ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ ခ်စ္ပံုျပင္ အပိုင္း(၆)

Justion Square ထဲကထြက္လာခဲ့တဲ့အခါ မင္းသန္႕ဇင္လက္ထဲတြင္ ရသယူေပးလုိက္သည့္ ႏြားပ်ံရုပ္ကေလး ပါလာသည္။ မင္းသန္႕ဇင္စိတ္ထဲတြင္ ၾကည္ႏူးေနမိသည္။ သူ႕ဘဝတြင္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ယခုလို အျပင္ထြက္ျပီး လည္ရပတ္ရသည့္အခ်ိန္ဟူ၍ ရွားပါးခဲ့သည္။ ယခုလို ျပင္ပကမာၻတြင္ စိတ္ကို ျဖန္႕က်က္ လုိက္ေသာအခါ လန္းဆန္းမႈေတြနဲ႕ လြတ္လပ္မႈအရသာေတြက သူ႕ဆီကို ဆုိက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာ ခဲ့ပါသည္။ ေလာကမွာ လူငယ္ေတြလုိအပ္ေနတာ ဂုဏ္ေတြမာန္ေတြ သိကၡာေတြမဟုတ္ပါ လူငယ္ေတြလုိအပ္ ေနတာ လြတ္လပ္ျခင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြျဖစ္သည္ ။ သူ႕ကိုအေဖာ္လုပ္ေပးသည့္ ရသကို စိတ္ထဲတြင္က်ိတ္ျပီး ေက်းဇူးတင္ မိေနပါသည္။ ရသေၾကာင့္ သူ႕ဘဝေလးဟာ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းခ်ိဳျမိန္လာသည္ဆိုလွ်င္လည္း မမွားပါ။

Shopping Center ထဲမွထြက္လာခဲ့ျပီးေနာက္ ကားပါကင္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ရွိရာသို႕ သူႏွင့္ရသအတူတူေလွ်ာက္လာခဲ့ပါသည္။ ထိုစဥ္သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ေရွ႕မွ ကားတစ္စီးက တည့္တည့္ၾကီးရပ္ျပီး ဟြန္းတရက္စပ္တီးေနသည္။ မင္းသန္႕ဇင္ေသခ်ာၾကည့္မိလုိက္ေတာ့ ကားက ေမေမ့ကားျဖစ္ေနသည္။ ေသျပီ….. ေမေမဘယ္လိုလုပ္ဒီကိုေရာက္ေနတာပါလိမ့္။

“တီ…………တီ…………”

ကားထဲမွ ေမေမ့မ်က္ႏွာက တင္းမာေနသည္ကို မင္းသန္႕ဇင္ေတြ႕လိုက္သည္။ ဘုရား ဘုရား ေမေမကိုမေျပာပဲ အိမ္ကထြက္လာခဲ့မိလို႕ ေမေမမ်ားစိတ္ဆိုးေနျပီလား။ သူ႕ကို အိမ္ထဲကအိမ္ျပင္ထြက္ခြင့္ Permit ပိတ္လိုက္လွ်င္ သူေတာ့ဂြမ္းရခ်ည္ေသးရဲ႕။ ရသက သူတို႕ေရွ႕မွေမေမ့ကားကို ေၾကာင္ျပီးၾကည့္ေနသည္။

“မင္းသန္႕ဇင္ မင္းအေမကားမဟုတ္လား”

သူရသကို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ရင္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။

“လာသြားရေအာင္ရသ ငါ့ေမေမစိတ္ဆိုးေနျပီလားမသိဘူး ”

သူရသကိုေခၚျပီး ေမေမ့ကားရွိရာသို႕သြားလုိက္ပါသည္။ ရသက ေယာင္နနျဖင့္သူ႕ေနာက္လုိက္လာသည္။ ကားေရွ႕ေခါင္းခန္းနားသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ေမေမက မွန္တံခါးကိုေအာက္သို႕ ေလ်ာခ်လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း…..

“သားတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ကားေပၚတက္ အျပင္မွာေနေတြအရမ္းပူတယ္”

သူ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ ခပ္လန္႕လန္႕ရယ္ ဒါေပမယ့္ ေမေမ့အသံကေဒါသအသံမပါလို႕ စိတ္ထဲတြင္ တစ္မ်ိဳးေတာ့ ေအးသြားသည္။ မင္းသန္႕ဇင္က ရသကို အခ်က္ျပလိုက္ရင္း ကားအေနာက္ခန္းထဲသို႕ ဝင္လုိက္သည္။ ရသကလည္း အျခားတစ္ဖက္ကေနပတ္ျပီး ကားထဲသို႕ဝင္လာသည္။ ကားထဲသို႕ေရာက္ေသာအခါ ေမေမက ခါးပတ္ပတ္ဖို႕ေျပာသည္။ ထုိ႕ေနာက္ကားကို Justion Square ကားပါကင္ထဲမွ ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။

“သားမင္းသန္႕ဇင္ သားသူငယ္ခ်င္းကိုေမေမနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးဦးေလ”

ေမေမကကားကို အေရွ႕သို႕ဦးတည္ေမာင္းေနရင္း သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို စကားစလုိက္သည္။ ျငိမ္သက္ေနေသာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ေမေမ့စကားေၾကာင့္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားသည္။ မင္းသန္႕ဇင္က တစ္ခုခုျပန္ေျပာမည္ အျပဳ ရသက အာသြက္လွ်ာသြက္ျဖင့္ ဦးေအာင္ေျပာလိုက္သည္။

“ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က ရသပါအန္တီ။ မင္းသန္႕ဇင္နဲ႕ တစ္ခန္းတည္းကပါ”

“ဟုတ္လား သားတို႕ႏွစ္ေယာက္ ခင္တာၾကာျပီလား”

“ဟုတ္ကဲ့ ေက်ာင္းစတက္ကတည္းကဆိုေတာ့ သံုးလေလာက္ရွိပါျပီအန္တီ”

“ေၾသာ္ဟုတ္လား အန္တီ့သားေလးက အေပါင္းအသင္းသိပ္မရွိဘူးကြယ့္။ သူကတစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ သားတို႕အတြက္ေပါင္းရတာ တစ္မ်ိဳးၾကီးျဖစ္ေနမွာစိုးတယ္ သားသည္းခံေပးဦးေနာ္။”

“အာ…. ရပါတယ္အန္တီရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းရတာအဆင္ေျပပါတယ္”

“ေမေမ သားတုိ႕အခုဘယ္ကိုသြားမလုိ႕လဲ”

ရသႏွင့္ေမေမ့စကားကို သူၾကားျဖတ္ျပီးဝင္ေျပာလုိက္သည္။ ေမေမက အေရွ႕ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနရင္း မီးပြိဳင့္မိသြားေသာအခါ ကားကိုအရွိန္ေလ်ာ့လိုက္ကာ ရပ္လုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ကားေနာက္ခန္းထဲသို႕ ေခါင္းကိုလွည့္လာသည္။

“အိမ္ကိုျပန္ေနတာေလသား ေမေမဒီေန႕ဟင္းခ်က္ေကြ်းမယ္ သားသူငယ္ခ်င္းရသကိုလည္း ေမေမတုိ႕အိမ္ကို အိမ္လည္ေခၚရင္းေပါ့”

“အာေနပါေစေမေမရ သားတုိ႕အခုပဲစားလာတာ ရသလည္းဆာမွာမဟုတ္ပါဘူး”

“အာ…. မင္းကလည္း ဆာတယ္အန္တီ ကြ်န္ေတာ္ဆာတယ္ ကြ်န္ေတာ္လိုက္မယ္”

သူကရသကို အိမ္ေခၚရမွာစိုးလို႕ မေခၚခ်င္ပါဘူးဆိုမွ ရသက ဇြတ္လိုက္ခ်င္ေနျပန္ပါျပီ။ သူ႕တြင္အက်င့္တစ္မ်ိဳး ရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြထားလွ်င္ သူတို႕အိမ္ကိုသာ သူကေျမာင္းေပါက္မတတ္သြားလွ်င္ သြားမည္ သူ႕အိမ္ကို အိမ္လည္ေခၚဖို႕ကေတာ့ အပန္းၾကီးသည္။ အိမ္ကိုလာလည္လွ်င္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဧည့္ခံျပီး အိမ္ရွင္ၾကီးလုပ္ေနရမွာကို ပ်င္းသည္။ သူ႕ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အက်င့္တစ္ခုလုိ႕လဲ ဆိုႏိုင္သည္။ မတတ္ႏိုင္။

“ဟင္းဟင္း သားကလည္း သားသူငယ္ခ်င္းကေတာင္လိုက္ခ်င္ေနကို။ သားရသ…. ေနာက္လည္း အန္တီတို႕ အိမ္ကိုလာလည္ေနာ္သား ”

“ဟုတ္ကဲ့အန္တီစိတ္ခ် ဒီလိုသာခြင့္ျပဳထားလို႕ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေျမာင္းေပါက္ေအာင္လာဦးမွာ”

“ဟင္းဟင္း ေအးပါကြယ္ ေအးပါေအးပါ”

အတုိင္အေပါက္ညီေနေသာ ေမေမႏွင့္ရသေၾကာင့္ သူစိတ္ညစ္သြားမိပါသည္။ သူကတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ မိသားစုဝင္ေတြတစ္ဦးဦးတို႕ အတူတူရွိေနသည့္အခါ အားနာတာလိုလို မခ်င့္မရဲ႕ျဖင့္ ေျပာရခက္ေသာ ခံစားခ်က္ၾကီး သူ႕တြင္ရွိေနတတ္သည္။ ေၾကာင္အမ္းအမ္းလည္းျဖစ္ေနတတ္သည္။ စကားတသီသီဖြဲ႕လာရင္း သူတို႕ေတြအိမ္သို႕ျပန္ေရာက္လာၾကသည္။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဦးေက်ာ္က ျခံတံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။ ကားကိုဆင္ဝင္ေအာက္သို႕ ရပ္ျပီးသြားေသာအခါ ေမေမက သူMart ကဝယ္လာတာ ေတြကို ခ်က္ဖုိ႕ျပဳတ္ဖို႕ မီးဖိုခန္းသို႕ ဝင္သြားသည္။ ေမေမက ခ်က္လ်င္လည္း ဖြယ္ဖြယ္ရာရာခ်က္တတ္တာမို႕ အနည္းဆံုးေတာ့ ညေနေျခာက္နီရီထုိးခါနီးေလာက္မွ စားရမွာေသခ်ာသည္။ ဟင္းအမယ္ေပါင္းမ်ားကို တစ္ရက္စပ္ တည္းခ်က္တာမိုလို႕ ယခုကသံုးနာရီဆိုေတာ့ ေနာက္ထပ္သံုးနာရီေလာက္ ေစာင့္ရမွာ က်ိန္းေသသည္။ သူႏွင့္ရသကေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲသို႕ဝင္လာခဲ့သည္။ ဦးေက်ာ္က ရသအတြက္ အေအးေဖ်ာ္ေပးမယ္ ဟုဆိုျပီး ေမေမႏွင့္အတူ မီးဖုိခန္းထဲသို႕လုိက္သြားသည္။

“ဝါး……….. မင္းသန္႕ဇင္ မင္းတို႕အိမ္က ရွယ္ပဲေနာ္ မိုက္တယ္”

ရသက သူတို႕အိမ္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနရင္း ေျပာသည္။ သူရသကို တုန္႕ျပန္စကား မဆိုမိပါ။

“သားအေအးေသာက္ဦး ”

“ဟုတ္ကဲ့ဦး ေက်းဇူးပါ”

ဦးေက်ာ္က မီးဖုိခန္းထဲမွ ထြက္လာျပီးရသကိုအေအးခ်ေပးလုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕ေဘးတြင္ လာထုိင္သည္။

“သားေလးက မင္းသန္႕ဇင္ေျပာတဲ့ ရသဆိုတာလား”

ဦးေက်ာ္စကားေၾကာင့္ အေအးခြက္ကိုေမာ့ရန္ျပင္ေနသည့္ ရသလက္ေတြ ရပ္တန္႕သြားသည္။

“ေၾသာ္ ဟုတ္တယ္ဗ် မင္းသန္႕ဇင္က ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြ ဦးကိုေလ်ာက္ေျပာထားေသးလား”

“အိုးခိခိ မေျပာပါဘူးကြယ္။ သူကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရေနတဲ့အေၾကာင္း သားကသိပ္ခင္ဖို႕ေကာင္းေၾကာင္း ျပီးေတာ့ သားကိုလည္းသူကသိပ္ခင္ေၾကာင္း”

“ဦးေက်ာ္….ဘာေတြေလ်ာက္ေျပာေနတာလဲ”

သူဦးေက်ာ္ကို အံၾကိတ္ျပလိုက္မွ ဦးေက်ာ္က မ်က္ႏွာပိုးသတ္သြားသည္။ ဒီဦးေက်ာ္နဲ႕ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ သူေဂး ျဖစ္တာနဲ႕ လူတုိင္းကို ေဂးျဖစ္ေစခ်င္ေနသူၾကီးေလ။ ေတာ္ၾကာသူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ေအာင္သြယ္ေတာ္ ဖိုးလမင္းၾကီးလုပ္ေနမွ ေမေမႏွင့္ကြိဳင္အၾကီးၾကီးတတ္မွာ ျမင္ေယာင္ေသးသည္။

“ဟဲဟဲ မင္းသန္႕ဇင္က အရွက္အေၾကာက္ၾကီးတယ္ေနာ္သား ျပီးေတာ့သူက သိပ္ျပီးလည္းလူေတာမတိုးဘူး သားကပဲသူ႕ကိုေဖးမေပးပါေနာ္”

“ဟားဟား ဦးကလည္း သူကေလလူေတြေရွ႕မွာသာ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္ ကြယ္ရာက်ရင္ေလ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္မႏုိင္ဘူး သူအႏုိင္က်င့္တာေတာင္ခံလုိက္ရေသး”

“အို ခိခိ ဟုတ္လား မင္းသန္႕ဇင္က သားကိုဘယ္လုိမ်ား အႏိုင္က်င့္လုိက္တာလားကြယ္ ေျပာျပပါလား ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ ဟိဟိဟိဟိ”

“ဦးေက်ာ္…..”

“အိုး သားရယ္ အဲ့လိုမ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ဦးေက်ာ္ကိုမၾကည့္ပါနဲ႕။ ကဲသားတုိ႕စကားေျပာၾကဦး ဦးေက်ာ္ အလုပ္ရွိေသးလုိ႕ျမိဳ႕ထဲကိုသြားရဦးမယ္။ အိမ္မွာလူမရွိလို႕ေစာင့္ေနရတာ သားတုိ႕ရွိျပီဆိုေတာ့ ဦးေက်ာ္သြားျပီ”

ဦးေက်ာ္က သူ႕မ်က္ႏွာတင္းေနျပီမို႕ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ အသာေရွာင္ကာလစ္သြားသည္။ သူသက္ျပင္း တစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ေဘးကရသက သူ႕ကိုျပံဳးစိစိျဖင့္ၾကည့္ေနသည္။

“ဟီးဟီးဟီး………”

“ဘာရယ္တာလဲ မင္းက”

“မင္းမ်က္ႏွာၾကီးကလည္း ဆူရွီစားတုန္းကလိုလဲမဟုတ္ဘူး မႈန္ကုတ္ကုတ္ၾကီးနဲ႕ မလွဘူး”

“လွဖုိ႕လုိေသးလုိ႕လား ”

“အြမ္ဟြမ္ဟြမ္………  ေျပာေနပံုၾကီးကလည္း”

“ဘာလဲ ဘာျဖစ္တုန္း”

မ်က္ႏွာၾကီးမႈန္ကုတ္ကုတ္ျဖစ္ေနေသာ သူ႕အနားသို႕ ရသက တိုးလာပါသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ရသမ်က္ႏွာက သူ႕လိုပဲ မႈန္ကုတ္ကုတ္ၾကီးပံုစံတမင္လုပ္ျပီး ႏွာေခါင္းကိုတမင္ရႈ႕ံလိုက္သည္။ သူရသကို ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ရသကသူ႕ႏွာဖူးကို လက္ညိဳးေလးျဖင့္ေတာက္ခ်လိုက္သည္။

“အဲ့လိုၾကီးလုပ္ေနတာ နည္းနည္းေလးမွ ခ်စ္ဖုိ႕မေကာင္းဘူး”

“မင္း………”

“ဘာလဲ…..ဘာလဲ….ဘာလဲ”

ရသ….ရသ ေမေမရွိေနလုိ႕ေပါ့ ႏို႕မိုဆို မင္းကိုေတာက္ေတာက္စဥ္းျပီး အစိမ္းလိုက္ဝါးစားပစ္မယ္။ ငါ့ကို ကလိေနတယ္ ေတြ႕မယ္ ေတြ႕ဦးမယ္။

“ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း ငါ့ကိုစိတ္ထဲကေနၾကိတ္ျပီး ဆဲေနတယ္”

သူ႕စိတ္ေတြကို တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳး ပိုလို႕ပိုလို႕ ဆြေနေသာ ရသကို စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့။ ထို႕ေၾကာင့္ ထုိင္ေနရာမွ ခ်က္ခ်င္းထလိုက္သည္။

“အိုးဟိုးဟိုး………….ေနဦးေလ ဘယ္တုန္း”

ရသကသူ႕လက္ကို ဆြဲထားလုိက္ပါသည္။ သူ႕ရသကို ျပန္ငံု႕ၾကည့္လုိက္သည္။

“ငါ့အခန္းထဲကိုသြားေတာ့မလို႕ ”

“ငါလိုက္လို႕ရလား ”

“သေဘာ…..”

သူရသကို သူ႕အခန္းထဲသို႕ ေခၚလာခဲ့ပါသည္။ အခန္းထဲသို႕ေရာက္ေသာအခါ သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္ေနသည္ကို အံ့ၾသစြာေတြ႕ရသည္။ မနက္က အျပင္သြာခါနီး သူရႈပ္ပြေနေအာင္ဖြထားခဲ့ေသာ အခန္းက ယခုလိုသန္႕ရွင္းေနသည္ဆိုေတာ့ ေမေမ့လက္ခ်က္ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ ဦးေက်ာ္ပဲျဖစ္ရမည္။ အမွန္တုိင္း ေျပာရလွ်င္ ဦးေက်ာ္က ေမေမ့ထပ္သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥေတြကိုပိုျပီး ဂရုစိုက္ေလ့ရွိသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္လဲ ဦးေက်ာ္က သူ႕အခ်စ္ဆံုးၾကီးျဖစ္ေနရတာေပါ့။

စာၾကည့္စာပြဲေပၚမွ ေက်ာင္းစာအုပ္မ်ားလည္း အစီအရီ။ သူ႕ Apple Mac Book ေလးကလဲ သပ္သပ္ရပ္ရပ္။ အၤက်ီေတြကလဲ သူ႕ေနရာႏွင့္သူခ်ိတ္ထားသည္။ ဖိနပ္စဥ္ေပၚရွိ ျပန္႕က်ဲေနေသာ ဖိနပ္မ်ားႏွင့္ေျခအိတ္မ်ားလည္း စနစ္တက်ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ကုတင္ေပၚရွိပြေနေသာ ေစာင္ေတြကလည္း ေခါက္ျပီးသားျဖစ္ေနကာ အခန္းထဲတြင္ Air Fresher ဘူးအနံ႕ေလးေတြ သင္းေနေအာင္ျဖန္းထားေသးသည္။

“အိုးဟိုးဟိုး မင္းအခန္းကမိုက္သလားမေမးနဲ႕။ သံုးလုိုက္တာကလည္း အေကာင္းစား ကမာၻေက်ာ္ Apple Brand ေတြခ်ည္းပဲ”

“မင္းက်ေတာ့မသံုးတာၾကေနတာပဲ ”

“ငါ့ဖုန္းက အရစ္က်ဝယ္ထားတာ ငါ့ေမေမကိုမပူဆာခ်င္လို႕ ငါ့မုန္႕ဖုိးထဲကေန လေပးအရစ္က်ဝယ္ထားတာ”

“သနားဖုိ႕ေကာင္းလုိက္တာေနာ္ ကြ်တ္စ္ကြ်တ္စ္…..”

သူ႕အခန္းထဲသို႕ လွည့္ၾကည့္ေနေသာ ရသကိုအေနာက္ကေနၾကည့္ရင္း သူျပံဳးမိလုိက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ အခန္းတံခါးကို သူေစ့လုိက္သည္။

“ရသ…..”

“ဟင္….”

“ငါတုိ႕ဟိုေန႕က…..”

သူစကားဟလုိက္သည္ႏွင့္ သူ႕ကိုၾကည့္ေနေသာ ရသကအၾကည့္ေတြလႊဲသြားသည္။ ရသရွက္သြားသည္။

“Sorry မင္းသန္႕ဇင္ အဲ့ကိစၥကိုငါေတာင္းပန္မလို႕ပါ ဒါေပမယ့္”

“ဘာေတာင္းပန္မလို႕လဲ…..”

သူတေျဖးေျဖးရသအနားသို႕ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ရသမ်က္ႏွာေလးရဲေနသည္။

“ငါအဆင္ေျပပါတယ္ ေတာင္းပန္ဖို႕မလိုပါဘူး”

သူ႕ရင္ထဲမွာ ကမာၻၾကီးမီးေလာင္ေနသလိုပဲ ပူေလာင္မႈေတြ တဟုန္းဟုန္းရွိန္းတက္ေနပါသည္။ စိုးထိတ္ေနဆဲစိတ္က တစ္ခုခုျဖစ္မွာ ဆက္ျပီးစိုးရိမ္ေနသလို မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနသည္။ ဒီလို Moment ေလးက သိပ္ကိုသူ႕အတြက္တန္ဖုိးရွိလွသည္။ သူ႕အတြက္ရင္ခုန္မႈဆုိတာေတြကို ေမြးဖြားေပးေနက် ဒီလုိအခ်ိန္ေလးကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သူရပ္တန္႕ထားလုိက္ခ်င္သည္။ အခ်ိန္ေတြသာ ရပ္ထားလို႕ရရင္ေပါ့။

ႏွစ္ေယာက္သားစကားမေျပာႏုိင္ၾကေတာ့ပဲအၾကာၾကီး ျငိမ္သက္ေနမိၾကပါသည္။ ရသက ျပတင္းေပါက္ဖက္သို႕ မ်က္ႏွာလႊဲကာ သူ႕ကုတင္ေပၚတြင္သြားထုိင္လွ်က္ရွိသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရလွ်င္ ရသႏွင့္အခုလို လူျမင္မလြယ္တဲ့ ေနရာမွာႏွစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိေနတဲ့အခါ သူ႕စိတ္ေတြ ေဖာက္ျပား လာမိတာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွန္းေရေရရာရာ သည္းသည္းကြဲကြဲမရွိေသးသည့္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ဆက္ဆံေရး ေၾကာင့္ ေျခလြန္လက္လြန္ျဖစ္သြားမွာကိုလဲ စိုးရိမ္မိေသးပါသည္။

ရုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲသြားတဲ့ရသက သူ႕အမူအရာေတြကို ျပင္လုိက္ရင္ သူ႕ကိုစကားေျပာဖုိ႕ အားယူေနဟန္ရွိသည္။ ေစာေစာက စေနာက္ေနက်ေသာ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ ယခုအခါ မ်က္ႏွာပူကာ အိေျႏၵၾကီးေတြျဖင့္ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ျဖစ္ကုန္ၾကပါသည္။

ရသမင္းငါ့ကို ဘာေတြေျပာခ်င္ေနတာလဲ……. မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘာေတြရွိေနလဲ…… မင္းဘာေတြစဥ္းစားေနလဲ…

                                                     X       X       X        X

ေနဝင္ခ်ိန္၏ ရဲေနေသာေနမင္းၾကီးသည္ ကင္းရွင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလံုးကို ပုဇြန္ဆီေရာင္ ယွက္သန္းေနေစသည္။ ေကာင္းကင္ယံထပ္မွ တိမ္အခ်ိဳ႕သည္လဲ ယွက္သန္းေနေသာ ပုဇြန္ဆီေယာင္ အေရာင္ေၾကာင့္ စုတ္ခ်က္ေကာင္းသည့္ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ ခ်ယ္မႈန္းထားသလို လွပလ်က္ရွိသည္။ ထိုတိမ္လိမ္မ်ားေအာက္မွ ေငြေရာင္လက္ေနေသာ ရန္ကုန္ျမစ္ေရသည္ ျမိဳ႕ျပ၏ပူေႏြးမႈမ်ားႏွင့္အတူ တရိပ္ရိပ္ စီးဆင္းေနသည္။ ျမစ္ျပင္က်ယ္ေပၚတြင္ ဟိုသည္လူးလား ခုတ္ေမာင္းသြားလာေနေသာ ကုန္တင္သေဘာၤၾကီးမ်ားႏွင့္ စက္ေလွငယ္မ်ားကိုလည္းေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ ကမ္းနားလမ္းမွ ေမာင္းႏွင္လာေသာ ခရီးသည္တင္ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ရသလုိက္ပါလာပါသည္။ ညေန၇ႏွစ္နာရီထုိးေနေပမယ့္ ေနေရာင္ျခည္က က်မသြားေသးပဲ ေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလံုး ေဆးေရာင္ဆိုးထားသလို လွပေနဆဲပါ။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ Sunset ကို အမွတ္မထင္ဘတ္စ္ေပၚမွ ခံစားၾကည့္မိပါသည္။

ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ ရံုးဆင္းခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူေတာ့အေတာ္ျပည့္ေနသည္။ သူကဂိတ္အစကေန လိုက္စီးလာ တာမို႕ထုိင္စရာထိုင္ခံုရထားပါသည္။ နားထဲသို႕ နားၾကပ္ကေလးတပ္ကာ Adele ရဲ႕ Make You Feel My Love ကိုနားဆင္ရင္း ကားေပၚတြင္လုိက္ပါလာခဲ့သည္။ ကားျပတင္းေပါက္စီမွ တုိက္ခတ္လာေသာ ေလမ်ားက သူ႕ဆံစမ်ားကို ရိုက္ခတ္လွ်က္ရွိသည္။ ဂီတရဲ႕ခ်ိဳျမိန္တဲ့ေတးသြားေတြနဲ႕အတူ Adele ရဲ႕အသံက ဝမ္းနည္းရိပ္တို႕ ယွက္သန္းလွ်က္ သူ႕ႏွလံုးသားကို ဆြဲယူဖမ္းစားထားသည္။

မင္းသန္႕ဇင္အိမ္မွမျပန္ခင္ မင္းသန္႕ဇင္အခန္းထဲသို႕သူလိုက္သြားမိသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဟုိေန႕ကကိစၥကို မင္းသန္႕ဇင္ကစကားစလာသည္။ သူမင္းသန္႕ဇင္ကို ဘာေျပာလုိ႕ေျပာရမွန္း မသိခဲ့ပါ။ ဒီကိစၥကိုမေတာ္တဆ လို႕ပဲသတ္မွတ္လိုက္ပါ။ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူလို႕ပဲ ေမ့ပစ္လုိက္ပါဟု မင္းသန္႕ဇင္ကို သူေျပာလုိက္ခ်င္ပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ တကယ္တမ္း သူ႕ႏႈတ္ကေတာ့  ေျပာဖုိ႕ခြန္အားေတြမရွိခဲ့ပါ။ မင္းသန္႕ဇင္ႏွင့္သူ သူႏွင့္မင္းသန္႕ဇင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ခင္မင္ေနၾကတဲ့ သံေယာဇဥ္ အဲဒီသံေယာဇဥ္က ၅၂၈မွကေသးရဲလား။ တကယ္လို႕ ၅၂၈ထပ္ပိုသြားမယ္ဆိုရင္ သူဘာလုပ္ရမလဲ။ ေရွ႕ကိုပဲဆက္ေလွ်ာက္ရမလား ဒါမွမဟုတ္ ဒီကိစၥကိုရပ္တန္႕ပစ္လုိက္ရမလား။ မင္းသန္႕ဇင္ကို သူေရွာင္ပုန္းလုိက္ရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ မင္းသန္႕ဇင္နဲ႕ အေပါင္းအသင္းမလုပ္ေတာ့ပဲေနလုိက္ရမလား။ အဲ့ဒီအတြက္ေကာ သူခံႏိုင္ရည္ရွိပါ့မလား။

မင္းသန္႕ဇင္ကေတာ့ေျပာပါသည္။ ငါအဆင္ေျပပါတယ္တဲ့။ မင္းသန္႕ဇင္ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက သူ႕ကို အျပစ္မျမင္မွန္းသူသိပါသည္။ ျပီးေတာ့ မင္းသန္႕ဇင္က သူ႕ဆီကတစ္ခုခုလိုခ်င္ေနမွန္းလဲသူသိသည္။ မျဖစ္သင့္ဘူးဟု ျပန္ျပီးသူ႕ကိုယ္သူထိန္းခ်ဳပ္ထားလုိက္ျပီး မင္းသန္႕ဇင္ကို စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲခဲ့ရသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ထပ္ျပီး Accident ေတြျဖစ္မွာသူေၾကာက္ေနတာပါ။ ထုိ Accident ေတြကေနတစ္ဆင့္ သူ႕လက္မခံႏိုင္တဲ့အေျခအေနကို သူ႕တုိ႕ေရာက္သြားမွာကို မလုိလားပါ။ တကယ္လို႕ မင္းသန္႕ဇင္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္လဲ သူငယ္ခ်င္းလိုခ်စ္တာပဲျဖစ္ရမည္။ ခ်စ္သူရည္စားေတြလို ခ်စ္တာမ်ိဳး သူမလိုခ်င္ပါ။

ရဲေနေသာ ေကာင္းကင္ၾကီးေပၚတြင္ မီးခိုးတန္းအရွည္ၾကီးခ်န္ရစ္လွ်က္ ျပန္သန္းေနေသာ ဂ်က္ေလယာဥ္ ၾကီးကို သူေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ကားလမ္းနေဘးမွ လႈပ္ရွားေနေသာ ရႈခင္းမ်ားကိုလည္း ေငးၾကည့္ေနမိျပန္ပါသည္။

အခ်စ္ဆိုတာဘာလဲ???

အခ်စ္ဆိုတာ လူသားတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ၾကားက ေမြးဖြားလာတဲ့ ေမတၱာလား။ ဒါမွမဟုတ္ လူသားတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ၾကားမွာ ရွိတဲ့သံေယာဇဥ္ရဲ႕ အတိမ္အနက္လား။

အခ်စ္ဆိုတာ ဘာေတြနဲ႕ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ထားတာလဲ?

အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္လိုပံုသ႑ာန္မ်ိဳးနဲ႕လဲ။ ျမွားနတ္ေမာင္လက္ထဲက ျမွားေတြဟာ အခ်စ္ရဲ႕ပံုသ႑ာန္လား။ တကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုတာ ပင္လယ္ထဲကိုပစ္ခ်လိုက္တဲ့ ခဲတစ္လံုးလိုပဲ ရွာဖို႕မလြယ္ကူပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာ မေခၚပဲနဲ႕ေရာက္လာတတ္သလို မၾကိဳဆိုပဲနဲ႕လဲ ရွိေနတတ္တာမ်ိဳးေလ။

အခ်စ္ဆိုတဲ့ထူးဆန္းတဲ့သတၱဝါကသူ႕ဆီကိုမ်ားေရာက္ေနျပီလား??? ဘုရား ဘုရား  သူရင္ေတြခုန္လာပါလား။ ဒါဟာအခ်စ္ရဲ႕နမိတ္ေတြလား။ အခ်စ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလိုက္တုိင္း သူ႕ဘယ္ဖက္ရင္အံုက လႈပ္ရွားလာျပီး ေႏြးေထြးေနရတာဘာေၾကာင့္လဲ။ မျဖစ္ေသးပါဘူး မင္းသန္႕ဇင္နဲ႕သူ႕ကိစၥကို အျမန္ဆံုး အေျဖရွာမွပါ။

                                                       X       X       X        X

“တိန္…..တိန္……တိန္…….ခ်မ္း……..ခ်မ္း………ခ်မ္း……….”

“သတင္းထူး ေျပာစရာရွိတယ္ သတင္းထူး”

ေက်ာင္းခန္းထဲတြင္ ေမာင္ေမာင္ဆန္းမွေအာ္ျပဲၾကီးျဖင့္ေအာ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္ဆန္း၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ သူ႕အနားသို႕ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ စုေဝးသြားၾကသည္။ ခုံတစ္ေနရာတြင္ ထုိင္ေနသာ ခ်ဴခ်ဴကေတာ့ လုိက္မသြားပဲ ေမာင္ေမာင္ဆန္းကို အေဝးမွၾကည့္ေနသည္။

“ဘာသတင္းေတြထူးတာလဲ ကိုဆန္း ကြ်န္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းကကိစၥလား”

“ႏိုးႏိုးႏိုး……..ေက်ာင္းကိစၥမဟုတ္ဘူး”

“ဒါျဖင့္ဘာကိစၥတုန္း ျမန္ျမန္ေျပာသိခ်င္လွျပီ”

ေမာင္ေမာင္ဆန္းက သူ႕စကားကိုေက်ာင္းသားမ်ားစိတ္ဝင္စားသြားေသာအခါ ဟိတ္ၾကီးဟန္ၾကီးလုပ္ကာ လက္ပို ခပ္တည္တည္ပိုက္လုိက္ေလသည္။ ထို႕ေနာက္ ရုတ္တရက္လက္သီးကို ဆုပ္ကာ မိုက္ခြက္လုပ္ျပီး ….

“အခုကြ်န္ေတာ္ေမာင္ေမာင္ဆန္းတင္ျပမယ့္ကိစၥကေတာ့ သိပ္ကိုထူးဆန္းတဲ့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္”

“အဲ့ဒီေတာ့”

“အဲ့ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ေမာင္ဆန္း မေန႕က Juntion Square ထဲကိုေရာက္သြားပါတယ္။”

“Juntion Square ထဲေရာက္သြားေတာ့ ဘာေတြ႕တုန္း”

“ေကာင္မေလးေတြ ေဘာင္းဘီတိုတုိစကပ္တုိတိုေလးေတြကိုေတြ႕ပါတယ္”

“ဟင္…… ႏွာဘူး”    “ဟင္…… ႏွာဘူး”   “ဟင္…… ႏွာဘူး”   “ဟင္…… ႏွာဘူး”

ေက်ာင္းသားမ်ားက ေမာင္ေမာင္ဆန္းကို လက္ညိွးထိုးျပီး သံျပိဳင္ေျပာလုိက္ၾကသည္။ ထုိအခါ ေမာင္ေမာင္ဆန္း မ်က္ႏွာၾကီးပ်က္သြားေလသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ေမာင္ေမာင္ဆန္းကိုၾကည့္ျပီး တစ္ခစ္ခစ္ရယ္ၾကေလသည္။

“မင္းတို႕ကလည္း ငါေျပာခ်င္တာအဲ့ဒါမဟုတ္ဘူး မင္းတို႕ကျဖတ္ေျပာလုိက္ေတာ့ ေယာင္ျပီးေျပာမိသြားတာ။ ငါတကယ္ေတြ႕ခဲ့တာက….”

ေမာင္ေမာင္ဆန္းက ေျပာမည္ျပဳျပီးမွ စကားကိုရပ္တန္႕လုိက္ျပန္သည္။ ေစာေစာက ရယ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားက ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ေမာင္ေမာင္ဆန္းကို စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ မ်က္လံုးျပဴးကာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ အားလံုးျငိမ္သက္ျပီး ေမာင္ေမာင္ဆန္းစကားကို နားစြင့္ေနၾကသည္။

“ငါတကယ္ေတြ႕ခဲ့တာက မင္းသန္႕ဇင္နဲ႕ရသ”

“အာ…….. ဘာမ်ားလည္းလို႕ မင္းသန္႕ဇင္နဲ႕ရသကိုေတြ႕တာ ဘာမ်ားထူးဆန္းလို႕လဲ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းထဲမွာလဲ တတြဲတြဲလုပ္ေနတာပဲကို”

“ေအးေလ….. ဘာမွန္းလဲမသိဘူး”

“ဟုတ္ပါ့ဟယ္ ဒီေမာင္ေမာင္ဆန္းက ေပါေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕”

ေမာင္ေမာင္ဆန္းစကားကို စိတ္ဝင္တစားနားေထာင္ေနၾကျပီး ဘာမွမဟုတ္မွန္းသိသြားေသာအခါ ေက်ာင္းသားမ်ားက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဝိုင္းကာ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းၾကေလသည္။ ထိုအခါ ေမာင္ေမာင္ဆန္းက သြားၾကီးျဖဲကာ စပ္ျဖီးျဖီးလုပ္ေနသည္။ သူေျပာခ်င္တာေျပာလို႕မျပီးေသးခင္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေဒါသူပုန္ထသြားၾကသျဖင့္ သူ႕မွာဘာဆက္ေျပာလို႕ေျပာရမွန္းမသိေတာ့သည့္ပံုျဖစ္သည္။

“မင္းသန္႕ဇင္တို႕ကိုေတြ႕ခဲ့ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ ေမာင္ေမာင္ဆန္း”

ေနာက္ထပ္စကားသံတစ္ခု ျပတ္ျပတ္သားသားထြက္ေပၚလာေသာအခါ ဆူညံေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားက ျပန္လည္ျငိမ္သက္သြားျပီး အသံပုိင္ရွင္ဆီသို႕ အၾကည့္ေရာက္သြားၾကသည္။ ခ်ဴခ်ဴက ထုိင္ေနရာမွထကာ ေမာင္ေမာင္ဆန္းဆီသို႕ေလွ်ာက္လာသည္။ ထို႕ေနာက္

“မင္းသန္႕ဇင္တို႕ကိုေတြ႕ခဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲလို႕ ေမာင္…..ေမာင္…..ဆန္း…….”

“အိုးဟီးဟီးဟီး ခ်ဴခ်ဴေလးကလဲေလ မ်က္ႏွာၾကီးကတင္းေနတာပဲ။ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး သူမ်ားကိုအဲလိုၾကီးမၾကည့္နဲ႕ သူမ်ားေၾကာက္တယ္သိလား ဟြင့္…………….”

“ေမာင္……ေမာင္…….ဆန္း………”

“အင္………… ဟင္….ဟင္….ဟင္…..”

“ေျပာမွာလားမေျပာဘူးလား”

“အင္ ဟီးဟီးဟီး ေျပာပါ့မယ္….. ေျပာပါ့မယ္………… ဒီလိုပါ မေန႕က ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ေမာင္ဆန္း Juntion Square ထဲကိုေရာက္သြားေတာ့ အထဲမွာ မင္းသန္႕ဇင္နဲ႕ရသ ကိုေတြ႕ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားသြားျပီး အေနာက္ကေန သူတို႕ဘာလာလုပ္ၾကသလဲဆိုတာ စနည္းနာလိုက္ပါတယ္”

“ေခ်ာင္းရင္ေခ်ာင္းတယ္ေပါ့…..”

“ဟဲဟဲဟဲ…… ေခ်ာင္းတယ္လို႕ေတာ့ မသံုးေစခ်င္ပါဘူးကြယ္။ ဒီလုိနဲ႕ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဂိမ္းဆိုင္ထဲကိုဝင္သြားၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဆုိင္ထဲကျပန္အထြက္မွာ မင္းသန္႕ဇင္ကိုရသ အရုပ္ဆြဲေပးပါတယ္”

“ဟင္…… ေယာက်ာ္းအခ်င္းခ်င္းၾကီးအရုပ္ဆြဲေပးစရာလား”

“ေအးေလ……”

“ဟုတ္ပါ့”

“ေၾသာ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ထူးဆန္းတယ္လို႕ နင္တုိ႕ကိုေျပာတာေပါ့။ ဒီမွာအရုပ္လဲရသြားေရာ မင္းသန္႕ဇင္နဲ႕ရသကေလ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ဖက္ျပီးေပ်ာ္ေနၾကတာသိလား။ ျပီးေတာ့ ၾကည့္ေနလုိက္တာမ်ားအၾကာၾကီးပဲ”

အားရပါးရေျပာေနေသာ ေမာင္ေမာင္ဆန္းကို စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ ခ်ဴခ်ဴက လက္ကာျပလုိက္သည္။

“ေနဦး အရုပ္ဆြဲေပးတာနဲ႕ထူးဆန္းတယ္လို႕ေျပာလို႕မရဘူး ငါတို႕မိန္းကေလးေတြဆိုလဲ အခ်င္းခ်င္းေတြအျပင္သြားလည္ရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ဆြဲေပးတတ္ၾကတာပဲ။ ဒါဟာ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္တစ္ခုပဲ ဘာမွမထူးဆန္းဘူး ဒါကိုအေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ျပီး အာေခ်ာင္ေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္ဆန္း…..”

“ဟင္….. သူမ်ားမွားတြားဘီလားငင္…..”

“ဟုတ္တယ္….”

“အမယ္ေလး………. ေျဖးေျဖးေျပာပါ လန္႕လုိက္တာ”

“ေနာက္တစ္ခါ မင္းသန္႕ဇင္အေၾကာင္းကို သပုတ္ေလလြင့္ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕ ။ ငါ့ေပတံစာမိမယ္သိလား ဟြန္း….”

ခ်ဴခ်ဴက ေမာင္ေမာင္ဆန္းကို လက္သီးဆုပ္ျပျပီးသူ႕ေနရာသို႕သူျပန္လွည့္သြားေလသည္။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕က ခ်ဴခ်ဴကိုၾကည့္ျပီး တီးတိုးစကားဆိုၾကသည္။ ေမာင္ေမာင္ဆန္းကေတာ့ ေက်ာက္သင္ပုန္းေရွ႕တြင္ ရပ္ေနသည္။ ခဏေနၾကေတာ့ ေက်ာင္းတံခါးေပါက္မွ မင္းသန္႕ဇင္ႏွင့္ရသ ဝင္လာသည္။ မင္းသန္႕ဇင္ႏွင့္ရသဝင္လာေသာအခါ ေမာင္ေမာင္ဆန္းက သူ႕ေနရာသို႕သူျပန္သြားထုိင္ေလသည္။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕က မင္းသန္႕ဇင္ႏွင့္ရသကို ၾကည့္ျပီး တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္အခ်က္ျပကာ အထာေပးေနၾကသည္။ မင္းသန္႕ဇင္ကိုေတြ႕ေသာအခါ ခ်ဴခ်ဴက သူ႕လြယ္အိတ္ထဲမွ တစ္စုံတစ္ခုကိုထုတ္ကာ ထိုင္ေနရာမွထလိုက္သည္။

“မင္းသန္႕ဇင္ မနက္စာစားခဲျပီလား”

ခ်ဴခ်ဴ႕အနားမွျဖတ္သန္းခိုက္ ရုတ္တရက္စကားဆုိလာေသာေၾကာင့္ မင္းသန္႕ဇင္ႏွင့္ရသတုိ႕ ရပ္တန္႕သြားၾကသည္။

“မစားရေသးဘူး ခ်ဴခ်ဴဘာျဖစ္လို႕လဲ”

“ဒါဆိုအေတာ္ပဲ ေရာ႕ ႏြားႏို႕ဘူး။ မင္းသန္႕ဇင္ေသာက္ဖုိ႕! ”

ႏြားႏို႕ဘူးေပးလာေသာအခါ မင္းသန္႕ဇင္ႏွင့္ရသတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ၾကည့္လုိက္မိသည္။ ရသ မ်က္ခံုးပင့္ျပသည္။ မင္းသန္႕ဇင္က ႏြားႏို႕ဘူးကိုယူလိုက္သည္။

“ေက်းဇူးပါပဲ ခ်ဴခ်ဴ”

“အင္း….. ႏြားႏို႕က မင္းသန္႕ဇင္ေသာက္ဖုိ႕ေနာ္ သူမ်ားေတြကိုမတိုက္ရဘူး”

“ေၾသာ္ အင္းအင္း မတိုက္ဘူး”

“ဟြင္း….. မတိုက္ဘူးဆိုျပီး ကြယ္ရာက်တုိက္မွာမိုလား ေဘးမွာကငတ္ၾကီးက်ေတြက မ်ားသားရယ္”

“မတိုက္ပါဘူးခ်ဴခ်ဴရယ္ စိတ္ခ်ပါ”

“ကတိေနာ္”

“အင္း ကတိ”

မင္းသန္႕ဇင္ႏွင့္ခ်ဴခ်ဴ စကားေျပာေနျခင္းကို ရသကေဘးမွ စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ အမူအရာလုပ္ကာ ရြဲ႕ေလေတာ့သည္။

“ဟင့္ သူမ်ားေတြကိုမတိုက္နဲ႕ေနာ္ ေနာ္လို႕ဟြန္႕…… ဟင့္ဟင့္ သူတစ္ေယာက္ထဲပဲေသာက္ရမယ္သိလား အင္ဟင္ဟင္………. (ေမတၱာကိုမရွိဘူး)”

 “ရသေကာင္စုတ္ …… နင္……”

“အိုးဟုိးဟုိး ဘာလဲ။ မေက်နပ္ဘူးလား မေက်နပ္ရင္ဒီႏြားႏို႕ဘူးကိုငါေသာက္လိုက္မယ္”

“ဟင္….. ေျပာေလကဲေလမန္းေလျပဲေလ….ေမ်ာက္-ီးသမန္းရွ အေကာင္”

“အင္…. မိန္းကေလးျဖစ္ျပီးဆဲတယ္ၾကည့္စမ္း….. ဆရာမနဲ႕တုိင္မယ္ ”

“ရသ………နင္……အီး….အား….. ငါစိတ္တိုလာျပီေနာ္”

ရသကခ်ဴခ်ဴတကယ္စိတ္ဆိုးလာမွန္းသိေသာအခါ လွ်ာထုတ္ျပျပီးအနားမွ ထြက္ေျပးသြားပါသည္။ မင္းသန္႕ဇင္ကေတာ့ ခ်ဴခ်ဴႏွင့္ရသကို ၾကည့္ျပီးရယ္ၾကဲၾကဲလုပ္ေနသည္။ ထို႕ေနာက္ သူလဲရသရွိရာသို႕ ေလ်ာက္သြားလိုက္ျပီး ခံုတြင္ေနရာယူလိုက္သည္။ ခဏၾကေသာ္ အတန္းထဲသုိ႕ဆရာမ ဝင္လာျပီးသူတို႕၏ စာသင္ၾကားေရးကိစၥမ်ားစတင္ပါေတာ့သည္။

                                                       X       X       X        X

ရသေက်ာင္းဆင္းေသာအခါ ေမေမ့ဆုိင္သို႕ခဏဝင္ကူခဲျပီးအိမ္သို႕သာ တန္းတန္းမတ္မတ္ျပန္လာခဲ့သည္။ သူ႕စိတ္ေတြပင္ပန္းေနသလိုျဖစ္ေနျပီး အနားယူခ်င္လွျပီျဖစ္သည္။ အိမ္ေရာက္ေသာ ျခံတံခါးကိုဖြင့္ျပီး သူ႕အခန္းဆီသို႕သာ တစ္ခါတည္းေလွ်ာက္လာလုိက္သည္။ အခန္းေရွ႕သို႕ေရာက္ေသာအခါ တံခါးဘုကိုဖြင့္လိုက္ျပီး ရသမိမိအခန္းထဲသို႕ဝင္လာခဲ့သည္။ ေမေမကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္းေနာက္က်ဦးမွာမို႕ မေစာင့္ေတာ့ပဲသူအရင္ျပန္လာႏွင့္ျခင္းျဖစ္၏။ အခန္းထဲသို႕ဝင္လာခဲ့ျပီးေနာက္ သူ႕ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကိုကုတင္ေပၚသို႕တင္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ မိမိကိုယ္ေပၚရွိေက်ာင္းယူနီေဖာင္းကို အေပၚၾကယ္သီးႏွစ္လံုးခန္႕ျဖဳတ္လိုက္သည္။ တစ္ေနကုန္ယူနီေဖာင္းၾကီးနဲ႕ေနေနရသျဖင့္ အနည္းငယ္စိတ္ က်ဥ္းၾကပ္မႈမ်ားရွိေနျပီးယခုလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရတဲ့အခါမွ စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။ စိတ္ထဲေရ ငတ္လာသလုိလုိျဖစ္လာသျဖင့္ ကုတင္ေပၚမွထာကာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႕ဝင္လာခဲ့သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္လုိက္ျပီး အထဲမွေရသန္႕ဘူးတစ္ဘူးကိုထုတ္ကာ ဖန္ခြက္ထဲသို႕ ေရမ်ားေလာင္းထဲ့လိုက္ျပီးေမာ့ခ်လိုက္သည္။

“အား….. အခုမွအေမာေျပေတာ့တယ္”

ထို႕ေနာက္ ေရသန္႕ဘူးအဖံုးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ျပီး ေရခဲေသတၱာထဲသို႕ ျပန္ထဲ့ထားလုိက္သည္။ ထမင္းစားစာပြဲေပၚတြင္ မနက္ကသူစားထားခဲ့သည့္ပန္ကန္က ဒီအတုိင္းသာရွိေနေသးသည္။ အနည္းငယ္ ရႈပ္ပြေနသလို ခံစားမိေသာ္လည္း သိမ္းရမွာပ်င္းေလးေလးျဖစ္ေနသျဖင့္ မသိမ္းေတာ့ပဲ ဒီအတုိင္းမီးဖိုထဲက ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ေမေမျပန္လာမွလုပ္လိမ့္မည္ဟု စိတ္ထဲေတြးလိုက္သည္။ သူ႕အခန္းထဲသို႕ေရာက္ေသာအခါ ေရခ်ိဳးဦးမည္ဟုစိတ္ကူးလိုက္ျပီး သူ႕အေပၚအၤက်ီကို ခြ်တ္လိုက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေလွ်ာ္မည့္အဝတ္စားေတြထဲ့သည့္ျခင္းေတာင္းထဲသို႕ ပစ္ထဲ့လုိက္သည္။ အဝတ္ဗလာျဖစ္သြားေသာ သူ႕ကိုသူ ျပတင္းေပါက္မွန္မွ ျပန္ျမင္ေနရသည္။ ညမီးေရာင္ႏွင့္အျပင္ဖက္မွ ေမွာင္ေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္မွန္က ၾကည့္မွန္တစ္ခ်က္လိုျဖစ္ေနျပီး လူလံုးကြဲေနသည္။ ရသကမွန္ထဲမွ မိမိကုိယ္ကိုၾကည့္ရင္း သေဘာက်သြားကာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ထုိ႕ေနာက္ လက္ေမာင္းကိုအေပၚသို႕ေကြးကာ မွန္ထဲတြင္ ဗလေထာင္ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။

“ငါ့ Body Structure ကေတာ္ေတာ္မုိက္တာပဲ ဟဲဟဲ”

ရသက Gym ကစားေလ့မရွိေသာ္လည္း ေက်ာင္းတြင္ အေျပးေလ့က်င့္ျခင္း Basketball ကစားျခင္း တစ္ခါတစ္ရံ ဒိုက္ထုိးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္က က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းေနသည္။ ဘယ္ဖက္ရင္အံုႏွင့္ညာဖက္ရင္အံုအစပ္ၾကား ဝမ္းဗိုက္ေနရာတြင္ ၾကြက္သားမ်ား အေျမာင္းအေျမာင္းသ႑ာန္ ထေနျပီး လက္ေမာင္းသားမ်ားက က်စ္ေနသည္။ သိပ္ျပီးဗလအၾကီးၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ စြဲေဆာင္မႈရွိသည့္ ခႏၶာကိုယ္ဟုေျပာလို႕ရသည္။ ရသ၏ခႏၶာကိုယ္က ဆယ္ေက်ာ္သက္တို႕၏ တက္ၾကြမႈလန္းဆန္းမႈတို႕ အျပည့္ျဖင့္ ႏုပ်ိဳမ်စ္ေနသည္။ မွန္ထဲကကိုယ့္ကိုကုိယ္ သေဘာက်ကာ ရသက ေအာက္ပိုင္းက ေဘာင္းဘီကိုပါ ဇစ္ကိုျဖဳတ္ျပီးခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။

ထိုအခါမွန္ထဲတြင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးျဖင့္ ၾကြက္သားမ်ားအေျမာင္းလုိက္ထေနသာ ေပါင္တံစြန္႕စြန္႕ကား ကားက တုတ္ခုိင္သန္မာလွ်က္ရွိေၾကာင္း ထင္ရွားလာသည္။ ေဘာင္းဘီကိုေျခသလံုးမွ ကြ်တ္ေအာင္ခြ်တ္ျပီး သြားေသာအခါ အဝတ္ေလွ်ာ္ျခင္းေတာင္းထဲသို႕ လွမ္းပစ္ထဲ့လိုက္ျပန္ပါသည္။ ရသက မိမိ၏ဗိုက္သားေတြကို မိမိဘာသာပြတ္သတ္ၾကည့္ရင္း မွန္ထဲကိုဟိုလွည့္ဒီလွည့္လုပ္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။ သူအေနာက္ေက်ာသုိ႕ လွည့္ကာၾကည့္လုိက္ေတာ့ စြန္႕ကားေနေသာ ပုခံုးနားမွသူ႕နံရိုးေတြကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုနံရိုးမ်ားမွတဆင့္ ေအာက္သို႕ရႈးသြားေသာ သူ႕ခါးအလည္ပိုင္းကိုဆက္ကာၾကည့္ရင္း ေနာက္ဆံုး တင္းေနေသာတင္ပါးမ်ားဆီ သို႕အၾကည့္ေရာက္သြားျပန္သည္။

ရသ၏တင္ပါးမ်ားက အတြင္းခံေဘာင္းဘီကအနည္းငယ္ၾကပ္ေနလို႕လားေတာ့မသိ တင္းေနကာလံုးေနသည္။ မိမိ၏ ေမာက္ေနေသာတင္ပါးမ်ားကိုၾကည့္ရင္း တင္းပါးအစပ္ေပါင္အရင္းရွိေခါက္ေနေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအစကို လက္ျဖင့္ျပန္ျဖန္႕လုိက္၏။

“ငါ့တင္ပါးၾကီးေတြက ေတာ္ေတာ္လွပါလား မိုးမိုးေမာက္ေမာက္ျဖိဳးျဖိဳးေတာက္ေတာက္ၾကီး ဟိဟိဟိ”

ရသကသူ႕တင္ပါးေတြကိုသူအသာျပန္ညွစ္ၾကည့္လုိက္သည္။

“အိုးဟုိးဟုိး….. ဂ်ယ္လီလံုးၾကီးကိုညွစ္ရသလိုပဲ ေပ်ာ့အိအိနဲ႕ညွစ္လုိ႕ေကာင္းလိုက္တာ ဟိဟိဟိ”

ရသကသူ႕တင္ပါးေတြကိုသူညွစ္လိုက္ မွန္ထဲတြင္ၾကည့္လိုက္ စကားမ်ားေျပာလုိက္ျဖင့္လုပ္ေနတုန္း အေရွ႕မွ သူ႕ပစၥည္းေလးက သာမန္ထပ္ပိုမိုမာတင္းလာေလသည္။ တင္ပါးသို႕အာရံုစုိက္ေနေသာ ရသက အေရွ႕ဖက္မွ ဖြားဖက္ေတာ္က ေတာင့္တင္းလာေသာအခါ သတိျပဳမိသြားျပီး အေရွ႕သို႕ျပန္လွည့္လာသည္။

“ညီေလး….. မင္းဆိုတာကလဲ အခ်ိန္တန္ရင္လည္ပင္းကိုညွစ္ေနမွ မဟုတ္လို႕ရွိရင္ ငါ့ကိုတအားဒုကၡေပးတာ မင္းဒုကၡေပးျပီဆိုရင္ ငါ့မွာေနရခက္ထုိင္ရခက္နဲ႕ တအားတိုင္ပတ္တာ”

ရသက သူ႕ညီေလးကိုသူ႕ဖာသာသူစကားမ်ားေျပာလွ်က္ရွိသည္။ ရသကေျပာေလေလ ညီဘြားက ပိုျပီးမာလာေလေလျဖစ္လာသည္။

ရသစိတ္ေတြပိုျပီး မႊန္လာသည္။ သူ႕ေသြးေတြဆူပူလာသည္။

“ၾကည့္စမ္း ေျပာေလကဲေလ လည္ပင္းအညွစ္ခံခ်င္ေနျပီနဲ႕တူတယ္ ဟုတ္လား”

ရသကမိမိဘာသာေျပာရင္း စိတ္ေတြမထိန္းႏုိင္ျဖစ္လာပါသည္။ သူ႕ညီဘြားေလးမွ အထက္သို႕ထိုးကာ ေထာင္တက္လာျပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးက ၾကြတက္လာပါသည္။ သူ႕ေပါင္အစပ္မွ အတြင္းခံက အေပၚသို႕ အနည္ငယ္းတိုးထြက္သြားေသာေၾကာင့္ ေအာက္ပိုင္းမွလြတ္သြားျပီး အထဲမွေဝွစ့ ကပယ္အိတ္ကေလးကို တြဲေလာင္းေလးျမင္ေနရသည္။ ရသသူ႕ကိုသူထိန္းမႏိုင္ျဖစ္လာေသာအခါ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွ သူ႕ညီဘြားကို လက္ျဖင့္အသားကုန္ညွစ္ထားလိုက္သည္။

“ေတြ႕မယ္ ေတြ႕မယ္ ငါ့ကိုဒုကၡေပးတဲ့ေကာင္ မင္းနဲ႕ငါနဲ႕စာရင္းရွင္းရမယ္”

ရသပါးစပ္ကလဲေျပာရင္း လူကလဲမွန္ေရွ႕ကေန ဝရုန္းသုန္းကားျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႕ ခုန္ေပါက္ဝင္သြားပါေတာ့သည္။ သူ႕ညီေလးကို လည္ပင္းညွစ္ေတာ့မယ္ထင္ပါ့……

                                                                                    ဆက္ရန္ရွိေသးသည္-
                                                                                                                Lovealone