ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ အခ်စ္ပံုျပင္ အပုိင္း(၄)

ရသေခါက္ဆြဲပန္းကန္းေလးကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ျပီး မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲမွ တိုင္ကပ္နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညရွစ္နာရီထိုးခါနီးေနျပီျဖစ္သည္။ ေမေမအခုထိျပန္မေရာက္ေသးပါ။ ထားပါေတာ့ေလဟုေတြးလိုက္ျပီး ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကိုသူ႕အိပ္ခန္းထဲထိယူေဆာင္လာခဲ့သည္။ အခန္းထဲသို႕ ေရာက္ေသာအခါ စာၾကည့္စားပြဲေပၚရွိ Table lamp ေလးကိုဖြင့္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကို စားပြဲေပၚသို႕တင္ထားလိုက္ျပီး စာၾကည့္ရန္ျပင္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကစာထဲမွာမေရာက္ပဲ ေန႕လည္က ကိစၥကိုပဲေတြးေနမိပါသည္။ သူဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလုိျဖစ္ေနသလဲဆိုတာစဥ္းစာလို႕မရပါ……

မင္းသန္႕ဇင္

လက္ေလးထဲမွ ဖုန္းေလးကိုကိုင္ကာမင္းသန္႕ဇင္တစ္ေယာက္ စိတ္ညစ္ေနပါသည္။ သူရသဆီစာပို႕မလို႕ ျပင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္စကားကိုဘယ္ကေနဘယ္လို စေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာနဲ႕ ဖုန္းကိုသာ အၾကာၾကီးကိုင္ထားေနမိေတာ့သည္။ ေန႕လည္က ရသပါးကိုကိုင္မိခဲ့တဲ့အတြက္ ရသကိုအထင္မလြဲသြားေစ ရန္ေျပာလိုေနျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ဘယ္လုိမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႕ ရသကိုရင္ဆုိင္ရမလဲလို႕ျပန္ေတြးမိတုိင္း စိတ္ထဲ ရႈပ္ေထြးလို႕သြားရကာ မိမိကိုယ္သာအျပစ္ေတြထပ္တလဲလဲတင္ေနမိပါေတာ့သည္။ သက္ျပင္းေလးကို တစ္ခ်က္ခ်လိုက္ျပီး ဖုန္းMassage area ထဲကုိသူစာသားအခ်ိဳ႕ စတင္ရိုက္လုိက္သည္။

ရသတကယ္ေတာ့ ငါကမင္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္အဲ့ဒါကိုမင္းကိုယံုေအာင္ငါဘယ္လို ေျပာျပရမွန္းမသိဘူး။ မင္းငါ့ကိုအထင္မလြဲေစခ်င္ဘူး တကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုတာ သိပ္ကိုဆန္းက်ယ္ လြန္းတဲ့အရာမိုလို႕ မင္းအေပၚမွာ ငါတိမ္းေစာင္းေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္……..

“အာ…. ငါဘာေတြေရးေနမိပါလိမ့္။ ရွင္းျပမွပဲဟုိေကာင္ကငါ့ကိုပိုျပီးအထင္လြဲသြားေတာ့မွာပဲ။ မျဖစ္ဘူး ျပန္ျပင္ေရးဦးမွ”

Massage စာသားအခ်ိဳ႕ကို အေနာက္ကေန backspace ေလးနဲ႕ျပန္ဖ်က္ပစ္လုိက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ေမးေလးေထာက္ကာ သူဘာေရးရမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားေနလုိက္သည္။ အတန္ၾကာေသာ္……

ရသတကယ္ေတာ့ ငါကမင္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္အဲ့ဒါကိုမင္းကိုယံုေအာင္ငါဘယ္လို ေျပာျပရမွန္းမသိဘူး။ ငါတကယ္ေတာ့ အဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းပါးကိုကိုင္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္က ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္သြားတာအမွန္ပဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာမင္းကသာမန္အခ်ိန္ေတြလိုမဟုတ္ပဲ တစ္မ်ိဳးထူးျခားေနတယ္ ငါ့စိတ္ကိုတက္ႏိုင္သမွ် ထိန္းထားေပမယ့္လဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါသတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားမိတယ္။

ေရးျပီးသြားေသာအခါ သူ႕စာကေလးကိုသူျပန္ဖတ္ၾကည့္မိသည္။ စာေၾကာင္းကေတာ္ေတာ္ေလးရွည္သြားသည္ ဖုန္းက Keyboard ေလးနဲ႕ေရးရတာမိုလို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးေရးယူရသည္။ သူစာကိုအစအေနအဆံုးထိျပန္ဖတ္ ၾကည့္ျပီးသြားေသာအခါ အနည္းငယ္ေက်နပ္သြားသလိုျဖစ္သြားသည္။

“အင္း ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့မဆိုးဘူး။ ေနာက္ကေနနဲနဲေလာက္ထပ္ေရးလုိက္ရင္ အုိေကျပီ”

ဒါဟာတကယ္ေတာ့ accidence တစ္ခုပဲ အဲ့ဒါကိုအခ်စ္လို႕မင္းမျမင္ေစခ်င္ဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ စိတ္လႈပ္ရွားတာနဲ႕ အခ်စ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ျပီးေတာ့ မင္းကိုငါဒီလိုလုပ္လိုက္လို႕ မင္းဖက္ကငါမင္းကိုခ်စ္ေနတယ္လို႕ ျမင္သြားမွာ ငါသိပ္စိုးရိမ္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆိုေတာ့ ငါကမင္းကိုမခ်စ္လို႕ပဲ။ ခ်စ္လို႕လဲမရဘူးေလ မင္းလဲေယာက်ာ္း ငါလဲေယာက်ာ္း ခ်စ္လို႕မရဘူး ဟုတ္တယ္မိုလား။

“အင္း….. ဒီလိုထပ္ေရးလိုက္ေတာ့ ငါကအရမ္းကိုစိုးရိမ္လြန္ေနတဲ့ပံုေပါက္ေနျပီထင္တယ္။ ျပီးေတာ့ခ်စ္တယ္ဆို တဲ့စကားၾကီးကိုယူသံုးထားလိုက္ေသးတယ္ မျဖစ္ေသးဘူး ျပန္ဖ်က္ဦးမွ။ ေတာ္ၾကာဒီေကာင္ဖတ္ျပီးအူတက္ေနဦးမယ္”

မင္းသန္႕ဇင္သူ႕ကိုယ္သူမေက်မနပ္ျဖစ္သြားရကာ Massage ကိုျပန္ျပင္ရန္ ဖုန္း Screen ေပၚသို႕လက္ကေလးကိုေထာက္လိုက္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အေထာက္မေတာ္ပဲ Eddit လုပ္မယ့္ Massage area ေပၚကိုေထာက္ရမယ့္အစား Enter မ်ဥ္းအေကြးေလးကို မေတာ္တဆေထာက္မိသြားပါသည္။ မင္းသန္႕ဇင္ ေထာက္မိလိုက္သည္ဆိုရင္ပဲ Massage  စာသားမ်ားက တစ္ဖက္ဆီသို႕ Sending…. ျဖစ္သြားျပီး စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ Send ျဖစ္သြားေလသည္။ သူေျချပာျပာလက္ျပာျပာျဖစ္သြားပါေသာ္လည္း ဘာမွမတက္ႏုိင္ေတာ့ပဲ စာကတစ္ဖက္လူဆီကိုေရာက္သြားပါသည္။ Cancel လုပ္ရန္အခ်ိန္ေတာင္ မရလုိက္ပဲ မ်က္စိတမွိတ္လွ်ပ္တစ္ျပတ္အတြင္းမွာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ျဖစ္ပ်က္သြားေသာ အျဖစ္အပ်က္တို႕က သူ႕ကိုရူးသြားမတက္ ျဖစ္သြားေစသည္။

“သြားျပီ….. ငါေတာ့လစ္ျပီ ဖ်က္မယ္လုပ္ကာမွပဲ စာေတြကေရာက္သြားျပီ ”

“ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ….. ကြ်တ္စ္…….. ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ”

ရသ

ရသေခါက္ဆြဲစားရင္း လက္တစ္ဖက္မွလဲ စာအုပ္အခ်ိဳ႕ကိုလွန္ေလာေနမိသည္။ ဒီတစ္ႏွစ္ေတာ့ ဆယ္တန္းကိုေအာင္ေအာင္ေျဖရမွာျဖစ္သည္။ ၾကာရင္ fresher သမားေတြကသူ႕ကို ဝိုင္းဟားမွာလည္း စိုးရေသးသည္။ သူ fresher ဘဝတုန္းကလဲ ႏွစ္က်သမားေတြဆိုဟားခဲ့တာကိုး။ သူ႕အလွည့္က်ေတာ့ ဝဋ္လည္မွာေၾကာက္ပါသည္။ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈပဲေလ မဟုတ္ဘူးလား။

“♩ … ♪ …♫ …. ♬ …♭ … ♮ …♯”

ရုတ္တရက္ဖုန္းထဲသို႕ Massage ဝင္လာသျဖင့္ ရသတစ္ေယာက္ စားပြဲေပၚရွိဖုန္းကေလးကို ေကာက္ကိုင္လုိက္ပါသည္။

ရသတကယ္ေတာ့ ငါကမင္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္အဲ့ဒါကိုမင္းကိုယံုေအာင္ငါဘယ္လို ေျပာျပရမွန္းမသိဘူး။ ငါတကယ္ေတာ့ အဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းပါးကိုကိုင္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္က ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္သြားတာအမွန္ပဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာမင္းကသာမန္အခ်ိန္ေတြလိုမဟုတ္ပဲ တစ္မ်ိဳးထူးျခားေနတယ္ ငါ့စိတ္ကိုတက္ႏိုင္သမွ် ထိန္းထားေပမယ့္လဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါသတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားမိတယ္။ ဒါဟာတကယ္ေတာ့ accidence တစ္ခုပဲ အဲ့ဒါကိုအခ်စ္လို႕မင္းမျမင္ေစခ်င္ဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ စိတ္လႈပ္ရွားတာနဲ႕ အခ်စ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ျပီးေတာ့ မင္းကိုငါဒီလိုလုပ္လိုက္လို႕ မင္းဖက္ကငါမင္းကိုခ်စ္ေနတယ္လို႕ ျမင္သြားမွာ ငါသိပ္စိုးရိမ္တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆိုေတာ့ ငါကမင္းကိုမခ်စ္လို႕ပဲ။ ခ်စ္လို႕လဲမရဘူးေလ မင္းလဲေယာက်ာ္း ငါလဲေယာက်ာ္း ခ်စ္လို႕မရဘူး ဟုတ္တယ္မိုလား။

“အဟြတ္…..အဟြတ္……အဟြတ္….. မင္းသန္႕ဇင္ ဒီေကာင္ငါ့ကိုဘာေတြပို႕လာတာပါလိမ့္”

မင္းသန္႕ဇင္စာက ေစာေစာကမွရပ္နားသြားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြကို ျပန္လည္ႏိႈးဆြလွ်က္ရွိေနပါသည္။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ မင္းသန္႕ဇင္ဆိုတဲ့နာမည္ေလးကို စိတ္ထဲကေရရြတ္လိုက္ရံုနဲ႕ သူ႕ဘယ္ဖက္ ရင္အံုေနရာစီမွာ ပူရွိန္းရွိန္းျဖစ္လို႕သြားရသည္။ မင္းသန္႕ဇင္ေျပာတဲ့ အခ်စ္ဆိုတာမ်ားလား….. ဟာမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး တကယ္ဆိုရင္သူေျပာသလို သူလဲေယာက်ာ္းငါလဲေယာက်ာ္းေတြပဲ ဒါကဘယ္လိုလုပ္ျပီး အခ်စ္ျဖစ္လာမွာလဲ…..မဟုတ္ပါဘူး ငါအေတြးလြန္ေနတာပဲျဖစ္မွာပါ။

သူ႕ရင္ထဲလိႈက္ေမာေနရာမွ နဖူးတြင္ေခြ်းစအခ်ိဳ႕ျပန္စျပဳလာသည္။ မင္းသန္႕ဇင္ကိုဘာစာျပန္ပို႕ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ သူဖုန္းကိုစားပြဲခံုေပၚသို႕ အားယားေမွာက္ျပစ္လိုက္ပါသည္။

“ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္က ဘာမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးတစ္ခုနဲ႕ ဒီေလာက္ၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ပံုၾကီးခ်ဲ႕ျပီးေျဖရွင္းေနစရာလိုသလား? ျပီးေတာ့ ငါကေကာဘာျဖစ္လို႕ ရင္ေတြခုန္ေနရတာလဲ။ ဘာ….ဘာျဖစ္လို႕ မင္သန္႕ဇင္ဆိုတဲ့နာမည္ကို စဥ္းစားမိလုိက္တာနဲ႕ ငါစိတ္ေတြလႈပ္ရွားလာရတာလဲ။ ဒီလိုဆို ေက်ာင္းတက္ရင္ ဒီေကာင့္မ်က္ႏွာကိုငါဘယ္လုိသြားၾကည့္ရမွာလဲ။ မဟုတ္မွလြဲေရာ…… ငါ……..ငါေယာက်ာ္းအခ်င္းခ်င္းၾကိဳက္ေနျပီ။ အိုးဟိုးဟိုး……….ဟင့္ဟင့္ဟင့္ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ငါေယာက်ာ္းစစ္စစ္ပါ ”

ေတြးရင္းေတြးရင္း သူ႕စိတ္ေတြေျခာက္ျခားလာသလိုခံစားမိသည္။ ဘာေၾကာင့္မ်ားသူဒီလိုျဖစ္ေနရတာလဲ။ သူဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာကို ဘယ္သူကသူ႕ကိုအေျဖထုတ္ေပးႏိုင္မလဲ။ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေပး မယ့္သူတစ္ေယာက္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ သူ႕ေရွ႕မွာေပၚလာရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေတြးမိလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ေသးပါဘူး ဒီလိုရွက္စရာေကာင္းတဲ့ကိစၥကို သူကဘယ္သူ႕ကိုသြားျပီး တိုင္ပင္ရမွာလဲ။ လူတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ခ်စ္တာ အျပစ္မဟုတ္ေပမယ့္ အခုသူ႕ဟာက ေယာက်ာ္းအခ်င္းခ်င္းၾကီး ေယာက်ာ္းအခ်င္းခ်င္းၾကီးေလ……. ဘုရားေရ သားကိုကယ္ပါ……..

“သား…..ေဒါက္….ေဒါက္…..ေဒါက္”

“သားအထဲမွာရွိေနလား ေမေမျပန္လာျပီ”

အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေသာေမေမတစ္ေယာက္ ေရာက္ခ်လာပါျပီ။ သူတံု႕ဆုိင္းမေနေတာ့ပဲ ထုိင္ေနရာမွထကာ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလုိက္ပါသည္။

“သား ထမင္းစားျပီးသြားျပီလား”

“ဘယ္ကထမင္းရွိလုိ႕စားရမွာလဲေမေမရဲ႕ ခ်က္မွမထားပဲနဲ႕။ ခုဏေလးတင္ကပဲ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္စားလိုက္တယ္”

“Sorry ပါသားရယ္။ ေမေမဒီေန႕နဲနဲေနာက္က်သြားတယ္။ ေနာက္ေန႕ေတြဒီလိုမျဖစ္ေစရပါဘူး။ ကဲေမေမထပ္ခ်က္လုိက္ဦးမယ္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နဲ႕အာသာေျပမွာမဟုတ္ဘူး နည္းနည္းေတာ့စားဦးမယ္မိုလား”

“ဟုတ္….. စားဦးမယ္ ဟီးဟီး”

“အင္း ထင္ေတာ့ထင္သားပဲ အေမ့သားက အစားအေသာက္ဆိုရင္ အားကိုရပါတယ္လို႕”

ေမေမကသူ႕ကိုခ်စ္စႏိုးေလးျဖင့္ ၾကည့္ကာရယ္ရင္းေျပာေနပါသည္။ သူေမေမ့ကိုသြားျဖဲျပလိုက္သည္။ 

“ကဲဒါဆိုေမေမတို႕မီးဖိုထဲကိုသြားရေအာင္”

ေမေမကအေရွ႕ကေနျပီးမီးဖုိခန္းထဲကိုဝင္သြားပါသည္။ သူလဲအခန္းတံခါးကိုေစ့လိုက္ျပီး ေမေမ့ေနာက္မွေန၍ မီးဖိုခန္းထဲသို႕လိုက္ဝင္သြားလုိက္ပါသည္။

                                                   X       X       X       X

                                              CHA CHA Café and Bakery

ဆိုင္ေရွ႕တြင္ခ်ိတ္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးကို သူၾကည့္လိုက္သည္။ ဆိုင္အဝင္ေပါက္ ေရွ႕တြင္ Special For Today ဆိုျပီးရရွိႏိုင္မည့္အစားအစာမ်ားကို ေက်ာက္သင္ပုန္းအနက္ေရာင္ေလးေပၚတြင္ ေရာင္စံုေျမျဖဴေလး မ်ားျဖင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္လွလွပပေလးျဖစ္ေအာင္ ေရးထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ထိုေက်ာက္သင္ပုန္းေလးတင္ထားေသာ ဘုတ္ကေလးေဘးတြင္ေတာ့ ပန္းအိုးေလးတစ္လံုးခ်ထားသည္ ကိုေတြ႕ရသည္။ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ျဖင့္ဖန္တီးထားေသာ ဆုိင္ဒီဇိုင္းေလးကိုၾကည့္ျပီး ဖန္တီးသူကို ရင္ထဲတြင္ က်ိတ္ျပီးခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ေတာ္ရံုတန္ရံု Talent နဲ႕ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးဖန္တီးဖို႕က မလြယ္ေလာက္ဟု သူထင္သည္။ သူတစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ျပီး ဆိုင္မွန္တံခါးေလးကို တြန္းကာအထဲသို႕ ဝင္လိုက္ပါသည္။

အထဲတြင္ေအးျမေနေသာ Air-con ေလကေလးကဆီးၾကိဳေနျပီး စားေသာက္ေနသူအခ်ိဳ႕ကိုေတြ႕ရသည္။ မုန္႕ေကာင္တာတြင္ေတာ့ အသက္ေလးဆယ္ခန္႕အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦးကိုေတြ႕ရသည္။ ရသေျပာတဲ့ သူ႕ေမေမဆိုတာျဖစ္မည္ထင္သည္။ သူေကာင္တာရွိရာသို႕သာ တန္းတန္းမတ္မတ္သြားလိုက္ပါသည္။

“သားေလး ဘာသံုးေဆာင္မလဲ”

“ဟို ကြ်န္ေတာ္ကရသရဲ႕သူငယ္ခ်င္းပါအန္တီ Coco cake စားခ်င္လို႕လာတာပါ”

“ေၾသာ္ သားသူငယ္ခ်င္းလား သားရွိတယ္ေလ ေခၚေပးရမလား”

ပ်ဴငွာေဖာ္ေရြေသာ အန္တီးၾကီးရဲ႕အျပံဳးေၾကာင့္သူ႕ရင္ထဲ ေအးခ်မ္းသြားမိပါသည္။ သူအန္တီၾကီး ကိုေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါသည္။ အန္တီၾကီးက  ေကာင္တာအေနာက္ရွိတံခါးေပါက္သို႕ မ်က္ႏွာမူလုိက္ျပီး တစ္ခုခုေျပာမည့္ဟန္ျပင္ေနတုန္းမွာပင္ အထဲမွတစ္စံုတစ္ေယာက္ရုတ္တရက္ထြက္လာသည္။ 

“ရသ…..”

“မင္းဇင္… အဲ့မင္းသန္႕ဇင္”

ရသကဆိုင္ေနာက္ေဖးမွထြက္လာဟန္ရွိသည္။ ရသကိုၾကည့္ရတာ နည္းနည္းထူးဆန္းေနသလိုပါ။ မ်က္ကြင္းေတြ နည္းနည္းညိဳေနျပီး မ်က္ႏွာကျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါ့အျပင္ အေပၚမွကုတ္အၤက်ီကို လဲထပ္ထားေသးသည္။ ရန္ကုန္ရာသီဥတုက ေဆာင္းတြင္မွာေတာင္မေအးတာ မိုးဦးဆိုအေႏြးထည္ အၤက်ီႏွစ္ထပ္ထပ္ဖုိ႕မေျပာနဲ႕ လက္ရွည္ဝတ္ဖုိ႕ေတာင္စဥ္းစားရဲတာမဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ရသပံုစံကို ၾကည့္ရတာ ေနမေကာင္းလို႕ဝတ္ထားတဲ့ပံုစံနဲ႕မတူပဲ တမင္သတ္သတ္သြားစရာတစ္ခုခုရွိလို႕ ျပင္ထားတဲ့ပံုပါ။

“ရသ မင္းေနမေကာင္းဘူးလား အၤက်ီႏွစ္ထပ္ၾကီးနဲ႕”

သူေမးလိုက္ေတာ့ အလွၾကိဳက္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္ကစလုိက္တာခံလိုက္ရသလို ရသမ်က္ႏွာအမူအရာက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလးျဖစ္သြားသည္။ ထုိ႕ေနာက္ သူ႕ကိုသူမလံုမလဲဟန္ျဖင့္….

“ေၾသာ္…..ေဟာ္ေဟာ္ ဒါလား …..ဟို….. ေၾသာ္ ဒီေန႕ရာသီဥတုနည္းနည္းေအးတယ္ေလ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္္ထပ္ဝတ္ထားတာ…. ”

“ဟင္ ရာသီဥတုေအးတယ္??” “ဟင္ ရာသီဥတုေအးတယ္??”

သူေရာရသေမေမပါ ရသကိုအံၾသျပီးသံျပိဳင္ေျပာလုိက္မိသည္။ ရသေမေမကသူ႕ကိုၾကည့္ျပီး ရသဘာျဖစ္ေနတာလဲဆိုတဲ့ မ်က္လံုးမ်ိဳးျဖင့္ၾကည့္သည္။ သူကရသေမေမကို မ်က္ခံုးေလး ပင့္ျပလုိက္သည္။ သူလည္းမသိဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ မနက္အေစာၾကီးေတာင္ ေခြ်းျပန္မတက္ပူေနတာကို ရာသီဥတုေအးတယ္ဆိုေတာ့ အင္းတစ္ခုခုေတာ့တစ္ခုခုပဲ……

“သား သားသူငယ္ခ်င္းကိုဧည့္ခံလုိက္ဦးေလ ”

“ဟုတ္ကဲ့”

ရသကသူ႕အနားသို႕ ေလ်ာက္လာပါသည္။ သူရသရဲ႕မ်က္လံုးေတြကိုျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာနည္းနည္း ပူေႏြးလာသိုလိုခံစားမိသည္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ရသကိုျမင္ရင္ သူ႕ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ျမန္လာပါလိမ့္။

“ရသ ငါမင္းကိုေျပာစရာရွိတယ္”

“အင္းေျပာ….”

“မေန႕ညကမင္းကိုMassageပို႕တာ မေတာ္တဆပို႕မိသြားတာ။ ငါအစကအဲ့လိုေရးျပီးပို႕ဖုိ႕ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ဘူး ဒါေပမယ့္ မေတာ္တဆပဲေရာင္ႏွိပ္မိလုိက္ရင္း ျပန္ျပင္ဖုိ႕အခ်ိန္မရလိုက္ေသးပဲ……ဟို….အဲ့ဒါ ”

“မင္းသန္႕ဇင္ ကြ်တ္စ္…… မင္းကိုငါၾကည့္ေနတာ ဒီတေလာနည္းနည္းထူးဆန္းေနသလိုပဲ။ ငါ့ကိုဆက္ဆံတာလဲ ပံုမွန္မဟုတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္မွလြဲေရာ……..”

ရသသူ႕လက္ညိဳးေလးကို ဘယ္ညာရမ္းကာသူ႕ကို သူခိုးလူမိျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနသည္။ ရသေမေမက ေဘးကေနျပံဳးျပီးသူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ေျပာတာကို နားေထာင္ေနသည္။ သူရသေမေမကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ ရသကိုၾကည့္လိုက္နဲ႕ ပါးစပ္ထဲအာေစးေတြထဲ့ထားသလို ထစ္အေနျပီးစကားလံုးေတြ ေျပာစရာမရွိျဖစ္သြားသည္။ ရသကေျပာင္စပ္စပ္မ်က္ႏွာျဖင့္ သူ႕ကိုဝုိင္းၾကီးပတ္ပတ္ ပတ္ေနျပီးေျခသလံုးကေန ေခါင္းအထိ အစအဆံုးၾကည့္လ်က္ရွိသည္။ သူ႕စိတ္ေတြက်ဥ္းၾကပ္လာရကာ ေခြ်းေတြျပန္ခ်င္သလိုျဖစ္လာသည္။

ဒီငေပါကေတာ့ေနာ္ အေရးထဲလူၾကီးေရွ႕မွာေတာင္ေပါေတာေတာနဲ႕လုပ္ေနတယ္။ ဒုကၡပါပဲ……

“အဲ့ဒါက မင္းအထင္လြဲေနတာပါ … ဟိုတကယ္က….ငါက….မင္းကို…….ဟိုအဲ့လို……”

“သိျပီ မဟုတ္မွလြဲေရာ မင္းငါ့ကိုၾကိဳက္ေနတာမိုလား”

ရသကသူ႕မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာျပဴးျပီးၾကည့္ကာ ေမးေနသည္။ ရုတ္တရက္မို႕သူလန္႕သြားရသည္။

“ဟင္….”

“ၾကည့္စမ္း မင္းမ်က္လံုးေတြက သက္ေသခံေနတယ္ မင္းငါ့ကိုၾကိဳက္ေနပါတယ္”

“ဟာမဟုတ္……..”

“မင္းငါ့ကိုၾကိဳက္ေနပါတယ္ မင္းငါ့ကိုၾကိဳက္ေနပါတယ္ မင္းငါ့ကိုၾကိဳက္ေနပါတယ္ ဟဟဟ”

ရသကပါးစပ္ကေျပာရံုနဲ႕အားမရေသး သူ႕ကိုအေနာက္ကေနသုိင္းဖက္လုိက္ျပီး ပုခတ္လႊဲသလို ဘယ္ကိုရမ္းလိုက္ ညာကိုရမ္းလိုက္လုပ္ေနေသးသည္။

“သားရဲခ်စ္သူသာ ဒီေကာင္ေလးဆိုရင္ေတာ့ေမေမေတာ့သေဘာတူတယ္။ ဒီေကာင္ေလးကိုေမေမသေဘာက်တယ္”

“ဟင္…..ဘယ္လို…..”

နေဘးမွဝင္ေျပာလုိက္သည့္ အန္တီ့စကားေၾကာင့္သူမ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္။ ဘယ္လုိသားအမိေတြပါလိမ့္ေနာ္ လိုက္လဲလိုက္ပါတယ္ သားအမိႏွစ္ေယာက္။

“အန္တီကလဲ ရသကအလကားေလ်ာက္ေျပာေနတာပါ။ ဒုကၡပါပဲ ကြ်န္ေတာ့္ကိုသားအမိႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး အႏိုင္က်င့္ေနၾကတယ္”

“ဟဟဟ သားကိုခ်စ္တဲ့ေမေမပဲေလ ငါ့ဖက္ကပဲပါမွာေပါ့ကြာ။ ေမေမဒီေခြ်းမေလးကိုသေဘာက်တယ္မိုလား”

“အင္း သေဘာက်တယ္သား။ သူ႕ကိုအိမ္ျပန္မလႊတ္နဲ႕ေတာ့”

“အာ…. အန္တီတို႕မေကာင္းဘူးဗ်ာ …….”

သူရွက္ေနပံုကိုၾကည္ျပီး အန္တီေရာရသကပါ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ၾကပါသည္။

“အလကားစတာပါသားရယ္။ ကဲသား သားသူငယ္ခ်င္းနဲ႕သားစားဖုိ႕မနက္စာေမေမလုပ္ေပးမယ္ ခဏေလးေစာင့္”

“ဟုတ္ေမေမ…… လာအခ်စ္ကေလးဟိုမွာသြားထုိင္ေစာင့္ရေအာင္”

မ်က္ႏွာေျပာင္လြန္းသည့္ရသကို ေသးခ်င္းဆိုးၾကီး ဟုသာစိတ္ထဲတြင္ က်ိတ္ဆဲျပစ္လိုက္ပါသည္။ အန္တီက သေဘာေကာင္းလုိ႕ေတာ္ေသးသည္။ ရသေမေမေနရာမွာသာ သူ႕ေမေမဆို ျပႆနာေတြေတာင္ တက္ခ်င္တက္သြားႏိုင္သည္။ သူ႕ေမေမကသူနဲ႕ပက္သက္ရင္ နည္းနည္းေလးမွအတိမ္းအေစာင္းခံတာမဟုတ္ပါ။ ခဏၾကာေတာ့ အန္တီကသူၾကိဳတ္တဲ့ ကိတ္နဲ႕ေကာ္ဖီ ကိုလာခ်ေပးပါသည္။ သူစားျပီးသြားေသာအခါ ရသနဲ႕စကားအနည္းငယ္ေျပာျပီးျပန္လာခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့ သူရသဆုိင္အထိလိုက္သြားတာ ကိတ္မုန္႕စားခ်င္ရံုသက္သက္ပဲမဟုတ္ပါ။ ရသကိုသူ႕အေပၚအထင္လြဲ ေနမွာစိုးလို႕ရွင္းျပခ်င္တာေလးလဲပါသည္။ ျပီးေတာ့ ရသကိုလည္းနည္းနည္းေလးေတြ႕ခ်င္ေနတာလဲ ပါပါသည္။ ဒါေပမယ့္မထင္မွတ္ပဲအစခံလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲပူျပီးျမန္ျမန္ပဲသုတ္ေခ်တင္ျပီးျပန္လာခဲ့ရသည္။

ထိုေန႕ကရသအၤက်ီႏွစ္ထပ္ဝတ္ျပီးပဲမ်ားတဲ့ကိစၥနဲ႕ မ်က္ကြင္းေတြညိဳျပီးအိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကို သူေနာက္မွသိရသည္က………….

                              

                                                    X       X       X       X

ေက်ာင္းစာသင္ခန္းမ်ားေရွ႕ရွိ Corridor အတုိင္းမင္းသန္႕ဇင္ခပ္မွန္မွန္ေလးေလ်ာက္လာခဲ့ပါသည္။ သူ႕နေဘးတြင္ စာသင္ခန္းအခ်ိဳ႕ မွေက်ာင္းသားမ်ား ထြက္လာကာျဖတ္သန္းသြားၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသား မ်ားကိုအမွတ္မထင္ ေငးၾကည့္မိလိုက္ပါသည္။ တေျဖးေျဖးေလ်ာက္လာရင္းနဲ႕ သူတို႕စာသင္ခန္းေရွ႕ကို ေရာက္လာပါသည္။ စာသင္ခန္းထဲတြင္ ဘယ္သူမွမေရာက္ေသးေၾကာင္း ေျပာင္သလင္းခါေနေသာ စာေရးခံု မ်ားက သက္ေသျပေနသည္။ ဒီေန႕ မွထူးထူးျခားျခား သူအေစာၾကီးႏိုးေနသျဖင့္ ေက်ာင္းကိုေစာေစာေရာက္လာ ျဖစ္ပါသည္။ ေမေမလိုက္ပို႕ေအာင္ေတာင္ မေစာင့္ေတာ့ပဲ ေက်ာင္းကို Taxi နဲ႕ေရာက္လာတာျဖစ္သည္။ စီတန္းေနေသာ စာေရးခံုမ်ားထံမွ သစ္သားအနံ႕ကေလးရေနသည္။ သူ႕ထိုင္ခံုရွိရာသို႕သာ တစ္စိုက္မတ္မတ္ ေလ်ာက္လာခဲ့သည္။ စားေရးခံုသို႕ေရာက္ေသာအခါ သူ႕ခါးမွလြယ္အိတ္ကိုခြ်တ္ကာ စားပြဲခံုေပၚသို႕တင္လိုက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ အမွတ္မထင္ ရသ၏စားပြဲကိုၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။ ရသတစ္ေယာက္ ေရာက္မလာေသးပါလား။ မေန႕က Sunday မိုလို႕သူရသဆီကိုေရာက္သြားျဖစ္သည္။ ဒီေန႕ေတာ့ Monday ေရာက္လာျပီမို႕ မသြားျဖစ္ေတာ့ပဲ ေက်ာင္းေရာက္မွပဲေတြ႕ေတာ့မည္ဟု စိတ္ကူးထားျခင္းျဖစ္သည္။

“မင္းသန္႕ဇင္ ဒီေန႕အေစာၾကီးပါလား ”

ေခၚသံေၾကာင့္ သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်ဴခ်ဴဆိုတဲ့ေကာင္မေလး။

“အင္းဟုတ္တယ္ ခ်ဴခ်ဴ ဒီေန႕အေစာၾကီးႏိုးေနတာနဲ႕ေရာက္လာတာ။ နင္လဲေစာသားပဲေနာ္”

“အင္း မနက္စာေရာစားခဲ့ရဲ႕လား”

“ဟင့္အင္း ငါကမနက္စာစားခဲတယ္။ မနက္အေစာၾကီးဆိုဗိုက္သိပ္မဆာတတ္ဘူး”

“ဒါဆိုရင္အေတာ္ပဲ”

ခ်ဴခ်ဴက ဝမ္းသာသြားဟန္ျဖင့္သူ႕လြယ္အိတ္ကေလးထဲရွိ တစ္စံုတစ္ခုကိုႏိႈက္ထုတ္လိုက္သည္။

“ေရာ႕…….. ႏြားႏို႕ဘူး။ နင္မနက္စာမစားတာမေကာင္းဘူး က်န္းမာေရးထိခိုက္လိမ့္မယ္။ အစားအစာဆိုတာ မနက္ပိုင္းကိုပိုစားေပးရတယ္ ေန႕လည္ဆိုရင္ေတာ့အသင့္အတင့္ပဲစား ညပိုင္းဆိုရင္ပိုေလ်ာ့စားရမယ္။ ဒါမွက်န္းမာေရးနဲ႕ညီညြတ္မွာ ျပီးေတာ့ခႏၶာကိုယ္မွာမလိုအပ္တဲ့အဆီပိုေတြလဲက်တယ္။ ညပိုင္းဆို လူခႏၶာကိုယ္က ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈသိပ္မရွိေတာ့ပဲ အနားယူၾကတာမ်ားတယ္ေလ ဒါေၾကာင့္အစားအစာေတြ အမ်ားၾကီးစားထားရင္ ပိုျပီးဝလာတတ္တယ္ ”

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခ်ဴခ်ဴ။ နင္ကႏြားႏို႕တိုက္ေတာ့ ငါကေခြးေပါက္စေၾကာင္ေပါက္စေလးလဲမဟုတ္ ”

“ေၾသာ္ ႏြားႏို႕ကလူလဲေသာက္ပါတယ္ေနာ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ႏြားႏို႕ေလးေသာက္ထားေတာ့ အစာခံတာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား”

ခ်ဴခ်ဴကစကားေျပာတာ အျပစ္ကင္းစင္ပါသည္။ သာမန္မ်က္စိနဲ႕ၾကည့္ရင္ေတာ့ သိပ္ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလးပါ။ သူ႕ရဲ႕အမူအယာက ကေလးဆန္ေနေပမယ့္ တစ္ဖက္သားကို ကူညီတတ္္တဲ့ေစတနာေလးေၾကာင့္ အျပစ္လို႕မျမင္မိပါ။ သူ႕ကိုတကယ္ေစတနာရွိရွိနဲ႕ ေပးေနတာနဲ႕ သူကလဲမျငင္းပဲေက်းဇူးတင္စကားေျပာျပီးယူထားလိုက္ပါသည္။ သူယူလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ဝမ္းသာသြားဟန္ရွိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေက်ာင္းခန္းထဲသို႕ေနာက္ထပ္ေက်ာင္းသား သံုးေယာက္ ဝင္လာပါသည္။

“အိုးဟိုး….. ေဟ့ေကာင္ေတြၾကည့္က်စမ္း ခ်ဴခ်ဴကဟိုေကာင္ေလးကို ႏြားႏို႕ဘူးေပးေနတယ္ေတြ႕လား”

ထုိသံုးေယာက္က ေက်ာင္းခန္းထဲတြင္ ငေပါျပီးရင္အေပါဆံုးသံုးေကာင္ပါ။ ခါတုိင္းလဲေပါေနက်ျဖစ္ေပမယ့္ မင္းသန္႕ဇင္နဲ႕ သိပ္ျပီးစကားမစပ္မိတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဖာသာေနျဖစ္လုိက္တာမ်ားသည္။ မင္းသန္႕ဇင္ကလဲ စကားနည္းတာမုိ႕ လူတုိင္းနဲ႕လုိက္ျပီး ဖက္လဲွတကင္း စကားေရာေဖာေရာမေျပာတတ္ပါ။ ဒီေန႕ေတာ့ မလြဲမေရွာင္သာပဲ ငေပါအုပ္စုနဲ႕ပက္သက္ရေတာ့မည္။

“ခ်ဴခ်ဴေလးရယ္ ကိုယ့္အသည္းေလးရဲ႕ ကိုယ္တုိ႕ကိုေက်ာ္ျပီး ဘာလို႕သူ႕ကိုေပးရတာလဲလို႕ ဟင့္ဟင့္ သူမ်ားတုိ႕က်ေတာ့ ဘာမွလဲမေကြ်းဘူး စက္ရက္တယ္ စက္ရက္တယ္……”

“ဟုတ္သားပဲ ခ်ဴခ်ဴရာ ဒီေကာင္ခမ်ာငတ္ေနရွာတာ သနားပါတယ္”

“ဘာကြ ကဲကြာေျပာဦး………”

“ျဖန္း”

“အား…. အရမ္းၾကီးလုပ္ရသလား”

ငေပါအုပ္စုကုိၾကည့္ျပီးသူပါရယ္မိသြားသည္။ သူတို႕အုပ္စုထဲတြင္ အေပါဆံုးနဲ႕ဗိုလ္အက်ဆံုးက ေမာင္ေမာင္ဆန္း ျဖစ္သည္။ လူကလဲဝသည့္အျပင္ အစားအေသာက္ကလဲ သူမ်ားေတြထပ္ပိုသည္။ အေနာက္က ႏွစ္ေကာင္က ေမာင္ေမာင္ဆန္းရဲ႕တပည့္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေမာင္ေမာင္ဆန္းနဲ႕တတြဲတြဲနဲ႕သြားေလရာ လုိက္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႕အားလံုးရဲ႕ဗိုလ္ကေတာ့ ရသျဖစ္သည္။ ရသကမႏွစ္ကတည္းက သူတုိ႕နဲ႕ဆယ္တန္းက်ေနခဲ့တာမို႕ ႏွစ္က်အုပ္စုတစ္စုအျဖစ္ အခန္းထဲတြင္ေျပာစမွတ္ျပဳက်သည္။

“ေမာင္ေမာင္ဆန္ုး…….”

အေနာက္မွေနာက္ထပ္အသံတစ္သံထြက္လာေတာ့ သူတို႕အားလံုးရဲ႕ဆရာၾကီး ရသျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကေရာက္ေနတာပါလိမ့္ အသံမေပးဘာမေပးနဲ႕။

“အုိးဟိုးဟိုး ကိုကိုရသပါလား”

“ငါမရွိတုန္း အတန္းေဖာ္ေတြကိုဘာျပႆနာရွာေနတာလဲ မွန္မွန္ေျပာစမ္း”

“အားဟားဟား ဘာမွျပႆနာမရွာပါဘူး။ အားလံုးနဲ႕ခင္ရာခင္ေၾကာင္း မင္ရာမင္ေၾကာင္း စကားစမည္ေလး ေျပာေနတာပါ”

“ေအး ျပႆနာရွာလုိ႕ကေတာ့ ဒီမွာေတြ႕လားငါ့ကြန္ပါဘူး ေခါက္ထဲ့လိုက္မယ္”

“အြန္ ကိုကိုရသကလဲ သူမ်ားတို႕ကအတန္းေဖာ္ေဟာင္းေတြပဲကို အဲ့လိုျခိမ္းေျခာက္ရလားလို႕ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး ”

“တိတ္စမ္း……အသံဆိုးၾကီးနဲ႕ႏြဲ႕မေနနဲ႕။ ငါ့ကြယ္ရာက်ရင္ေတာ့ ျမင္သမွ်ေကာင္မေလးေတြကို ငမ္းငမ္းတတ္ေနျပီးေတာ့”

“အြန္ ဟီးဟီးဟီး”

“  က်ပ္က်ပ္သတိထားေန”

ရသကဆရာၾကီးဆုိေတာ့ အာဏာျဖင့္ျဖဲေျခာက္ေလသည္။ ဟိုေကာင္ေတြကလည္း ငယ္ေၾကာက္ေတြ ျဖစ္ဟန္တူသည္ ရသကိုျမင္တာနဲ႕ ဘာဆိုဘာမွမေျပာရဲၾကပါ။ အရင္တုန္းကသူတုိ႕ေတြ ဘယ္လုိရာဇဝင္ေတြ ရွိခဲ့မွန္းမွမသိပဲ။ ရသကသူ႕လက္ထဲမွ ႏြားႏို႕ဘူးကိုျမင္သြားပါသည္။

“အိုးဟိုးဟိုး မင္းသန္႕ဇင္ ငါ့အတြက္ႏြားႏို႕ဘူးဝယ္လာေပးတာလား ဟုတ္တယ္မိုလား Right?”

“ဟို…..ဒါက”

သူစကားမဟရေသးခင္မွာပဲ ရသကျဖတ္ကနဲ႕သူ႕လက္ထဲမွ ႏြားႏို႕ဘူးကို ယူကာအဖံုးဖြင့္ျပီး ဂလုဂလုနဲ႕ ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ သူကလဲ ႏြားႏို႕သိပ္မၾကိဳက္တာမိုလို႕ ရသေသာက္လုိက္ေတာ့လဲ ေကာင္းတာပဲဆိုျပီး မတားေတာ့ပဲေနလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေဘးကျပႆနာခဲက စျပီးျပႆနာရွာပါေတာ့သည္။

“ရသအစုတ္ပလုပ္ သူမ်ားႏြားႏို႕ေတြကို ေသာက္ပစ္တယ္ၾကည့္စမ္း”

“အင္….. ဟင္ဟင္….. ဒီႏြားႏို႕က နင့္ဟာမွမဟုတ္ပဲ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဟာေလ”

“ဟုတ္တယ္ အဲ့ဒါငါသူ႕ကိုတုိက္ထားတာ နင္ကဘာလို႕မေျပာမဆုိနဲ႕လုေသာက္လုိက္တာလဲ သြားပါျပီ……အီးဟီးဟီး”

“အိုးဟိုးဟိုး နင္တုိ႕ဘယ္တုန္းက ဒီေလာက္သံေယာဇဥ္ေတြျဖစ္သြားၾကတာလဲ ႏြားႏို႕ေတြဘာေတြ တုိက္လို႕ပါလား။ ကဲထားပါေတာ့ ငါေသာက္လုိက္တယ္ဆိုရင္ နင္ကေနာက္တစ္ဘူးဝယ္ျပီး သူ႕ကိုထပ္ေပးလိုက္ေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား အြမ္…….”

“ဟင္ အခုကေက်ာင္းတက္ေတာ့မွာေလ ဘယ္မွာဝယ္ခ်ိန္ရွိေတာ့မွာလဲ။ နင္ကငတ္ၾကီးကိုက်တယ္ မင္းသန္႕ဇင္ေလး မေသာက္ရေတာ့ဘူး ရသအစုတ္ပလုပ္ ေခ်းထုပ္ေကာင္……..”

“အင္ မင္းသန္႕ဇင္က်ေတာ့ မင္းသန္႕ဇင္ေလးတဲ့ င့ါက်ေတာ့ ရသအစုတ္ပလုပ္ေခ်းထုတ္တဲ့။ ခ်ဴခ်ဴေနာ္ နင္နဲ႕ငါက မင္းသန္႕ဇင္အရင္သိၾကတာ နင္တုိ႕လိုမႏူးမနပ္ခ်ာတိတ္မေလးေတြမ်ားေနာ္ မ်က္ႏွာၾကီးရာဟင္းဖတ္ပါတယ္ တကယ္ပါပဲ ဟြင္းဟြင္း”

ခ်ဴခ်ဴက ရသကိုလံုးဝေက်နပ္တဲ့ပံုမေပၚပါ။ မ်က္ေစာင္းၾကီးတခဲခဲထုိးကာ သူ႕ခံုရွိရာသို႕ ျပန္သြားပါသည္။ သူကေတာ့ ဘာေျပာလုိ႕ဘာဆိုရမွန္းမသိပဲျငိမ္ေနမိသည္။

“ဒါကေတာ့ရွင္းပါတယ္ ကိုကိုရသရယ္။ ေဟာဒီကေက်ာင္းသားသစ္ မင္းသန္႕ဇင္က ကိုကိုရသထပ္ပိုေခ်ာလို႕ေပါ့။ ခ်ဴခ်ဴေလးကလဲတကယ္ပါပဲ ငါတုိ႕အကိုႏွစ္က်သမားၾကီးကို ေခ်ာင္ထုိးျပီး ဒီမင္းသန္႕ဇင္ကို မ်က္ႏွာလိုက္တယ္ …………ေအာင္ျမတ္ေလးဟဲ့ေနာ္ ခ်ဴခ်ဴေလးရဲ႕ ေမာင့္အသည္းေလးရဲ႕ အီးဟီးဟီး”

“ေမာင္ေမာင္ဆန္း………”

“ဟင္”

“ကဲကြာ လွ်ာရွည္ဦး….”

“ဂြပ္….”

ရသက ေမာင္ေမာင္ဆန္းရဲ႕ေခါင္းကို ကြန္ပါဘူးနဲ႕ေခါက္ခ်လိုက္ပါသည္။

“အား ေသပါျပီ တအားၾကီးလုပ္ရလားလုိ႕ အီးဟီးဟီး”

                                                X       X       X       X

ျမက္ခင္းျပင္ေလးေပၚတြင္ ေဖာက္ထားေသာ အဂၤေတလူသြားစၾကၤန္ေလးေပၚမွေန၍ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ယူကလစ္ပင္မ်ားကို သူၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲတြင္ ႏႈိက္ထားကာ ခႏၶာကိုယ္ကို ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလးေျဖထားရင္ သူပံုမွန္ေလးလမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ သူမုန္းသည့္ ကာယအခ်ိန္ကိုေရာက္လာျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အတန္းလစ္ျပီးေက်ာင္းပန္းျခံထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဘတ္စ္ကတ္ေဘာကြင္းတြင္ ေရာက္ေနၾကျပီး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေဘာလံုးကြင္းထဲတြင္ေရာက္ေနၾကသည္။ ရသတစ္ေယာက္လဲဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိပါ။ သူကေတာ့နဂိုကတည္းက ေအးေအးေဆးေဆးပဲေနတတ္သူမို႕ ဘယ္သူနဲ႕မွသိပ္စကားမေျပာျဖစ္ပဲ အျမဲတမ္းတစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတတ္သည္။

တကယ္ေတာ့တစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ေနတဲ့သူကိုယ္တိုင္က ျဖစ္ခ်င္လို႕မဟုတ္ပါ။ သူလဲသူမ်ားေတြလုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ဘဝကိုျဖတ္သန္းခ်င္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ စကားနည္းျပီး လူေတြနဲ႕ ေရာေရာေႏွာေႏွာမေနတတ္ေအာင္ ေမေမကပံုစံသြင္းေပးခဲ့သျဖင့္သူ႕ပံုစံက လူခ်စ္လူခင္မမ်ားခဲ့ပါ။ တစ္ခါတစ္ေလက်ျပန္ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ထဲလမ္းေလွ်ာက္ရတာ အိမ္မက္မက္ေနရသလိုပါပဲ။ ဘယ္သူမွေဘးမွာစကားေျပာေဖာ္မရွိေပမယ့္ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြကို ကိုယ့္ဘာသာကိုေျပာေနျပီး ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို အေဖာ္အျဖစ္ၾကည့္ေနမိတာမ်ိဳးေပါ့။ မ်က္စိထဲမွာဘာေလးပဲ ျမင္လုိက္ျမင္လုိက္ စိတ္ထဲမွာေျပာခ်င္စိတ္ကေလးေတြျဖစ္လာမိသည္။ အဲ့ဒီလိုျဖစ္လာမိတုိင္း သူ႕စိတ္ထဲမွာပဲေျပာျပစ္လိုက္သည္။ နားေထာင္မယ့္သူမရွိေပမယ့္ သူကေတာ့ဒီလိုပဲေျပာေနၾကျဖစ္သည္။ လက္ထဲမွလက္ပတ္နာရီေလးကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းရန္ ငါးမိနစ္သာလိုေတာ့သည္။ ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္အနက္ေရာင္ၾကီးေတြ အလိပ္လိုက္တက္လာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ မၾကာခင္မိုးရြာေတာ့မည္ထင္သည္။

မိုးဆုိလို႕ မိုးေတြကိုသူခ်စ္ပါသည္။ ေနေတြဘယ္ေလာက္ပူပူ မိုးသားေတြသားတက္လာျပီဆို ေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးေအးခ်မ္းသြားရတာပဲမဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့မိုးဆိုတာ လူေတြအတြက္ ေအးခ်မ္းမႈေတြကို ယူေဆာင္လာေပးတဲ့ ပံုျပင္ေလးေပါ့။ အခုလိုမိုးရြာေတာ့မယ့္အခ်ိန္ေလးေတြ ဆိုစိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားၾကည့္ႏူးဖုိ႕ေကာင္းလိုက္သလဲ။ ပူပင္မႈေတြေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ျပီ ေအးခ်မ္းမႈေတြဆိုက္ေရာက္ေနျပီ အဲ့ဒီတဒဂၤေလးအတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ လူေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ ….. စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ ဘယ္ေလာက္ကဗ်ာဆန္လုိက္သလဲ…… မိုးရြာေတာ့မယ္ဆုိရင္ ေျမသင္းရနံ႕ေလးေတြ ႏွာေခါင္းထဲမွာအလိုလိုရလာသလိုလို….. မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ့မယ့္ မုိးစက္ကေလးေတြရဲ႕ ေရွးေျပး မိုးနံ႕ေလးေတြ ရလာသလိုလို……ဒါမွမဟုတ္ မိုးနံ႕ပါတဲ့ေလေအးေအးေလးေတြ တိုက္ခတ္လာတတ္သလိုလို…..

တကယ္ေတာ့ မိုးရြာခ်တယ္ဆိုတာ သာမန္မ်က္စိနဲ႕ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းကင္ေပၚက ေရစက္ေရေပါက္ကေလး ေတြက်ဆင္းလာတာပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေလးေလးနက္နက္ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကမာၻေျမၾကီးေပၚက ေျမာက္မ်ားစြာတဲ့ေရခိုးေရေငႊ႕ကေလးေတြကေန တိမ္ေတြအျဖစ္မိုးသားေတြအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားတာေလ။ အဲ့ဒီကေနမွ ေရထုဖိအားမ်ားလာျပီး ကမာၻေျမၾကီးေပၚကို ရြာခ်တာ။ မိုးရြာတာဟာ Water circle တစ္ခုပဲ။ ကမာၻၾကီးကို လည္ပတ္ေနတဲ့ ေရစက္ေရေပါက္ကေလးေတြရဲ႕ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္တစ္ခုေပါ့။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူအေတြးေကာင္းေနတုန္း ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထုိးသံကို ၾကားလုိက္ရပါသည္။ ကစားေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အလ်ိဳလ်ိဳ ေက်ာင္းခန္းထဲကို ျပန္ဝင္သြားၾကျပီး ေက်ာင္းဆင္းရန္ျပင္ေနၾကသည္ကိုေတြ႕ရသည္။

မိုးရြာခါနီးေနျပီမို႕ သူ႕စိတ္ေတြထူးဆန္းေနကာ ေက်ာင္းဆင္းခ်င္စိတ္မရွိပဲ မိုးရြာေအာင္ေစာင့္ေနခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာသည္။ မိုးေတြရြာလာတဲ့အခါ သူမိုးေရထဲမွာေလွ်ာက္သြားမည္။ မိုးစက္ေတြကိုေဆာ့ကစားမည္။ မိုးစက္ကေလးေတြက ေကာင္းကင္ေပၚကေန ကခုန္ျပီးသူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို ဆင္းသက္လာၾကမည္။ ကဲ…. ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းလိုက္လဲ………

“ဂ်ိမ္း……………….. ဂ်ိမ္း………….”

အိုး….. မိုးေတြခ်ိန္းေနလိုက္တာ……. ဒါဟာမိုးရြာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့……. ရြာလုိက္ပါမိုးရယ္ ရြာစမ္းပါ…… သူ႕မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားလိုက္ျပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႕တန္းထားလိုက္သည္။ မိုးေတြကို သူၾကိဳဆိုသည္ေပါ့။ မိုးရြာမွာကိုေၾကာက္ျပီး ထြက္ေျပးမယ့္အထဲမွာသူမပါပါ။ သူကမုိးေတြကိုခ်စ္တဲ့သူေလ မိုးစက္ေတြကိုသူဘာေၾကာင့္ေရွာင္ေျပးရမွာလဲ….. ရြာမွသာရြာပါမုိးရယ္……..

“ေဟး……မင္းသန္႕ဇင္ ”

သူလွည့္ၾကည့္စရာမလုိပဲနဲ႕သိသည္။ ဒါရသရဲ႕အသံ….. သူလွည့္မၾကည့္ပါ

“ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေက်ာင္းဆင္းေနျပီ မျပန္ေသးဘူးလား”

အသံကခပ္လွမ္းလွမ္းကပါ။ ၾကည့္ရတာ ရသကသူ႕ကိုေက်ာင္းေဆာင္ထဲကေန လွမ္းေအာ္ေနပံုပါ။ မိုးမိမွာစိုးလို႕ သူ႕အနားထိမလာတာျဖစ္မည္။ သူရသကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူထင္တာမမွားပါ။ ရသကေက်ာင္းခန္းေဆာင္ထဲမွေန၍ သူကိုေအာ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူအၾကည့္ကိုျပန္လႊဲျပစ္လိုက္ပါသည္။

“ေဝါ…………………..”

မိုးေတြရြာခ်လာပါျပီ……… မိုးစက္မုိးေပါက္ေတြ ေျမျပင္ေပၚသို႕ျပြတ္သိပ္စြာဆင္းသက္လာသည္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႕ တစ္ေပါက္ေပါက္မွန္လာေသာ မိုးေပါက္ေတြေၾကာင့္ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းက စိုရြဲသြားသည္။ သူရင္ထဲမိုးစက္ရဲ႕ေအးစက္မႈေလးေတြ လႊမ္းျခံဳသြားသည္။ ေအးခ်မ္းသြားလိုက္တာ….. ရင္ထဲမွာရွိတဲ့အပူေတြ အကုန္အေငႊ႕ျပန္ကုန္ျပီ…… သူ႕မ်က္လံုးေတြကိုျပန္မွိတ္လိုက္သည္။ ထုိ႕အျပင္ သူျပံဳးေနမိေသးသည္။ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္ေနာ္…… ေပ်ာ္လိုက္တာမုိးရယ္ ရြာစမ္းပါ…… သည္းၾကီးမည္းၾကီးသာ ရြာျပစ္လုိက္စမ္းပါ……

“ေဟး မင္းသန္႕ဇင္ အူးဟူ…………. ”

“မင္းသန္႕ဇင္ မိုးေတြစိုကုန္ျပီ ျမန္ျမန္ျပန္လာေတာ့…………..”

မိုးစက္ေတြကိုသူလက္ျဖင့္ခံထားလိုက္သည္။ သူ႕လက္ခုပ္ထဲတြင္ မိုးစက္ကေလးမ်ားဆင္းသက္လုိ႕လာသည္။ ရသကေတာ့သူ႕ကို ေက်ာင္းေဆာင္ထဲေန တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေနပါသည္။ သူရသရွိရာသုိ႕ လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။

“ရသ…… လာခဲ့ ထြက္လာခဲ့”

“အင္…….အိုးဟုိးဟိုး အဲ့လိုမေနာက္နဲ႕ေလ”

“ဟားဟား လာခဲ့ပါ ေပ်ာ္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္ မုိးေရခ်ိဳးရေအာင္”

“အင္……. ေဟး ဟားဟား ငါကေတာ့မိုးမမိခ်င္ဘူး ”

သူရသကို ၾကည့္ရင္းရယ္လုိက္မိသည္။ ရသမိုးစိုမွာေၾကာက္လို႕ သူ႕ဆီမလာရဲတာျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူျပန္မလာေတာ့ ရသကမေနႏိုင္ေတာ့ပဲ ေက်ာင္းေဆာင္ထဲမွ ထြက္လာပါသည္။ မိုးမ်ားကလဲ သည္းၾကီးမည္းၾကီးဆက္လက္ရြာေနဆဲပါ။ သူ႕ေရွ႕သို႕ရသေရာက္လာေသာအခါ ရသမွာလဲ မိုးေတြရႊဲရႊဲဆိုသြား ျပီျဖစ္သည္။ ရသမ်က္ႏွာျပင္ေပၚသို႕ ဆံစမ်ားမွတစ္ဆင့္ စီးက်ေနေသာ မိုးစက္ကေလးမ်ားက လွလြန္းေနသည္။

“မင္းရူးေနလား မုိးမိျပီးဖ်ားေတာ့မယ္ လာသြားရေအာင္”

“ႏိုး….ႏိုး ငါမသြားဘူး ဒီအခ်ိန္အိမ္ျပန္ရင္လဲ မုိးမိမွာပဲေလ”

“မင္းအေမလာၾကိဳမွာမဟုတ္ဘူးလား”

“ငါေတာ့အဲ့လိုမထင္ဘူး ငါ့အေမလာမၾကိဳေတာ့ဘူးလုိ႕ Massage ရထားျပီးသားေလ”

“အာ… မင္းကေတာ့ကြာ ခက္ေတာ့တာပဲ။”

ရသကစိတ္ပ်က္သြားဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာၾကီးတည္သြားသည္။ ရသတည္တည္တံ့တံ့ေနသည့္ အခါမ်ိဳးမွာ ရသပံုစံက လူၾကီးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္သြားသည္။ ရသတည္တာ ယခုနဲ႕ဆို သူႏွစ္ခါၾကံဳဖူးျပီျဖစ္သည္ ။ ပထမတစ္ခါက သူအိမ္ျပန္တုန္းက ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ရသနဲ႕အတူစီးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကျဖစ္သည္။ အဲ့ဒီတုန္းက သူကို႕လဲမွာစိုးလို႕ ရသကထိန္းေပးခဲ့သည္။

“ရသ……”

“ရသ……”

ရသက သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနပါသည္။ ရသရဲ႕……အိုး…..ရသရဲ႕မ်က္လံုးျပာေတြ သူၾကည့္မိျပန္ျပီ…… ။ မိုးစက္မ်ားစီးက်ေနေသာ ရသမ်က္ႏွာျပင္က စြဲေဆာင္မႈအျပည့္ရွိေနသည္။ ရသနဖူးမွစီးက်သြားေသာ မုိးစက္ကေလးမ်ားသည္ ပါးျပင္မွတစ္ဆင့္ လည္ပင္းသားဆီသို႕တစ္ေျဖးေျဖးစီးဆင္းသြားပါသည္။ ရသႏႈတ္ခမ္းကေလးကလဲ ေစ့မထားပဲအသာေလးဟေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအဖ်ားပိုင္းတြင္ အနည္းငယ္ ေျခာက္ကပ္ေနဟန္ျဖင့္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ေနျပီး ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းပိုင္းသားေတြက ရဲေနသည္။ ရသႏႈတ္ခမ္းေတြက တစ္စံုတစ္ခုကိုေတာင့္တေနသလုိလိုသူခံစားမိသည္။ သူရွိန္းတက္လာတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်လိုက္ရင္း ေျဖသိမ့္လိုက္သည္။ သူဆြံ႕စြာရသကို ေငးၾကည့္ေနမိလ်က္သားျဖစ္ေန၏။

ရသကမေျပာမဆိုျဖင့္ တေျဖးေျဖးသူ႕အနားကိုကပ္လာသည္။ ရသမ်က္ႏွာကခါတုိင္းလိုမဟုတ္ပဲ တမူထူးျခားေနသည္။ သူဘာေၾကာင့္မ်ား ရသကိုေၾကာက္လာတဲ့စိတ္ေတြ ဝင္လာတာပါလိမ့္။ ရသက တစ္လွမ္းေရွ႕သို႕တုိးလာတုိင္း သူကေနာက္သုိ႕တစ္လွမ္းဆုတ္မိလွ်က္သားျဖစ္ေနသည္။ သူ႕စိတ္ေတြတုန္ရီလာသလို လက္ဖ်ားမ်ားကလည္း စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနသည္။

“ရသ....မင္း……”

သူစကားေျပာဖုိ႕ဟကာစမွာပင္ရသက သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လက္ကေလးျဖင့္ အသာပိတ္လိုက္သည္။ ရသအၾကည့္ေတြက သူမ်က္ႏွာႏွင့္တေျဖးေျဖးနီးကပ္လာသည္။ သူ႕စိတ္ေတြတုန္ရီစြာ ရသကိုေငးၾကည့္ေနရင္း ေအးစက္ေနေသာ မိုးစက္မ်ားၾကားထဲမွ လိႈက္ေႏြးေနေသာရင္ခုန္သံေငႊ႕ေငြ႕ေလးက ရွိန္းကနဲ႕ ဘယ္ဖက္ရင္အံု ဆီမွတစ္ဆင့္ သူ႕ႏွလံုးေသြးထဲသို႕ တစ္စိမ့္စမ့္စီးဝင္သြားသည္။ သူႏႈတ္ဆိတ္သြားေသာအခါ ရသက လက္ကိုေျဖေလ်ာ့ေပးလုိက္ျပီး သူ႕ကိုခါးမွေန၍ အေရွ႕သို႕ဆြဲလုိက္သည္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေလး ေလထဲတြင္ေအးကနဲျဖစ္သြားျပီး ရသႏွင့္ထိရန္တစ္လက္မခန္႕အလိုသို႕ ေရာက္ရွိသြားပါသည္။

ရသမ်က္ႏွာက ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ခံစားခ်က္မဲ့ေနျပီး ေအးစက္ေနသည္။ ရသကသူ႕ထက္အနည္းငယ္ အရပ္ရွည္သျဖင့္ အနီးကပ္ေနလိုက္ေသာအခါ ရသမ်က္ႏွာကို သူေမာ့ၾကည့္ေနရသည္။ ရသကလဲ သူ႕ကို ေခါင္းငုံ႕ျပီးစိုက္ၾကည့္ေနလ်က္သား……… ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕အၾကည့္ေတြ စံုသြားခိုက္……. အဲ့ဒီအခိုက္အတန္႕ေလး……. အဲ့ဒီတဒဂၤေလး…….. သူမူးေမ့ခ်င္သလိုလို……… အာရံုေတြရႈပ္ရွပ္ခတ္လာသည္။ အသက္ရွဴသံေတြကိုသူၾကားေနရသည္။ ႏွလံုးခုန္သံေတြ………. ရသဆီကႏွလံုးခံသံေတြ သူအတုိင္းသားၾကားေနရသည္။ သူ႕လက္ေတြ ရသရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္ရွိရာသို႕ လွမ္းလိုက္သည္။

တေျဖးေျဖးျဖင့္ရသမ်က္ႏွာျပင္ရွိရာသို႕ေရာက္ရွိလာသည္။ ရသကသူ႕လက္ေတြကို ေငးၾကည့္ေနျပန္သည္။ သူ႕လက္ေတြရသပါးျပင္ႏွင့္ထိေတြ႕ခါနီးခ်ိန္မွာေတာ့ ရသမ်က္လံုးေလးစင္းသြားသည္။ သူရသပါးျပင္ကိုထိရမွာ မရဲတရဲျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ ရသရဲ႕လက္တစ္ဖက္က သူ႕လက္ေတြကိုဖမ္းဆုပ္လုိက္ျပီး သူ႕ပါးျပင္ေတြဆီကို အပ္ေပးလုိက္သည္။ အိုး…….. ဘယ္လိုေျပာရမလဲ……. ဒါမ်ိဳးကိုရင္ခုန္တယ္လို႕ေျပာရမလား…….

ခဏၾကာေသာ္ ရသမ်က္လံုးမ်ားျပန္ဖြင့္လာျပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က သူ႕ပုခံုးထက္ကို လာကိုင္ပါသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ရသဦးေခါင္းေလးက တစ္ေျဖးေျဖးနိမ့္ဆင္းလာျပီး သူ႕မ်က္ႏွာျဖင့္နီးကပ္လာသည္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တစ္ခ်က္သပ္လုိက္ရင္ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်မိလိုက္ျပန္သည္။ သူအေငႊ႕ျပန္သလို ေလထဲတြင္လြင့္ေျမာသြားသလို….. စိတ္ထဲတြင္ ခံစားမိသည္။

ရသႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႕သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးတို႕ တေျဖးေျဖးနီးကပ္လာပါသည္။ သူ……. ငါ့ကိုနမ္းေတာ့မယ္…… သူမၾကည့္ရဲေတာ့ပါ…… ေရွ႕ဆက္ျပီး ဘာေတြျဖစ္လာမွာလဲ…….. ဟင့္အင္း မသိရဲဘူး……. သူေၾကာက္ေနမိပါသည္။ သူေျခမေတြကိုကုတ္ထားမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရုန္းဆန္ဖို႕ေတာ့မၾကိဳးစားမိ။ သူ႕မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားလုိက္မိသည္။ ရသ…… ရသ…… ရသ……. ရသဆိုတဲ့နာမည္ေတြကိုပဲ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ေခၚေနမိသည္။ အုိ…… ဘာေၾကာင့္မ်ား သူေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနတာပါလိမ့္….

“အိုး……..”

ႏႈတ္ခမ္းသားေႏြးေႏြးေလး…….

စိုစြတ္ေနတဲ့ အထိအေတြ႕……

အသစ္အသစ္ေသာ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႕……..

သူ႕ရင္ေတြေျဗာင္းဆန္ကုန္ျပီ……. သူ႕ႏွလံုးသားေတြ ေဇာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ကုန္ျပီ…….

ကမာၻၾကီးက ခ်ာခ်ာလည္ေနပါလား……. ေလာကၾကီးမွာ မိုးစက္ေတြကလြဲျပီး ဘာမွမရွိေတာ့သလို…..

အဲ့ဒီတစ္ခဏေလးမွာ…… အားလံုးတိတ္ဆိတ္သြားသည္။

တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသာ ႏွလံုးခုန္သံေတြက ရသရဲ႕အနမ္းေတြနဲ႕စီးေျမာရင္း…..

ေလထုထဲကမိုးစက္ေလးေတြနဲ႕အတူ….. ပံုျပင္ေလးအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားသည္………

                                                                                       ဆက္ရန္ရွိေသးသည္

                                                                                              Written by- 

                                                                                                       Lovealone