလိုက္တာကြာ..."
"လျပည့္ ငါေမာင္းမယ္ေလ.. မင္း ခရီးေဝးမေမာင္းဖူးဘူးလား.."
"ဘယ္လိုလို႔ ေမာင္းဖူးမွာလဲ... မင္းကို ခ်စ္လို႔ ငါ ေမာင္းတာ..မင္းေရာ ေမာင္းဖူးလား.."
"ခရီးေဝးဆိုလို႔ သန္လ်င္ေလာက္ပဲ ေမာင္းဖူးတာ..."
"ေကာင္းေရာ.. ငါပဲ ေမာင္းေတာ့မယ္... တခုခုစားရေအာင္ေလ... ငါ ဗုိက္ဆာလာၿပီ.."
"အင္း ေကာင္းတယ္.. နားတာေပါ့.. မင္း အရမ္းပင္ပန္းေနရင္ ငါတို႔ တည္းဖိုခန္း တစ္ခုခုမွာ နားမယ္ေလ... မနက္မွ ထသြားၾကမယ္.."
"မနားပါဘူး... ရန္ကုန္နဲ႔ မေဝးေသးဘူး... လိုက္လာရင္ မီႏိုင္တယ္...ငါတို႔ ေတာင္ႀကီးေရာက္မွ နားမယ္...။"
"ဟာ... အေဝးႀကီးဟာကို ေတာင္ႀကီးေရာက္မွဆို မင္း ေမာင္းႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး... သာစည္ေလာက္မွာ တစ္ေန႔ေလာက္ နားမယ္ကြာ... မင္း ေတာင္တက္ခရီးေမာင္းရမွာေနာ္..."
"ရတယ္.. ငါ ေမာင္းႏိုင္တယ္... ျပင္ဦးလြင္ကို ငါေမာင္ေနက်..."
"အာ.. မတူဘူးေလ.."
"လမင္း.. မင္း ေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားတယ္ေနာ္... ငါ ေမာင္းႏိုင္တယ္ဆို ေမာင္းႏိုင္တယ္... လွ်ာမရွည္နဲ႔.."
"ၿပီးေရာ.. ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီရွည္တ့ဲ လွ်ာကို မသံုးေတာ့ဘူး.."
" အာ... ခ်စ္ကလဲ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ... ကဲ ဒီမွာ တခုခု စားရေအာင္ကြာ..."

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕အထြက္နားက ေရႊဟသၤာ ဆိုင္မွာ ထမင္းေၾကာ္ စားၾကတယ္... ခဏနားၿပီး ဆက္ထြက္ေတာ့ ည ၁ နာရီ ထိုးေတာ့မယ္.... စကား တေျပာေျပာနဲ႔ ေမာင္းလာလုိက္တာ.. ၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ...လမ္းတစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ကုန္ကားႀကီးေတြ တန္းစီၿပီး တေရြ႕ေရြ႕ သြားေနၾကတယ္... လမ္းခ်ဲ႕ေနေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္းေမာင္းေနၾကတယ္...။

"ေက်ာ္လိုက္မယ္ကြာ.. မဟုတ္ရင္ မိုးလင္းသြားလိမ့္မယ္..."
"ေနဦး လျပည့္.. ေဘးမွာ လမ္းခ်ဲ႕ေနတယ္ကြ.. ေရွ႕က ကားလာရင္ ေက်ာ္ဖို႔မလြယ္ဘူး..."
"ရပါတယ္... ငါသိပါတယ္..."

သူေျပာေျပာဆုိဆို ကားကို လမ္းေပၚတင္လိုက္တယ္..အရွိန္ျမင့္လိုက္ၿပီး သူ ကားႀကီး ေတြကို ေက်ာ္လိုက္တယ္...ေရွ႔ဆံုးကားကို မေရာက္ခင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ကားတစ္စီး အရွိန္နဲ႔ ေမာင္းလာတာေတြ႕ေတာ့ သူကားကို ခ်ဲ႕ထားတ့ဲ လမ္းပုခံုးေပၚကို ဆြဲခ်လိုက္တယ္... ကားက ေျမေပ်ာ့ကို နင္းမိတယ္ထင္တယ္.. အရွိန္နဲ႔ အတူ ကားက လမ္းေအာက္နားက ေက်ာက္ပံုဆီကို ဦးတည္မိသားၿဖစ္သြားတယ္...

"လျပည့္..... ေျဖးေျဖး.."

"ဝုန္း.."

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကို တစံုတစ္ခုနဲ႔ အျပင္းအထန္ ေဆာင့္မိၿပီးေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားတယ္....

"သား.. လမင္း... "

အေမ့ေခၚသံၾကားလိုက္ရတယ္... မ်က္လံုးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္... တကိုယ္လံုးနာက်င္ေနတယ္...

"သား ... သတိရၿပီလား..."
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..."
"သားခု ေညာင္ေလးပင္က ေဆး႐ံုမွာ.. "
"လျပည့္ေရာ... လျပည့္... သူ ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ..."
" သား... သူ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး.. ေအးေဆးနားလိုက္ဦး.."
"အာ. ဘာလို႔ ဘာမွ မျဖစ္ရမွာလဲ... သူ႔ဘက္ကို ေမွာက္တာေလ...ေျပာပါ.. သူ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..."
".................................."
"ေျပာပါ...အေမ... သူ ဘာျဖစ္သြားလဲ..."
"သား... စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲေနာ္... စိတ္ခိုင္ခိုင္ထား... သူ ဆံုးသြားၿပီ..."
"ဗ်ာ... ဘယ္လို.."
"ဟုတ္တယ္သား.. အျပင္ဒဏ္ရာက မျပင္းဘူး.. ဒါေပမယ့္ နံ႐ိုးက်ိဳးၿပီး အသည္းမွာ သြားစိုက္လို႔ ေဆး႐ံုအေရာက္မွာ ဆံုးသြားတယ္... ခု သူ႔ကို ရန္ကုန္ ျပန္သယ္ဖို႔ လုပ္ေနၾကတယ္..."

ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားၿပီး ထထိုင္လိုက္တယ္... ေခါင္းမူးေနတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းထမရဘူး... အေဖက ထူေပးတယ္...။

"သား သူ႔ကို သြားၾကည့္မယ္.. လိုက္ပို႔ေပးပါ.."

အေဖက ဒီတခါ ဘာမွ မေျပာေတာ့... တြန္းလွည္းတစ္စီး သြားယူလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပြ႕တင္ၿပီး လိုက္ပို႔ေပးတယ္... ကၽြန္ေတာ့္နဲ႔ တခန္းေက်ာ္မွာ သူ႔ကုိ ေတြ႕ရတယ္... သူ ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနတယ္... ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ေတာ့ သူ႔အေမ ငိုခ်လိုက္တယ္... ကၽြန္ေတာ္ သူ႔နားေရာက္ေအာင္ အေဖက လိုက္ပို႔ေပးတယ္... ကၽြန္ေတာ္ သူ႔လက္ကေလးကို ကိုင္လိုက္တယ္...လြန္ခ့ဲတ့ဲ နာရီ အနည္းငယ္က ေႏြးေထြးေနတ့ဲ လက္ကေလးက ခုေတာ့ ေအးစက္ေနၿပီ... တတြတ္တြတ္ ေျပာေနခ့ဲတ့ဲ ႏႈတ္ခမ္းကလည္း လႈပ္ရွားမႈ မ့ဲေနခ့ဲၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်လိုက္တယ္...။ ဝမ္းအနည္းဆံုး..အေၾကကြဲဆံုး ငိုေကၽြးမႈမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ငိုမိတယ္...

"လျပည့္ရယ္... မင္း ငါ့ကို ထားခ့ဲၿပီး အေဝးဆံုးခရီးကို ငါမပါဘဲ မင္းထြက္သြားၿပီ.. မင္းရဲ႕ အခ်စ္ေတြကို ငါ့အတြက္ထားခ့ဲၿပီး မင္းက အနားမွာမရွိေတာ့ဘူး... မင္း ငါ့စကားကို နားေထာင္သင့္တယ္... ငါတို႔ နားလိုက္ရင္ ဒီလို ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး..."

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ေျပာၿပီး ငိုေနမိတယ္...။ ေနာက္ေန႔ ညေနပဲ ကၽြန္ေတာ္ကို ရန္ကုန္ကို ျပန္ေခၚခ့ဲတယ္...။ သူ႔ဈာပန ကို ကၽြန္ေတာ္ သြားခ့ဲတယ္...။ အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္ခ့ဲတ့ဲ ခ်စ္သူရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးကို ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ပို႔ခ့ဲတယ္...။ သူ႔႐ုပ္ကလာပ္မွာ လြမ္းထားတ့ဲ အဝတ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဝယ္ခ့ဲတ့ဲ အက်ီၤနဲ႔ ေဘာင္းဘီ...အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒါကိုပဲ ဝတ္ခ်င္တာနဲ႔ ဝတ္သြားလိုက္တယ္... သူကေလ.. ပန္းေတြ ၾကားထဲမွာ လွေနတာ...ပန္းျခင္းေတြကလည္း ျပည့္ေနတာပဲဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ သူ႔လက္ကို ကိုင္လိုက္တယ္.. လက္မွာ လက္စြပ္ေလး ရွိေသးတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ သူ႔မိဘမ်ားကို ခြင့္ေတာင္ၿပီး.. လက္စြပ္ကေလးကို ခၽြတ္ယူလိုက္တယ္... ေနာက္ဆံုးအမွတ္တရ အျဖစ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္လက္စြပ္ကေလးနဲ႔ အတူ သိမ္းထားဖို႔ေလ...။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကို မီးသၿဂိဳလ္ဖို႔ သယ္သြားၾကတယ္... ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေလ...ေျပာျပလို႔ မတတ္ႏိုင္တ့ဲ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ခံစားေနရတယ္....။ ေကာင္းကင္ကို လြင့္တက္သြားတ့ဲ မီးခိုးေတြနဲ႔အတူ သူၿပံဳးေနက် အၿပံဳးနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လိုက္ရတယ္...နားထဲမွာလည္း...

"လမင္းေရ... ကံမဆံုလို႔ ခြဲရေပမယ့္ ေနာင္ ဘယ္ဘဝေရာက္ေရာက္ မင္းကို ေစာင့္ေနမယ္.." ဆိုတ့ဲ သူ႔အသံကို ၾကားလိုက္မိတယ္... .

ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ မသိ...။ ဦးမိုးယံ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မိဘေတြ လာေခၚမွ ကၽြန္ေတာ္ သတိျပန္ဝင္တယ္...။

"သား.. ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္.. မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္... သားတို႔ သံေယာဇဥ္ကို ဦးတို႔ နားလည္လိုက္ပါၿပီ... သားရယ္... ေနာင္ဘဝဆိုတာ ရွိခ့ဲရင္ ဒီလိုမ်ိဳး မႀကံဳရေအာင္ ဆုေတာင္းေန႐ံုကလြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ..ကြယ္.."

ကၽြန္ေတာ္ အေဖ့ကို ဖက္ၿပီး အားရေအာင္ ငိုလိုက္တယ္...

ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဝရန္တာကေန ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္... ေျမျပင္မွာ လမျပည့္ေတာ့ေပမယ့္ ေကာင္းကင္မွာေတာ့ တန္ခူးလရဲ႕ လမင္းႀကီးက အျပည့္အဝ သာေနေလရဲ႕... ေကာင္းကင္က လမင္းက သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ ျပည့္လိုက္ ကြယ္လိုက္ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက လျပည့္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လမင္း ကြယ္တ့ဲ အခ်ိန္ထိ အၿမဲတမ္း ျပည့္ေနမွာဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ေတာ့ပါဘူး..ဗ်ာ..။ ။

888888

ကၽြန္ေတာ့္ပါးျပင္ ပူေႏြးမႈနဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္ ပစၥဳပၸန္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္... ေသာၾကာၾကယ္ေတာင္ အၿမီးေထာင္ေနၿပီေပါ့...ျပန္ရေတာ့မယ္...

"လျပည့္ရယ္... ျဖစ္ေလရာ ဘဝမွာ ငါတို႔ အၿမဲတမ္းခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ... ခ်စ္ၿပီးရင္လည္း ေပါင္းဆံုႏိုင္ပါေစ... သံသရာမွာ ျပန္ဆံုခြင့္ေတာ့ ငါ ေမွ်ာ္လင့္တယ္..ကြာ..."


-------------------------------------

ၿပီးပါၿပီ....

ခ်စ္သူတိုင္း ဆံုစည္းႏိုင္ပါေစ..


ေက်းဇူးတင္ပါတယ္......

 

 

မွတ္ခ်က္။            ။ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းေလးလဲျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္အရမ္းေလးစားတဲ့ စာေရးဆရာလဲျဖစ္တဲ့ ကိုိညိဳလြင္ေခတ္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကို သူငယ္ခ်င္းတို႕ မဖတ္ရေသးရင္ ဖတ္ရေအာင္လို႕ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းေလးဟာဆိုရင္ mlgbt မွာ လူၾကိဳက္အရမ္းမ်ားခဲ့တာျဖစ္ျပီး တစ္ႏွစ္တာအတြက္အေကာင္းဆံုးဘေလာ့ ဇကာတင္စာရင္း၀င္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ရက္စြဲအကန္႕အသတ္ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ ဆုရဖို႕ၾကိမ္းေသတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို အကိုညိဳလြင္ေခတ္ဆီက ေဖာ္ျပဖို႕ခြင့္ေတာင္းထားျပီးျပီျဖစ္ပါတယ္။

 

                                                                                                                    lovealone